Την Κυριακή το απόγευμα έξω απο το Bull and Gate μαζευτήκαμε καμιά 60αριά άτομα. Κομπλέ, αν αναλογιστεί κανείς τη χωρητικότητα του εν λόγω venue και το βεληνεκές των group που θα εμφανιζόντουσαν. Στην είσοδο μάλιστα συνάντησα δύο "δικά" μας παιδιά και από τις φωνές γύρω μου ξεχώρισα τουλάχιστον 4-5 ακόμη Έλληνες...
Το live κατά τις 19:40 άνοιξαν οι The One (το νέο project του Αλέξανδρου απο τους Macabre Omen, ο οποίος διοργάνωσε όλο το event). Δυο άτομα onstage με κιθάρα/φωνητικά τον Alex και drums κάποιον V. Γαμάτη performance, ψαρωτικοί πειραματισμοί στα φωνητικά που φέρναν στο νου τις βραχνιασμένες διαπεραστικές κραυγές της Diamanda Galas διαποτισμένες απο μια Vicotnik-η ξεραίλα, black metal outfit (μαύρες κουκούλες και corpsepaint), samples απο βυζαντινά τροπάρια με σαρδόνια γέλια στο backround και αλλές τέτοιες ομορφιές που ξεχάσαμε οτι έλειπε το μπάσο... Σε γενικές γραμμές, κατάφεραν να κερδίσουν το κοινό, επιβλητικοί χωρίς βερμπαλισμούς τυράννησαν τα τύμπανά μας για μίση περίπου ώρα.
Ρίξτε μια αυτιά καλού κακού, εγω το δισκάκι τους (Ι, Master) πάντως το τσίμπησα. Δυστυχώς στο full length τα φωνητικά είναι πιο μινιμαλιστικά και επίπεδα αλλά και οι 6 συνθέσεις λένε (η τέταρτη στο τέλος μοσχομυρίζει Necromantia...). http://www.myspace.com/theonemasteri
Οι Grave Miasma είναι οι Βρετανοί ταγματασφαλίτες της ηχητικής χούντας των Blasphemy, Von, Beherit κτλ. Κραδαίνοντας ανάποδους σταυρούς με κεφάλια αμνοεριφίων καρφωμένα στην κορφή τους, κυρίευσαν πραξικοπηματικά τη σκηνή καθοδηγώντας μια απείθαρχη black metal παρέλαση στο απόλυτο “after grave desecration party”(sic). Με άλλα λόγια, για μια ωρίτσα βγάλαμε ωραία γούστα με την πάρτη τους και ελπίζω να τους ξαναδούμε σύντομα σε κάνα πακετάκι με Morbosidad/ Archgoat/ Proclamation φάση να κλαίμε.
Ο Infestvvs (bass/vocs) ο Alastor (Guitars) και ο Antares (Drums) ανεβήκαν στη σκηνή λίγο μετά τις 21:30. Δεμένοι , επαγγελματίες υπόγειοι commandos , οι headliners της βραδιάς βάσισαν το μεγαλύτερο μέρος του show τους στο Manifesting the Raging Beast νέο τους album χωρίς ωστόσο να παραλείψουν κομμάτια από το πολύ καλό προπέρσινο ‘O Lavdate Dominus. Ο ήχος τους αρκετά συμπαγής για τα δεδομένα του club (το ίδιο ισχύει και για τις προαναφερθείσες μπάντες ) και η σκηνική τους παρουσία minimal και σχετικά προβλεπόμενη. Δυστυχώς οι Glorior Belli έπαιξαν περίπου 50 λεπτά μόνο (προφανώς λόγω τήρησης των κανονισμών ωραρίου του venue) και εκεί που ζεσταθήκαμε την κανανέ.
Εν κατακλείδι, πληρώσαμε 7 λίρες (10 στο ταμείο) είδαμε δυνατό πακέτο σε normal χώρο, με καλό ήχο, ωραίο stage και φτηνές μπύρες. Next stop Enslaved…..Mind The Gap…