Benedictum - Seasons of Tragedy
©2008 Locomotive Records



01. Dawn Of Seasons
02. Shell Shock
03. Burn It Out
04. Bare Bones
05. Within The Solace
06. Beast In The Field
07. Legacy
08. Nobodies Victim
09. Balls To The Wall
10. Steel Rain
11. Seasons Of Tragedy

Κριτική στο Electric Requiem Magazine

Είναι γεγονός ότι το female fronted heavy metal μ' αρέσει πολύ. Όταν είναι heavy metal, όμως, και δεν έχει σχέση με τις φλωρογκοθιές που μας πλασάρουν τελευταία. Απαραίτητη η διευκρίνιση για όσους βιάστηκαν να πατήσουν το link της ιστοσελίδας των Benedictum από το San Diego πριν διαβάσουν την κριτική και πιθανόν σκέφτηκαν άλλα, βλέποντας ότι στο συγκρότημα τραγουδάει γυναίκα.

Και τι γυναίκα... Πλούσια τα ελέη του Θεού στη Veronica Freeman και όχι μόνο σε ό,τι βλέπουμε, αλλά και σε ό,τι ακούμε. Η τύπισσα διαθέτει μία αυθεντική γυναικεία heavy metal φωνή, στα πρότυπα της μεγάλης Leather Leone και ερμηνεύει με εξαιρετικό τρόπο κομμάτια τα οποία κινούνται στα πιο σκληρά μονοπάτια του US Power Metal. Ξέρετε, εμπνευσμένο από μπάντες όπως οι Vicious Rumors, οι πρώιμοι Savatage, οι Chastain εννοείται, ακόμα και οι Metal Church, οι Oliver Magnum ή οι Obsession.

Σας άνοιξε η όρεξη; Εντάξει, μην περιμένετε από τους Benedictum τόσο υψηλό ποιοτικό επίπεδο όσο αυτό των δίσκων που έχουν κυκλοφορήσει τα προαναφερθέντα ονόματα. Το "Seasons Of Tragedy", όμως, είναι ένα πολύ καλό δισκάκι, ικανό να σβήσει τη "δίψα" των οπαδών του ιδιώματος για κάτι φρέσκο και δυνατό. Αν και η πρώτη ακρόαση δεν με ενθουσίασε (μου έμεινε μόνο το εξαιρετικό και πιασάρικο "Beast In The Field", η σπουδαία φωνή της Freeman, η δυνατή παραγωγή και μία διασκευή για την οποία θα τα πούμε αναλυτικά πιο κάτω), οι επόμενες εξελίχθηκαν διαφορετικά. Μου άρεσε πολύ γρήγορα και το "Shell Shock" (δεν είναι αυτή η διασκευή που λέγαμε) και το "Legacy" και το "Bare Bones" και το "Nobodies Victim". Εκεί που το παρατραβάνε είναι στο ομότιτλο κομμάτι, το οποίο διαρκεί σχεδόν 12 λεπτά και κουράζει, αλλά δεν θα τους πάρουμε το κεφάλι.

Το μόνο πράγμα που με "χάλασε" πραγματικά στον δίσκο είναι η διασκευή στο "Balls To The Wall". Δηλαδή, ΟΚ, η μπάντα ακολουθεί την αυθεντική σύνθεση πιστά και τα πηγαίνει μια χαρά από εκτελεστικής πλευράς (αν και το feeling των Accept δεν αναπαράγεται), αλλά, κυρία Veronica, γιατί προσπαθείς να ακουστείς σαν τον Udo; Και βάζεις και ειδικά εφέ στη φωνή κιόλας; Και γιατί άλλαξες το "Come on man" με "Come on girls"; Sorry, αλλά στα δικά μου αυτιά ακούγεται αστείο και είναι από τις περιπτώσεις που μου 'ρχεται να πω "άντε κορίτσι μου τράβα και πλύνε κανά πιάτο"! Τραγούδα καμιά μπαλάντα όπως το "Steel Rain" (πολύ ωραίο, by the way) και άσε ήσυχους τους Accept!

Τα 'πα και ξεθύμανα. Βέβαια, μπορεί το παραπάνω να είναι μόνο δική μου παραξενιά, οπότε μη δίνετε πολλή σημασία. Όπως έχω ήδη αναφέρει, άλλωστε, το "Seasons Of Tragedy" είναι μία πολύ αξιόλογη προσπάθεια και με έχει ήδη "ψήσει" να ακούσω και το πρώτο CD των Benedictum, το οποίο κυκλοφόρησε το 2006. Μακάρι να υπάρξει ανάλογη συνέχεια.