e3egersh 2008

[hunted by a Freak]

http://athens.indymedia.org/front.php3? ... _id=962405

[Pinatero]

το οτι απλα αν σκεφτοσουν ποιες θα ηταν οι χειροτερες πιθανοτητες για χειροτερη εκβαση/εξελιξη των γεγονοτων, ε οτι αυτη μαλλον θα ηταν απο τις χειροτερες, την καθιστα και μονη της προβοκατσια! τωρα παλι αν πονταρεις στην ανεγκεφαλια παλι μπορεις να εχεις καλες αποδοχες... σκατα! εχουν να ανοιξουν κεφαλια τωρα.. ή να ξαναθρηνησουμε θυματα..!

[led_zeppelin]

[quote=Not_saved]

Εξωκοινοβουλευτικη αριστερα ειτε ανυπαρκτη, ειτε ετρεχε πισω απ'τους αναρχικους.

Λολ, ήσουν σε κάποια πόλη κι έγινε αυτό, ή έβγαλες το συμπέρασμα επειδή δεν την αναφέρουν τα κανάλια; Αν είχες την παραμικρή συμμετοχή στις κινητοποιήσεις στις μεγάλες πόλεις θα καταλάβαινες οτι λες μαλακίες. Μην βλέπετε μόνο ειδήσεις παιδιά, να συμμετέχετε και σε καμιά διαδικασία του κινήματος ε.

Επίσης τα αιτήματα που αναφέρεις υπάρχουν από σημαντικά κομμάτια του κινήματος, τα "σπασίματα κλπ" γίνονταν από πολύ μικρότερο κομμάτι αλλά προβάλλονταν με εκθετικά μεγαλύτερο τρόπο από κυβέρνηση/ΜΜΕ κτλ για τους προφανείς λόγους.[/quote:3m5jybq1]

Θεσσαλονικη, και ναι ρε μαλακα, προφανως και συμμετεχω σε κινημα κλπ. Απλα εδω το μ-λ ειναι πισω απο τα εαακ τα οποια δεν κανουν ουσιαστικα τιποτα εδω και 2 χρονια γιατι στις μισες σχολες εχουν αποδυναμωθει τελειως. Εγω προσωπικα δεν ειδα τιποτα απο τις δυναμεις αυτες και για να μαστε κι ειλικρινεις, ο κοσμος κατεβηκε αυθορμητα στους δρομους. Οι παραταξεις δεν εκαναν καμια μεγαλη δουλεια στο να τον κινητοποιησουν. Και φυσικα δεν εκαναν και καμια μεγαλη δουλεια στο να προχωρησουν ενα βημα παραπερα την ολη φαση.

Οσο για τα αιτηματα, δεν τα εβγαλα ολα απο το κεφαλι μου. Προφανως και τα ειδα και συμφωνησα μαζι τους. Απλα ρε πουστη μου, δεν γινεται ν'αφηνεις τα μπαχαλα να μπαινουν μπροστα, δεν γινεται να δινεις πατημα στα ΜΜΕ να γαμησουν μετα χαρας αυτο που πας να κανεις. Απο τη στιγμη που διαφωνεις, αν οντως διαφωνεις με οσα γινοντουσαν, διαχωρισου. Οχι με τη λογικη του ΚΚΕ, με τη λογικη του αγωνιστη που θελει να προφυλαξει τον αγωνα του απο βλακες κι απο τυπους που δινουν πατημα σε προβοκατορες.

[Shadowking]

χαχα, τελικά είσαι μουλάρι όντως.

[Candiru]

Πιτσιρίκος:

«Την τρομοκρατία η ελληνική κοινωνία την έχει πληρώσει πολύ ακριβά για πάρα πολλά χρόνια» δήλωσε σήμερα η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη. Ίσως η ελληνική κοινωνία να έχει πληρώσει πολύ ακριβά την τρομοκρατία –όπως έχει πληρώσει πολύ ακριβά και την οικογένεια Μητσοτάκη- αλλά θα περίμενε κάποιος από την κυρία Μπακογιάννη να αναγνωρίζει τουλάχιστον στους τρομοκράτες πως σε αυτούς οφείλει την πολιτική της καριέρα. Αν η 17Ν δεν είχε δολοφονήσει τον Παύλο Μπακογιάννη τον Σεπτέμβριο του ‘89, η κυρία Μπακογιάννη δεν θα ήταν υποψήφια στη μονοεδρική περιφέρεια της Ευρυτανίας τον επόμενο μήνα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός πως η κυρία Μπακογιάννη διατηρεί το επίθετο του αδικοχαμένου συζύγου της και μετά το δεύτερο γάμο της. Μια περίπτωση υπάρχει να πάρει το επίθετο του κυρίου Κούβελου η κυρία Μπακογιάννη: Να τον δολοφονήσουν κι αυτόν οι τρομοκράτες. Σε αυτήν την περίπτωση, είναι σίγουρο πως η κυρία Μπακογιάννη θα επιλέξει το επίθετο Κούβελου ή Κούβελου-Μπακογιάννη, για να προωθήσει την καριέρα της. Βέβαια, αν δολοφονηθεί και ο κ. Κούβελος, δεν θα έχει καμιά σημασία ποιο επίθετο θα επιλέξει η κυρία Μπακογιάννη, αφού όλοι θα την φωνάζουν «φαρμακομούνα»...

Αλήθεια, υπάρχει κάποιος που να πιστεύει πως μια τόσο αντιπαθητική και χωρίς ιδιαίτερα προσόντα γυναίκα θα έφτανε σε τόσο υψηλά αξιώματα, αν δεν είχε δολοφονηθεί ο σύζυγός της από τη 17Ν; Το πολύ πολύ να την θυμούνταν σαν την πιο άχαρη από τις κόρες του Μητσοτάκη.

Ήρθε ο καιρός η κυρία Μπακογιάννη να παραδεχτεί πως χρωστάει την πολιτική της καριέρα στη 17Ν. Ας απαρνηθεί το επίθετο Μπακογιάννη, ας απαρνηθεί το επίθετο Κούβελου και ας ξεχάσει το επίθετο Μητσοτάκη. Το επώνυμο που της ταιριάζει είναι αυτό του Δημήτρη Κουφοντίνα. Ντόρα Κουφοντίνα.

[~ladykiller~]

με τη λογικη του αγωνιστη που θελει να προφυλαξει τον αγωνα του απο βλακες κι απο τυπους που δινουν πατημα σε προβοκατορες.

e3igise tora k auto

[Pinatero]

Θεσσαλονικη, και ναι ρε μαλακα, προφανως και συμμετεχω σε κινημα κλπ. Απλα εδω το μ-λ ειναι πισω απο τα εαακ τα οποια δεν κανουν ουσιαστικα τιποτα εδω και 2 χρονια γιατι στις μισες σχολες εχουν αποδυναμωθει τελειως. Εγω προσωπικα δεν ειδα τιποτα απο τις δυναμεις αυτες και για να μαστε κι ειλικρινεις, ο κοσμος κατεβηκε αυθορμητα στους δρομους. Οι παραταξεις δεν εκαναν καμια μεγαλη δουλεια στο να τον κινητοποιησουν. Και φυσικα δεν εκαναν και καμια μεγαλη δουλεια στο να προχωρησουν ενα βημα παραπερα την ολη φαση.

ε ωπα οχι και δεν κανουν τιποτα τα εαακ, μην μουρλαθουμε τελειως! τα τελευταια χρονια φοιτητικο κινημα, απο ποιους εγινε? (εαακ, αγ.κ, ...) ! (και ναι εννοειτε οτι ο κοσμος που στηριζε καταληψεις,δρασεις, μη βιαστει κανενας να πει) και ειδικα στην περιπτωση του Δεκεμβρη, Κυριακη την επομενη της δολοφονιας πορεια το πρωι, τρεξιμο για γεν.συνελευσεις στην εβδομαδα που ακολουθησε, μεσω 24ωρου δακρυγονου, περιφρουρησης (ακομα και χωρις καταληψη σχολων), κλεισαν σχεδον ολες οι σχολες, ωστε να μπορεσει ο κοσμος να κατεβει στο δρομο, να συντονιστει, ε και μετα μας βρηκαν και οι γιορτες! εκτος αν ειμαστε καμια 10000χιλιαδες λαος και δεν το χω παρει χαμπαρι και ειδες μονο τους 500 ξερω γω!

[led_zeppelin]

Θεσσαλονικη, και ναι ρε μαλακα, προφανως και συμμετεχω σε κινημα κλπ. Απλα εδω το μ-λ ειναι πισω απο τα εαακ τα οποια δεν κανουν ουσιαστικα τιποτα εδω και 2 χρονια γιατι στις μισες σχολες εχουν αποδυναμωθει τελειως. Εγω προσωπικα δεν ειδα τιποτα απο τις δυναμεις αυτες και για να μαστε κι ειλικρινεις, ο κοσμος κατεβηκε αυθορμητα στους δρομους. Οι παραταξεις δεν εκαναν καμια μεγαλη δουλεια στο να τον κινητοποιησουν. Και φυσικα δεν εκαναν και καμια μεγαλη δουλεια στο να προχωρησουν ενα βημα παραπερα την ολη φαση.

ε ωπα οχι και δεν κανουν τιποτα τα εαακ, μην μουρλαθουμε τελειως! τα τελευταια χρονια φοιτητικο κινημα, απο ποιους εγινε? (εαακ, αγ.κ, ...) ! (και ναι εννοειτε οτι ο κοσμος που στηριζε καταληψεις,δρασεις, μη βιαστει κανενας να πει) και ειδικα στην περιπτωση του Δεκεμβρη, Κυριακη την επομενη της δολοφονιας πορεια το πρωι, τρεξιμο για γεν.συνελευσεις στην εβδομαδα που ακολουθησε, μεσω 24ωρου δακρυγονου, περιφρουρησης (ακομα και χωρις καταληψη σχολων), κλεισαν σχεδον ολες οι σχολες, ωστε να μπορεσει ο κοσμος να κατεβει στο δρομο, να συντονιστει, ε και μετα μας βρηκαν και οι γιορτες! εκτος αν ειμαστε καμια 10000χιλιαδες λαος και δεν το χω παρει χαμπαρι και ειδες μονο τους 500 ξερω γω!

Ναι ρε μαλακα Γιωργο, εσυ ετρεξες κι ολο το σχημα, δε λεω. Εδω ομως αποτυπωνεται η Νο1 μαλακια των ΕΑΑΚ. Δε μιλαμε για φοιτητικο κινημα/εξεγερση, αλλα για λαϊκο. Το να κατεβασουν τα ΕΑΑΚ 100-200 φοιτητες στην πορεια δε μου λεει κατι. Που ειναι στους εργατικους χωρους περα απο κατι συνδικατα σε εκπαιδευτικους και μηχανικους, που και παλι 10 ατομα ειναι? Και μη μου πεις τι να κανουμε, λιγοι ειμαστε. Να ασχολουσασταν και με τους εργατικους χωρους και να μην ησασταν φοιτητοκεντρικα σχηματα, να ειχατε κοσμο.
Βασικα οπου ΕΑΑΚ σε εργατικους χωρους εννοω τους συνδικαλιστες των οργανωσεων που ειναι στα ΕΑΑΚ. Ναι, αληθεια δεν ειστε ανεξαρτητοι και αληθεια αυτοι μ'ενδιαφερουν οταν μιλαω για εξωκοινοβουλευτικη αριστερα, οχι οι Σεισμογενεις και τα αλλα σχηματα.



[quote=~ladykiller~]

με τη λογικη του αγωνιστη που θελει να προφυλαξει τον αγωνα του απο βλακες κι απο τυπους που δινουν πατημα σε προβοκατορες.

e3igise tora k auto[/quote:3vrdg858]


Ρε συ Ρανια, προφανες ειναι τι λεω. Εσεις γουσταρετε να σπατε τραπεζες, πολυεθνικες κλπ, μεσα σας χωνονται προβοκατορες που θα σπασουν και το μαγαζι του κυρ-Γιωργη για να κραζει ο κοσμος, γουσταρετε να πλακωνεστε με τα ματ με αποτελεσμα να χωθουν παλι μεσα σας προβοκατορες που θα τα γαμησουν ολα.
Εγω ας πουμε και πολλοι σαν εμενα λεμε οτι αν σπασουμε ενα τζαμι τραπεζας περα απο το να καταπολεμουμε την ανεργια στον κλαδο των τζαμτζηδων δεν πετυχαινουμε τιποτα και ομοιως με το να κανουμε ντου στα ματ, το μονο που καταφερνουμε ειναι να τρωμε ξυλο και να τους πορωνουμε περισσοτερο.
Δεν ειμαι γενικα κατα της βιας, απλα αν θελουμε να πλακωθουμε και να τα σπασουμε θα το δικαιολογησω μονο αν εχουμε συγκεκριμενους στοχους, πχ κυβερνητικα κτηρια κι οχι τραπεζες, να ξερουμε τι θελουμε να πετυχουμε, να κατεβει ολος ο κοσμος κατω κι οχι οι 2-3 χιλιαδες πυρογκαβλοι που δεν χανουμε πορεια.
Γι'αυτο λεω και να διαχωριστουν οι πορειες. Εσεις θελετε να τα σπατε, εμεις οχι. Εσεις δεν ενδιαφερεστε για ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΕΕ, εμεις εχουμε αναλογα αιτηματα. Κι αυτη θα ειναι η αποψη μου αν δεν βρεθει ενα μινιμουμ πλαισιο αιτηματων στο οποιο να συμφωνουμε κι ενας προκαθορισμενος, κοινως αποδεκτος τροπος δρασης ή αν δε με πεισει με τις συνδικαλιες του ο Πινατερο.

[Phantom Duck]

Ναι ρε μαλακα Γιωργο, εσυ ετρεξες κι ολο το σχημα, δε λεω. Εδω ομως αποτυπωνεται η Νο1 μαλακια των ΕΑΑΚ. Δε μιλαμε για φοιτητικο κινημα/εξεγερση, αλλα για λαϊκο. Το να κατεβασουν τα ΕΑΑΚ 100-200 φοιτητες στην πορεια δε μου λεει κατι. Που ειναι στους εργατικους χωρους περα απο κατι συνδικατα σε εκπαιδευτικους και μηχανικους, που και παλι 10 ατομα ειναι? Και μη μου πεις τι να κανουμε, λιγοι ειμαστε. Να ασχολουσασταν και με τους εργατικους χωρους και να μην ησασταν φοιτητοκεντρικα σχηματα, να ειχατε κοσμο. Βασικα οπου ΕΑΑΚ σε εργατικους χωρους εννοω τους συνδικαλιστες των οργανωσεων που ειναι στα ΕΑΑΚ. Ναι, αληθεια δεν ειστε ανεξαρτητοι και αληθεια αυτοι μ'ενδιαφερουν οταν μιλαω για εξωκοινοβουλευτικη αριστερα, οχι οι Σεισμογενεις και τα αλλα σχηματα.

http://syntonistikogsk.blogspot.com/200 ... 12_11.html

Πορεία στις 10/12.

Κατάληψη Νομικής (στην Αθήνα, Θεσσαλονίκη δεν ξέρω τι έπαιζε με ΔΣΘ και ΕΚΘ που γίνανε καταλήψεις).

Στάση εργασίας των πρωτοβάθμιων σωματείων για κάποια από τις καθημερινές πορείες, δε θυμάμαι ποια, και συμμετοχή (με λιγοστό κόσμο πραγματι) στις απογευματινές.

πρόχειρα δλδ μου ρχονται αυτά. Όχι ότι οδηγήσαμε το κίνημα, αλλά όσο να 'ναι γίνανε και ισχυρά πράγματα.

Από κει και πέρα, αναγκαστικά οι δυνατότητές μας στο εργατικό είναι περιορισμένες. Οι περισσότερες οργανώσεις της ΕΑΑΚ είναι αναγκαστικά φοιτητοκεντρικές (ως Αριστερές Συσπειρώσες Φοιτητών ξεκίνησαν), ενώ το ΝΑΡ που είναι η μόνη συνιστώσα με υπολογίσιμο εργατικό δυναμικό, ε σε όσα σωματεία έχει πέραση κάνει ό,τι γίνεται. Από κει και πέρα, μην περιμένεις να κάνει ξαφνικά απεργία η ΓΣΕΕ επειδή η νεολαία βγήκε στο δρόμο και οι εργαζόμενοι ξαφνικά στήριξαν το αντικαπιταλιστικό πλαίσιο.

Επίσης δεν αντέχεται αυτό, από τη μία "τσοπάνηδεεες", από την άλλη "φέρτε και καναν άνθρωπα ρε".

[Swollen]

led_zeppelin εσύ με ποιους έισαι?

[lab]

Τι σε νοιαζει ρε ασφαλιτη?

[Swollen]

...ειμαστε...ησασταν...να ειχατε...δεν ειστε...Εσεις γουσταρετε...θα σπασουν...γουσταρετε...Εγω ας πουμε και πολλοι σαν εμενα λεμε...Δεν ειμαι...αν θελουμε να...να τα σπασουμε...αν εχουμε...να ξερουμε τι θελουμε να πετυχουμε...Εσεις θελετε να τα σπατε, εμεις οχι. Εσεις δεν ενδιαφερεστε για ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΕΕ, εμεις εχουμε αναλογα αιτηματα...

καταντά γελοίο

[stam and the witches]

Λοιπόν νοιώθω κάπως άσχημα που το λέω αλλά την καλύτερη ανάλυση την είδα στην Προλεταριακή Σημαία (εφημερίδα του ΚΚΕ (μ-λ)).

Το σύστημα δολοφονεί
Να μετατρέψουμε την οργή μας σε ουσιαστική πολιτική απάντηση

Σαν ηφαίστειο που ξυπνά ξέσπασε η οργή της νεολαίας και συνολικά του ελληνικού λαού απέναντι στην άνανδρη δολοφονία του νεολαίου Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Ταυτόχρονα, άμεσα, χωρίς ενδοιασμούς και ταλαντώσεις σήκωσε το χέρι και έδειξε τους πραγματικούς ενόχους.
Την κυβέρνηση, το κράτος, το σύστημα που εκτρέφει και οπλίζει φονιάδες. Ακριβώς για να τους έχει διαθέσιμους ανά πάσα στιγμή και ενάντια στον λαό.
Το ξέσπασμα αυτό που πήρε χαρακτηριστικά πανελλαδικής εξέγερσης με χιλιάδες μαθητές, σπουδαστές και εργαζόμενους να διαδηλώνουν την οργή τους σε χωριά, συνοικίες και πόλεις της χώρας δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία.
Η δολοφονία του νεολαίου υπήρξε ο πυροκροτητής μιας συσσωρευμένης αγανάκτησης και οργής χρόνων. Από τη συνεχιζόμενη επίθεση του συστήματος ενάντια στον λαό και τη νεολαία. Το χτύπημα των δικαιωμάτων τους. Το θάψιμο των προοπτικών και των ονείρων τους. Τα αδιέξοδα που βλέπανε να διαμορφώνονται.
Αυτά, στον ίδιο χρόνο που συντελούνταν το πραγματικό πλιάτσικο από την μεριά των παραγόντων του συστήματος. Γιατί το πραγματικό πλιάτσικο δεν ήταν αυτό που προβάλλουν οι τηλεοράσεις. Το μεγάλο πλιάτσικο είναι αυτό που συντελείται για δεκαετίες σε βάρος των εργαζομένων.
Η λεηλασία του ιδρώτα τους που μετατρέπεται σε πλούτο ορισμένων για να τον περιφέρουν προκλητικά απέναντι σε ανέργους και εργαζόμενους που οδηγούν σε εξαθλίωση.
Από την άλλη μεριά σ’ ένα γενικότερο διεθνές πλαίσιο ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, μακελέματος λαών και κομματιάσματος χωρών.
Η πρόσφατη κρίση ήρθε να επιτείνει τόσο τις αγωνίες όσο και την οργή του κόσμου.
Να ενισχύσει τους φόβους ότι θα φορτωθεί επιπρόσθετα βάρη, θα αντιμετωπίσει πολύ μεγαλύτερα προβλήματα και περισσότερες στερήσεις.
Να προκαλέσει περισσότερο την οργή του καθώς βλέπει πού στρέφεται το ενδιαφέρον του συστήματος, για ποιους μεριμνά, πού κατευθύνονται οι χρηματικοί πόροι.
Αυτοί που «δεν υπήρχαν» για την αντιμετώπιση στοιχειωδών λαϊκών αναγκών αλλά περισσεύουν για να χρηματοδοτηθούν οι τράπεζες.
Ολα αυτά με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σ’ αυτόν ή σ’ εκείνον τον βαθμό, τα αντιλαμβάνεται ο κόσμος. Κατανοεί ολοένα και περισσότερο, όλο και πιο καθαρά την ουσία των προβλημάτων που αντιμετωπίζει, τις αιτίες τους, τη φύση του συστήματος.
Ταυτόχρονα τα ίδια αυτά δεδομένα του πράγματος προσδιορίζουν τον ταξικό χαρακτήρα της αντίδρασης στη δολοφονία, του λαού και της νεολαίας. Και εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε μια άκρως σημαντική και ελπιδοφόρα διάσταση του όλου ζητήματος.
Μια εξέλιξη που είχε διαφανεί ήδη με την εξέγερση της σπουδάζουσας νεολαίας και το κίνημα των καταλήψεων. Υπάρχει πλέον μια ολάκερη γενιά που απορρίπτει τις «αξίες» του συστήματος, που αντιδρά, που εξεγείρεται, που μάχεται. Αποτελεί δευτερεύουσας σημασίας το ότι οι αντιδράσεις ως ένα βαθμό μπορεί να χαρακτηρίζονται από πολιτική ανωριμότητα, από ενέργειες ανώφελες ή και προσφερόμενες για αντιδραστική εκμετάλλευση. Το κύριο είναι ότι μια ολάκερη γενιά εξεγείρεται και αναζητά τον δρόμο της. Και θα τον βρει.

Οροι και αιτίες ενός φαινόμενου

Η φύση, η διάσταση, η έκταση και ο χαρακτήρας των εξελίξεων θέτει εξ αντικειμένου πολιτικό ζήτημα. Η απάντηση, η διέξοδος σ’ αυτό, επίσης εξ αντικειμένου μπορεί να είναι βασικά πολιτική. Το πρόβλημα βρίσκεται στην υποκειμενική πλευρά. Από γενική άποψη μια τέτοια διέξοδος μπορεί να αναζητηθεί στη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, κάποιο «νέο» αστικό πολιτικό σχήμα ή τις δυνάμεις της Αριστεράς. Και μια και η «διέξοδος» που μπορεί να δώσουν τα αστικά σχήματα δεν μας αφορά, το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι οι δυνάμεις που αναφέρονται στην Αριστερά ούτε θέλουν ούτε μπορούν να προσφέρουν μια τέτοια -πραγματική- διέξοδο.
Αλλά πριν φτάσουμε σ’ αυτό, ας αναφερθούμε σε μια άλλη σημαντική συνέπεια της ανεπάρκειάς τους. Στις αντιδράσεις που ακολούθησαν τη δολοφονία το κύριο και όπως έχουμε αναφέρει ήταν η μαζική έκφραση οργής χιλιάδων ανθρώπων απ’ άκρη σ’ άκρη της Ελλάδας.
Ταυτόχρονα σε σημαντική κλίμακα πήραν τη μορφή επιθέσεων και καταστροφών που έδωσαν την ευκαιρία σε πολλούς να υποβαθμίσουν την άλλη, την κύρια πλευρά.
Ανάμεσα σ’ αυτούς τους τελευταίους και δυνάμεις της υποτιθέμενης Αριστεράς. Υποκρισία και στρουθοκαμηλισμός. Γιατί τα φαινόμενα αυτά έχουν πολύ συγκεκριμένες αιτίες.
Ο ένας είναι η οργή απέναντι στο σύστημα και για τους λόγους που αναφέραμε.
Ο άλλος το ότι αυτή η Αριστερά ούτε θέλει ούτε μπορεί να προσφέρει πραγματική πολιτική διέξοδο σ’ αυτόν τον κόσμο, το ότι έχει απωλέσει -με ευθύνη της- το κύρος και τη δυνατότητα επιρροής.
Πρόκειται για ζήτημα με ιστορία δεκαετιών αλλά και με πρόσφατα σημαντικά δείγματα. Ας περιοριστούμε εδώ σε μια πολύ σύντομη αναφορά στα τελευταία.
Στο πώς αντιμετώπισε το κίνημα της σπουδάζουσας νεολαίας, την πάλη για το Ασφαλιστικό, γενικότερα την επίθεση του κεφαλαίου στις εργασιακές σχέσεις και συνολικά στα δικαιώματα και στις κατακτήσεις των εργαζομένων και της νεολαίας. Θα λέγαμε μάλιστα πως αυτές οι δυνάμεις είχαν την ευκαιρία σ’ αυτές τις περιπτώσεις να επανασυνδεθούν με τον αγωνιζόμενο λαό, να παίξουν τον ρόλο μιας πραγματικής αριστερής δύναμης στους αγώνες που ξετυλίχτηκαν, να ανακτήσουν ένα μέρος τουλάχιστον από το απωλεσθέν κύρος. Αντίθετα, με την πολιτική τους αυτό που κάναν ήταν να ανάψουν στην ουσία το πράσινο φως στην κυβέρνηση για την κλιμάκωση της επίθεσης.
Ερχονται τώρα να μιλήσουν για προβοκάτορες, για κουκουλοφόρους του συστήματος και άλλα τέτοια. Βεβαίως υπάρχουν (υπήρχαν πάντα) και προβοκάτορες και πράκτορες του συστήματος. Βεβαίως και υπάρχουν και διάφοροι αρχηγίσκοι και γκουρού του αναρχισμού που είδαν την ευκαιρία επιβεβαίωσης του ρόλου τους. Θα μπορούσαμε ακόμη να αναφερθούμε και σ’ εκείνους που δεν ανοίγουν το πολιτικό μέτωπο σε τέτοιου είδους αντιλήψεις και πρακτικές αλλά επιλέγουν να ψαρεύουν σε θολά νερά.
Αν μέναμε ωστόσο σ’ αυτά τα «δέντρα» θα χάναμε το δάσος. Και το δάσος είναι η μαζικότητα του φαινομένου, το ότι χιλιάδες νεολαίοι που θέλουν να αγωνιστούν, που αναζητούν το δρόμο τους και επηρεάζονται από τέτοιες αντιλήψεις. Και εκείνο στο οποίο οι διάφοροι τιμητές δεν θέλουν καθόλου να αναφερθούν είναι οι δικές τους ευθύνες. Γιατί όπως αναφέραμε δύο είναι οι βασικοί όροι του πράγματος.
Ο ένας είναι η οργή απέναντι στο σύστημα.
Ο δεύτερος είναι το ότι αυτή η Αριστερά με τα χαρακτηριστικά και την πολιτική της, την ανυποληψία της δεν μπορεί να προσφέρει διέξοδο στις αναζητήσεις αυτής της νεολαίας. Αυτό είναι και το κύριο πρόβλημα.

Το πολιτικό ζήτημα

Ας ξαναγυρίσουμε ωστόσο στο πολιτικό ζήτημα το οποίο εμφανίζει πολλές σοβαρές (έως και κρίσιμες) πλευρές και σε αλληλεξάρτηση.
Χρειάζεται εδώ να θυμίσουμε ότι πολιτικό ζήτημα έχει τεθεί εδώ και καιρό στα ίδια τα πλαίσια του συστήματος. Εχουμε την εκτίμηση ότι εδώ και καιρό υπάρχει μια κίνηση πριονίσματος του Καραμανλή (τόσο ως πρωθυπουργού όσο και ως αρχηγού της ΝΔ), προώθησης του ΠΑΣΟΚ και «αναστήλωσης» του Γ. Παπανδρέου. Αυτό δεν έχει σχέση με τα ούτως ή άλλως υπαρκτά σκάνδαλα. Οπως ήδη από το μακρινό 1989, έχουμε αναλύσει το ποια και ποιων από τα πάντα υπαρκτά σκάνδαλα επιλέγεται να τεθούν στην ημερήσια διάταξη είναι πάντα ζήτημα πολιτικών επιλογών.
Αυτές θεωρούμε πως συνδέονται άμεσα με την οξεία αντίθεση των Αμερικανών (και ταυτόχρονη σχετική απόσυρση στήριξης από μεριάς των Ευρωπαίων) σε επιλογές της κυβέρνησης Καραμανλή όσον αφορά τους αγωγούς και την αγορά στρατιωτικού υλικού. Εδώ βρίσκονται και οι βασικοί λόγοι για τους οποίους δεν αποδεχόμαστε ότι το κίνημα πρέπει να θέσει ως κεντρικό του στόχο το «να πέσει η κυβέρνηση». (Ενα σύνθημα που υπό άλλους όρους και σε άλλες συνθήκες θα μπορούσε ίσως να τεθεί).
Αυτό δεν σημαίνει καθόλου μια «προτίμηση» στην κυβέρνηση Καραμανλή αλλά ακριβώς αντίθετα την άρνησή μας στην εμπλοκή του κινήματος σ’ ένα ήδη εξελισσόμενο αντιδραστικό ενδοαστικό, ενδοϊμπεριαλιστικό παιχνίδι. Αν κάποιοι στην πρεμούρα τους να αναλάβουν «ρόλους» ή να ανεβάσουν τα εκλογικά τους ποσοστά (γιατί εκεί τελικά στοχεύουν ακόμα και πολλοί «ντούροι» κατά τα άλλα) το «ξεχνάνε», εμείς δεν μπορούμε να το παρακάμψουμε.
Τα βασικά δεδομένα συνεπώς του όλου ζητήματος που έχει τεθεί, θεωρούμε πως είναι.
Το ότι η επίθεση ενάντια στον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία θα συνεχιστεί όλο και πιο άγρια όλο και πιο ανελέητα και σε όλα τα πεδία.
Η εμπλοκή της χώρας στη δίνη των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Και δεν εννοούμε απλά το ένα πλοίο στον Περσικό ή το τάγμα στο Κόσοβο και το άλλο στο Αφγανιστάν. Αυτό που φοβόμαστε είναι εξελίξεις πολύ πιο σοβαρές και πολύ πιο επικίνδυνες για τον λαό και τη χώρα.
Οσο για την παράμετρο της κρίσης, θεωρούμε ότι θα επιδεινώσει την κατάσταση και στα δύο πεδία. Τόσο όσον αφορά την κλιμάκωση της επίθεσης όσο και την παρόξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών με όλες τις συνέπειες και τους κινδύνους. Κίνδυνοι που μεγιστοποιούνται από τις ανεπάρκειες που εμφανίζει και η ίδια η αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό.

Οι ευθύνες της Αριστεράς

Το βάρος της απάντησης πέφτει και πάλι στ’ αριστερά, έστω και αν δεν μπορεί να τη δώσει άμεσα. Θα μπορούσε ωστόσο -θεωρητικά τουλάχιστον- να κινηθεί στην κατεύθυνση διαμόρφωσης όρων ώστε σε μια πορεία να γίνει ικανή στο να δώσει απαντήσεις. Μόνο που και εδώ τα πράγματα δεν είναι καθόλου αισιόδοξα όσον αφορά τουλάχιστον την Αριστερά που γνωρίζουμε.
Αναμφισβήτητα η πιο συγκροτημένη και ισχυρή από αυτές τις δυνάμεις είναι το ΚΚΕ. Μόνο που η ηγεσία του ΚΚΕ όχι μόνο δεν διατίθεται να αναλάβει έναν τέτοιο ρόλο, αλλά στην ουσία έχει παραιτηθεί από οποιαδήποτε πραγματική παρέμβαση στην κίνηση των πραγμάτων. Περιχαρακώνεται σε μια πολιτική αυτοσυντήρησης, ευελπιστώντας σε ευνοϊκότερες γι’ αυτήν συνθήκες και το μόνο που δείχνει να την απασχολεί πραγματικά είναι το να μην την υπερκεράσει ο ΣΥΝ. Μάταια πράγματα. Απέναντι σ’ αυτά που έρχονται δεν μπορεί να κρατήσει κανείς κανενός είδους «οχύρωση», παρά μόνο η πραγματική άσκηση πραγματικής πολιτικής.
Οσον αφορά τον ΣΥΝ και σε αντίθεση με το ΚΚΕ, ενεργοποιείται, παρεμβαίνει, ασκεί πολιτική, δείχνει να αναζητά διέξοδο. Μόνο που την αναζητά στα πλαίσια του συστήματος, σε συνεργασία με δυνάμεις του συστήματος και για λογαριασμό του συστήματος. Ολα τα άλλα εντάσσονται και υπηρετούν αυτή την λογική και αυτή την κατεύθυνση.
Κάποιοι άλλοι έχουν βρεθεί μέσα στην καλή χαρά. Εχουνε κηρύξει ήδη την επανάσταση και ετοιμάζονται για τον… κομμουνισμό. Εμείς βέβαια δεν θα εκπλαγούμε καθόλου όταν σύντομα τους δούμε να προσγειώνονται στον «μεγάλο στόχο» των Ευρωεκλογών. Η μόνη μας περιέργεια συνίσταται στο να δούμε τι είδους αερογέφυρα θα επιλέξουν αυτή τη φορά.
Σε σχέση τέλος με τον χώρο της αναρχοαυτονομίας, δυο λόγια εδώ. Το κίνημα που ξέσπασε είχε την ολόπλευρη στήριξη και συμπαράσταση της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Θα προσθέταμε μάλιστα ότι οι όποιες προοπτικές του κινήματος μόνο σε μια τέτοια σύνδεση μπορούν να αναζητήσουν και να βρουν βάση στήριξης. Ενέργειες ωστόσο που σ’ αυτόν ή σ’ εκείνον τον βαθμό αποκόπτουν αυτή τη στήριξη ή ακόμη στρέφουν ένα τμήμα έστω του λαού ενάντια στο κίνημα, δίνουν όπλα στο σύστημα και υπονομεύουν την προοπτική του.
Οσον αφορά τέλος δυνάμεις της Αριστεράς που χαρακτηρίζονται από μια συνέπεια και μια σωστή πολιτική αντίληψη και κατεύθυνση, αυτές είναι ωστόσο με περιορισμένη για την ώρα εμβέλεια και δυνατότητα καθορισμού της πορείας της πάλης.

Η προοπτική των πραγμάτων και τα καθήκοντά μας

Η όλη εικόνα αν τη δούμε μόνο σ’ αυτή της τη διάσταση και στατικά, δεν δείχνει και τόσο αισιόδοξη. Ωστόσο υπάρχει και η άλλη πλευρά που προοπτικά είναι και η βασική.
Αυτή βρίσκεται «σ’ αυτό που αλλάζει» όχι σήμερα, αλλά εδώ και καιρό. Στο γεγονός ότι εδώ και χρόνια ένας κόσμος έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται τη φύση και τους στόχους του συστήματος. Το μέλλον που του επιφυλάσσεται. Στο ότι μια ολάκερη γενιά εργαζόμενης και σπουδάζουσας νεολαίας αποδεσμεύεται από την επιρροή του συστήματος και στρέφεται ενάντιά του, στο ότι αρχίζει να αμφισβητεί τη λογική μιας οικόσιτης Αριστεράς. Το ότι η κίνησή της εμφανίζει αδυναμίες και ανεπάρκειες είναι απόλυτα φυσιολογικό, αναμενόμενο αλλά και συνέπεια του τι είδους Αριστερά υπήρξε για δεκαετίες.
Το κύριο ωστόσο βρίσκεται στο ότι εδώ βρίσκονται τα φύτρα του μέλλοντος. Από εδώ θα ξεπηδήσουν, θα αναδειχτούν οι αγωνιστές που μέσα στην πάλη θα συνειδητοποιήσουν τον ρόλο και τις ευθύνες τους, που θα πάρουν στις πλάτες τους την υπόθεση του κινήματος.
Οσον αφορά τον ρόλο των υπαρχόντων πολιτικών υποκειμένων της Αριστεράς, όσων κατανοούν, θέλουν και μπορούν, αυτός συνίσταται σε ένα κυρίως πράγμα. Στο να συμβάλλουν αποφασιστικά στην εξέλιξη αυτής της διαδικασίας και σ’ αυτή την κατεύθυνση.
Αυτό που εξελίσσεται στις μέρες μας είναι ένα κίνημα οργής, καταδίκης και καταγγελίας μιας πολιτικής που οπλίζει δολοφόνους.
Η αναγκαιότητα αλλά και η δυνατότητα να πάει πέρα απ’ αυτό έχει ορισμένες βασικές προϋποθέσεις. Στο κατά πόσο θα μπορέσει να συνδεθεί με τον λαό και τη νεολαία και στη βάση των συγκεκριμένων προβλημάτων που ήδη αντιμετωπίζουν. Με τον αγώνα που αναπτύσσεται σε σχέση με αυτά τα προβλήματα με τις αντιστάσεις που υπάρχουν και τις πολύ περισσότερες που πρέπει να αναπτυχθούν. Με το κατά πόσο αυτές οι προσπάθειες θα μπορέσουν να προσανατολιστούν στην κατεύθυνση ενός συνολικού Μετώπου Αντίστασης και πάλης ενάντια στην επίθεση που δέχεται ο λαός και η νεολαία, ενάντια σ’ ένα σύστημα που δολοφονεί, ενάντια στο κεφάλαιο, στον ιμπεριαλισμό. Δεν θα ‘ναι εύκολο, ιδιαίτερα με βάση τους υπάρχοντες όρους και τις υπάρχουσες συνθήκες. Οσο όμως καλύτερα κατανοούμε αυτά που πραγματικά συμβαίνουν τόσο πιο αποφασιστικά μπορούμε να κινηθούμε σε μια τέτοια κατεύθυνση και με εδραιωμένη την πεποίθηση για την ορθότητά της. Οσο πιο σωστά και αποτελεσματικά κινηθούμε τόσο και περισσότερο θα διαμορφώνουμε τους όρους γι’ αυτά που έρχονται.
Γιατί τα πιο σοβαρά των πραγμάτων βρίσκονται στον δρόμο.

[Pinatero]

σε απαντησε ο Phantom Duck, οσον αφορα τις δυνατοτητες μας στο εργατικο..
στη φαση του Δεκεμβρη ειχαμε στο Δικηγορικο Συλλογο στη Θεσσαλονικη με εργαζομενους/φοιτητες/μαθητες, κατι που στα προηγουμενα φοιτητικα κινηματα δεν ειχε γινει τοσο αντανακλαστικα γρηγορα, γεγονος που ειδα και στις πορειες με παρουσια των εργαζομενων της εξωκοινοβουλευτικης, που ειχαν φανει ελαχιστα στις φοιτητικες κινητοποιησεις! ok εδω σιγουρα θα παραδεχτω την αργοπορημενη (αρχικα χλιαρη) παρεμβαση στα εργατικα στις περσινες/προπερσινες κινητοποιησεις, που κατα ενα μερος οδηγησε μαζι με τους λοιπους παραγοντες (π.χ.της δυναμικης κ.α.), στην "αποτυχια" ενος εργατικοφοιτητικου κινηματος, λαθος/αδυναμια που μας υπενθυμιζω, της δυσχερειας δηλαδη περαν του φοιτητικοκεντρικου!

[metamelia3]

γενικά δεν έχω και τις καλύτερες των σχέσεων με την με την μεταφυσική αλλά έχω ένα πολύ κακό προαίσθημα για σήμερα.