Originally Posted by
tamagothi
Μόσχα!!!!
Πάμε με αεροφλότ και όχι με ολυμπιακή. Επιλέγουμε να πιούμε βότκα με το γεύμα, καθώς δε θα 'χει πλάκα να είμαστε οι μόνοι που δεν την έχουμε ακούσει και δεν κάνουμε βόλτες πάνω κάτω στο αεροπλάνο χωρίς προφανή λόγο για τις επόμενες 2 ώρες. Καθώς προσγειώνεται το αεροπλάνο, προσπαθούμε να μην τρομάξουμε από τα κινητά που χτυπάνε.
Πίνουμε μια βότκα να συνέλθουμε.
Περνάμε μια ολόκληρη μέρα στο Κρεμλίνο, εκκλησίες, αγορά φτηνών γούνινων καπέλων από πλανόδιους (μας εντοπίζουν αυτοί) και δε συμμαζεύεται. Ο Άγιος Βασίλειος (αυτό με τους τρούλους-κρεμμύδια στο τέτρις) δε λέει και πολλά μέσα, δε μας τρώει πάνω από 5 λεπτά. Αν θέλουμε να δούμε το Λένιν, να ξέρουμε ότι δεν επιτρέπεται να πάρουμε φωτογραφικές μαζί και επιπλέον δεν έχει πουθενά να τις αφήσουμε, οπότε ή χωριζόμαστε σε γκρουπ και πάμε χώρια ή τις αφήνουμε στο ξενοδοχείο. (Γενικά, δεν αφήνουμε τα πράγματά μας να τα προσέχουν Ρώσοι, ακόμα κι αν είναι φύλακες κλπ.)
Πίνουμε μια βότκα να συνέλθουμε μετά το πτώμα.
Η αστυνομία είναι πολύ χρήσιμη, αν χαθούμε ρωτάμε αυτούς (κυκλοφορούν παντού), προφέροντας απλά δυνατά το όνομα του μέρους που ψάχνουμε.
Πίνουμε μια βότκα γιατί μπορούμε, αλλά χωρίς να μας βλέπει η αστυνομία.
Επισκεπτόμαστε το μετρό, είναι επικό. Must η κιιβσκαγια και η μαγιακόφσκαγια. Επίσης, επισκεπτόμαστε τους 3 σταθμούς του τραίνου που βρίσκονται δίπλα δίπλα (λενινγκραντισκι, καζάνσκι, γιαροσλάφσκι), βλέπουμε τους ντόπιους που ετοιμάζονται για 6ήμερα ταξίδια, αγοράζουμε φτηνό φαγητό κι άμα έρθουμε και στο τσακίρ κέφι μπαίνουμε σ'ένα τραίνο και πάμε στην Πετρούπολη.
Πίνουμε πολλές βότκες με τους συνεπιβάτες μας. Τους μιλάμε στα ελληνικά και μας απαντάνε στα ρώσικα κινορέα.
Κάνουμε βόλτες στην Τβέρσκαγια, τσεκάρουμε τις τιμές των γουναρικών στο ΓΥΜ και στο υπόγειο εμπορικό στην κόκκινη πλατεία και μετά επιλέγουμε μια γραμμή του μετρό στην τύχη και κατεβαίνουμε στο τέρμα της, έτσι, για να σοκαριστούμε από τις διαφορές. Αν βρούμε και κανένα εμπορικό έξω απ' το κέντρο, μπορούμε να ψωνίσουμε φτηνά παγοπέδιλα και άλλες αηδίες που στην Ελλάδα είναι ακριβές.
Πίνουμε τη βότκα που πήραμε φτηνά μακριά απ' το κέντρο.
Τρώμε πιροσκί (δεν είμαστε μπανάλ όμως, δοκιμάζουμε και με λάχανο, πατάτα, μανιτάρια ή συνδυασμούς αυτών) και σασλίκ από πλανόδιους μέχρι σκασμού (τα ιμμόντιουμ πάντα στην τσέπη).
Πίνουμε μια βότκα να πάνε κάτω.
Πάμε στα μπολσόι γιατί είναι τζάμπα πράμα (μπορούμε να κλείσουμε κι απ' το ΙΝΤΕΡΝΕΤ, αλλά συνήθως δε χρειάζεται). Αγοράζουμε όσα σοβιετικά ενθύμια τραβάει η καρδιά μας τα σαββατοκύριακα στο ισμαϊλοβο (παζάρι), καθώς και τσιγάρα ΜΠΕΛΟΜΟΡΚΑΝΑΛ (οπωσδήποτε) από κάποιο περίπτερο.
Πίνουμε μια βότκα από το νέο μας φλασκί του κόκκινου στρατού.
Πηγαίνουμε από νωρίς στο αεροδρόμιο, ώστε μετά από όλες αυτές τις βότκες να βρούμε το σωστό αεροπλάνο (μετά από μερικές προσπάθειες και αφού πρώτα επιχειρήσουμε να κάνουμε τσεκ-ιν στο γκισέ για Κομσομόλσκ-να-Αμούρε).
Γυρνάμε στην Αθήνα, παίρνουμε τηλ το ταμαγκόθη και του δίνουμε το Μίσα που του φέραμε απ' το Ισμαϊλοβο. Μας κερνάει βότκα.
Μόσχα - Moscow - Москвa
