Ποιήματα

[X]

Χ γυρνα
Το φορουμ εμεινε σαν αλλη ΚΑΛΑΣ στηλη
ο Σουωλεν κατεβαζει τη ρακη
ω! πως μας λειπει ενα βροντερο καντηλι

Χ γυρνα
Τα τοπικς μενουν τωρα στη σιωπη
η Χαβοκ κανει φωτοσοπ καραφλες
κι ο Λοκαστ στριβει ψαχνοντας ροπη

Χ γυρνα
σ ειδα στον υπνο μου σαν ονειρο απο μπαφο
η Σκαρλετ ητανε τραβελι με καυλι
κι ο Γου Χου στελνει Καραμπελα στον ταφο

Χ γυρνα
φευγεις και στραβωσε το ερμο μου το Καρμα
ψαχνει το Γιανγκ να βρει το ασωτο το Γιν
κι ο Φρηκ πενθωντας βγαινει απ το αρμα

Χ γυρνα
Αττιλας πηγε με μια Κυπρια στην Ανάφη
ο κοσμος ολος βουρκωσε με μια
Μονος ο Ζουντσαηλντ τραγουδαει στου Παπαφι

Χ γυρνα
μες τη βροχη κοιτα πως κλαιει το Μπιφτεκι
μυαλα πονουν καθως τα συννεφα θα σκουζουν
σκουφακια ΠΑΟΚ ο Σολουσιον τωρα πλεκει

Χ γυρνα
Κρωζουν τα ορνια στα λαγκαδια της Ηπειρου
ενας ντορβας γιαουρτι τωρα πηζει
Μ ενα μπουκαλι σοδομιζω τον Καντιρου

Χ γυρνα
για σενανε ξεχνω και την Ειρηνη
τον ερωτα τον μαυρο της καρδιας μου
για σενανε αγαπω και Γκερσον Πινι

Χ γυρνα
μεσα στο φορουμ κυριαρχησε το κρυο
ο Deggial παθαινει GPF
σαν ΦΑΝΤΑΣΜΑ το γελιο λεει αντιο

Χ γυρνα
Κραβιες στη νυχτα πεφτουν εν χορω
Σπαραζει η πετρα πανω στο γρανιτη
Η Tarja ριχνει πενθιμα ταρω

Χ γυρνα
Το Τελος ερχεται εσυ ομως εχεις φυγει
Κακομαθαινει η πρεσβεια Λεηντικιλλερ
κι ο Μιτς για σενα αρρωστησε με περισση τη ριγη.

[Boris-san]

Tasos Leivadiths Kantata Apospasma

Ένα περίεργο επεισόδιο διαβάζαμε τελευταία στις εφημερίδες,

ένας άντρας πήγε σ’ ένα απ’ αυτά τα «σπίτια», πήρε

μια γυναίκα,

μα μόλις μπαίνουν στο δωμάτιο, αντί να γδυθεί και να

επαναλάβει την αιώνια κίνηση,

γονάτισε μπροστά της, λέει, και της ζητούσε να τον αφήσει

να κλάψει στα πόδια της. Εκείνη βάζει τις φωνές,

«εδώ έρχονται για άλλα πράγματα», οι άλλοι επ’ έξω

δόστου χτυπήματα στην πόρτα. Με τα πολλά

άνοιξαν και τον διώξανε με τις κλωτσιές – ακούς εκεί

διαστροφή

να θέλει, να κλάψει μπρος σε μια γυναίκα.

Εκείνος έστριψε τη γωνία και χάθηκε καταντροπιασμένος.

Κανείς δεν τον ξανάδε πια.

Και μόνο εκείνη η γυναίκα, θαρθεί η αναπότρεπτη ώρα

μια νύχτα, που θα νοιώσει τον τρόμο ξαφνικά,

πως στέρησε τον εαυτό της απ’ την πιο βαθειά, την πιο

μεγάλη ερωτική πράξη

μην αφήνοντας έναν άντρα να κλάψει στα πόδια της.

[metamelia3]

Arthur Rimbaud - War
Jean-Hans Arp - Kaspar Is Dead
Ezra Pound - Canto CXX
Ezra Pound - Usura

Επίσης επειδή μ' αρέσει πολύ η μετάφραση:
Εζρα Παουντ
Ο Παν Απέθανε

"Ο Παν απέθανε. Τέθνηκε Μέγας Παν.
Αχ, γύρτε, ω κόρες, τα κεφάλια σας,
και πλέξετέ του το στερνό στεφάνι."

"Δεν είναι πια στα φύλλα καλοκαίρι,
κ' είναι όλα πιά τα βούρλα μαραμένα
πώς να του πλέξουμε στερνό στεφάνι,
να μασούμε αναθήματα ανθισμένα;"

Κυράδες, δε μπορώ εγώ να σας πω,
ποτές ο θάνατος δεν είχε τρόπους.
Κυράδες δε μπορώ να σας το πω.
Πώς θα μπορούσε να δικαιολογήσει
που σε μια τέτοιαν άγονη εποχή
βάλθηκε το θεό να μας στερήσει;

[Weiss]

Γιώργος Σεφέρης - Ερωτικός Λόγος Ε'

Που πήγε η μέρα η δίκοπη που είχε τα πάντα αλλάξει;
Δε θα βρεθεί ένας ποταμός να ’ναι για μας πλωτός;
Δε θα βρεθεί ένας ουρανός τη δρόσο να σταλάξει
για την ψυχή που νάρκωσε κι ανάθρεψε ο λωτός;

Στην πέτρα της υπομονής προσμένουμε το θάμα
που ανοίγει τα επουράνια κι είν’ όλα βολετά
προσμένουμε τον άγγελο σαν το πανάρχαιο δράμα
την ώρα που του δειλινού χάνουνται τ’ ανοιχτά

τριαντάφυλλα... Ρόδο άλικο του ανέμου και της μοίρας,
μόνο στη μνήμη απόμεινες, ένας βαρύς ρυθμός
ρόδο της νύχτας πέρασες, τρικύμισμα πορφύρας
τρικύμισμα της θάλασσας... Ο κόσμος είναι απλός.

----------------------------------------------------------
δεν το ξεπέρασα ποτέ.

[tamagothi]

σου έγραψα
"the night of the storm i slept in her bed"
τζέημς τζόυς, οδυσσέας, σελ. 842

μού έγραψες
"βράζουμε το κοκκινογούλι για ενενήντα λεπτά¨
βέφα αλεξιάδου, οι συνταγές μου, σελ.201

δηλαδή
τα μιλήσαμέ
τα σύμφωνήσαμέ

[LokiTricksterGod]

σου έγραψα
"the night of the storm i slept in her bed"
τζέημς τζόυς, οδυσσέας, σελ. 842

μού έγραψες
"βράζουμε το κοκκινογούλι για ενενήντα λεπτά¨
βέφα αλεξιάδου, οι συνταγές μου, σελ.201

δηλαδή
τα μιλήσαμέ
τα σύμφωνήσαμέ

αιμόφιλος ινφλουέντζας

όμως:

Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια. Υπάρχουν απειράκις ωραιότερα πράγματα και απ’ αυτήν την αγαλματώδη παρουσία του περασμένου έπους. Σκοπός της ζωής μας είναι η αγάπη. Σκοπός της ζωής μας είναι η ατελεύτητη μάζα μας. Σκοπός της ζωής μας είναι η λυσιτελής παραδοχή της ζωής μας και της κάθε μας ευχής εν παντί τόπω εις πάσαν στιγμήν εις κάθε ένθερμον αναμόχλευσιν των υπαρχόντων. Σκοπός της ζωής μας είναι το σεσημασμένον δέρας της υπάρξεώς μας.

[fandango]

Αφήγηση - Γ.Σεφέρης

Αυτός ο άνθρωπος πηγαίνει κλαίγοντας
κανείς δεν ξέρει να πει γιατί
κάποτε νομίζουν πως είναι οι χαμένες αγάπες
σαν κι αυτές που μας βασανίζουνε τόσο
στην ακροθαλασσιά το καλοκαίρι με τα γραμμόφωνα

Οι άλλοι άνθρωποι φροντίζουν τις δουλειές τους
ατέλειωτα χαρτιά παιδιά που μεγαλώνουν
γυναίκες που γερνούνε δύσκολα
κι αυτός έχει δυο μάτια σαν παπαρούνες
σαν ανοιξιάτικες κομμένες παπαρούνες
και δυο βρυσούλες στις κόχες των ματιών

Πγαίνει μέσα στους δρόμους ποτέ δεν πλαγιάζει
δρασκελώντας μικρά τετράγωνα στη ράχη της γης
μηχανή μιας απέραντης οδύνης
που κατάντησε να μην έχει σημασία

Άλλοι τον άκουσαν να μιλά μοναχό καθώς περνούσε
για σπασμένους καθρέφτες πριν από χρόνια
για σπασμένες μορφές μέσα στους καθρέφτες
που δεν μπορεί να συναρμολογήσει πια κανείς
άλλοι τον άκουσαν να λέει για τον ύπνο
εικόνες φρίκης στο κατώφλι του ύπνου
τα πρόσωπα ανυπόφορα από τη στοργή

Τον συνηθίσαμε είναι καλοβαλμένος κι ήσυχος
μονάχα που πηγαίνει κλαίγοντας ολοένα
σαν τις ιτιές στην ακροποταμιά που βλέπεις απ' το τρένο
ξυπνώντας άσχημα κάποια συννεφιασμένη αυγή

Τον συνηθίσαμε, δεν αντιπροσωπεύει τίποτα
σαν όλα τα πράγματα που έχετε συνηθίσει
και σας μιλώ γι' αυτόν γιατί δε βρίσκω τίποτα
που να μην το συνηθίσατε
προσκυνώ

[ifinoi]

Μιας και είναι πρωί ας ποστάρω κάτι λιτό.


'Ασπρη είναι η αρία φύλη
η σιωπή
τα λευκά κελιά
το ψύχος
το χιόνι
οι άσπρες μπλούζες των γιατρών
τα νεκροσέντονα
η ηρωίνη.
Αυτά λίγο πρόχειρα
για την αποκατάσταση του μαύρου.


Κατερίνα Γώγου από τη συλλογή Το Ξύλινο Παλτό.

[Candiru]

Η ψωλή (Α. Λασκαράτος)

Ω πούτσε καπιτάνιε του ψωλώνε,
που σαν κομμάτι τράβο ξεφυτρώνεις,
παρπάλι, που τσι τρύπες του μουνιώνε
ξεσκλάς και με τον κώλο τσ’ ανταμώνεις,
* * *
Σώπρεπε στο ρουθούνι όντες θυμώνης,
για προφυλαχτικό του γυναικώνε,
ένα από κειά τα σίδερα να χώνης
που βάνουνε στη μούρη του σκυλιώνε.
* * *
Κι όντες σώρχεται η λύσσα να γαμήσης,
νάχει εκειός που σ’ έχει ασκιά σπασμένα,
να τρίβεσαι εκεί μέσα ως ν’ αποχύσης.
* * *
Γιατί και ποιό μουνί κάνει για σένα
πούτσαρδε, καπιτάνιε του ψωλώνε,
που ημπορείς νάσαι αργούντουλας καϊκιώνε.

[Ace]

[wino]

...

[iskra]

σου έγραψα
"the night of the storm i slept in her bed"
τζέημς τζόυς, οδυσσέας, σελ. 842

μού έγραψες
"βράζουμε το κοκκινογούλι για ενενήντα λεπτά¨
βέφα αλεξιάδου, οι συνταγές μου, σελ.201

δηλαδή
τα μιλήσαμέ
τα σύμφωνήσαμέ

auto kai lok

[Deniz]

Μιας και είναι πρωί ας ποστάρω κάτι λιτό.


'Ασπρη είναι η αρία φύλη
η σιωπή
τα λευκά κελιά
το ψύχος
το χιόνι
οι άσπρες μπλούζες των γιατρών
τα νεκροσέντονα
η ηρωίνη.
Αυτά λίγο πρόχειρα
για την αποκατάσταση του μαύρου.


Κατερίνα Γώγου από τη συλλογή Το Ξύλινο Παλτό.

Πςςςςςς..

[iskra]

nai postarete kai tin ithaki. kai to loituma hooligans.

[Mostos]

Άφησε με να ρθω μαζί σου.

etc