D.R.I.-Crossover lp (1986)
Ηρθε η ωρα να μιλησω για εναν απο τους πιο αγαπημενους μου δισκους,απο μια απο τις 2 πιο αγαπημενες μου μπαντες εβερ(οι αλλοι ειναι οι Discharge).
Τα κριτηρια για την επιλογη αυτου του δισκου ηταν τα εξης:
-το πρωτο τους,dirty rotten lp,αν και ποιο αγαπημενο μου απο ΟΛΑ,εφερε τασεις ναυτιας στον μαριλλιον,μιας και ειναι εντελως χαοτικο.
-το dealing with it,το δευτερο αγαπημενο μου,εχει μεσα τραγουδια γραμμενα απο τον mike offender και θα επρεπε να αναφερθω σε mdc,offenders.και βαριεμαι.
-το 4 of a kind,ειναι ο πρωτος δισκος που αγορασα ποτε στην τρυφερη ηλικια των 15.δεν θα μπορουσα να ειμαι αντικειμενικος.
-το thrash zone λογω του τιτλου του θα αποθαρρυνε τον φιξξξερ.καθως και οτι ειναι "σουπα" δισκος αναμεσα στους ντιντηδες χεβυμεταλλαδες.
-το definition,ειναι πολυ δυσευρετο.
-το full speed ahead βγηκε μονο σε cd.και ως γνωστον,ενας δισκος,οσο καλος και αν ειναι,αν δεν εχει βγει σε βινυλιο,δεν εχει κυκλοφορησει ποτε.
Crossover λοιπον.θα μπορουσα να γραφω ατελειωτες ωρες για αυτον τον δισκο αναλυοντας καθε νοτα και στιχο του.θα προσπαθησω να μην το κανω.και απλα θα προκαλεσω,και θα πω πως γελαω με ολους αυτους τους θρασαδες που οι slayer τους πορωνουν,οι bulldozer (γιαμαγιαμαγιαπιγιαπι γιαααα ολε ολε ολε!) τους φαινονται γρηγοροι και ακραιοι,οι τσιριχτες λουκιες anthrax+overkill τους προκαλουν να mosh-αρουν σφοδρα.
σε αυτον τον δισκο οι d.r.i,ειναι ακομα κατα πολυ μεγαλυτερο ποσοστο hardcore παρα μεταλ(περιπου 80/20 αναλογικα).ταχυτατοι σαν σφαιρες,με ριφφ που σου καρφωνονται στο μυαλο,και τα πιο πειστικα οργισμενα φωνητικα που ακουστηκαν ΠΟΤΕ,δημιουργουν εναν δισκο που γεννησε 2 τασεις.
-απο την μια οι ελαχιστοι μεταλλαδες που τους γουσταραν(οι dri ειναι περιπτωση μπαντας που ή την μισεις ή την λατρευεις.δεν εχει μεση οδο),μιας και μπορεσαν να πιασουν το vibe του μπαχαλου που επικρατει σε καθε τους νοτα.
-απο την μια οι πανκς που αντιμετωπισαν με σκεπτικισμο τα μεγαλυτερα τραγουδια,τα ελαχιστα πλην ομως υπαρκτα σολο.
οι D.r.i πορευτηκαν τα επομενα χρονια αναμεσα σε αυτα τα 2 μονοπατια.ειναι η πιο αυθεντικη μπαντα του ειδους,ποτε δεν αλλαξαν,ποτε δεν εγιναν πιο "μοντερνοι",παραμενουν τα ιδια κωλοπαιδια του κερατα και οι ιδιοι μπαχαλοι εδω και 28 χρονια ακριβως.
εκρηκτικη λαιβ μπαντα,ειχα την ευκαιρια να τους δω το 2003 και να μπουν στο πανθεον των 3 καλυτερων λαιβ που εχω δει στην ζωη μου.doom,d.r.i,suicidal tendencies.
τα τραγουδια του δισκου ειναι απλα πορωτικα ολα,ταχυτατα,με στιχους που σε κανουν να θελεις να σπασεις κεφαλια.when you least expect it,until then i ll just pretend,you re still my friend,but in the end your time will come...
τι να πω.και ενα εκατομμυριο φορες να ακουσω αυτον τον δισκο δεν θα τον βαρεθω.ειναι η ιδια μου η ψυχοσυνθεση.
edit-να σημειωσω επισης πως υπαρχουν ακομα και ειναι ενεργοι,και ηχογραφουν καινουργιο δισκο επειτα απο 14 χρονια...χαχ!οπως επισης και οτι εχουν ενα κοινο σημειο με μια αλλη αγαπημενη μου μπαντα,τους wipers.οπως λοιπον δεν εχω γνωρισει ανθρωπο που να γουσταρει τους wipers και να μην ειναι καμενος ψυχολογικα,συναισθηματικα πολλες φορες και σωματικα,ετσι δεν εχω γνωρισει και ανθρωπο που να γουσταρει dri και να μην ειναι απο λιγο εως πολυ μπαχαλος.
οι ιδιοι οι dri ηταν μεγαλοι μπαχαλοι και τσογλανοι,αλλα σαν συμπεριφορα απεναντι σε οπαδους τους ηταν τζετ,εχω ακομα κρατημενο το γραμμα που μου ειχαν στειλει σαν απαντηση,που ειχε μεσα δωρακια φωτο,παλια εισητηρια,και το πρωτο τους 7αρακι.
Στην ελλαδα ειχαν παρα πολλους οπαδους,κυριως στην θεσσαλονικη(αθηνα ακομα και τωρα ειναι πιο "παραδοσιακοι",και οι πανκς αλλα και οι μεταλλαδες).ιστορικη ηταν η πρωτη συναυλια που ειχαν δωσει στον Ελλησποντο,που ειναι 40 μετρα απο το σπιτι μου και ακομα θυμαμαι την επομενη μερα να πηγαινω σχολειο και να εχει καει η μιση γειτονια.
η κριτικη αυτη ειναι αφιερωμενη στον (μεγαλυτερο μου) ξαδερφο που με εφερε σε επαφη με την μουσικη τους.
