Annihilation Time - III Tales of The Ancient Age
01. Splash Back
02. About to Snap
03. Jones Town
04. Get A Job
05. Just Guzzlin'
06. Bald Headed Woman
07. Coming to my senses
08. Bad Luck
09. Flight into forever
10. Germ Freak (i ain't no)
Λαοί ενωθείτε... ή μάλλον πλακωθείτε.
Ότι και να σας πω εγώ τώρα, η πλάκα που έφαγα με τους τύπους από τα πρώτα μόλις λεπτά της ακρόασης θα μπορούσε να αποτυπωθεί σωστά, μονάχα αν είσασταν παρόντες στον, για τις ανάγκες των εορτών, βασανιστικά στολισμένο χώρο μου. Άρχισα να ψάχνω τις τσέπες μπας και έμεινε κανένα ευρώ ενώ κρύος ιδρώτας έλουζε το κούτελο μου. Οι σκέψεις για δανεικά έδιναν και έπαιρναν και στην τελική είπα να δοκιμάσω και την, συνηθισμένη τελευταία διάρρηξη τράπεζας μιας και το τελευταίο άλμπουμ αυτών εδώ των Αμερικάνων θα μπορούσε να αποτελεί το τέλειο soundtrack σε περίπτωση που το επιχειρούσα. Τελικά η λογική υπερίσχυσε και κάνοντας οικονομία, το έχωσα στο mp3 player μου με μόνιμες φαντασιώσεις για το πότε θα έρθει στα χέρια μου.
Λοιπόν επιστρέφω στην αρχική μου φράση και μπαίνω στο ζουμί. Σας αρέσουν οι Black Flag; Ποιοι Black Flag; Με το heavy rock τι σχέση έχετε; Α μάλιστα. Μήπως γουστάρετε και το παλιομοδίτικο heavy metal; Λέω εγώ. Λοιπόν η Tee Pee μετά την ψυχρολουσία που έφαγα με το τελευταίο Witch υπογράφει αυτήν εδώ την groupara (η οποία είχε ήδη κυκλοφορήσει δύο τίγκα καβλωμένους δίσκους καθώς και ένα ep ονόματι Bad Reputation με διασκευή στο όμώνυμο τραγούδι των... Thin Lizzy). To αποτέλεσμα στην τρίτη κατά σειρά ολοκληρωμένη τους δουλεία, είναι εκρηκτικό. Παίρνοντας την ενέργεια και την ''In your face'' φιλοσοφία του πρώιμου hardcore/punk στις πιο συγκρατημένες στιγμές του, και συνδυάζοντας τα με την Sabbath-ική riffολογία, το απίστευτα πορωτικό πεντατονικό σολάρισμα (μιλάμε για κιθάρες που ''κεντάνε'' με αριστοτεχνικό τρόπο τις επιρροές τους, από Wishbone Ash &ι Mountain μέχρι Iron Maiden ρε πούστη) καθώς και τα εντελώς down to earth μα και οργισμένα φωνητικά ενός τύπου που μοίαζει σαν τον Jerry A. των Poison Idea να έχει καταπίει τον Henry Rollins, σε στέλνουν ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ. Φανταστείτε λοιπόν ένα My War εν έτει 2008, απαλλαγμένο από τα πρωτοsludge πειράματα και περασμένο από ένα πιο rock'n roll πρίσμα, μα η παραγωγή να κρατάει πίσω το άκουσμα στα pre-punk '70ς. Aν όλα αυτά σας φαίνονται μπερδεμένα, ακούστε τον δίσκο και θα μπερδεφτείτε ακόμη περισσότερο όταν δεν θα μπορείτε να διαχωρίσετε τι είναι τι. Ναι παιδιά, το συγκρότημα καταφέρνει το απολύτως αδύνατο, να ενώσει δηλαδή αρμονικά ιδιώματα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους με τέτοιο τρόπο ωστέ να σταθεί ικανός να ανοίξει νέος κύκλος αντιπαραθέσεων για το κατά πόσο θα έπρεπε να βρίσκονται οι ΜΕΤΑΛΣ και οι ΠΑΝΚΣ σε διαφορετικά στρατόπεδα. Ούτε οι Obsessed στο πρώτο επτάρι τέτοια επιτυχία!!! Βέβαια αυτές οι μαλακίες αφορούν μονάχα εμένα μιας και το συμπέρασμα μετά τις δεκάδες ακροάσεις είναι μονάχα ένα : η μουσική είναι μία και στο διάολο τα θεωρητικά. Αναφορές σε τραγούδια ξεχωριστά είναι 100% εκτός τόπου και χρόνου. Το άλμπουμ κατεβαίνει γαργάρα. ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΆΛΛΑ ΡΙΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ !
υ.γ.: ροκεν ρολλ κριτική για τον πιο ροκεν ρολλ δίσκο του 2008.
υ.γ.2: για ακόμη μία φορά τα σέβη μας στον άλεξ και κατόπιν στην Μούντζα. thumbs up
υ.γ.3: ΑΥΤΟΙ ΕΔΩ ΕΧΟΥΝ ΠΑΙΞΕΙ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ. Σ-Κ-Α-Τ-Α
Originally Posted by Sotos_The_Tequiler
