Beherit reunion

[phthoggon]

Αυτά. Αν με ειρωνεύεται κανένας το πρωί θα τονε γαμήσω.]

ο πειρασμός είναι μεγάλος, αντιλαμβάνεσαι (όχι να με γαμήσεις, να ειρωνευτώ), αντ' αυτού θα δω όλο αυτό το πάθος και το ρομαντισμό με αγάπη και στοργή, σαν ένα πιτσιρίκι που σου λέει οτι όταν μεγαλώσει θα γίνει αστροναύτης: ξέρεις οτι δεν θα γίνει ποτέ, αλλά -- είτε γιατί το βρίσκεις χαριτωμένο είτε γιατί θυμάσαι ότι όταν το είχες πει κι εσύ ο ίδιος κάποιος σε κορόιδεψε και σε στεναχώρησε -- δεν σου πάει η καρδιά να του το πεις. απλά το αφήνεις και περιμένεις την επόμενη φορά, όταν θα σου πει οτι θα γίνει πυροσβέστης ή οτι θα γυρίζει τον κόσμο με ένα σληπιγκ μπαγκ και ένα ζευγάρι σαγιονάρες.

το ερώτημά μου ωστόσο είναι, αφενός πώς νιώθεις που οι μπέχεριτ επανασυνδέθηκαν, και αφετέρου πώς χωράς αυτήν τους την κίνηση στην μακριά-ο-κυνισμός-και-η-απόσταση κοσμοθεωρία που ανέπτυξες για το bm (ή για τα πάντα).

Κάνε ειρωνία τότε ρε παλικάρι μου, αν είναι αυτός ο μόνος τρόπος που μπορείς να επικοινωνήσεις. Επειδή πρέπει να μειώσεις τον άλλον, να τον κάνεις να υποχωρήσει κάτω από το βάρος του κατάλληλα τοποθετημένου υποννοούμενου, μην τυχόν και του μιλήσεις ευθεία και προσωπικά σαν άνθρωπος και γίνεις UNFUNNY για τα υπόλοιπα κουλ παιδάκια. Εγώ όμως θα σε ρωτήσω γιατί έκανες (βαθύτερα) αυτή την ερώτηση , τι σημαίνει για σένα αυτό για το οποίο ρώτησες, τι έχεις να υποστηρίξεις και να μοιραστείς, εκτός από θυμίζεις στους αφελείς "χαχαχ βλάκα που θες να γίνεις και αστροναύτης, άντε πιάσε τώρα τις σαγιονάρες". Αλλά αυτό που λέω δεν είναι ταξίδι στη σελήνη, είναι frame of mind, δεν είναι υπόσχεση για το μπλακμεταλ την τέχνη και τη φιλοσοφία, είναι υπόσχεση στον εαυτό μου. Απλά.

Τι πιστεύω για τους Beherit? Τίποτα διαφορετικό από οτιδήποτε πιστεύω και περιμένω από κάποιον άνθρωπο που θα βάλει την έκφραση του στο χαρτί ή σε ταινία και εγώ θα ξοδέψω χρόνο από τη ζωή μου για να την κατανοήσω. Ειλικρίνεια, αφοσίωση, χαρακτήρα, προσπάθεια, και δεύσμεση σε κανέναν εξωτερικό παράγοντα παρά μόνο στον εαυτό του και το όραμά του. Καλά κάνει ό άνθρωπος και ξανάφτιαξε τη μπάντα του, ίσως έχει καύλα και ιδέες να κάνει κάτι καινούργιο ή κάτι ιδιαίτερο, ίσως δεν κάνει τίποτε από όλα αυτά και απλά βάλει το λόγκο του σε μια αρχιδιά για κανένα τσεκ με royalties. Δεν με καίει πάντως και τόσο, δεν τους θεωρώ τους Μπέχεριτ ανάμεσα στους πολύ λίγους που έλεγα στο προηγούμενο ποστ, αλλά δεν είναι και τυχαίοι. Σε κάθε περίπτωση εδώ θα είμαστε όμως να τα πούμε, ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ. Πέρασα?