Δεν θέλω να γίνω κακιά και σε καμία περίπτωση να θίξω τη μνήμη κάποιου που δεν υπάρχει πια, αλλά αν δεν είχε πεθάνει, θα λέγατε τόσο καλά λόγια γι'αυτον?
Ήταν όντως τόσο γαμάτος τύπος, ή έγινε πεθαίνοντας?
Ειλικρινής απορρία.
Δεν θέλω να γίνω κακιά και σε καμία περίπτωση να θίξω τη μνήμη κάποιου που δεν υπάρχει πια, αλλά αν δεν είχε πεθάνει, θα λέγατε τόσο καλά λόγια γι'αυτον?
Ήταν όντως τόσο γαμάτος τύπος, ή έγινε πεθαίνοντας?
Ειλικρινής απορρία.
από το λίγο που ξέρω όσους έγραψαν για αυτόν, αλλά και τη μικρή γνωριμία μου με τον ίδιο, νομίζω τα ίδια θα λέγαμε. από κοντά ήταν πολύ συμπαθητικός και cool τύπος.
Rock or Nothing
pos o nekros dedikeote, 'i kapoia tetoia malakia, pou lene profanos.
satan was a lez
Μπα, τι δικαιωση να φυγεις νεος απο μαλακια μαλακα.
Το ανθρωπολογικο ενδιαφερον ειναι στο πως λειτουργει η μνημη και η συλλογικη συνειδηση οσων μενουν πισω μετα.
Κι εγω το παιδι δεν το γνωριζα, και ουτε μπορω να πω κατι, το νοημα θα ειχε.
Αλλα βλεπω απο εσας οτι τον αγαπουσατε και ηταν συνυφασμενος με ιδιαιτερες φασεις στις ζωες σας.
Πράγματι, ο καιρός ήτο θαυμάσιος. Ένας καιρός ηδονικός και, όπως λέγουν, θείος. Ο ήλιος έλαμπε καταυγάζων και θερμαίνων τα πάντα – τον ουρανόν, την θάλασσαν, το υπερωκεάνειον, τους επιβάτας. Όλοι σχεδόν ήσαν χαρούμενοι.
θελω να δω οταν με το καλο πεθανει ο Η. ή η Χ τι θα γραψετε εδω μεσα.
Barry Prudom-He's Public Enemy No1.
Ήταν όντως όμως? Ή έγιναν αυτές οι φάσεις τόσο ιδιαίτερες επειδή πλέον είναι νεκρός?
Και μην αρπάζεστε.. Ούτε επίθεση κάνω ούτε προσπαθώ να αποδείξω κάτι.
Συζήτηση κάνω γιατί μου φαίνεται ενδιαφέρον το ζήτημα απο ανθρωπολογική/ψυχολογική σκοπιά.
Αν θέλετε κάντε κι ένα σπλίτ να το συζητήσουμε πιο αντικειμενικά.
Επαναλαμβάνω, δεν προσπαθώ να θίξω κανέναν, το παιδί ούτε καν το ήξερα. Κι αν προσβάλλει κάποιον ο προβληματισμός μου, ζητώ συγνώμη.
Μερικα θεματα δεν ειναι για συζητηση, δεν προσφερει τιποτα.
Θα μιλησω μονο για μενα.
Εφοσον εν ζωη ειχα συμπαθεια και εκτιμηση, ειναι αναποφευκτο πανω στο νωπο πενθος να αναπολω στιγμες που εζησα με το ατομο και να στενοχωριεμαι.
Οταν ο αδυσωπητος χρονος περναει, στεναχωριεμαι για ολα οσα δεν εζησε και ζω εγω.
Λιγακι ισως μυθοποιω και το ατομο, σαν να αποφευγω ενστικτωδως να θυμαμαι και τα ασχημα, γιατι εγω προχωραω και ο ανθρωπος μου δεν με ακολουθει πια.
Απο την αλλη ομως, αυτοι που εχασα ειχαν ιδιαιτερες προσωπικοτητες, με αρκετο μπλακ χιουμορ, οποτε επανερχομαι στα συγκαλα μου και μου τη λεω οπως φανταζομαι θα μου την ελεγαν κι αυτοι.
Βεβαια,οταν χανεται νεος ανθρωπος, μας βγαζει ολους κατι, ετσι δεν ειναι?
Πράγματι, ο καιρός ήτο θαυμάσιος. Ένας καιρός ηδονικός και, όπως λέγουν, θείος. Ο ήλιος έλαμπε καταυγάζων και θερμαίνων τα πάντα – τον ουρανόν, την θάλασσαν, το υπερωκεάνειον, τους επιβάτας. Όλοι σχεδόν ήσαν χαρούμενοι.
Όντως ο Κάνσερ είχε δίκιο ότι όταν τον γνώρισα ήμουν με Τζίμιντ, την άλλη φορά που είχα έρθει μόνος σε είχα βρει στο καναπέ να αράζεις και να λες μαλακίες ενώ ο Ξυδάς γελούσε.
X να σου πω για τη δική μου οπτική γωνία του θέματος (που μπορεί να μην έχει σχέση με αυτή των άλλων που τον ξέρανε καλύτερα ε ή με την πραγματικότητα), δεν έχω κάτι κακό να πω για τον Ξυδά πιθανότατα γιατί δε πρόλαβα να τον γνωρίσω τόσο καλά ώστε να μάθω/δω κάτι τέτοιο.
Το θέμα είναι πως το παιδί φαινότανε να κάνει στη ζωή αυτό ακριβώς που ήθελε να κάνει ανα πάσα στιγμή. Η δουλειά, η μουσική, τα ταξίδια και γενικά ότι έκανε φαινόταν να το γουστάρει. Ήταν χαρούμενος άνθρωπος μωρέ, ζούσε και εμένα μου φαινόταν κάπως περίεργο όλο αυτό αν καταλαβαίνεις τι εννοώ. Ίσως να είναι και αυτό που είχε πει κάποιος στο τότε θρεντ ότι ήταν λίγο ειρωνικό να πεθάνει τόσο νέος ένας άνθρωπος που χαιρόταν τη ζωή και την έβλεπε με τέτοιο μάτι.
Μπε, άστο. Νομίζω κανένας Ντράγκονλορντ/λόκαστ/Κάνσερ κτλ μπορούν να πουν καλύτερα/περισσότερα επι του θέματος.
ενιντ: οκ, ξαναδιαβάζω το ποστ και θέλω να το κάνω δελετε ορ σαμθινγκ.
Last edited by SpiritCrusher; 09-04-2009 at 19:55.
<menumission> otan fas klwtsia sth mapa pou 8a sou meinei a3exasth 8a to prosexeis to stomataki sou kalutera peoroufhxtra
<menumission> eunouxismenh orka
Eλα ρε γιατί, μια χαρα τα λες και οκ, το συγεκριμένο παιδί ήταν όντως γαμω τα άτομα απ'οτι καταλαβαίνω. Δε συμφωνείτε όμως και μ'αυτο που είπε η havoc περι μυθοποίησης του άλλου όταν πεθαίνει? Ξεχνας τα αρνητικά όταν ο άλλος παυει να υπάρχει, δεν θες να τα θυμάσαι, και τελικά καταλήγει στο μυαλό σου να είναι τέλειος και γαμάτος και αλάνθαστος.
Τεσπα οντως δεν έχει νόημα αυτή η συζήτηση κι ενώ κάτι με τρώει στο όλο ζήτημα αδυνατώ να το προσδιορίσω και να το εκφράσω με λόγια για να κατευθύνω το διάλογο, οπότε ξεχάστε το.
τι καθεστε και γραφετε για νεκρο ανθρωπο ρε,ελεος
ΣΠΙΝΤ ΜΕΤΑΛ ΧΛΕΠΕΣ ΣΤΟΥΣ ΜΠΟΥΛΗΔΕΣ ΤΟΥ ER
ΟΥΖΟ-ΘΡΑΣ-ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ-ΣΑΜΑΤΑΣ
den eipe kaneis oti itan alanthastos, auto me ti mithopoihsh isxyei genika gia tous nekrous alla me to sigkekrimeno atomo 8a elega oti teinei sto elaxista/ka8olou. pantws opws eipe ki o pankis to megalitero tou "la8os" if I may say itan oti itan anoixtoxeris, makran o pio tetoios anthrwpos pou xw gnwrisei egw toulaxisto.
βασικα δεν ειναι καπως μουφα να ποσταρουν ατομα που δεν τον γνωρισαν??? οπως εγω