Βασικά για το ''Μεγάλο Ήρωα'' του Μηδενιστή ήθελα να γράψω, αλλά με την ομπσκιούρ ονομασία θα ψαρώσατε κιάλλοι ακόμα. Οι περισσότεροι ξέρω πως δεν έχετε και την καλύτερη γνώμη για το ελληνικό χιπ χοπ και ακόμα περσότερο για ότι έχει να κάνει με δισκογραφικές απόπειρες των ζωντανών νεκρών και των μελών αυτών, και όχι άδικα βέβαια αφού ντάξει, πέρα από την καλτίλα της υπόθεσης ή τη μαστουροφάση που σε βάζουν δεν βλέπω και άλλο λόγο να τη βρίσκει κανείς με τα έρλι ζν ή τις δουλειές του Τάκη Τσαν..Οι παραγωγές είναι μετριότατες και οι στίχοι οι αναμενόμενοι(μπάφοι,τσαμπουκάδες,κοινωνικός προβληματισμός της πούτσας...) οπότε γουάϊ μπόδερ?
Και εδώ βέβαια οι στίχοι παραμένουν οι αναμενόμενοι (μπάφοι,τσαμπουκάδες,κοινωνικός προβληματισμός της πούτσας) αλλά οι παραγωγές ξεφεύγουν ως προς την ποιότητα και την ποικιλία...υπάρχουν αργά κομμάτια, γλήγορα κομμάτια, φάνκι κομμάτια, ψιλόνιού μέταλ, ένα 9λεπτο, ένα με γυναικεία φωνητικά, για πρώτη φορά ΚΑΛΟΣ ήχος και ένας μήδε πιο λυσσασμένος από ποτέ λες και σνιφάρει τσουβάλια εφεδρίνες για πρωϊνό.
Αλαζονία, τσαμπουκάς, βρισίδια, μπάτολ ραπ και βέβαια μπαφάρες. Δεν ξέρω αν η θεματολογία σας σκάει πολύ παιδιάστικη..αν ναι, αναρωτηθείτε γιατί δεν σας φαίνονται παιδιάστικοι οι cypress hill ξερωγω..
ντισκάς και πρεϋζ.
ο δίσκος κυκλοφόρησε από την freestyle productions το 2001.