Ζαν Μπροντιγιαρ Η ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ

[Candiru]

ένα είδος λευχαιμίας έχει κυριέψει τις κοινωνίες μας, ένα είδος διάλυσης της αρνητικότητας μέσα σε μια συνεχή μετάγγιση ευφορίας ......Χάρη στην εγκαθίδρυση μιας οριστικής διαφάνειας .

Η κατάσταση θυμίζει κάπως τον άνθρωπο που χάνει την σκιά του: είτε γίνεται διάφανος στο φως που τον διαπερνά , είτε φωτίζεται απ' όλες τις μορφές , υπερεκτεθειμένος χωρίς άμυνες σε όλες τις πηγές φωτός. Φωτιζόμαστε έτσι από 'όλες τις μορφές , από τις τεχνικές , τις εικόνες , την πληροφόρηση, χωρίς να μπορούμε να διαθλασουμε αυτό το φως , και είμαστε καταδικασμένοι σε μια λευκή δραστηριότητα, σε μια λευκή κοινωνικότητα , στη λεύκανση των σωμάτων οπως και του χρήματος , του εγκεφάλου και της μνήμης , σε μια πλήρη ασηψία

Λευκαίνεται η βια , λευκαίνεται η ιστορία , με μια γιγαντιαία μανούβρα αισθητικής χειρουργικής , με το πέρας της οποίας δεν υπάρχουν πια παρά μια κοινωνία και άτομα στα οποία έχει απαγορευτεί η βία και η αρνητικότητα .

Όμως ότι δεν μπορεί πια να αρνηθεί τον εαυτό του ως τέτοιο είναι καταδικασμένο στη ριζική αβεβαιότητα και στην απροσδιόριστη προσομοίωση



Απο το : Ζαν Μπροντιγιαρ Η ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ , ΔΟΚΙΜΙΟ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΑΚΡΑΙΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

[metamelia3]

θα μας το ποστάρεις σε συνέχειες;

[Candiru]

θα μας το ποστάρεις σε συνέχειες;

πιθανον να βρω αργότερα και άλλα κομμάτια του

[metamelia3]

καντιρου εγώ είμαι ένας αργόσχολος που ξυπνάει το μεσημέρι ή και το απόγευμα και θέλει και τρεις καφέδες μέχρι να λειτουργήσει το μυαλό του ώστε να διαβάσει οτιδήποτε. θα μας πεις γιατί μιλάει ο μποντριγιάρ γιατί δεν είμαι ούτε μεθυσμένος, ούτε μαστουρωμένος ώστε να τον καταλάβω;

[Candiru]

το παρόν κέιμενο αναφέρεται στην πολιτικά ορθή γλώσσα που απαγορεύει "βάρβαρες" εκφράσεις, στην κυριαρχία του κατ' επίφασιν ηδονισμού και της απόλαυσης ως μέγιστης αξίας μέσω της εξάλειψης κάθε ιδέαςς περί δυσαρέσκειας, αρνητισμού, κλπ.

Πιο λιανά: Στην σημερινή κοινωνία είσαι υποχρεωμένος να χαμογελάς και να δείχνεις ευτυχισμένος, άσχετα τα πάνδεινα που τραβάς, αν υποπέσεις στο παραπτωμα να είσαι δυστυχής, υπάρχει και ο μπαμπούλας η κάμερα για να γίνεις ρηάλιτυ. Δεν δικαιολογείσαι την εποχή της ευφορίας και του να έχεις ό,τι θέλεις να δυστυχείς.

Η' ακόμα πιο λιανά: Χαμογέλα ρε τι σου ζητάνε

με αυτά στο νου ξαναδιάβασέ το

[Candiru]

άλλο απόσπασμα:

Περί Νοημόνων μηχανών (από τον Μπροντιγιαρ )
------------------------------------------------------------------

''Αν οι άνθρωποι δημιουργούν ή φαντασιώνουν νοήμονες μηχανές , είναι επειδή τους πιάνει μια κρυφή απόγνωση με τη δική τους νοημοσύνη, είτε επειδή υποκύπτουν κάτω από το βάρος μιας τερατώδους και άχρηστης νοημοσύνης: την εξορκίζουν λοιπόν στις μηχανές για να μπορούν να παίζουν μαζί της και να γελούν.
Αναθέτοντας αυτή τη νοημοσύνη σε μηχανές απαλλασσόμαστε από κάθε αξίωση για γνώση, όπως αναθέτοντας την εξουσία σε πολιτικούς μπορούμε πια να γελάμε ελευθέρα με κάθε αξίωση για εξουσία

….. Γιατί οι μηχανές αυτές προσφέρουν τα θέμα της σκέψης , και οι άνθρωποι , όταν τις χειρίζονται , αφοσιωνονται μάλλον στο θέαμα της σκέψης παρά στη σκέψη την ίδια
Δεν τις ονομάζουν αδίκως δυνητικές τις μηχανές αυτές: διατηρούν τη σκέψη σε μια απροσδιόριστη αιώρηση /αναστολή , συνδεδεμένη με την τελική προθεσμία μιας εξαντλητικής γνώσης . Η πράξη της σκέψης αναβάλλεται επ’ αόριστον .
Το ζήτημα της σκέψης δεν μπορεί καν να τεθεί . Όπως και το ζήτημα της ελευθερίας δεν θα τίθεται πια κι αυτό για τις μέλλουσες γενεές , οι οποίες θα διασχίζουν την ζωή όπως έναν εναέριο χώρο προσδεμένοι στ κομπιούτερ τους .
Έτσι ακριβώς και οι άνθρωποι της Τεχνητής Νοημοσυνης θα διασχίζουν τον νοητικό τους χώρο προσδεμένοι στο κομπιούτερ τους .
Ο Δυνητικός άνθρωπος , ακίνητος μπροστά στον υπολογιστή του , κάνει έρωτα μέσω οθόνης και μαθήματα μέσω τηλεδιαλέξεων .
Γίνεται μειονεκτικός κινητικά όσο , ασφαλώς και εγκεφαλικά . Πληρώνοντας αυτό το αντίτιμο καθίσταται επιχειρησιακός .
Όπως μπορούμε να υποθέσουμε ότι τα γυαλιά και οι φακοί επαφής θα γίνουν κάποτε η ενσωματωμένη πρόσθεση ενός είδους που θα έχει απωλέσει το βλέμμα του , έτσι μπορούμε να εκφράσουμε τον φόβο ότι η τεχνητή νοημοσύνη με τα τεχνικά της υποστηρίγματα θα γίνει η πρόσθεση ενός είδους που θάχει απωλέσει την σκέψη του ''
--------------
η τεχνητή νοημοσύνη είναι κάτι χωρίς νοημοσύνη επειδή είναι κάτι χωρίς τέχνασμα . Το πραγματικό τέχνασμα είναι το τέχνασμα του σώματος μέσα στο πάθος, τα τεχνάσματα του σημείου μέσα στη σαγήνη, το τέχνασμα της αμφιθυμίας μέσα στις χειρονομίες, το τέχνασμα της ελλειπτικότητας μέσα στη γλώσσα , το τέχνασμα της μάσκας πάνω στο πρόσωπο, το τέχνασμα του γνωρίσματος που αλλοιώνει το νόημα, εξ ου και καλείται γνώρισμα πνευματικό.
Ενώ οι νοήμονες μηχανές είναι τεχνητές με την πτωχότερη έννοια του όρου: αποσυνθέτουν τις πράξεις γλώσσας , σεξ , γνώσης στα απλούστερα στοιχεία τους, τις καθιστούν ψηφιακές για να τις ανασυνθέτουν βάσει μοντέλων για να γεννήσουν όλες τις δυνατότητες ενός δυνάμει προγράμματος , αντικειμένου .
Όμως το τέχνασμα δεν έχει να κάνει με αυτό που γεννά , αλλά με αυτό που αλλοιώνει την πραγματικότητα .
Είναι η δύναμη της αυταπάτης .
Ενώ αυτές οι μηχανές διαθέτουν απλώς την αγαθότητα του λογισμού και τα μόνα παιχνίδια που προτείνουν είναι παιχνίδια μετατροπών/αντιμεταθέσεων και συνδυασμών . Γι αυτό, εκτός από δυνητικές , οι μηχανές αυτές μπορούν να χαρακτηριστούν και ενάρετες: δεν υποκύπτουν στο αντικείμενο τους ούτε σαγηνεύονται από την ίδια τους τη γνώση .
Η αρετή τους έγκειται στη διαφάνεια καθώς και στη λειτουργικότητα τους , και στην απουσία πάθους και τεχνάσματος που τις χαρακτηρίζει .
Η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι μια άγαμη μηχανή . ...''

[Candiru]

και άλλο:

''Άλλοτε μιλούσαμε για σιωπή των μαζών . Αυτή η σιωπή ήταν το συμβάν της προηγούμενης γενιάς.
Σήμερα οι μάζες δεν δρουν δια της λιποταξίας αλλά δια λοιμώξεως .
Μολύνουν τις δημοσκοπήσεις και προβλέψεις με τα ετερόκλητα κέφια τους. Καθοριστικός παράγοντας δεν είναι πια η αποχή η σιωπή τους αλλά η εκ μέρους τους χρησιμοποίηση των γραναζιών της αβεβαιότητας . Παλιά έπαιζαν υπέροχα την εθελοδουλεια τους, εφεξής παίζουν την ακούσια αβεβαιότητα τους .
Τούτο σημαίνει ότι , εν αγνοία των ειδικών που σκύβουν επάνω τους και των χειραγωγών που νομίζουν ότι τις επηρεάζουν ,οι μάζες κατάλαβαν ότι το πολιτικό είναι δυνητικά νεκρό, αλλά ότι αυτές μπορούν να παίξουν ένα καινούριο παιχνίδι, εξίσου διεγερτικό με εκείνο των χρηματιστηριακών διακυμάνσεων , ένα παιχνίδι οπού μπορούν με αβάσταχτη ελαφρότητα να βάζουν τις ακροαματικότητες , τις χαρισματικότητες , τα ποσοστά κύρους και τον πίνακα τιμών των εικόνων να χορεύουν .
Αφού οι άλλοι συνειδητά τις αποηθικοποιησαν και τις αποιδεολογικοποιησαν για να τις καταντήσουν ζωντανή λεία του λογισμού των πιθανοτητων , σήμερα κι αυτές αποσταθεροποιούν όλες τις εικόνες και περιπαίζουν την πολιτική αλήθεια . Παίζουν αυτό που έμαθαν να παίζουν , παίζουν στο Χρηματιστήριο των αριθμών και των εικόνων της απόλυτης κερδοσκοπίας, επιδεικνύοντας την ίδια ανηθικότητα με τους κερδοσκόπους . Απέναντι στην ηλίθια βεβαιότητα ,απέναντι στην αδυσώπητη κοινοτοπία των αριθμών οι μάζες ενσαρκώνουν στο περιθώριο , με ορούς κοινωνιολογικούς , την αρχή της αβεβαιότητας .
Αν το σύστημα των εξουσιών οργανώνει όπως μπορεί την στατιστική ευταξία (και η κοινωνική ευταξία είναι σημερα στατιστική ευταξία ) οι μάζες περιφρουρούν κρυφά την κοινωνική αταξία ''

[Candiru]

και άλλο

''Το τέλος της πολιτικής οικονομίας το ονειρευτήκαμε μαζί με τον Μαρξ , στην κατάργηση των τάξεων και στη διαφάνεια του κοινωνικού , συμφωνά με την αναπόδραστη λογική της κρίσης του Κεφαλαίου. Κατόπιν το ονειρευτήκαμε στην εξαρνηση των ιδίων των αιτημάτων της Οικονομίας και εν αυτώ της μαρξιστικής κριτικής : εναλλακτική οδός που αρνοταν οποιαδήποτε προτεραιότητα του οικονομικού ή του πολιτικού –διότι η οικονομία απλώς θα καταργείτο ως επιφαινόμενο , νικημένη από το ιδιο της το Ομοιωμα και από μια ανώτερη λογική.
Σήμερα δεν έχουμε πια να ονειρευτούμε τίποτα : η πολιτική οικονομία παίρνει τέλος μπροστά στα μάτια μας , μετατρεπόμενη μόνη της σε μια δια-οικονομία της κερδοσκοπίας ,που περιπαίζει την ίδια της τη λογική (τον νόμο της αξίας , τους νομούς της αγοράς ,την παραγωγή , την υπεραξία , την κλασσική λογική του κεφαλαίου) και που δεν έχει άρα , τίποτα το οικονομικό ή το πολιτικό . Πρόκειται για ένα καθαρό παιχνίδι με κανόνες κυμαινόμενους και αυθαίρετους, για ένα παιχνίδι καταστροφής.
Και έτσι η Πολιτική Οικονομία μας τελείωσε , αλλά όχι με τους τρόπους που περιμέναμε . Παροξυνόμενη σε βαθμό παρωδίας. Η κερδοσκοπία δεν έχει να κάνει με την υπεραξία. Είναι η έκσταση της αξίας χωρίς καμιά αναφορά στην παραγωγή ούτε στις πραγματικές συνθήκες της . Είναι η καθαρή και κενή μορφή , η μορφή που έχει καθαρθει από την αξία και παίζει πια μόνο με την περιστροφή της (την τροχιακή κυκλοφορία της )
Αποσταθεροποιουμενη μόνη της με τρόπο τερατώδη και, θα λέγαμε , ειρωνικό, η Πολιτική Οικονομία αποκλείει κάθε εναλλακτική οδό. Τι μπορούμε να αντιτάξουμε σε έναν τέτοιο υπέρ θεματισμό που προσοικειωνεται με τον τρόπο του την ενέργεια του πόκερ , του πότλατς, του καταραμένου αποθέματος , και συνιστά , κατά κάποιον τρόπο, το πέρασμα στην αισθητική και παραληρηματική φάση της Πολιτικής Οικονομίας ; Αυτό το απροσδόκητο τέλος , αυτή η μεταβατική φάση , αυτή η καμπύλη διάχυσης είναι ,κατά βάθος , κάτι πολύ πιο πρωτότυπο απ’ όλες τις πολιτικές ουτοπίες μας. ''

[Kelldorain]

Πόσταρε το όλο να μην το αγοράσουμε
και σε διαφορετικό ποστ την κάθε παράγραφο, ε!

[Darkling]

τετοια κανεις και βαρανε τα τηλεφωνα βραδιατικα...

[Candiru]

τετοια κανεις και βαρανε τα τηλεφωνα βραδιατικα...

μήπως θέλαν επειγόντως και άλλο απόσπασμα;

[LokiTricksterGod]

άμα παραμείνει αυτό το ΜΠΡΟΝΤΙΓΙΑΡ εκεί πάνω έτσι θα έχουμε ιστορίες

[SpiritCrusher]

Για Δάκτυλο Κόκκαλη λέει το βιβλίο