Licenced to Chill.
Ο Σρεκ, πρόβατο μερινός της Ν. Ζηλανδίας κρυβόταν σε σπηλιές για 6 χρόνια για να αποφύγει το κούρεμα, όταν τελικά το έπιασαν παρήγαγε μαλλί για να ντυθούν 20 ατομα. Εγινε εθνικός σταρ της χώρας.
Ξέρετε γιατί όταν κάνετε μπάνιο στον Αμαζόνιο πρέπει να φοράτε... προφυλακτικό;
http://www.trollart.com/sound/candiru/index.html
http://rockandecology.blogspot.com/
Licenced to Chill.
http://stresss.deviantart.comσηκωσες λιγο την μπλουζιτσα και υποψιαστηκα οτι εισαι ο φρικ. Σε λιγα δευτερολεπτα ειχα μαθει την τραγικη αληθεια.Δεν ξερω αν προσεξες την απογοητευση στo προσωπο μου..
http://www.myspace.com/posteke
Yesterday 19:29 <menumission> de mporeis na kaneis ignore ton eauto sou sto tsat molis to dokimasa
στο θεωρητικό παρκούρ δίνω οστά και σάρκα,απο εμπόδιο σ΄ εμπόδιο πετάγομαι για πλάκα Άκου τον Φόρη and don't worry
καινούριος συγκάτοικος. μου έκανε εντύπωση ότι όπου έβλεπε άνθρωπα έκανε μαρς προς το μέρος του. επίσης, κάποια στιγμή τριβόταν(?) στο παπούτσι μου και έβγαζε κάτι πνιχτούς ήχους. αϊ φιλ βαϊολεϊτεντ... α, και ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΕΣ κουράδες.
αύριο φέρνω και τον γάτο. δεν τον βλέπω καλά.
ΟΥ, τύμπανα πολέμου σαν ΖΟΥΛΟΥ
"Κυρία Μαριάννα δεν καπνίζουμε την ώρα της γυμναστικής"
ουφ, και έλεγα ότι είχα να συνουσιαστώ πολύ καιρό.
ΟΥ, τύμπανα πολέμου σαν ΖΟΥΛΟΥ
WTF?
Spoiler
με κοουτάρω με στυλ και διευκρινίζω ότι το ''δεν τον βλέπω καλά'' αναφερόταν στη χελώνα.
τα πράγματα βέβαια δεν γίνηκαν ακριβώς έτσι. με το που πάτησε πόδι ο ορτέγκας, άρχισε να μυρίζει τα πάντα ψυχεδελιασμένος. όταν έφτασε στη χελώνα και πήγε να τη μυρίσει, εισέπραξε για απάντηση δαγκωνιά(δεν ξέρω αν τον βρήκε) και στη συνέχεια γηπεδίσιο ΝΤΟΥ με τη χελώνα να κυνηγάει(γρηγορότερη απ'ότι περίμενα πάντως) και τον άλλον να έχει κλάσει μέντες και να κοιτάει πανικόβλητος δεξιά αριστερά. ακολουθεί κακής ποιότητας φωτορεπορτάζ.
Spoiler
και τρέχατεεεεε και τρέχαααατεεεεεεε
ΟΥ, τύμπανα πολέμου σαν ΖΟΥΛΟΥ
Επειδή με συγκίνησες με την ιστορία της χελωνάρας, καθότι κι εγώ κάτοχος ενός τέτοιου χτήνους για χρόνια, επιβεβαιώνω μέχρι κεραίας τα πάντα. Η δικιά μου δεν άφηνε κανέναν να πλησιάσει στην αυλή, κυνηγούσε με απίστευτη -για χελώνα- ταχύτητα και τους μόνους που άφηνε να την αγγίζουν ήταν εμένα και τον παππού μου. Αγαπημένο της σπορ να δαγκώνει (με γηπεδήσιο ντου όπως λες) παπούτσια αλλά κυρίως παντόφλες και αλίμονο αν έπεφτε σε δάχτυλο. Όσο για τις κουράδες.... επικών διαστάσεων.
Δυστυχώς δεν έχω φωτο γιατί τω καιρώ εκείνω ούτε κάμερα με μπομπίνα δεν έπαιζε.
Είχα κι εγώ ένα παρόμοιο χελώναρο, τον Μπάμπη, που τον είχε μαζέψει απ'το δρόμο ο παππούς μου στα 60ς (ζουν αιώνα και βάλε). Όταν βρήκαμε στο δρόμο μια άλλη χελώνα (χωρίς να γνωρίζουμε φύλο) και την φέραμε να ζευγαρώσει, έπαιξε απίστευτος τσαμπουκάς. Ο Μπάμπης να βαράει σπίντες, να φτάνει δίπλα στην άλλη χελώνα, χώνει κεφάλι μέσα στο καβούκι του, και κουτουλίδι ΜΕ ΜΙΣΟΣ καβούκι-στο-καβούκι με σκοπό να την ρίξει σε ένα ρέμα ή να της σπάσει το καβούκι. Αμέσως έπιασα την άλλη χελώνα (που μάλλον τελικά ήταν επίσης χελώνος), την πήρα μακριά και την αφησα στο δρόμο να φύγει για να σωθεί.
Επίσης προσοχή στα χελωνοκάτουρα, είναι ψιλο-τοξικά.
Ο Μπάμπης μας άφησε χρόνους κάπου το 2008, μπάνερ τώρα κλπ.