1. Into The Clearing 07:36
2. Death Of The Self 09:20
3. Rule Discordia 07:25
4. Feral Flame 05:43
5. The Riverbed 08:27
6. Twilight Ritual 08:49
Οι Deadbird για όσους δεν το γνωρίζουν, το 2005 κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο "The Head and The Heart" που για την ακρίβεια είναι μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες της δεκαετίας που μας τελειώνει αλλά και γενικότερα στον Sludge/postmetals ήχο. Λίγο από His Hero is Gone, λίγο από Neurosis και βάλτε και μπόλικη προσωπική πινελιά καθώς και τα λογικά κοινά στοιχεία με τους Rwake, κυρίως στις μελωδίες.
Μετά την αποχώρηση των Reid Raley (Bass, Vocals) και Chuck Schaaf (Guitar, Vocals) από τους Rwake και με την προσθήκη του αδερφού του δεύτερου, Phillip, δημιουργήθηκαν οι Deadbird. Το "Twilight Ritual" τους βρίσκει με έναν ακόμη (τρίτο!) κιθαρίστα. Κάποιος θα έλεγε ότι πρόκειται για υπερβολή και δε θα διαφωνήσω...
Πάμε στα του δίσκου. Οι ταχύτητες έχουν κατέβει αισθητά, πλέον φλερτάρουν περισσότερο με το doom παρά με το sludge/crust των HHIG και τα καθαρά φωνητικά έχουν λάβει έναν πιο ηγετικό ας πούμε ρόλο (ακολουθώντας και την τάση της εποχής). Γενικά, οι συνθέσεις είναι αρκετά καλές, με highlight τα "Rule Discordia" και "Death Of The Self", δηλαδή αν κάποιος έρθει σε πρώτη επαφή μαζί τους με τούτο το δίσκο θα ενθουσιαστεί, είμαι σχεδόν σίγουρος. Το θέμα είναι ότι με το "The Head and The Heart" έθεσαν τον πήχη από μόνοι τους πολύ ψηλά. Τόσο ψηλά που δεν ξέρω αν θα καταφέρουν να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους. Ελπίζω όμως. Ομολογώ πως οι προσδοκίες μου ήταν κι αυτές αρκετά υψηλές με αποτέλεσμα την ήπια απογοήτευση. Να μην ξεχάσω να αναφέρω το τέλειο artwork από το μέγιστο θεό John Baizley (και κιθαρίστας των Baroness!). Η παραγωγή του Billy Andreson για άλλη μια φορά υποδειγματική, απίστευτος όγκος, βέβαια εντελώς διαφορετική φιλοσοφία και προσέγγιση από αυτή του "The Head and The Heart" την οποία και προτιμώ (η τελειότητα σε ήχο κατ' εμέ).