My Dying Bride - Symphonaire Infernus et Spera Empyrium [PP]

[Helm]

My Dying Bride - Symphonaire Infernus et Spera Empyrium [Past Perfect]
©1991 Peaceville



01. Symphonaire Infernus et Spera Empyrium
02. God Is Alone
03. De Sade Soliloquay

Κριτική στο Electric Requiem Magazine

[hvilelos?]

Aυτο το συγκροτημα ειναι immaculate,δεν μπορω να το χαρακτηρισω διαφορετικα

[Helm]

Τα τελευταία 3-4 ήταν κακά έως πολύ κακά. Απο το 'The Angel... μέχρι το 'Light at the End...' παιζόταν. Δε νομίζω ότι γίνεται κανείς να τους έχει ψάξει τους My Dying Bride και να του αρέσουν όλα. Το ER θα με διαψεύσει άμεσα, ξέρω.

[hvilelos?]

Εγω μια φορα αδυνατω να δω ματαιοδοξια στους MDB,στα δε dreadful hours και songs of darkness ουτε διανοουμαι καποια υποχρεωση

[Helm]

Με τρομαζεις.

[GuardianOfIvorytower]

Ωραίο review Helm, αν κ το γκρουπ δεν το έχω λιώσει, ορισμένα που έχω ακούσει πάντως είναι όντως πολύ καλά (πχ Angel..., Like..., Turn..)

[hvilelos?]

Δεν χρειαζεται τοση μονολιθικοτητα μωρε,ιερα εξεταση το εχεις κανει.Εαν εγω ευχαριστιεμαι το ..And my fury stands ready δλδ και βρισκω εκει τα ερεθισματα που μου εκαναν αγαπητη την μπαντα αυτη εξαρχης ειναι δυνατον να κατσω και να πεισμωσω να μην το αποδεχτω επειδη συνθεθηκε υπο την επήρεια κρασιου και ισως δυνητικα κυκλοφορησει σε dvd σε 5 χρονια?

[Helm]

Δε με τρομαζεις επειδή έχεις άδικο και έχω δίκιο και πως να σου το δώσω να το καταλάβεις, τέχνη είναι,ο καθένας βρίσκει ο,τι βρίσκει. Με τρομαζεις επειδή συχνά ξεχνάω ότι υπάρχεις (Εσυ, ο Πρόμαχος Αντίθετος) και η υπενθύμιση είναι καλό πράγμα (για μένα), για να μην καταπιώ τον εαυτό μου. Το ...And my Fury Stands Ready στην ίδια συζήτηση με το Symphonaire Infernus et Spera Empyrium λοιπόν. Πασχίζω να καταλάβω.

[Brainbiter]

Πολύ σημαντικό EP, μαζί και με το πρώτο MDB, χαλαρά τα πιο ουσιαστικά πράγματα που έβγαλαν. Το ακούω ζευγαράκι με Pentecost ΙΙΙ κ Serenades από τα άλλα τα παιδιά.
Αγαπημένο κομμάτι εκεί μέσα μάλλον το God Is Alone που μου κάνει περίεργα πράγματα. Καταλαβαίνεις πως κάτι έχει αλλάξει στους MDB όταν γράφουν κομμάτια όπως το The Thrash Of Naked Limbs.
Και γω ξεκίνησα να ακούω MDB με το The Angel και το Like Gods μου ακούγεται ακόμα σαν το Λύκειο, αλλά όταν είπα να ξεκινήσω από την αρχή και να ακούσω προσεκτικά τι είναι αυτή η μπάντα και τι έκανε, δεν μπόρεσα να ξανακούσω δίσκο μετά από το Turn Loose the Swans. Θυμάμαι τώρα και εμφάνιση κωμωδία στο περσινό rockwave.

Ωραίο review.

[Helm]

The Thrash Of Naked Limbs.

Απο το "Harlots and sluts! Whores of our world! Expose their stinking Vaginas!" ή αν θες το "Set her ablaze, let her corpse be lifeless, deliver her to the art of adversity" του πρώτου Sear Me στο "γάμησέ με, όποια κι αν είσαι, όπου κιανείσαι" ναι.

[Brainbiter]

Φαντάζομαι σκηνικό τον Aaron να φέρνει στο στούντιο τους καινούριους στίχους του, η μπάντα τους διαβάζει σκεφτική, γυρίζει τον κοιτά με δυσπιστία, διακρίνει μια σπιρτάδα αλλιώτικη και η ταινία γίνεται αμέσως teen movie του κερατά και "High five mate! You scored! Πότε και πως;"

[Helm]

χαχ κάπως έτσι. To 1993 o Άρον έγινε άνδρας. Όταν δε σου είναι άγνωστο δεν το αποστρέφεσαι πια.

[carheart]

bump



από τις καλύτερες στιγμές των 90's, συμφωνώ απόλυτα με τον Helm για την συναισθηματική σημαντικότητα αυτού του εφταριού.

(έδιωξαν την βιολινζού των A Forest of Stars και πήραν αυτή των Narcotic Death)

[Harbinger of Death]

Γενικά το Trinity, θα έλεγα εγώ.