Crystal Viper - Metal Nation
2009 - Karthago Records
01. Breaking the Curse
02. Metal Nation
03. Bringer of the Light
04. 1428
05. The Anvil of Hate
06. Zombie Lust (Flesh Eaters)
07. Her Crimson Tears
08. Legions of Truth
09. Gladiator, Die By The Blade
10. Agents of Steel
www.myspace.com/crystalviperofficial
www.karthagorecords.de
Ας υπάρχει ένα thread και γι' αυτό το δισκάκι.
Το έχω ακούσει πλέον ορισμένες φορές, αλλά η αρχική εντύπωση δεν αλλάζει. Είναι καλό, πολύ καλό, αλλά δεν φτάνει με τίποτα το πρώτο. Ίσως αν ήταν αυτό το ντεμπούτο να μου έκανε την ίδια καλή εντύπωση με το "Τhe Curse of Crystal Viper", αλλά τώρα...
Στην αρχή δεν μου είχαν κάτσει καλά κάποια "εμπορικά" στοιχεία που υπάρχουν σε κάποια κομμάτια, όπως τα soprano φωνητικά στο τέλος του "Legions of Truth" ή τα χαλαρά πλήκτρα στην εισαγωγή "Breaking the Curse" και στο "Her Crimson Tears". Ίσως να είναι και θέμα παραγωγής (από τον Andy La Rocque) που το άλμπουμ ηχεί πιο μοντέρνο και όχι τόσο '80s όσο το πρώτο, δεν ξέρω. Και πάλι, βέβαια, όλα αυτά συμβαίνουν χωρίς η μπάντα να χάνει το ύφος της, αν και οι επιρροές από πρώιμους Helloween υπεριχύουν αυτών των Running Wild που υπήρχαν στο προηγούμενο CD.
Πάντως όλα τα κομμάτια είναι τουλάχιστον αξιόλογα, με τα "Zombie Lust", "The Anvil of Hate" (το οποίο ξέραμε βέβαια από το περσινό ΕΡ-αρπαχτούλα), "1428" (με guest σόλο του Manni Schmidt), "Metal Nation" (αυτό μάλλον εννοούσε ο Buddy Lackey ως "διασκευή" του "Ride the Sky" στο post του για το UTH ) και το αργό, μελωδικό και επικίζον "Gladiator, Die By the Blade" να ξεχωρίζουν. Και βέβαια έχουν και την αρκετά καλή διασκευή στο "Agents of Steel", την οποία ακούσαμε και live.
Εχουν πολλή πλάκα επίσης οι ό,τι να 'ναι φωνητικές γραμμές του πιασάρικου, κατά τ' άλλα, "Legions of Truth" ("φορ γκλορί οφ χόλι νέιμς", "φολοού γιορ χαρτ-εντ-φάιτ", "σόου νο μερσί" και πάει λέγοντας), αλλά και πάλι αγαπάμε Marta Gabriel. Ο Lars Ramcke των Stormwarrior που τραγουδάει το δεύτερο κουπλέ ακούγεται κάπως πιο κοντρολαρισμένος.
Καλός δίσκος, για να τελειώσουμε με μια γενική εντύπωση, αλλά όχι τόσο καύλα όσο ο προηγούμενος.