Abattoir - The Only Safe Place LP 1986
1. Intro: Beyond the Altar
2. Bring on the Damned
3. The Only Safe Place
4. Nothing Sacred
5. Hammer of the Gods
6. Back to Hell
7. Temptations of the Flesh
8. Under My Skin
9. S.B.D. (Feel the Fire)
10. Night of the Knife
Μιας και τον τελευταίο καιρό ακούω κυρίως παλιά πράγματα, αποφάσισα να γράψω μερικά λόγια για ένα από αυτά. Αν και τη μπάντα την ήξερα εδώ και αρκετά χρόνια, σοβαρά την άκουσα πρόσφατα (με αφορμή την εμφάνισή τους στο ερχόμενο Keep It True). Αρκετά παλιό γκρουπ, από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 (1982), που από τις τάξεις του έχουν περάσει και συμαντικοί μουσικοί όπως οι Juan Garcia και John Cyriis των θεών Agent Steel. Θεωρούνται (και είναι) από τα πρώτα speed metal γκρουπ. Στη σύντομη ζωή τους κυκλοφόρησαν 2 δίσκους, το ντεμπούτο τους “Vicious Attack” το 1985 και το “The Only Safe Place” που παρουσιάζω εδώ. Λίγο αργότερα από την κυκλοφορία του δεύτερού τους άλμπουμ, ο μπασίστας (και ένας εκ των ιδρυτών της μπάντας) Mel Sanchez αποχώρησε για να φτιάξει τους Evil Dead μαζί με τον Juan Garcia και το γκρουπ, μετά από αρκετές αλλαγές, τελικά διέλυσε στα τέλη της δεκαετίας. Κάποια στιγμή, στις αρχές της δεκαετίας που διανύουμε, η μπάντα βρέθηκε ξανά μαζί, και μάλιστα είχαν ηχογραφήσει ένα νέο ολόκληρο άλμπουμ, το οποίο (κατά λάθος?) σβήστηκε από το στούντιο. Περίεργη κατάσταση, για περισσότερα ανατρέξτε στο metal archives και σε αυτά που έχει γράψει ο κιθαρίστας τους Mark Caro. Τα νέα τραγούδια μπόρεσαν να σωθούν μόνο σε rough mix.
Όπως και να έχει, και τα 2 παλιά άλμπουμ του γκρουπ είναι κορυφαία στο είδος τους και αξίζουν να ακουστούν από τους φίλους του είδους. Θα μπορούσα να πω ότι η μπάντα αποτέλεσε έναν από τους πρωτοπόρους στο είδος, αν κρίνουμε από τη χρονολογία κυκλοφορίας του πρώτου δίσκου. Αποφάσισα να παρουσιάσω εδώ το δεύτερο, καθώς το θεωρώ λίγο καλύτερο στο σύνολο (αν και στον πρώτο υπάρχει ο ύμνος “Screams From The Grave”). Κατά την προσωπική μου άποψη, το άλμπουμ αυτό αποτελεί έναν από τους ορισμούς του ιδιώματος αυτού που ονομάζουμε speed metal. Τι σημαίνει αυτό? Πολύ πορωτικές συνθέσεις, γρήγορες ταχύτητες στα περισσότερα κομμάτια, πολύ ωραία φωνητικά, και πολύ καλές φωνητικές μελωδίες. Δηλαδή λίγο πιο γρήγορο και κάφρικο για να χαρακτηριστεί power και λίγο πιο μελωδικό για να χαρακτηριστεί thrash. Αν και, όπως πάντα, τα όρια είναι στενά, και στα παραπάνω εμπεριέχεται και η προσωπική μου άποψη. Γενικότερα, ο δίσκος είναι τόσο καλοπαιγμένος που αξίζει να του δώσεις προσοχή. Τρέφω μία αδυναμία στο “Under My Skin”, αλλά ο δίσκος περιέχει και άλλες κομματάρες όπως το “Hammer Of The Gods”, το εναρκτήριο “Bring On The Damned” ή το ομώνυμο “The Only Safe Place”. Ακούστε και δε θα χάσετε.
PS: Περιμένω διθυράμβους witchkiller!!!