A Wake A Week...
άραγε, κουραζόμαστε ποτέ από αυτές τις δαιδαλώδεις αναδρομές στη θλίψη μας; Με την πρώτη του κυκλοφορία ως A Wake A Week, o Dave Dando-Moore (Detritus) προσφέρει μια
συναισθηματικά φορτισμένη συμφωνία ατελείωτης απόγνωσης. Αν το project Detritus είναι τα συντρίμμια των βαθύτερων συναισθημάτων, η φράση A Wake A Week εσωκλείει
ολόκληρη τη δυστυχία αυτού του κόσμου, που μαύρη σαν πίσσα τυλίγει παρασιτικά τις παλιές, ξεχασμένες πληγές.
Το album δομείται μέσα από ένα ηχητικό χάος αποφεύγοντας τη στείρα και ψυχρή ψηφιακή παραγωγή των σύγχρονων κυκλοφοριών. Όπως οι σπίθες και η απαστράπτουσα γοητεία μιας φλόγας που σιγοσβήνει, το “Little Black Cloud” σε κάνει να νιώθεις ότι είναι ζωντανό και φλογερό. Από τα πρώτα ηχοκύματα του “House”, ο ακροατής βυθίζεται
σε πνιγηρά μονοπάτια απόγνωσης. Εγκλωβίζοντας την απόλυτη ουσία που περιέχεται σ’ ένα εύθραυστο καρδιοχτύπι,
κάθε χτύπος μας τραβάει βαθύτερα στην καρδιά του σκότους.
Ωστόσο, υπάρχει ομορφιά και ελπίδα
στη μαύρη αυτή συμφωνία. Δημιουργώντας ενορχηστρωτικές διεξόδους για πολυπρόσωπες, ετερόκλητες ηχητικές υπάρξεις μέσα από νεο-κλασικά πιάνα, υπνωτιστικές κιθάρες και ethnic φωνητικά, μια εσωτερική ζεστασιά εγείρεται
από τα έγκατα μιας αφόρητα καταπιεσμένης έντασης.
Εδώ δεν επιχειρείται καμία καλλιτεχνική ύβρις. Αυτή η κατάθεση ψυχής του Dando-Moore είναι τόσο ωμή, ανοικτή και αληθινή όσο ποτέ. Επιδεχόμενο συγκρίσεις με κορυφαίους καλλιτέχνες όπως Max Richter, Deaf Center, Johann Johannsson και The Protagonist,
το album αυτό θα προκαλέσει στιγμές συναισθηματικής κάθαρσης ακόμα και στις πιο γυάλινες καρδιές.