Το να το λεει γιατρος ομως ειναι priceless (Φαντομ)
Το να το λεει γιατρος ομως ειναι priceless (Φαντομ
τα γεγονότα είναι τα εξής:
Πριν 2,5 χρόνια σκοτώσανε μια φίλη μου (γνωστή πάνω κάτω ιστορία).
Πριν 1,5 βδομάδα πέθανε μια φίλη μου.
Απεχθάνομαι το ξεσκόνισμα.
η ιστορία:
Αφού έχω προσπαθήσει να κάτσω να δουλέψω χωρίς αποτέλεσμα, λέω άι σιχτιρι ας καθαρίσω να περάσει η ώρα.
Εκεί που ξεσκονίζω βρίσκω κάτω από κάτι κουτιά μερικές φωτογραφίες.
Σε μία από αυτές είναι οι δύο προαναφερθείσες φίλες μου, που κρατιούνται από τα χέρια και κοιτάζονται στα μάτια.
ΔΕΝ ΞΕΣΚΟΝΊΖΩ ΞΑΝΑ.
Τελος.
"Κυρία Μαριάννα δεν καπνίζουμε την ώρα της γυμναστικής"
My morning sun is the drug that brings me near
To the childhood I lost, replaced by fear
Την προηγούμενη βδομάδα, αυτό το αγαπημένο μας φαινόμενο που ευγενικά μας χορηγεί η ΔΕΗ, το power surge, μου κατέστρεψε τον επεξεργαστή. 154€ ζημιά, ευχαριστώ καλησπέρα σας.
Χτες λοιπόν, ξυπνάω το πρωί αργοπορημένα: όχι αδιόρθωτα, ίσα όμως που να προλαβαίνω με τέλεια χορογραφημένες κινήσεις. Πιάνω το κινητό μου, και τι βλέπω: Η αγαπημένη πολυκατεβασμένη πανχρήσιμη και διακριτικότατη εφαρμογή "Vodafone Protect" που όλοι όσοι έχουμε vodafone διαλέξαμε για να πιάνει χώρο στην εσωτερική μνήμη του κινητού μας έχει αποφασίσει να κλειδώσει το κινητό μου. Έτσι, από γούστο. Ζητάει ένα εξαψήφιο PIN που είχα βάλει όταν τη ρύθμισα. Το οποίο θα ήταν ακριβώς αυτό που θα περίμενε κανείς αν είχα ποτέ ρυθμίσει την εφαρμογή, μου είχαν κλέψει το κινητό και την είχα ενεργοποιήσει από το email μου. Μην έχοντας αυτό το ανύπαρκτο νούμερο, προσπαθώ να το κάνω recover ή reset από το λογαριασμό μου. Φυσικά, το web interface της εφαρμογής για την αίτηση password reset είναι το ίδιο ποιοτικό με το android αδερφάκι του. Γι' αυτό και ενώ είμαι στη διαδικτυακή τοποθεσία http://protect.vodafone.GR, το textbox που μου ζητάει να βάλω το νουμεράκι μου έχει δίπλα του την αγγλική σημαία σαν περήφανη φρεγάτα της βασίλισσας που φοράει το Union Jack και προσυμπληρωμένη την τιμή +44. Δεν είμαι στην αγγλία όμως και λέω, με την πιο posh προφορά μου "this is NOT going work. Ever!" Φυσικά και δεν έχω τυχαία αγγλική IP όπως μου λέει το τυχαίο geolocation app που δοκιμάζω. Οπότε, ύστερα από κάνα δίλεπτο refresh το site μου δείχνει την περήφανη γαλανόλευκη, συνοδευμόμενη από ένα γλυκό +30 δίπλα της. Και πάλι όμως, συνέβη το αναμενόμενο: this number isn't associated with a Vodafone Protect Account.
Χωρίς άλλες επιλογές λοιπόν, κατεβαίνω στη Vodafone. Ο "ειδικός του internet" δεν ήταν εκεί εκείνη τη μέρα, κι εγώ, ήδη αργοπορημένος, βγαίνω προς άγραν ευφορότερου vodafone καταστήματος. Με την πληροφόρηση της ιδιαιτέρως χαρίεσσας πωλήτριας κα τη μνήμη του πρασινομάτικου βλέμματός της στο νου μου, κατευθύνομαι από την εγνατία προς την τσιμισκή (κατεύθυνση κάθετη προς τον προορισμό μου. Με τα πολλά, η χακεριά που έγινε στο δεύτερο κατάστημα (ύστερα από τηλεφώνημα στην τεχνική υποστήριξη ήταν η εξής: Simulated Battery Pull, και ράλι με τον επεξαργαστή του Sony Xperia M2 για το ποιος είναι πιο γρήγορος: εγώ έπρεπε να κάνω είσοδο PIN, είσοδο pattern, απενεργοποίηση του airplane mode (στο οποίο το κινητό μου για κάποιο λόγο μπήκε την ώρα που κοιμόμουν, ενεργοποίηση του mobile internet πριν προλάβει ο Snapdragon 400 να φορτώσει όλα όσα προηγούνταν του σηκώματος του service που είχε ενεργοποιήσει η αγαπημένη μας εφαρμογή. Kαι σε μία στιγμή σπάνιας συναστρίας, όταν ο θόρυβος της πόλης και οι συνομιλίες παύουν ταυτόχρονα για μερικά εκατοστά του δευτερολέπτο κι ένα φύλλο πέφτει βασανιστικά αργά σερνόμενο απ' τον ανεπαίσθητο αέρα, όταν ρίχεις 3d20 και φέρνεις 20, 20 20, προλαβαίνω. Είμαι ο θεός το touchscreen, ο σοφός των shorcuts στο μενού του android, ο sensei του swipe.
Ο τεχνικός στέλντει το απαραίτητο πακετάκι, η εφαρμογή πληροφορείται για την ύπαρξη ενός ως τότε ανύπαρκτου PIN κι εγώ, θριαμβευτής, ώς άλλος Αχιλλεύς που σέρνει το άψυχο μαδημένο κουφάρι του τίμου εχθρού Έκτορα, πατάω το enter και το κινητό ξεκλειδώνει.
Η ώρα είχε περάσει πολύ πέρα από την ώρα προσέλευσης μου στη δουλειά, κι εγώ σκέφτομαι: έχεις να κάνεις ένα κάρο γραφειοκρατικές μαλακίες, πες τους ότι σου πονάει η κοιλίτσα (κύριε Δημήτρη έπαθα τροφική δηλητηρίαση - καλά, αλλά έλα αύριο οπωσδήποτε γιατί μπλαμπλαμπλα) και κάνε τις δουλειές σου που είχες αναβάλλει για καιρό. Η υπόλοιπη μέρα κυλάει ονειρεμένα καλά και καταλήγει με εμένα να γυρνάω σε δύσκολη ομολογουμένως κατάσταση στο σπίτι μου κατά τις 3, με περιθώριο για πεντέμιση ώρες ύπνου.
Στις δυόμιση ώρες όμως, έρχεται το κλου της βραδιάς. Η χοντρή βγαίνει και τραγουδάει. Η ατραξιόν που όλοι περιμέναμε σνιφάρει την τελευταία της γραμμή πριν βγει στη σκηνή. Η μπίλια κάθεται στο 00. Η μάνα κάνει black jack.
Μέσα στον ύπνο μου, μισοαντιλαμβάνομαι τον ήχο της βροχής. Πολύ δυνατής βροχής. "Μα καλά είναι δυνατόν να βρέχει τόσο δυνατά;"
Κι όμως δεν ήταν η ένταση της βροχής. Ήταν η απόσταση της βροχής.
Ανοίγω τα μάτια μου και τι να δω: βρέχει μέσα. Μέσα στο σπίτι. (καλά μη φανταστείτε καμιά σπιταρόνα, ισόγειο στούντιο το νερό στάζει από 4 διαφορετικά σημεία, νερά να περνάνε δίπλα από διακόπτες, σοβάδες να κρέμονται έτοιμοι να πέσουν σε δύο σημεία, το μπάνιο να έχει ολόκληρο μετατραπεί σε μπανιέρα και το ταβάνι του σε τηλέφωνο μπάνιο και γενικά, μια όμορφιά. Στο πάτωμα, νερά, μουσκεμένα παπούτσια, η θήκη του βιολιού μου να κολυμπάει στα νερά (εκεί εγκεφαλικό, ευτυχώς είχα πάρει την καλή τότε και σώθηκε. Το αποτέλεσμα: 3 ώρες αποστράγγιση της λίμνης Καρ(ιο)λας με ταυτόχρονη επίλυση του δαιδαλώδους μυστηρίου της εύρεσης του ιδιοκτήτη του από πάνω διαμερίσματος, αγγάρεμα του προσφάτως συνταξιοδοτηθέντος πατρός μου να έρθει να προσέχει το σπίτι και να αδειάζει τους κουβάδες για όσο είμαι στη δουλειά (δεν μπορούσα και να λείψω όπως ξέραμε άλλωστε)
το αποπάνω διαμέρισμα είχε μετατραπεί από την εταιρεία που εκπροσωπούσε τους ιδιοκτήτες του σπιτιού (γουατ σε 3 διαμερίσματα, από τα οποία τα δύο ήταν ξενοίκιαστα. Μια και η εταιρεία (ή οι μυστηριώδεις εντολείς της δεν εμφανίζονταν πουθενά γιατί χρωστούσαν παντού, τα διαμερίσματα είχαν μείνει ξενοίκιαστα για πολύ πολύ καιρό. Τα λούκια των μπαλκονιών τους βούλωσαν, το νερό μπήκε όλο μέσα και πλημύρισε αυτά, και πέρασε από σιφώνια, χαραμάδες και λοιπές αηδίες στο ταβάνι που χωρίζει τον πρώτο όροφο από το ισόγειο. Θύματα, ήταν το διαμέρισμά μου, η κοινόχρηστη είσοδος της πολυκατοικίας και τα δύο παρακείμενα μαγαζιά
ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ
Last edited by rat_poison; 08-09-2015 at 23:20.
Well, there's egg and bacon; egg sausage and bacon; egg and spam; egg bacon and spam; egg bacon sausage and spam; spam bacon sausage and spam; spam egg spam spam bacon and spam; spam sausage spam spam bacon spam tomato and spam;
Sou stelno agapi kai storgi mono, giati akougetai apla ena vasano <3
Kata ta alla, panemorfo keimeno, alla stin teleutaia paragrafo exeis 2 parentheseis poy den ekleises pote
Επισης εχει ξεχασει μια προθεση στα posh αγγλικα του αλλα τι καθεσαι και γραφεις τωρα ρε φιξ...
Ποιζον κουραγιο ρε συ... Αυτο το σιχτιρισμα προς το μαλακα που πλημμυρισε το διαμερισμα του και την πληρωνεις εσυ πρεπει να το εχεις ζησει για να το καταλαβεις...
Shall I say I was wrong, if I'm right?
Malaka ti gamhsia einai auta apo to pou8ena. Karmiko xastouki pou 8a elege k o leandros. Kouragia dude.
My morning sun is the drug that brings me near
To the childhood I lost, replaced by fear
Αν χρειαστείς βοήθεια σε οτιδήποτε, ενημέρωσε.
"Why do they blame me for all their little failings? They use my name as if I spent my entire day sitting on their shoulders, forcing them to commit acts they would otherwise find repulsive. "The Devil made me do it." I have never made one of them do anything. Never. I need no souls. And how can anyone own a soul? No, they belong to themselves. They just hate to face up to it..." -
Lord Lucifer Morningstar
i have to ask.
to studio-isogeio su einai mprosta se ekklisia istorikis simasias?
You had to ask..
εν χριστώ αδελφέ Pornofunk, όλες οι εκκλησίες στη θεσσαλονίκη είναι ιστορικά σημαντικές.
αλλά όχι δεν είμαι μπροστά από εκκλησία.
Well, there's egg and bacon; egg sausage and bacon; egg and spam; egg bacon and spam; egg bacon sausage and spam; spam bacon sausage and spam; spam egg spam spam bacon and spam; spam sausage spam spam bacon spam tomato and spam;
Σήμερα στις 12 το μεσημέρι, έφαγα το τελευταίο μου φυσιολογικό γεύμα για τις επόμενες 3 ημέρες. Για τις επόμενες 35 ώρες μπορώ να φάω μόνο φιδέ, σουρωμένους χυμούς και τσάι. Τη δε Κυριακή, δε μπορώ να φάω απολύτως τίποτα, και πρέπει να πιω τουλάχιστον 4-5 λίτρα νερό, αφού πιω και δυο δόσεις από το πιο αηδιαστικό πράγμα στον κόσμο ολόκληρο. Τόσο αηδιαστικό που η μυρωδιά και μόνο, μου προκαλεί εμετό. Τόσο αηδιαστικό, που κάποτε επιχείρησα να το πιω διαλυμένο στον αγαπημένο μου χυμό (μήλο), κι από τότε δε μπόρεσα όχι μόνο να τον ξαναπιώ, αλλά ούτε να τον μυρίσω, χωρίς να μου έρθει αναγούλα. Μιλάω για το σιχαμένο καθαρτικό fleet phospho-soda. Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, δεν αρκεί που την Κυριακή θα είμαι ήδη πεθαμένη από την πείνα, θα τη βγάλω και ολόκληρη πάνω στη λεκάνη της τουαλέτας, μέχρι να χέζω καθαρό νερό.
Τη Δευτέρα τώρα, θα πάω στο νοσοκομείο, όπου θα μου χώσουν έναν σωλήνα από τη μύτη, μέχρι την αρχή του λεπτού εντέρου. Μέσω του σωλήνα θα εισάγουν ένα σκιαγραφικό υγρό στο έντερο, και θα βγάλουν πολλές ακτινογραφίες. Η διαδικασία αυτή μου είπαν πως μπορεί να διαρκέσει 1-6 ώρες.
Μετά από όλα αυτά, θα πάω σπίτι μου, και θα φάω κάτι ελαφρύ. Δεν τελειώνει εκεί ο εφιάλτης όμως. Το απόγευμα πρέπει να πιώ ενα δεύτερο καθαρτικό, για να φύγει το σκιαγραφικό γρήγορα από τον οργανισμό μου.
Εσείς τι σχέδια έχετε για το πσκ βρε παιδιά? =)
ΝΤΑΜΝ ! δεν ξέρω για ποιο λόγο το κάνεις όλο αυτό αλλα ελπίζω να μην έχεις τπτ / σου περάσει asap
Posting Permissions
vBulletin Skin by Bluepearl Skins
