Σήμερα ξεκινά η Μεγάλη Βδομάδα και σκεφτόμουν ότι τα τελευταία 10 χρόνια τουλάχιστον δεν έχει υπάρξει μέρα της εκάστοτε Μ.Β. που να μην έχω φάει κρέας. Και προφανώς αυτό γίνεται γιατί η αθώα παιδική ψυχούλα μου είχε δεινοπαθήσει με τις καταναγκαστικές νηστείες στο σπίτι και όταν άρχισαν να τις περισσεύουν κάποια λίγα λέφτα (της αθώας παιδικής ψυχούλας μου), τα έβερεστ άρχισαν να παίρνουν φωτιά. Με θυμάμαι να πηγαίνω να κοινωνήσω 8-9 το πρωί και να μυρίζω ουγγαρέζα ξερωγω.
Τώρα που μεγάλωσα και ωρίμασα καταλαβαίνω τα λάθη και τις αμαρτίες μου και προφανώς έχουν περάσει δεκαετίες ολόκληρες από τότε που κάποιος αποφάσιζε τι θα φάω, αλλά το έθιμο παραμένει, δηλαδή αισθάνομαι ότι παραβαίνω τη συμφωνία με τον εαυτό μου αν δε φάω κρέας μια μέρα.
Pathetic.
Πείτε και σεις μαλακισμένα παιδικά κόμπλεξ που κουβαλάτε ακόμα.