Ποια είναι τα πάγια που μπορούμε να μοιράσουμε; Μου θύμισες την πρώτη φορά που πήγα στη Ρωσία μαζί με άλλους τρεις κι όταν πήγαμε να βγάλουμε τη βίζα μάς φάνηκε πολύ ακριβή, οπότε ο ένας από εμάς ζήτησε να δούμε τον πρόξενο. Ο πρόξενος, πολύ ευγενικός, μας δέχθηκε στο γραφείο του, όπου ακολούθησε συζήτηση τύπου Είμαστε φοιτητές δεν έχουμε τόσα λεφτά, Το ξέρω αλλά τι να κάνω παιδιά είναι στάνταρ οι τιμές, Μα είμαστε 4 άτομα κάντε μας λιγάκι σκόντο, Παιδιά λυπάμαι μακάρι να μπορούσα, Μα τόσα λεφτά για μια βίζα κυρ-πρόξενε;, Καταλαβαίνω αλλά τι να κάνω κι εγώ:(. Εγώ ήθελα να κρυφτώ κάτω απ' την καρέκλα μου απ' την ντροπή, αλλά αυτό μάλλον θα έκανε τα πράγματα χειρότερα. Υποψιάζομαι ότι σήμερα ο πρόξενος θα μας είχε πετάξει έξω, αλλά τότε ήταν φρέσκος ο Βλαδίμηρος και δεν είχαν μαγκέψει ακόμα.
(ΤΟΝ ΕΧΩ ΑΓΓΙΞΕΙ, WHO WANTS TO FUCKIN' TOUCH ME. Καλέ όχι τον πούτιν=(.)