Black Metal over Europe pt.1
Το πρώτο από τα τέσσερα threads/αφιερώματα για τον ευρωπαϊκό black metal ήχο είναι γεγονός (και καλά…). Αν κυλήσουν όλα έτσι όπως τα σκέφτομαι, θα επακολουθήσει η νορβηγική δεκάδα, η σουηδική και τελευταία μία σούμα από την υπόλοιπη Ευρώπη. Όποιος θέλει, φτιάχνει κι αυτός τη λίστα του με ή χωρίς σχόλια. Τέλος, η σειρά των τεσσάρων threads είναι τυχαία, δεν υποστηρίζω δηλαδή ότι το ελληνικό black metal είναι και το καλύτερο της ηπείρου.
1. Rotting Christ “Thy Mighty Contract”: Πρωταρχικό άκουσμα, αρχέγονο και αρχετυπικό. Η φωνή του M.W.D. (βρείτε εσείς πού τραγουδάει) όζει αιθάλης. Μέρα με τη μέρα γίνεται και πιο επίκαιρο. Εδώ ο Σάκης υπογράφει τις sine quibus non οκτώ συνθέσεις της σκηνής.
2. Necromantia “Scarlet Evil Witching Black”: Αδιαπραγμάτευτα μέσα στα 25 καλύτερα black metal albums. Σε αυτό το αριστούργημα ο M.W.D. μαζί με τον συνοδοιπόρο του, Baron Blood, παίζουν ό,τι ακριβώς θέλουν να παίξουν και γι’ αυτό, άλλωστε, το αποτέλεσμα φαντάζει τόσο αυθόρμητο και αβίαστο. Φύσις φύουσα.
3. Varathron “His Majesty at the Swamp”: Ο Necroabyssious γνώριζε πάντα με ποιους μουσικούς έπρεπε να συνεργαστεί, έτσι ύστερα από μια ονειρική πλευρά στο split με Necromantia (σε μια εποχή οπότε τα split albums είχαν νόημα ύπαρξης) συνεργάζεται με τον drummer των Zemial στις κιθάρες και κυκλοφορεί ένα δίσκο που μαζί με το πρώτο R.C. στοιχειοθετούν την ελληνική μαυρομεταλλική riff-ολογία. Η pagan σφραγίδα είναι το τελειωτικό κτύπημα, άρα μάλλον πρέπει να υποτεθεί ότι προοιωνίσθηκε το “Non Serviam”. Αν τώρα χάσκεις μπροστά στην οθόνη σκεπτόμενος «ίσως πρέπει να το ακούσω κάποια στιγμή», έχεις χάσει το νόημα.
4. Kawir “To Cavirs”: Βαθιά ελληνικό δημιούργημα. Ευτυχώς που έχει γνωρίσει κάποια σχετική δημοφιλία. Πρωτοπόροι στην άρνηση της lingua franca. Μύηση από αρχαίους καιρούς.
5. The Elysian Fields “We the Enlightened”: Υψηλή τέχνη όπως και το πρώτο πόνημα της μπάντας. Τραγικό αίσθημα για την ύπαρξη και την τελευτή των γενεών. Ελληνική ατμόσφαιρα συνταιριασμένη με σουηδική riff-ολογία. Δυσθεώρητο μεγαλείο.
6. Macabre Omen “The Ancient Returns”: Pagan-όφιλοι (άκου Fiendish Nymph, Circle of Mushrooms, Jackal’s Truth κ.ά.), Christ-όφιλοι, Burzum-όφιλοι, όλοι βρίσκουν εδώ την υγειά τους! Πηγαίες ατμόσφαιρες, λυκίσια φωνή, μεγαλείο. Ο αμύητος βλάκστερ στο “Hellenic Assault” θα περίμενε να ακούσει intros με πλήκτρα και burger περάσματα…
7. Order of the Ebon Hand “The Mystic Path to the Netherworld”: Μια ασκημένη φωνή που δε γνωρίζει όρια, γραπώνει εκ νέου κάθε φορά τον ακροατή με την ίδια ένταση. Τα τρία τελευταία κομμάτια δε βρίσκουν αντίπαλο πουθενά! Το φοβερό εξώφυλλο μαγνητίζει. Of ebon and fire you are born!
8. Zemial “Necrolatry”: Μία από τις κορυφές του τετρακαναλικού ήχου. Κομμάτια σαν το “Possessed by Twilight” προκαλούν ρίγος σε κάθε ακρόαση. I open my eyes…
9. Nocternity “Onyx”: Στο λογότυπο φαίνεται η λατρεία προς τους Emperor, στη μουσική αυτή προς τους Burzum και τους Emperor. Το βιβλιαράκι είναι ένα έργο τέχνης αφεαυτού. Ο ύμνος “Secreta Aura” συντρίβει σωρηδόν δηθενατζήδικες black metal μπάντες.
10. Naer Mataron “Skotos Aenaon”: Πολεμική ιαχή που δείχνει σεβασμό στη μαυρομεταλλική παράδοση. Τεράστιες μελωδίες που ξεχύνονται μέσα από κάθε σύνθεση κι ένα πόνημα που εν τέλει είτε το βιώνεις είτε το αγνοείς.
Ελλείψεις: Thou Art Lord, Agatus, End, Deviser, Nergal, Fiendish Nymph, Mournblade, Chained and Desperate, Stutthof, Zephyrous κ.ά.
Σημειώσεις: α) οι Legion of Doom είναι οι πρώτοι που προσάρμοσαν νορβηγικά στοιχεία στον ήχο τους στα “For Those of the Blood” και “Kingdom Of Endless Darkness”, β) τσεκάρετε Blοod Covered ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ, γ) ο Merkaal είναι το καλύτερο λαρύγγι που κυκλοφορεί στην πιάτσα, δ) οι Wormspit (με ένα demo κι ένα εξαιρετικά δυσεύρετο “Trackography”) είναι η μεγαλύτερη ελπίδα του χώρου, ε) όπου πετυχαίνετε συνεντεύξεις σε παλιά fanzines κ.λπ. να τις διαβάζετε πάση θυσία, είναι αποκαλυπτικότατες, στ) το τρίτο Astarte είναι δίσκαρος, ζ) στους φίλους των παλιών Emperor (συν Ο.Ο.Τ.Ε.Η.) συνιστάται το “Allegories of Light” (2009) των Astral Aeon, η) το “Northbound” από το πρώτο Enshadowed πρόκειται για κομμάτι εκπάγλου ομορφιάς, θ) το δεύτερο Ravencult να το περιμένετε πιο ριφάτο, θα κόβει κώλους, ι) τσεκάρετε τους Κύπριους Godblood, ιδίως το track “Like the Wolf’s Skin”, ια) η συλλογή “Hellas – The Black Death Anthology” αποτελεί το vade mecum για κάθε σοβαρό ακροατή της σκηνής.
HAIL!
Πάντως σε ένα thread που o WOM έψαχνε κάποια ελληνικά demos, τελικά κατέληξε το ζήτημα να ανταλλάσσονται προτάσεις για μπάντες και τα ρέστα... Τελοσπάντων, κάνε ό,τι νομίζεις (μόνο δεκάδα; ).
Originally Posted by Ra Pariah
