Μάιστα. Λοιπον στα 80ς στην Αθηνα, υπήρχαν 3 μεταλ δισκαδικα. Εφερναν τα πολυ γνωστα και mainstream πραγματα. Ευτυχως τοτε οι Flotsam πχ που αναφερεις ηταν mainstream. Καπου καπου εφερναν και κατι πιο δυσκολο πχ οταν ειχαν φερει Warlord σε κασσετα! στο Rock City, 4 δισκους Manilla στο Happening κλπ και γινόταν πανικος και μαχη για να προλαβεις. Οι περισσοτεροι ασχολούνταν με το μεταλ απλουστατα γιατι τοτε ηταν ΜΟΔΑ. Το 93 πχ δεν ειχαν μεινει ουτε οι μισοι. Αυτοι οι τυποι ποτε δεν εψαξαν τη φαση, ποτε δεν αγορασαν ενα φανζιν, ποτε δεν ακοθσαν ενα ντεμο, ποτε δε πατησαν σε συναυλεια ελληνικου συγκροτηματος. Αμα τα αμφισβητεις αυτά τι να πω, ζουμε σε αλλη χωρα. Δηλαδη αμα ειμαι λαθος θα επρεπε να υπαρχει 1 γαμημενο live ελληνικου συκροτηματος με περισσοτερα απο 300 ατομα....
Ελεος.. Εγω ειμαι απο μικρομεσαια οικογενεια και εχω 3000 δισκους. Δουλευα χαμαλικια και οτι μπορεις να φανταστεις για να παρω δισκους... (πωπω σα το Ξανθοπουλο ειναι αυτο!) χαχα. Αυτη ειναι και η μαγεια της φασης ρε φιλε! Τωρα ενα download ειναι εξαιρετικα χρησιμο μεν αλλα και τρομερα αψυχο δε. Πιστοποιητικα μεταλοφροσυνης κλπ τα εχω χεσμενα. Αλλα πισω στα 80ς ηταν λιγοι οι τυποι που ειχαν το κατι παραπανω απο δισκους και κατα μαγικο τροπο (βλεπε χαρτακια στο rock city σε στυλ: Νικος απο Καλλιθεα εχει Fates Warning, Jag Panzer, Omen κλπ και αναζητει Fifth Angel, αντιγραφει 90ρα κασσετα RAKS) γνωριζομασταν αρκετοι και γιναμε πολυ καλοι φιλοι. Αυτο απανταει περιπου και σ αυτο:για να έχεις παράσημο μεταλλοφροσύνης πρέπει να έχεις δισκοθήκη, ανεξαρτήτως εισοδήματος (=χαρτζηλίκι); Γιατί τότε είχε και ραδιόφωνο και γράφαμε κασσέτες, πολλές κασσέτες. Ακυρότητες μεγίστου βαθμού
Δεύτερον, ούτε ο μεταλλάς του 2008 ξέρει μόνο 5 μπάντες (εκτός κι αν ακούει μερικούς μήνες, πράγμα λογικό) και φυσικά ο μεταλλάς του '88 μια χαρά ενημερωμένος ήταν. Δεν είχες πολλούς φίλους τότε μάλλον.ΚΑΛΑ ΚΡΑΣΙΑ. Καμμια σχεση ομως.... Μακαρι οι Brocas να ειχαν υπογραψει στην emi. Δεν θα περιμενα το 2001 για να τους δω (που δεν τους ειδα τοτε δηλαδη...)Για αυτό που δεν σχολιάζεις, να σχολιάσω εγώ: Είσαι κομπλεξάρα αν το θέμα είναι πόσο δύσκολο είναι να βρεθεί το άκουσμά σου εν αντιθέσει με το πόσο ΚΑΛΟ είναι το άκουσμά σου. Εσύ σπεύδεις να σχολιάσεις το πρώτο = Κόμπλεξ.
Α ναι θυμαμε τα δισκοπωλεια της Αθηνας τοτε με ολη τη βιτρινα Ιντου Μπατλ...ωραία θα ήταν όλοι να είχαν worldwide distribution (παρεμπιπτόντως είχαν και οι Μπρόκας! Ω!)