Queensryche, Petőfi Hall Budapest, 01.07.08
Mission – Suite Sister Mary
Η κριτική θα μπορούσε να είναι οι 4 παραπάνω λέξεις. Πολύ άνετα μάλιστα. Και μη μου ζητάτε να είμαι αντικειμενικός με το γκρουπ αυτό, ειδικά μετα από αυτό που είδα χετς. Ούτε μπορώ ούτε θέλω. Απλούστατα η μπάντα χτες απέδειξε γιατί το Mindcrime ήταν, είναι και θα παραμείνει το καλύτερο concept άλμπουμ στην ιστορία.
Οι προσδοκίες που είχα για τη συναυλία αυτή εκπληρώθηκαν στο μεγαλύτερο βαθμό, και περισσότερο ίσως. Ναι το ξέραμε, το έγραφε στο site τους:
“Operation Mindcrime I & II Performed in their Entirety”
“3 Hours Show with Full American Production”
Άλλο όμως να το περιμένεις και άλλο να το ζεις. Είδαμε επακριβώς ότι είναι αποτυπωμένο στο Live DVD “Mindcrime at the Moore”, το ίδιο στήσιμο της σκηνής, τους ίδιούς ηθοποιούς, στο video wall οι εικόνες να διαδέχονται η μία την άλλη. Η ήχος πιο απολαυστικός δεν θα μπορούσε να είναι, πεντακάθαρος πραγματικά. Και μία μπάντα απίστευτα δεμένη. Καμία σχέση με την πρώτη φορά που τους είχα δει, το 2003 στον Λυκαβητό. Τώρα η μπάντα απέδειξε γιατί έχει αυτό το όνομα, και γιατί όλοι έχουν να θυμούνται τα live τους. Σε ποιον να σταθώ ξεχωριστά? Στον πλέον πολύ καλό Mike Stone, που ανέλαβε επάξια το ρόλο του (φυσικά και μας λείπει) Chris DeGarmo? Στον αλάνθαστο τυμπανιστή Scott Rockenfield, του οποίου το kit παραμένει το ίδιο εντυπωσιακό με όλες αυτές τις αλυσίδες? Στον φοβερό και low profile Eddie Jackson, που βοήθησε και αρκετά στα δεύτερα φωνητικά? Στον πολλές φορές χαμένο στις συνθέσεις Michael Wilton? Στην φοβερή Pamela Moore? Ή τέλος στον καλυτερο τραγουδιστή, frontman, ερμηνευτή (συμπληρώστε ότι άλλο θέλετε) που έχει υπάρξει ποτέ Geoff Tate? Όποιος τον έχει δει ζωντανά ή σε κάποιο από τα 2 Livecrime με νιώθει πιστεύω. Ο άνθρωπος είναι από άλλο πλανήτη. Δε βρίσκω λόγια…
“…Straight jacket memories…”
Η φωτογραφία τα λέει όλα πιστεύω. Αν και κατάφερα (ναι περί κατορθώματος πρόκειται με αυτά που έβλεπα στη σκηνή) να βγάλω μερικές φωτογραφίες, παραθέτω μόνο την παραπάνω. Αρκεί πιστεύω.
Ο Tate απευθύνθηκε στο κοινό μόνο στο encore, όπου έπαιξαν άλλα 3 τραγούδια, και τα 3 από το “Empire”, τα “Jet City Woman”, το ομώνυμο και το “Silent Lucidity”, με τη διάρκεια της συναυλίας να φτάνει σχεδόν τις 3 ώρες. Υπερτίμιο live (που θα έλεγε και ο burnin).
Νιώθω πολύ τυχερός που ήμουν εκεί. Ένα (ακόμα ένα μάλλον) όνειρο πολλών ετών (από τότε που είχα δει για πρώτη φορά το Livecrime) εκπληρώθηκε.