ATP Festival 8-10 Mαΐου / Minehead
Ξεκινήσαμε που λέτε 7 τύποι χαράματα Τρίτης 5 Μαΐου για το Λονδίνο. Φτάσαμε, κάτσαμε 3 μέρες, περάσαμε όμορφα και γελάσαμε αλλά επειδή εκεί πήγαμε για κάποιον σκοπό, θα πούμε για το φεστιβάλ.
Στο οποίο φεστιβάλ φτάσαμε μετά από τρεξίματα που 'χαμε με τρένα και λεωφορεία και κούραση. Αλλά άξιζε τον κόπο. Το απόγευμα της Παρασκευής φτάσαμε στο Minehead και στις εγκαταστάσεις Butlins. Τρομερός χώρος και οργάνωση, είχε ότι μπορείς να φανταστείς (ακόμα και water park, λολ) και τα δωμάτια πολύ ωραία. 160 λίρες για 3 μέρες φεστιβάλ (όχι μαλακίες, ΦΕΣΤΙΒΑΛΑΡΑ ε) και διαμονή νομίζω ήταν πολύ καλή φάση. Έχει 3 σκηνές, ευτυχώς πολύ διαφορετικές από του roadburn. Και λέω ευτυχώς γιατί εδώ και οι 3 ήταν πολύ μεγάλες όπως και ο χώρος από κάτω για το κοινό. Στεγάζονταν κάτω από τεράστιες σκηνές φανταστείτε κάπως έτσι, με φοβερό ήχο και όλα τα ωραία.
Anyway, κατά τις 5 που λέτε ήμασταν εκεί και ήδη είχαν ξεκινήσει να παίζουν μπάντες. Εγώ έχασα Grouper που ήθελα πολύ να δω και είχα ενοχληθεί λιγάκι αλλά σήμερα μάλλον δεν με νοιάζει καθόλου. Έχασα και τους HEALTH που μ' ενδιέφεραν πολύ να δω αλλά τρώγαμε εκείνη την ώρα ΤΣΑΜΠΑ και ΟΣΟ ΘΕΛΑΜΕ στο εστιατόριο του atp οπου και η κοιλιοδουλεία υπερίσχυσε :/
SLUMBER KILLED BY RAYS OF THE NEW RED SUN ARISING
Πρώτη μπάντα λοιπόν οι M83. Τους είχαμε δει πριν κάμποσους μήνες όταν είχαν έρθει Ελλάδα, παρέα με 2 καλά παιδιά
Αυτή τη φορά ήταν μόνο 3 επί σκηνής, ωραία ατμόσφαιρα γενικά, το μισό live ήταν σαν trance party, προτιμούσα την πρώτη φορά που τους είδα αλλά κι εδώ δεν με χάλασαν. Μπράβο στα παιδιά και στην γκόμενα που αδυνάτισε κι έγινε ΩΡΑΙΟ ΜΟΥΝΑΚΙ.
DREAMER WAKENS TO THE SPECTRAL GAZE OF LIGHT RAYS SHINING
Έπειτα ήρθαν οι Devo. Στην ίδια σκηνή του Pavillion με τους M83, σκάσανε με κέφι και όρεξη, ντυμένοι (τι περίεργο) με κίτρινες στολές όλοι τους. Πλάκα είχαν αν και δεν τους χόρτασα και πολύ γιατί καθόμουν πίσω και χάζευτα το merch.
BLACK STEED CARRIES HIM ACROSS THE ASTRAL SAND
Έπειτα πήγα στην σκηνή Reds, όπου έπαιζαν οι Pink Mountaintops. Αυτή που λέτε είναι η μπάντα του Stephen McBean, ναι αυτού του τύπου από Black Mountain. Οι οποίοι μουσικά δεν είχαν και πολύ σχέση με τους Black Mountain αλλά ο ήχος ήταν όμοιος πράγμα που προδίδει πως το παιδί έχει ξεχωριστό και προσωπικό μουσικό ύφος και ακόμα κι αν δεν γνωρίζεις ότι είναι αυτός, πιθανολογουμένως να το καταλάβεις. Ψυχεδελικοί και νόστιμοι, σε κάποιες φάσεις θα έλεγα bluesy έκατσαν για κανα σαρανταπεντάλεπτο και την έκαναν. Η μία εκ των 2 κοριτσιών επί σκηνής πρέπει να ήταν η Amber Webber ε!
RIDES ALONE - IS THE MAN FROM THE MAGIC CARAVAN
Έπειτα βγήκαν οι Jesu, του Justin Broadrick. Μελωδίες, drone, όγκος ήταν τα συστατικά μιας συνταγής πρωτόγνωρης σε μένα αφού δεν είχα ακούσει νότα Jesu στο παρελθόν, ή δεν θυμάμαι τέλος πάντων, δεν έχω ασχοληθεί μαζί τους. Στο μισό live ήμουν με κλειστά μάτια κι αυτό για να δώσω λίγο παραπάνω focus στην αίσθηση της ακοής. Δυνατοί.
I BELIEVE THE SIGNS OF THE REPTILE MASTER
Τελευταία μπάντα γι' απόψε, Electric Wizard. Πόλεμος. Τίγκα ήχος που σ' έστελνε στον διάολο, Liz Buckinghum δέκα φορές πιο γκομενάρα απ' ότι νόμιζακαι μπουνταλάς ντράμμερ να πέφτει σαν ζώον πάνω στα ντραμς και να τα γαμάει όλα. Έπαιξαν και Funeralopolis. Αλλά όχι Dunwich, μαλάκες. Μοναδικό μείον τα φωνητικά που έπρεπε να είναι πιο χαμηλά και οι καθυστερημένοι seciuritάδες (κυρίως ένας βασικά) που πήγαινε ο κόσμος να κάνει crowd surfing και πήγαιναν και τους τραβουσαν με τσαμπουκαλίδικο στυλ έξω.
SUNBOUND SPACEPOD RISING FASTER
Η επόμενη μέρα επιφύλασσε μπόλικα πράγματα. Στις πρώτες ώρες ποτσάραμε και δεν είδαμε τίποτα κι επειδή οι άλλοι ήσαν μαλάκες και ξόδευαν τον χρόνο στα φρουτάκια και στο Time Crisis, πήγα μόνος μου να δω κατα τις 6:30 λίγο Young Marble Giants. Συμπαθέστατοι, χαλαροί κι αταίριαστοι με το φεστιβάλ όπως αναμενόταν, οι γέροντες έδωσαν μια καλή εμφάνιση στους λίγους (σχετικά με τον χώρο του Centre Stage) που ήμασταν από κάτω.
EARTH DRENCHED IN BLACK UNDER STARLESS SKY ABOVE
Μετά από κανα δίωρο (αφού πήρα διάφορα από το merch κλπ) πήγα να δω Harvey Milk. Βαρετοί και στα 10 πρώτα λεφτά έφυγα.
MAN ON THE MOUNTAIN SETS FREE THE HOLY DOVE
Πάμε στο stage του Pavillion για Beirut. Απογοήτευση ψιλό κι αυτοί, ξενέρωσα κιόλας που εκτέλεσαν το αγαπημένο μου κομμάτι ίσως (Guyamas Sonora) με άθλιο τρόπο, έπαιξαν και μπόλικα κομμάτια από τον τελευταίο δίσκο που δεν έχω ακούσει και γενικά μούφικο live στο σύνολο του (είχε μερικές πολύ όμορφες στιγμές οφείλω να ομολογήσω αλλά ως εκεί), δυσκολεύτηκα να φύγω επειδή ήταν τίγκα στα ΜΟΥΝΑΚΙΑ.
LOOK ONTO THE RAYS OF THE NEW STONER SUN RISING
Centre Stage για να δούμε τους Sleepy Sun, από περιέργεια έτσι.
Τι καλά, μόλις πέτυχα την πιο ευχάριστη έκπληξη του φεστιβάλ. 6 καμμένοι πιτσιρικάδες χίπηδες δίνουν μία από τις πιο ωραίες εμφανίσεις του τριημέρου, στα πρώτα κομμάτια ανατρίχιασα, οι τύποι ήταν η γέφυρα μεταξύ του πρώιμου sabbathικού χέβι ροκ (όπως πολύ σωστά είχε επισημάνει ο Neuroscar) και 70s prog. Μετά κάπου έχασα την μπάλα με τον ήχο τους, έχουν μπλέξει πολλά πράγματα, καταπληκτικοί. Χορός, κέφι και πολύ πλάκα από την τραγουδίστρια η οποία τη μία έτρεχε να ρίχνει πετσέτες για να σκουπίσει μπύρα που 'χε χυθεί στο πάτωμα και την άλλη έριχνε καμιά κλωτσιά στα καπούλια του τραγουδιστή. Εξαιρετικές φωνές κι οι δύο, τσίμπησα το βινύλιο 12 λίρες και να τους ακούσετε γιατί γαμάνε.
SONIC TITAN RIDES OUT ON CLOUDS OF NEW HORIZON
Αφού τελείωσαν και αυτά τα παιδιά, ήρθε η ώρα για Jesus Lizard. Ο David Yow είναι ο πιο καμμένος τύπος που παρεβρέθηκε σ'αυτό το φεστιβάλ, φρικαρισμένος όσο πάει έκανε στους σεκιουριτάδες χαβαλέ με τις μαλακίες του. Stage diving με το μικρόφωνο και 5 άτομα να του κρατάνε το καλώδιο όσο κάνει crowd surfing και απομακρύνεται καμιά δεκάρα μέτρα από την σκηνή. Σάπιος τύπος με βλαμένο χιούμορ, πήγαινε και τους άλλαζε ακόμα και τα φώτα, φιγούρα μεγάλη. Σπάσανε τα πάντα στο πέρασμα τους, για κάτι παραπάνω από μιάμιση ώρα και τελείωσαν με το καλύτερο κομμάτι που θα μπορούσαν: Gladiator. Αύριο πάλι.
LOOK ONTO THE RAYS OF THE NEW STONER SUN RISING
...
SONIC TITAN RIDES OUT ON CLOUDS OF NEW HORIZON
Καλά δεν καταλάβατε τόση ώρα; Για τους Sleep μιλάω. Κάθεσαι και περιμένεις, και βλέπεις 3 τύπους να σκάνε στην σκηνή και αναρωτιέσαι αν όντως είναι αλήθεια, αυτό που περίμενες τόσους μήνες να δεις. Έναν βλαμένο Pike να πουλάει το ροκσταριλίκι του και να νιώθει σαν να 'ναι ακόμα 20, Cisneros με γνήσια σοβαρότητα και ειλικρίνεια απέναντι στην μουσική που μοιράζει και ο Hakius αμίλητος και σκεπτικός. ΠΑΡΤΑ ΣΤΗ ΜΑΠΑ, HOLY MOUNTAIN και τρέχα γύρευε. Αλλαγή σκηνικού, όλα αποκτούν ζωή στην σκηνή και το πλήθος μαζί. Σχεδόν όλο το Holy Mountain ακούστηκε εκείνο το βράδυ, αποσπάσματα από το Doposmoker και ένα unreleased κομμάτι που δεν βγήκε ποτέ στην επιφάνεια. Μία ώρα και σαρανταπέντε λεπτά αξέχαστης εμπειρίας. Εξαιρετική εμφάνιση, αποσβολωμένοι όλοι και πάμε για ύπνο.
Την επόμενη μέρα και τελευταία, Κυριακή, είχε πάλι ένα σκασμό πράγματα να δεις. Ευτυχώς δεν είχα χορτάσει όπως στο Roadburn που σε κάποια φάση ήμουν στο τσακ να πω: όχι άλλη μπάντα.
Γι'αυτό λοιπόν από νωρίς στο Centre Stage για Hush Arbors! Μόλις την προηγούμενη μέρα ήρθαν στο fest και δεν τους είχα δει και καθόλου για merchandise κλπ, ακουστικ/φοκ πολύ ωραίοι και ένα καλό ξεκίνημα για το υπόλοιπο της ημέρας.
Pavillion μετά για Shearwater! (ζήλεια casshern)
Για τους οποίους είχα χαμηλές προσδοκίες αλλά ευτυχώς μου έδειξαν πόσο λάθος είχα. Καταπληκτική μπάντα, έπαιξαν σχεδόν όλο το Rook, άψογη εκτέλεση κομματιών, κάθε τόσο άλλαζαν θέσεις για να παίξουν τα όργανα και ο drummer φοβερός θεός, θα μπορούσε να παίζει στους Manowar (έχει και τ' όνομα Thor Harris, ΛΟΛ).
Αγόρασα και το Rook τελικά (το οποίο είχε και vinyl αλλά είπαμε, επιλεκτικά αγοράζουμε τέτοια).
Eίχε και Grails εκείνη την ώρα αλλά προτίμησα τους απο πάνω αφού με κέρδισαν επάξια.
Μετά μετά, τι είχαμε μετά; Α ναι, για αρκετή ώρα τίποτα ιδιαίτερο, κατά τις 7:45 πήγα να δω Killing Joke οι οποίοι ήταν ψιλοαπογοήτευση και μετά από κανά μισάωρο έφυγα. Έτσι κι αλλιώς δηλαδή θα το έκανα, πήγα να πιάσω θέση κάγκελο δεξιά στο Pavillion για να είμαι μπροστά από τον Jason Pierce. Στις 8:45 λοιπόν βγαίνουν οι Spiritualized. Πολύ καλή εμφάνιση, θα προτιμούσα βέβαια τελείως διαφορετικό setlist (ήταν χειρότερο από αυτό της Αθήνας) αλλά ποιός χέστηκε, θα τους δω όπως θέλω τον Δεκέμβρη στο Λονδίνο πάλι. Α, τελευταίο κομμάτι που έπαιξαν ήταν Spacemen 3 το take me to the other side
Μετά κανά δίωρο άραγμα και ξανά για Jesus Lizard όπου βγήκε ο άλλος ο καμένος κι έλεγε ότι η χτεσινή εμφάνιση ήταν για γκέη και τώρα θα δουν τι έχει να γίνει και τέτοια. Προφανώς κι έλεγε μαλακίες γιατί κάτι σαν το χτεσινό δεν επαναλήφθηκε και έπαιξαν και ένα μισαωράκι λιγότερο, παρόλα αυτά καλή ήταν η δεύτερη εμφάνιση.
)
