Όσον αφορά τον σεβασμό.
Ναι, θεωρώ ότι όταν αλλάζεις ένα κομμάτι σε σημείο να του γαμάς τη μάνα και να είναι κάτι εντελώς άσχετο με το πρωτότυπο σε άλμπουμ φόρο τιμής, τότε δείχνεις ότι δεν σέβεσαι το συγκρότημα που κλήθηκες να διασκευάσεις.
Υπογράμμισα το "φόρος τιμής" διότι παίζει καθοριστικό ρόλο στην προκειμένη περίπτωση. Αν το είχαν κάνει σε δικά τους άλμπουμ, θα ήταν εντελώς διαφορετικά τα πράγματα - ασχέτως αν και πάλι θα έλεγα ότι οι διασκευές δεν μου άρεσαν.
Είναι άραγε τυχαίο ότι όλες οι παλιές καραβάνες διασκεύασαν τα κομμάτια όπως τα διασκεύασαν; Δεν νομίζω.
Κι εδώ που τα λέμε, ούτε οι Machine Head ούτε οι Metallica ούτε οι υπόλοιποι έκαναν πιστή επανεκτέλεση. Άπαντες πρόσθεσαν δικά τους στοιχεία στα κομμάτια. Άλλος περισσότερα, άλλος λιγότερα. Η διαφορά είναι ότι όλοι αυτοί το έκαναν με μέτρο, σε αντίθεση με τους Sign και τους Madina Lake.
Όσο για τους Ghostlines, άλλαξαν εντελώς το πρωτότυπο, αλλά τουλάχιστον βρήκαν ένα κομμάτι που άντεχε τον πειραματισμό. Το ίδιο και οι Year Long Disaster. Έτσι πιστεύω εγώ τουλάχιστον, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος και από το γεγονός ότι αυθόρμητα είπα "μπράβο" ακούγοντάς τους, σε αντίθεση με τις άλλες δύο περιπτώσεις.
Μου τη σπάει, τέλος, η λογική που έχει επικρατήσει τελευταία, σύμφωνα με την οποία "πρέπει να επικροτούμε όσους διασκευάζουν κομμάτια αλλάζοντάς τα εντελώς" και να λέμε αυτές που είναι πιο κοντά στο πρωτότυπο "αδιάφορες, προβλέψιμες, σιγά μωρέ επανεκτέλεση". Τι λογική είναι αυτή;