Καταραμένη χωριατιά
σε γούρνες, κιούπια και φλασκιά
ωσάν γαλή γεννοβολάς
τα γαμημένα σου παιδιά
Στα δέντρα σαν δενδρογαλιά
κουρνιάζουν πάνω σε κλαριά
πουτάνα στέρφα μάνα γη
ποιά μήτρα σε εγκυμονεί
Θα ψάξει η νύχτα να σε βρει
Απ' τις ακτές ως την κορφή
Εκεί στα νεκροκέφαλε λουλούδια
που μέσα απ' τις τρύπες τους ακούγονται τραγούδια
Kαι κάτω από τ' αστέρια
αγιορείτικα νυστέρια
άμα περάσουν απ' τα χέρια
θα είναι όλα αληθινά
Μας παίζουν σαν τα ζάρια
τα νεκρικά φεγγάρια
με μάτια πλάνα αδειανά
πάμε ταξίδια μακρινά
Πάμε πιο πέρα απ' την Τζαμάικα
πάνω σε σάπια ψαροκάικα
Πάμε πιο πέρα παραπέρα
και από τον ήλιο πέρα
Μέσα στην κρύα κάμαρή μου
κείτεται χάμω το κορμί μου
είμαι παντού, εδώ και πέρα
στο έδαφος και στον αιθέρα
Μοιρολογίστρες μες στα μαύρα
του χάρου πλέρωκαν τα ναύλα
ν' ακολουθήσω τα σημάδια
στου κάτω κόσμου τα σκοτάδια
Πνιγμένες μέσα απ' τα πηγάδια
ψυχές ξεχύνονται τα βράδια
σκιές στοιχειώσανε την γη
θανάτου γίνηκε γιορτή
Κι όταν φανεί η Πούλια
θα σε σκεπάσουν μαύρα τούλια
κι όταν φανεί ο Αυγερινός
χάμε θα κείτεσαι νεκρός
Ρίξε ένα σάλτο μες στη βάρκα
έλα να πάμε μία τσάρκα
έλα κι εσύ μαζί μου πέρα
και απ' τον θάνατο πιο πέρα
Πουλιά πετάμε στον αγέρα
άδραξε την στερνή σου μέρα
μα μήνυμα έφερε η εσπέρα
όλα ένα ψέμα τελικά...
