μαυρη καταθλιψη, ζοφος κακος

[Entrancemperium]

όχι burzum ρε παιδιά, αν είναι δυνατόν. Δεν θα πω και "καμία σχέση" πχ το Gebrechlichkeit που είναι ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος και σαν στίχοι και όλα, αλλά γενικά όχι, όχι.

Δηλαδή το Dunkelheit δεν είναι ότι λέει ο τίτλος;

[UC.Hammer]

Sopor Aeternus & the Ensemble of Shadows.

Ola. O Orismos ths paidikhs xaras.

[irreligious]

φθόγκε, βρίσκεις τη μουσική των Burzum χαρούμενη?

[carheart]

[Clockwork Orange]

όχι burzum ρε παιδιά, αν είναι δυνατόν. Δεν θα πω και "καμία σχέση" πχ το Gebrechlichkeit που είναι ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος και σαν στίχοι και όλα, αλλά γενικά όχι, όχι.

Δηλαδή το Dunkelheit δεν είναι ότι λέει ο τίτλος;

απο Reverent ripαρισμενο στα 64 kbps!!!!!!

[phthoggon]

To Dunkelheit σκοτάδι σημαίνει, και η μουσική (αλλά και οι στίχοι) καααααμία σχέση δεν έχουν με κατάθλιψη! Ε κατα τ' άλλα υπάρχουν και μερικές λέξεις ανάμεσα στο χαρούμενο και το καταθλιπτικό ε? Κάπου εκεί είναι για μένα, αν πχ ο ορισμός του θρεντ βρίσκεται στο Closer των Joy Division βρίσκω τη μουσική των μπούρζουμ πολύ διαφορετική, όπως και με όλες τις Depressive Black Metal μπάντες που κόπιαραν το στυλ αυτό και το πήγαν προς την μιζέρια μόνο όμως. Νομίζω ότι πέρα από μελαγχολία και "what once was" έχει όμως και αναγέννηση, μη σου πω και ένα μακρινό φως. We need night as much as we need day, ε?

[carheart]

βτσ συμφωνώ απόλυτα με φθόγκον για το θέμα των μπουρτζούμ, έτσι έχουν τα πράγματα.

[phthoggon]

Βασικά πάντα με παραξένευε που τους συνέδεαν πολλοί τους Burzum με αυτό το πράγμα. Αλλά εδώ έχω ακούσει και ότι το Souvenirs των Alcest είναι Depressive Black metal, τι να πεις!

[irreligious]

οε, ναι δίκιον!

[LokiTricksterGod]

όχι δίσκος.

This is the room, the start of it all,
No portrait so fine, only sheets on the wall,
Ive seen the nights, filled with bloodsport and pain,
And the bodies obtained, the bodies obtained.

Where will it end? where will it end?
Where will it end? where will it end?

These are your friends from childhood, through youth,
Who goaded you on, demanded more proof,
Withdrawal pain is hard, it can do you right in,
So distorted and thin, distorted and thin.

Where will it end? where will it end?
Where will it end? where will it end?

This is the car at the edge of the road,
Theres nothing disturbed, all the windows are closed,
I guess you were right, when we talked in the heat,
Theres no room for the weak, no room for the weak,

Where will it end? where will it end?
Where will it end? where will it end?

This is the room, the start of it all,
Through childhood, through youth, I remember it all,
Oh, Ive seen the nights filled with bloodsport and pain.
And the bodies obtained, the bodies obtained, the bodies obtained.

Where will it end? where will it end?
Where will it end? where will it end?

[BURNIN AMBITION]

o prwtos diskos tou jay jay johanson. opoios xerei katalavainei

[Clockwork Orange]

σορυ που ποσταρω τραγουδια και οχι δισκους αλλα...

[Entrancemperium]

To Dunkelheit σκοτάδι σημαίνει, και η μουσική (αλλά και οι στίχοι) καααααμία σχέση δεν έχουν με κατάθλιψη! Ε κατα τ' άλλα υπάρχουν και μερικές λέξεις ανάμεσα στο χαρούμενο και το καταθλιπτικό ε? Κάπου εκεί είναι για μένα, αν πχ ο ορισμός του θρεντ βρίσκεται στο Closer των Joy Division βρίσκω τη μουσική των μπούρζουμ πολύ διαφορετική, όπως και με όλες τις Depressive Black Metal μπάντες που κόπιαραν το στυλ αυτό και το πήγαν προς την μιζέρια μόνο όμως. Νομίζω ότι πέρα από μελαγχολία και "what once was" έχει όμως και αναγέννηση, μη σου πω και ένα μακρινό φως. We need night as much as we need day, ε?

Καλά δεν κόλλησα στη λέξη Dunkelheit καθαρά, δε μιλάω για στίχους, ούτε μίλησα για δισκογραφία Burzum μα ούτε για το ιδίωμα κόπια του Varg..
Kαθαρά σαν άκουσμα το Filosofem μου βγάνει έτσι μια μαυριλίτσα να το πω, μια καταχνιά να το πω, μια μου έχει γαμήσει την ψυχή αμέτρητες φορές να το πω, αλλά μπορεί να είναι και καθαρά θέμα προσωπικών βιωμάτων και καταστάσεων και συνδέσεων του δίσκου με αυτά/ες ώστε να τον χαρακτηρίσω έτσι.. Όμως θα επιμείνω ότι είναι μαύρος δίσκος!

[freak brother]

ε fields of the nephilim - elyzium
joy division - απαντα
sisters of mercy - first and last and always
bauhaus - burning from the inside

bonus
yelworc - brainstorming

[FIXXXER]

Αν μιλαμε για γλυκια μελαγχολια = καταθλιψουλα μικρης μορφης που εμπεριεχει το συναισθημα οτι ολα θα πανε καλα ομως και γουσταρεις, τοτε μπορω να σκεφτω δεκαδες. Αν μιλαμε για σκατοψυχια και ενα συναισθημα που ειναι τοσο γαμημενα σκατα που δε γουσταρεις να ακους τον εν λογω δισκο επειδη σε κανει οντως να νιωθεις σκατα και δε γουσταρεις καθολου, τοτε θα αναγκαστω να πω το Eternity των Anathema, εχω σταματησει να το ακουω εδω και χρονια με κανει σκατα (και ειναι και σκατα η φωνη του).