the ultimate arcturus poll

[iskra]

psifizoume.ti.protimame.
emeis.o kathenas.psifizei.auto.pou.tou.aresei.perisssotero.pou.tairiazei.sto.gousto.tou.ti.antikeimenika.kritiria.kai.poutses.mou.les.

[Kveldssanger]

τωρα που εγκρινει και διασημο μελος της νορβηγικης αβαντ γκαρντ μπλακ μεταλ σκηνης την επιλογη μου μπορω να φαω την σαλατα μου ησυχος!

[VirusXI]

La Masquerade. σχεδόν άνετα.

[Entrancemperium]

La Masquerade giati se einai se ola apsegadiasto.. Akoma kai sto exwfullo..kai sto opis8ofullo..giati prohgh8hke..
mpa malakies lew..to sham mirrors mallon..twra pou to skeftomai kalutera to sham mirrors..

xmm kako poll..polu kako poll

[Zoonchild]

La Masquerade. σχεδόν άνετα.

+απογοητευση για επιλογη του χρηστη καρχαρτ. Μπορεις και καλυτερα

[carheart]

έχω επιχειρήματα.

[shora]

ευκολα Sham Mirrors.

[Zoonchild]

να τα ακουσω(διαβασω εστω).

ακου "και με ανεση πλεον"....

[carheart]

Τα έχω λιώσει και τα δύο στον ίδιο βαθμό, ειδικά το Μασκαράνε για αρκετό καιρό (μήνες) έπαιζε μόνο του στο στέρεο, αλλά το άλλο είναι άλλο πράμα ρε παιδί μου, εντελώς άνετο album, φιλικό στην ψυχή μου, nightmare heaven, cigarette skin, ενώ έχω καταλήξει πως προτιμώ τον Garm τόσο άνετο, παρά τόσο οπερατικό. Επίσης ο Hellhammer δεν είναι ΤΟΣΟ εκνευριστικός στο Σαμ.

Επίσης άμα πιάσω να ακούσω Arcturus στο σήμερα, θα είναι το The Sham Mirrors και το Disguised Masters, που περιέχει το Deception Genesis, που ΚΑΚΑ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ, είναι το ωραιότερο τραγούδι Arcturus.

Με άνεση.

[BLiTzER]

La Masquerade. σχεδόν άνετα.

.

[Djerdjelesh]

[zER]

La Masquerade. σχεδόν άνετα.

.

-

[Fireknight]

<----La Masquerade
alla oxi aneta !

[BLiTzER]

Sxedon omos.

[phthoggon]

Επίσης ο Hellhammer δεν είναι ΤΟΣΟ εκνευριστικός στο Σαμ.

που περιέχει το Deception Genesis, που ΚΑΚΑ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ, είναι το ωραιότερο τραγούδι Arcturus.

χαχαχχαχ σφάζεις και καταστρέφεις ότι βρεις μπροστά σου λέμε.

λοιπόν, αν και δύσκολο να είναι αντικειμενικός μιας και το masquerade το άκουσα σε περίοδο που άκουγα Blind Guardian και Στρατοβάριους και Rotting Christ και έπαθα πλάκα και άκουγα μόνο δίσκους μόνο με ασβεστωμένους στα εξώφυλλα για κάνα δίχρονο, είναι ένας δίσκος - κόσμος από μόνος του. Η αισθητική/το κόνσεπτ/ο ήχος/η μουσική δηλαδή βγάζουν ένα ενιαίο και ολοκληρωμένο αποτέλεσμα το οποίο είναι αυτό το πράγμα ακριβώς που βάζει το δίσκο στην ομάδα των πραγματικά μεγάλων δίσκων στην ιστορία της μουσικής, τουλάχιστον για μένα. Μουσικά επίσης δε νομίζω να έχουν πλησιάσει ξανά οι Αρκτούρους τον δίσκο αυτό, ενώ και ο συνδυασμός των στοιχείων από διαφορετικά και σχεδόν αντικρουόμενα είδη μουσικής είναι τόσο ευρηματικός που δεν σε ενοχλεί ούτε στιγμή. Και πάνω απ' όλα αυτή η ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ρε παιδί μου.

Το Sham Mirrors είναι από την άλλη πιο ανθρώπινο άλμπουμ, αφήνει το Γκαρμ όντως ελεύθερο τραγουδιστικά να κάνει άλλα πράγματα, έχει στοιχεία που δεν είχαν ποτέ οι Α. μέχρι τότε (θα μου πεις σε ποιο δίσκο δε γινόταν αυτό) αλλά όπως και να το κάνουμε είναι απλά μια συλλογή ωραίων κομματιών, τίποτα παραπάνω. Κάνα δυό αδύναμα (τι να τα κάνουν κάτι Radical Cut και Star Crossed οι Arcturus) ο Σβέρντ εντελώς προβλέψιμος πλέον (ειδικά αυτές τις καντέντσες του τις έχει ξαναπαίξει πόσες φορές στους πρώτους δύο δίσκους) η ατμόσφαιρα να έχει μείνει μόνο παιχνιδιάρικη και να έχει χάσει όλο το σκοτάδι, και χάνει σε σύγκριση imho. Αλλά ντάξει εννοείται έχει σημεία (το τρομπόνι και όλο το τέλος στο For to End yet Again ) που στέκονται και αυτά στη κορυφή.

[carheart]

+1

σε μένα!