Judas Priest, Bratislava, 16.06
Judas Priest, Bratislava, 16.06
Τι είναι η Μπρατισλάβα από τη Βιέννη? 60 χιλιόμετρα μόνο…ε όταν παίζει και αυτοκινητάκι κιόλας, δε χρειάζεται και πολύ σκέψη (και σχετικά φτηνό εισητίριο επίσης για τα μεγέθη του γκρουπ). Φτάνοντας στην αίθουσα βρεθήκαμε προ μιας μικρής έκπληξης, καθότι ήταν αρκετή μικρότερη από όσο περιμέναμε, άρα και μικρής χωρητικότητας, και με τις κερκίδες να φτάνουν αρκετά μπροστά, αφήνοντας ένα σχετικά μικρό χώρο για αρένα. Μικρό το κακό πάντως.
Ως support ήταν 3 τοπικές μπάντες, παντελώς άγνωστες σε μένα, αλλά και στους περισσότερους πάντως. Οι μόνοι νομίζω που φώναζαν και επικροτούσαν τις μπάντες αυτές – στο λίγο χρόνο που τους αφιερώσαμε – ήταν γνωστοί των γκρουπ. Και λέω λίγο χρόνο γιατί τον περισσότερο χρόνο τον περάσαμε έξω από την αίθουσα, περιμένοντας να βγουν οι Άγγλοι και ψάχνοντας να βρούμε κάποιο stand να μας αλλάξει τα ευρώ σε κορώνες, μπας και μπορέσουμε να απολάυσουμε καμιά μπυρίτσα.
Με αυτά και αυτά, η ώρα πήγε 21.45 και οι Ιερείς του μέταλ έκαναν την εμφάνισή τους μέσα σε γενικές επευφημίες. Ωραία διαμορφωμένη σκηνή, με τα τύμπανα να είναι κλασικά ψηλότερα από τους λοιπούς μουσικούς, και σκάλες να οδηγούν σε εξέδρες στα άκρα τις σκηνής. Ωραία πράγματα. Όσο αφορά το live, ήταν μία κλασική Priest συναυλία, σαν αυτές που μας έχουν συνηθίσει τόσα και τόσα χρόνια. Η μπάντα κουβαλάει δεκαετίες εμπειρίας στην πλάτη της και αυτό φαίνεται σε κάθε τους κίνηση. Ο Ken κλασικά στημένος αριστερά όπως κοιτάμε τη σκηνή, ο Ian σταθερά δεξιά, ο Glenn λίγο πιο κεντρικά και ο Rob να πηγαίνει πέρα δώθε και να ανεβοκατεβαίνει τις σκάλες. Ο ήχος αρκετά καλός και δυνατός, χωρίς προβλήματα. Άψογη φυσικά και η απόδοση της μπάντας. Μόνο προς το τέλος της συναυλίας ο Rob έδειξε την ηλικία του, αφού τα ψηλά φωνητικά δεν του έβγαιναν όπως παλιά (ε δεν είναι και κάνα παιδαρέλι πλέον).
Και από τραγούδια? Μια χαρά. Μόνο 3 καινούρια, αν θυμάμαι καλά βγήκαν με τα “Prophecy” και “Nostradamus”, ενώ αργότερα έπαιξαν και το ”Death”. Μετά τα 2 καινούρια ακολουθούν ένα σαρωτικό “Metal Gods” και στα καπάκια ένα “Eat me Alive” και η συναυλία ξεκινάει ουσιαστικά κάπου εκεί. Αν με ρωτούσε κάποιος πριν τη συναυλία τι θα ήθελα πάρα πολύ να ακούσω, θα του απαντούσα κάποιο τραγούδι από το αγαπημένο μου “Defenders of the Faith”, καθώς δεν θα άντεχα Τρίτη συναυλία Priest χωρίς τραγούδια από το δίσκο αυτό. Τελικά άκουσα και δεύτερο αργότερα το “Rock Hard, Ride Free”. Το να διαλέξεις σετλιστ για συναυλία Priest με τους τόσους δίσκους που έχουν και τα τόσα πολλά γνωστά τραγούδια σίγουρα δεν είναι εύκολο. Και ναι ξέρεις εκ των προτέρων ότι θα ακούσεις ύμνους του heavy metal όπως τα “Breaking the Law” (breaking the WHAT??? όπως το προσφωνεί εδώ και χρόνια ο Rob), “Painkiller” (τελευταίο τραγούδι του κανονικού σετ), “Hellion/Electric Eye” (ίσως το τραγούδι ορισμός της μουσικής που λατρεύω), “Hell Bent for Leather” (με τον Rob να βγαίνει στη σκηνή με τη Harley), “You ’ve Got Another Thing Comin” (τα 2 αυτά στο encore, μαζί με άλλο ένα – βλέπε παρακάτω). Το κλου της εμφάνισης αυτής όμως ήταν αλλού. Γιατί ακούστηκαν και αναπάντεχα κομμάτια, που ορισμένα είχαν σίγουρα να παιχτούν πολλά μα πολλά χρόνια. Ποια εννοώ? Τα σαρωτικά “Hell Patrol” και “Between the Hammer and the Anvil” σας λένε κάτι? Η διασκευή τους σε Fleetwood Mac “The Green Manalishi (With the Two Pronged Crown)” – το δεύτερο τραγούδι του encore – ίσως? Το ξεχασμένο “Dissident Aggressor” που το έχουν διασκευάσει και οι Slayer στο South of Heaven. Το επίσης ξεχασμένο “Devils Child” μήπως? Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, πάρε στη μάπα και ένα ΣΑΡΩΤΙΚΟ ΥΠΕΡΤΕΛΕΙΟ ΚΑΘΗΛΩΤΙΚΟ “Sinner” (όπου παρέδωσα πνέυμα). Α, μη το ξεχάσω, κάποια στιγμή έπαιξαν και το “Angel” από το προηγούμενο άλμπουμ τους.
Συνολικά, τι να συζητάμε τώρα, συναυλία Priest είδαμε, άσχημα δεν μπορούσε εξαρχής να είναι. Η χαρά ήταν μεγαλύτερη, καθότι άκουσα πολλά τραγούδια που δεν είχα τη χαρά να έχω ακούσει ζωντανά. Η πρώτη εξόρμηση για το μήνα αυτό στέφθηκε από επιτυχία, αναμένουμε σε δύο εβδομάδες την εξόρμηση προς Βουδαπέστη για Queensryche.
Originally Posted by GuardianOfIvorytower
