Metallica - Death Magnetic (2008)

[Clockwork Orange]

χμμ! αν ειναι αυτος μεταβατικος τοτε το ανγκερ τι ειναι?
ο δισκος κουραζει με ολα τα "γκαγκαγκαγκαγκαγκα-γκα-γκα-γκα" και τα ιντρος και τα ανουσια ριφφς πριν και μετα απο το "κανονικο" ριφφ!!
επεισης κοπιαρουν εαυτους αλλα αυτα τα ξαναειπαμε
κριμα!

[McG]

Συνεχίζει να μου ακούγεται πουτσαλέος.

[Ford Prefect]

χμμ! αν ειναι αυτος μεταβατικος τοτε το ανγκερ τι ειναι?

Τέλος εποχής σε μια έκρηξη παρακμής, μπερδέματος και λάθος εκτέλεσης. Θα σωζόταν το 50% μόνο με τη διάρκεια βέβαια (να κόψουν εννοώ αβέρτα λεπτά), αλλά δεν θα έπαυε να είναι λίγος και να κράζει ότι χρειάζεται ριμπούτ το πράμα.

[FIXXXER]

Μπορει να ειναι πολλα το Death Magnetic, αλλα μεταβατικο δεν ειναι, εχει πολυ ξεκαθαρο προσανατολισμο, ξεκαθαρο ηχο και αν μη τι αλλο πολυ γνωριμες και συγκεκριμενες δομες τραγουδιων (μετα απο πολλα ακουσματα ομολογουμενως). Προσωπικα το βρισκω οτι καλυτερο μπορουσε να γραψει η συγκεκριμενη μπαντα μετα απο 25 χρονια δημιουργιας μουσικης και δεν πιστευω οτι ο επομενος θα ειναι καλυτερος, γιατι ολοι και ολα υπακουν στο νομο της φθορας. Οποιος το συγκρινει με το Master Of Puppets και το And Justice For All επειδη εχουν μεγαλα τραγουδια, το τεταρτο ειναι η μεταλ "μπαλαντα", το προτελευταιο ειναι ενα μεγαλο instrumental και το τελευταιο χωσιμο, ε ας προσεχε. Το πραγματικα ανησυχητικο για μια μπαντα που εχει κυκλοφορησει ενα Master Of Puppets, ενα Metallica κι ενα Load/Reload με μερικες απο τις καλυτερες παραγωγες στον ηχο τους το καθενα, ειναι το οτι εχουν καταφερει εν ετει 2003 και 2008 αντιστοιχα να βγαλουν δυο αλμπουμ με σκατα παραγωγη, ειτε σαν επιλογη ειτε σαν ποιοτητα... πραγματικα λυπηρο να θαβεται ενας δισκος απο την παραγωγη στη δεκαετια αυτη, ποσο μαλλον δυο.

[Clockwork Orange]

δεν παυω να σεβομαι το ανγκερ γτ ηταν πιο αληθινο! το μαγκνετικ ειναι σαν να ειπαν "ωχ μλκια με το ανγκερ ας βγαλουμε ενα δισκο να τους αρεσει"
και επισης τωρα που το καλοσκεφτομαι τι θα πει μεταβατικο αλμπουμ??? λες κι εφυγε ο λαρς πχ και ο χετ δεν ξερει με ποιον να εκνευριστει ωστε να του ερθει η εμπνευση!!
τεσπα το ανγκερ και μετα το μαγκνετικ εδειξαν οτι μεταλλικα τελος!
εννοειται οτι σαν φανμποις θα στηριξουμε επομενες δουλειες αλλα πλεον ειμαστε υποψιασμενοι!

[talkdirtytome]

o patatodiskos aftos vgike k ksanampike napoume
kai genikos:''re,akoma metallica?eleor.''

[Boom!]

Καντο ποιημα.

[Ford Prefect]

Μπορει να ειναι πολλα το Death Magnetic, αλλα μεταβατικο δεν ειναι, εχει πολυ ξεκαθαρο προσανατολισμο, ξεκαθαρο ηχο και αν μη τι αλλο πολυ γνωριμες και συγκεκριμενες δομες τραγουδιων (μετα απο πολλα ακουσματα ομολογουμενως)

Δεν το έχω ακούσει τόσες φορές, αλλά νομίζω αρκετές για να καταλάβω τι παίζει. Πώς είναι ξεκάθαρα προσανατολισμένο όταν μέσα στο ίδιο κομμάτι ακούς φόρμες και ριφ από Ride, Justice και Reload ταυτόχρονα; Ένα καρμπόν σημείο από το Fade to Black στο πιο ανέμπνευστο, μετά ένα σόλο section από το Motorbreath, Load κουπλέ, αχταρμάς και όλα αυτά με πολλά σημεία που σου βγάζουν την αίσθηση jamming. Προφανώς με τα άπειρα ακούσματα εξοικειώνεσαι και σου βγάζει πια μια φυσικότητα η σύνθεση αλλά ξεκάθαρο προσανατολισμό δεν το λές με τίποτα.

Η δική μου αίσθηση είναι ότι πήγε ο Rubin και τους είπε, έχετε 4 δίσκους που έχετε ξεχάσει τελείως και τόσος κόσμος το ζητάει απεγνωσμένα. Είναι αναπόσπαστο στοιχείο της ταυτότητας Μετάλικα και είναι μαλακία να μην χρησιμοποιείτε αυτά που σας έκαναν γνωστούς.

Και δώστου συνειδητή απόπειρα να ξαναγραφτεί μουσική που τους έβγαινε αυθόρμητα το 84 και το 86, μαζί με ό,τι άλλο ακολούθησε, όλα μαζί. Ε, κάποια δουλεύουν, κάποια δεν μπορούν πια (ειδικά ο Λαρς είναι ελεεινά φτωχός στο παίξιμό του στα ολντ σκουλ), και γενικά μεικτά αποτελέσματα. Εγώ επιμένω ότι αν βρουν και κατασταλλάξουν τι από τα 7 άλμπουμ θέλουν να κρατήσουν και να τα δέσουν ομαλά μεταξύ τους, αν δουν τι δουλεύει λάιβ και το όχι, τι γουστάρει ο κόσμος από κάτω και τι όχι, συν μια πρέζα ολντ σκουλ ανταγωνισμού που θα φέρει το σόνισφιρ, μπορούν να φέρουν ένα πολύ καλό αποτέλεσμα υπό την καθοδήγηση του Ρούμπιν. Δεν ξέρω αν έχουν το σθένος για κάτι τέτοιο, αλλά τους έχω και τους 2 (Λαρς και Τζέιμς) για πεισματάρηδες και εγωίσταρους που δεν θα το βάλουν κάτω εύκολα. Λεφτά και χρόνος υπάρχει να το κάνουν με την ησυχία τους, αυτά.

[FIXXXER]

Δε συμμεριζομαι γενικοτερα την αντιληψη πως τα 4 πρωτα αλμπουμ ειναι τοσο διαφορετικα απο τα επομενα σε νοοτροπια και σε συνθεση τραγουδιων (ειδικα οσον αφορα τα riffs), οποτε διαφωνω με ολοκληρο το ποστ σου. Ψηγματα βλαχιας και southern rock υπαρχουν και σε παλαιοτερα κομματια, απλα η παραγωγη κατα κυριο λογο και η φωνη του Hetfield κατα δευτερον, κανουν τα πρωτα albums να φαινονται οσο πιο διαφορετικα γινεται. Κατα τα αλλα, riffs αργοσυρτα και ΧΕΒΙ ή απλα γκρουβι οπως για παραδειγμα αυτα των The Thing That Should Not Be, Leper Messiah, Escape, Jump In The Fire κ.α. παντα υπηρχαν στη μουσικη των Metallica, απλα στη δεκαετια του 1990 κυριαρχησαν. Αντι για 2-3 κομματια τετοιου τυπου σε καθε δισκο απο τα 80'ς, 2-3 ηταν τα κομματια που ΔΕΝ ηταν ετσι, αυτα μαζι με οποιο κομματι τυπου Fixxxer, Outlaw Torn, 2Χ4 (tribute στο παρελθον και σε Black Sabbath, Led Zeppelin και δε συμμαζευεται) συνεθεσαν ενα περιεργο κραμα.

Αλλα ακομα κι αν δεχτουμε την τοσο μεγαλη διαφορετικοτητα για χαριν της κουβεντας, το μονο κομματι το οποιο πραγματικα θα μπορουσε να ειναι σε καποιο εκ των αλμπουμς των 90'ς ειναι το Unforgiven III, το οποιο ενω δεν το θεωρω κακο κομματι, μου φαινεται απιστευτα αταιριαστο με το κλιμα του δισκου, ασε που η εισαγωγη με το πιανο δε θα πρεπε να υπαρχει. Κατα τα αλλα, επειδη εγω εχω λιωσει το δισκο, χωρις αυτο να με κανει να εχω πιο "σημαντικη" αποψη απο σενα, θεωρω πως ειδικα η προταση σου περι κουπλε Load, ριφφ Justice και σολο απο Motorbreath ειναι εντελως αστοχη.

Το μονο μεγαλο προβλημα του Death Magnetic συνθετικα ειναι τα περισσοτερα, αν οχι ολα, σολο του Hammett, ο οποιος ως γνωστον εδω και περιπου 10 χρονια* εχει παρατησει το αθλημα της κιθαρας και στον ελευθερο του χρονο ειτε μαζευει κρανια στο σπιτι του ειτε κανει σερφινγκ. Ο Hetfield γραφει riffs οπως εγραφε μια ζωη και ο Lars απλα προσφερει μερικους πιασαρικους και ευκολους σχετικα ρυθμους, δεν καταλαβαινω γιατι αυτο ειναι κατακριτεο, τοσο μπορει, τοσο κανει, και τελος ο μπασιστας των Metallica ε ειναι απλα ο μπασιστας των Metallica.

Εν ολιγοις, και ολα αυτα τα γραφω μονο επειδη εχει περασει εναμισης χρονος και μπορω να εχω πιο ωριμη αποψη για το αλμπουμ, οπως ειπα και προηγουμενως, οποιος περιμενε κατι καλυτερο απο τους Metallica, πολυ κακως το εκανε, και δε θα το βρει ουτε στον επομενο ουτε στον παρεπομενο δισκο (αν υπαρξει τετοιος). Δεν ειναι ο καλυτερος δισκος της δεκαετιας, δεν ειναι απο τους καλυτερους τους, αλλα ειναι ενας αξιοπρεπης δισκος για τους Metallica του 2008, οι οποιοι οτι ειχαν να δωσουν στον τομεα "προσφορα σε μουσικη" το εδωσαν και απο δω και περα οπως και οι περισσοτεροι της εποχης τους, απλα θα βγαζουν καλα προς αρκετα καλα αλμπουμς. Τι να σου πω, αν μου βρεις οποιαδηποτε μπαντα που μετα απο 25 χρονια και διαφορους δισκους δεν εχει καθολου ψηγματα παλαιοτερων δισκων στα καινουρια της τραγουδια, να τους κανουμε αγαλμα, γιατι εγω δεν ξερω καμια.






* Μπορει να μην τρελαινεσαι για Load/Reload αλλα αν μη τι αλλο πρεπει να παραδεχτεις οτι ο συγκεκριμενος εκανε ΠΟΛΥ καλη δουλεια εκει περα και σχεδον ολα του τα σολο και τα lead σημεια ηταν προσεγμενα και ενδιαφεροντα, οπως επισης και ταιριαστα. Αντιθετα αυτα στο St. Anger ειναι ανυπαρκτα

[Ford Prefect]

Ε, προφανώς και τα 4 πρώτα άλμπουμ είναι εντελώς διαφορετικά σε νοοτροπία και σύνθεση, το να υπάρχουν 2-3 κομμάτια που θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις το ριφ τους σε Load/Reload σύνθεση δεν λέει τίποτα. Είναι σαφέστατα ξεκάθαρη η εξέλιξη από Κιλ σε Τζάστις, με τα κομμάτια να γίνονται πιο τεχνικά, πιο πολύπλοκα, με γέφυρες, πιο μεστά και κυρίως πρωτοποριακά για την σκηνή, μιας και οι Μετάλικα δεν ήρθαν ουρανοκατέβατοι αλλά παίζαν ένα πράμα που έπαιζαν 5-6 μπάντες της εποχής.

Στο Τζάστις πικάρανε στο θέμα πολυπλοκότητας και αριθμό ριφ ανά κομμάτι, ο Λαρς βρίσκεται στο απόγειο του πόσο ασχολιόταν με το όργανο και έκανε τα μαθήματά του και ψαχνότανε κλπ και μετά; Συνειδητότατα, κόβουν αυτό το στυλ σύνθεσης, γράφουν κομμάτια του ενός ριφ, απλοποιούν και γδύνουν τα πάντα και βγάζουν το Μπλακ με τη γνωστή συνέχεια.

Βεβαίως και έκανε πολύ καλή δουλειά το Load/Reload στον τομέα του, τους θεωρώ πολύ καλούς δίσκους, είναι προσωπικό κόλλημα η αδιαφορία μιας και δεν αρέσκομαι σε αυτά από Μετάλικα και πάντα θα μου λείπει το Μπαρτονικό βαίμπ και αν μη τι άλλο, ο Κερκ σε έπειθε και ο Τζέιμς και ο Λαρς ότι γουστάρουν να παίζουν έτσι, Σαμπαθικά και πιο ωλτέρνατιβ και οκ, νο πρόμπλεμ. Όμως αλλιώς γράφεις ριφς για να συνθέσεις ένα Disposable Heroes και αλλιώς για ένα Until it Sleeps. Το Leper Messiah btw είναι κυρίως Μαστέιν σύνθεση.

Εγώ δεν θεωρώ την παρατήρησή μου άστοχη (έκπληξη), αλλά δεν μπορώ γραπτώς να την υποστηρίξω καθώς δεν θυμάμαι απέξω σημεία και τίτλους. Από κοντά εν ώρα ακρόασης δίνω δίσκο και κομμάτι και σημείο ρίαλ τάιμ, αλήθεια. Δεν είναι κακό, αρκεί να πείθει και εμένα μετά από αρκετές ακροάσεις δεν πείθει. Πείθει σε σημεία, σαν να ήθελε άλλο ένα χρόνο σε χαμηλή φωτιά μέχρι να δέσει η σάλτσα σωστά, τώρα σβολιάζει, αυτό τέλος πάντων.

Να δώσουν αν θέλουν μπορούν. Και οι συνθήκες καλές είναι, για ένα καλό κύκνειο άσμα, πρίζες υπάρχουν (επιμένω για το σόνισφιρ*) και μετά ανά 8ετία και αν, στυλ AC/DC, φεστιβάλ και τέτοια.

*Θέλω πραγματικά να δω τη μούρη του Λαρς τα πρώτα βράδια να τον σβήνουν από τον χάρτη ο Λομπάρντο και ο Μπενάντε, που είναι δύο κλικ πάνω σε κλάση και δεν το παρατήσανε ποτέ. Θα τον πιάσει το εγωιστικό φιλότιμο, δεν μπορεί. Σίγουρα θα του θυμήσουν ότι αν θες να παίζεις ντάπα-ντούπα στο 180, δεν πείθεις με ένα πιατίνι ανά 4 μέτρα και μηδέν μπρέικς.