Exodus, 3 Inches of Blood
Chelsea, Wien, 18.08.08
Η συναυλία κανονίστηκε την τελευταία βδομάδα, από ότι έμαθα. Κανονικά τη μέρα αυτή θα είχαν ρεπό οι Exodus (οι οποίοι εμφανίστηκαν την προηγούμενη μέρα στη Βουδαπέστη σε ένα φεστιβάλ), αλλά τελικά έκατσε η συναυλία αυτή. Και φυσικά δεν μας χάλασε καθόλου. Αυτό έλλειπε. Αν υπήρξε κάτι περίεργο, αυτό ήταν η επιλογή του χώρου, καθώς δε συνηθίζεται να δίνονται metal συναυλίες εκεί. Και κατά δεύτερο η σκέψη μου ήταν τι ήχο θα καταφέρουν να βγάλουν τα γκρουπ. Τελικά όλα κύλισαν πολύ καλά. Και ο ήχος ήταν σε πάρα πολύ καλά επίπεδα, αλλά και η πρόελευση του κόσμου αρκετά ικανοποιητική.
Με τους Καναδούς 3 Inches of Blood δεν έχω ασχοληθεί και πάρα πολύ, μόνο κάποια σκόρπια σχόλια που έχω διαβάσει από δω και κει. Αλλά από τη μισή ώρα που τους είδα μπορώ να πω ότι συνεχίσουν την παράδοση της χώρας τους σε ποιοτικά συγκροτήματα. Πορωτικό speed / thrash σε 80s πλαίσια, ώραια riffs, ωράια φωνητικά, γενικά μου άφησαν πολύ καλές εντυπώσεις ως live μπάντα στα 30 λεπτά που διάρκησε η εμφάνισή τους. Αντίστοιχες ήταν και οι αντιδράσεις του κόσμου. Χωρίς η μπάντα να παίζει κάτι τρομερά διαφορετικό, πιστεύω αξίζει να ασχοληθεί κανέις μαζί τους.
Για τους Exodus δεν έχω πολλά να πω, παρά το ότι παρέδωσαν για άλλη μια φορά (τρίτη φορά τους έβλεπα) μαθήματα thrash ριφολογίας και νοοτροπίας. Πολύ καλός ήχος, πάρα πολύ όρεξη από τη μπάντα, χαμογελάκια συνέχεια από τον Gary Holt, και πολύ ενεργητικότητα από το κοινό. Πώς μπορεί εξάλου να πάει άσχημα μια συναυλία όταν ξεκινάει με τον ύμνο “Bonded by Blood”? Το μόνο αρνητικό που μπορώ να σκεφτώ ήταν η ζέστη, που ιδίως κατά την εμφάνιση των Exodus ήταν αρκετά έντονη. Γενικά πολύ ικανοποιητικό σετλιστ, μοιρασμένο ανάμεσα σε παλιά και νέα τραγούδια: “Toxic Waltz” (πανικός), “And Then There Were None”, “A Lesson in Violence” (στα καπάκια αυτά τα 2 – ίσως η καλύτερη στιγμή), “Piranha”, “Strike of the Beast” (τελευταίο), “War is my Sheppard”, “Deathamphetamine”, “Children Of A Worthless God”, σίγουρα 2-3 καινούρια ακόμα, κάπου πριν το “Toxic” ο Tom Hunting στα τύμπανα παίζει την εισαγωγή του “Run to the Hills”, ο Gary συνεχίζει με το βασικό riff του “Phantom of the Opera”, ενώ στη συνέχεια ο τραγουδιστής Rob Dukes και ο guitar roadie παίρνουν τις κιθάρες και χώνουν το μισό “Four Horsemen”, συνολικά μιάμιση ώρα ασταμάτητου (σχεδόν) κοπανήματος. Τι καλύτερος τρόπος να περάσεις το βράδυ της Δευτέρας?