Ας πω δυο λόγια για την τελετή (ναι, την είδα, είμαι καμένος), η οποία ήταν πραγματικά πολύ καλή.

Εκ πρώτης όψεως, το "έλειπε το συναίσθημα της Αθήνας" που είδα στα περισσότερα ελληνικά ΜΜΕ είναι ψιλοάκυρο, από την άποψη ότι αλλιώς σε αγγίζει κάτι δικό σου, όπως αυτό που παρουσίαζε η τελετή του 2004 και αλλιώς κάτι που παρουσιάζει έναν πολιτισμό εντελώς ξένο, όπως αυτός της Κίνας.

Βέβαια, θυμάμαι το 2004 και πολλούς ξένους να λένε τα καλύτερα για την τελετή μας όσον αφορά τα συναισθήματα που τους δημιούργησε, οπότε μάλλον κάτι "είπε" και σε εκείνους αυτό που είδαν. Κι ας υπερτόνιζε το ελληνικό στοιχείο (δικαιολογημένα). Ήταν πιο ανθρώπινη η τελετή της Αθήνας, αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Για μένα π.χ., η μόνη συγκινητική στιγμή της σημερινής τελετής ήταν όταν είδα τον Νοβίτσκι (respect) σχεδόν δακρυσμένο την ώρα που έμπαινε στο στάδιο.

Από την άποψη των ιδέων και της τεχνολογικής υποστήριξης, βέβαια, η τελετή των Κινέζων ήταν μακράν η καλύτερη από όσες θυμάμαι (από το '88 και μετά). Ειδικά ο τρόπος με τον οποίο έγινε η αντίστροφη μέτρηση ήταν απίστευτος. Γαμάτη και η ιδέα για το άναμα του βωμού, έπρεπε όμως να τον πάνε κατ' ευθείαν τον τύπο εκεί, όχι να κάνει τον γύρο του σταδίου στον αέρα. Κάπου κούρασε αυτό.

Πολλή πλάκα είχε και η παρέλαση των χωρών με βάση το κινεζικό "αλφάβητο". Ό,τι να 'ναι εντελώς.

Στα μείον η ΕΡΤ για τα τραγικά λάθη του Κατσαρού και της Μυτιληναίου, κάθομαι και την ξαναβλέπω τώρα που την δείχνει η ΝΕΤ και πραγματικά έχω χάσει το μέτρημα. Αλτης ο Φρέντερικς, Ελβετός ο Ρογκ, τα κορίτσια του πόλο ενώ έδειχνε την Αρβανίτη του μπιτς βόλεϊ. Από γεωγραφία δε, άστα να πάνε (Kαμπόντια, πρώην ρωσική δημοκρατία το Καζακστάν και μόνο άχρηστες πληροφορίες για κάθε χώρα). Με πιάνει τρόμος σκεπτόμενος αυτά που έχουν να ακούσουν τα αυτάκια μας τώρα που αρχίζουν και οι αγώνες.