Malédiction - Condamnés
2001 - Brennus
1. Prince des Ténèbres
2. Le Fils de Satan
3. Condamné
4. Le Masque de Fer
5. L'Horloge
6. L'Ange Noir
7. Apocalypse
8. Les Enfants de l'Ombre (ADX cover)
http://www.malediction.fr.st/
Το άλμπουμ το ανέφερε προχθές ο Ruthless στο off topic και με πώρωσε, γι' αυτό και ανοίγω το τόπικ μήπως και ασχοληθούν περισσότεροι. Αυτοί οι λίγοι του χώρου που υπάρχουν εδώ μέσα δηλαδή. Πραγματικά αξίζει.
Δεν χρειάζεται πολλή ανάλυση. Για να τους ανέφερε ο Ruthless και να ανοίγω τόπικ για πάρτη τους εγώ, αντιλαμβάνεστε ότι οι τύποι παίζουν (έπαιζαν μάλλον, γιατί η μπάντα έχει - δυστυχώς - διαλυθεί) παραδοσιακό heavy metal και η ιδιαιτερότητά τους είναι ότι τα τραγούδια είναι στα γαλλικά (κι αυτό πρέπει να το καταλάβετε από το track listing). Το ωραίο, μάλιστα, είναι ότι κατάφεραν να περάσουν στη μουσική τους αυτήν την ιδιαίτερη φινέτσα της μητρικής τους γλώσσας, χωρίς το ηχητικό αποτέλεσμα να είναι φλώρικο.
Τα κομμάτια είναι πραγματικά ένα κι ένα. Το "Le Fils de Satan" ας πούμε είναι έπος. Ηρεμία πριν την καταιγίδα κι έτσι. Kαι με θαυμάσια ακουστική εισαγωγή. Πώρωση και το εναρκτήριο "Prince des Ténèbres" με το φοβερό ρεφρέν ("περντί σον αμ, σον ααααααμ, σον ααααααμ, σον ααααααμ"). Γαμάτο και το instrumental "Apocalypse", γενικά οι δύο κιθαρίστες Sylvain Mollard (ο οποίος ήταν και ο τραγουδιστής του συγκροτήματος) και Matthieu Poulain είναι φοβεροί παίκτες και το αποδεικνύουν με τα σόλο τους στα περισσότερα κομμάτια - ειδικά στα τρία πρώτα. Αλλά έχουν και κουλτούρα...
Γιατί το track No 5, το "L'Horloge", είναι μελοποιημένο ποίημα του Σαρλ Μποντλέρ παρακαλώ! Όχι παίζουμε. Κανονική μελοποίηση ποιήματος, δεν πείραξαν ούτε στίχο λέμε και κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα καταπληκτικό heavy metal κομμάτι, το οποίο είναι μάλλον και το κορυφαίο του δίσκου. Ο οποίος δίσκος κλείνει με μία διασκευή κομματιού των ADX, στην οποία οι Malédiction αποδεικνύουν ότι μπορούν να παίξουν και πιο γρήγορα άμα λάχει.
Μust have άλμπουμ πραγματικά. Τολμώ να πω, διακινδυνεύοντας να χαρακτηριστώ ιερόσυλος, ότι μ' αρέσει περισσότερο και από Sortilége και από Blasphéme και γενικότερα από κάθε άλλο γαλλικό heavy metal δίσκο. Κρίμα που σαν άτομα δεν ήταν και οι πιο εύκολοι χαρακτήρες, με αποτέλεσμα η μπάντα να διαλυθεί ύστερα από το επίσης πολύ καλό "Esclave du Vice". Τυχεροί όσοι τους είδαν (είδατε) στο πρώτο Up the Hammers.