Σλάβοι Ζίζεκ: λέτε γνώμες

[Candiru]

Ειρωνευόμενος όσους επιμένουν οτι ζούμε στην εποχή του Τέλους των ιδεολογιών ο Σλάβοι Ζίζεκ, ο διασημότερος Ευρωπαίος φιλόσοφος του καιρού μας, απαντά αναλύοντας… τις τουαλέτες σε Αμερική, Γαλλία και Γερμανία. «Οι Γερμανοί» λέει, «κοιτούν τα περιττώματα τους, οι Γάλλοι τα εξαφανίζουν ενω οι Αμερικανοί τα αφήνουν να επιπλέουν στο νερό. Τραβήξτε το καζανάκι και θα βρεθείτε ακριβώς μέσα στην ιδεολογία». Χρησιμοποιώντας συστηματικά στον λόγο του αντιστροφές των διαλεκτικών σχημάτων αυτού που αποκαλούμε κοινή λογική, προκαλεί όσους βολεύονται στα σχήματα της πολιτικής ορθότητας της εποχής μας. Θεωρεί οτι ο ρόλος των διανοοπυμένων σήμερα είναι να οδηγούν τις κοινωνίες μας στην διατύπωση των σωστών ερωτήσεων και οχι να δίνουν απαντήσεις.

Ο Σλοβένος κοινωνιολόγος, φιλόσοφος και εκσυγχρονιστής της ψυχαναλυτικής θεωρίας του Λακάν βρέθηκε στις αρχές του μήνα στην Μάνη για τις ανάγκες των γυρισμάτων της δεύτερης ταινίας του με τίτλο «Ο οδηγός του διεστραμμένου στην ιδεολογία», όπου εξηγεί με παραστατικό τρόπο τις απόψεις του για το πως η δήθεν μετα-ιδεολογικοποιημένη εποχή μας είναι στην πραγματικότητα απολύτως ποτισμένη (σε κάθε πτυχή της) απο τις ιδεολογίες. Δυο μέρες αργότερα στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Παντείου Πανειστημίου επιτέθηκε στους Οικολόγους «που κατασκευάζουν μια θρησκευτική εικόνα της Φύσης», στους Αμερικανούς «που έχουν κάνει πραξικόπημα στην παγκοσμιοποίηση» και τον καπιταλισμό που ‘δείχνει να μην χρειάζεται πια την δημοκρατία για να αναπτυχθεί».
Εχοντας σπουδάσει Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Λουμπλιάνα και Ψυχανάλυση στο Παρίσι διπλα στον Ζαν Αλάν Μιλέρ, γαμπρό και κατά κάποιο τρόπο διάδοχο του μεγάλου συνεχιστή του Φρόιντ στην Ψυχανάλυση, Ζακ Λακάν, ο Ζίζεκ έγινε διεθνώς γνωστός το 1989, όταν κυκλοφόρησε στα Αγγλικά το βιβλίο του με τίτλο «Το υψηλό αντικείμενο της ιδεολογίας». Το πιο πετυχημένο βιβλίο του είναι το «Καλωσορίσατε στην έρημο του Πραγματικού» στο οποίο επιχειρεί μια ανάλυση όλων των εικονικών στιγμιοτύπων της εποχής μας, από το μιντιακό ψεύδος και τους σύγχρονους high tech απεδαφοποιημένους πολέμους, έως την βιογενετική, την ανθρωπολογία του Matrix και τα πολιτικά διλήμματα της σύγχρονης κοινωνίας μας για να καταλήξει στο συμπέρασμα οτι κόσμος μας βυθίζεται όλο και περισσότερο στο θάμβος της εικονικότητας, άρα στην ιδεολογία, απο την οποία για να απελευθερωθεί θα έπρεπε να δεχθεί την ψυχανάλυση και την επιστήμη.

Στην δίωρη συνέντευξη που μου παραχώρησε στο κέντρο της Αθήνας δεν σταμάτησε να μιλάει με ένα ακατάσχετο –σχεδόν νευρωσικό – πάθος επιβεβαιώνοντας την φήμη του οτι είναι ένας ποπ σταρ της φιλοσοφίας. Το να παρακολουθείς τον Ζίζεκ να μιλάει είναι αν μη τι άλλο απολαυστικό.

η συνέντευξη εδώ

[ikonoklast]

Ζω και χωρίς αυτόν.

Αυτές οι αιρετικούλικες σαχλαμαρίτσες που λέει και στη συνέντευξη με κουράζουν επίσης. Τύπου "Μόνο στο Χριστιανισμό συμβαίνει ο Θεός ο ίδιος να προσεύχεται. Ο χριστιανισμός είναι η μοναδική πραγματικά αθεϊστική θρησκεία".

[Candiru]

Ζω και χωρίς αυτόν.

Αυτές οι αιρετικούλικες σαχλαμαρίτσες που λέει και στη συνέντευξη με κουράζουν επίσης. Τύπου "Μόνο στο Χριστιανισμό συμβαίνει ο Θεός ο ίδιος να προσεύχεται. Ο χριστιανισμός είναι η μοναδική πραγματικά αθεϊστική θρησκεία".

δεν έχεις εντρυφήσει στην ψυχανάλυση και μάλιστα την λακανική

[Milton]

χαχαχαχααχαχαχ

[enitharmon]

θα πρεπε;

[ikonoklast]

Δεν ισχύει αυτό, 8εωρώ οτι ξέρω καλά τι λέει ο λακάν.

Να πω εδώ οτι όχι μόνο εγώ, όλοι πρέπει να ζούμε χωρίς τον ζιζέκ, χωρίς τον τσόμσκι, τον εκο, τον χομπσμπαουμ, τον βελτμέγιερ, τον χερέρα. Δε χρειαζόμαστε διανοούμενους να γεμίζουν κατάμεστα αμφι8έατρα στις παγκόσμιες περιοδείες τους, να αντιμετωπίζονται σα "ποπσταρς της διανόησης" και να δίνουν αυτάρεσκες συνενεντέυξεις, δε χρειαζόμαστε 8έαμα και στους "πνευματικούς ταγούς", γιατί δε χρειαζόμαστε τέτοιους. Χρειαζόμαστε ενεργοποίηση της συλλογικής οργανικής διανόησης απο τα κάτω. Στον ανεπτυγμένο καπιταλισμό η τάξη της εργασίας έχει τα μέσα και τη δυνατότητα να είναι και η σύγχρονη επαναστατική διανόηση, για τον εαυτό της, για τους φίλους της, για την οικογένειά της, για πάντα.

[carheart]

Θέλω να πάρω τον Μόστο και να γράψουμε πως κ αυτός για λακανική πήγαινε, αλλά του βγήκε λεκανική, αλλά να ξέρετε πως δεν θα το κάνουμε.

[Helm]

Στην δίωρη συνέντευξη που μου παραχώρησε στο κέντρο της Αθήνας δεν σταμάτησε να μιλάει με ένα ακατάσχετο –σχεδόν νευρωσικό – πάθος επιβεβαιώνοντας την φήμη του οτι είναι ένας ποπ σταρ της φιλοσοφίας. Το να παρακολουθείς τον Ζίζεκ να μιλάει είναι αν μη τι άλλο απολαυστικό.

πέρα της συνέντευξης μου φαίνεται ενδιαφέρον το τι υπονοεί αυτή η τοποθέτηση, πως η σκέψη και η φιλοσοφία είναι μια άλλη διασκέδαση ανεξάρτητα από το αν την κατανοούμε, αν συμφωνούμε με αυτή και αν έχει πρακτικές εφαρμογές για την ζωή μας. Με μερικούς τρόπους εδώ είναι η πιο βαθιά δήλωση του κειμένου.

Συμφωνώ με όσα λέει για την ποπ κουλτούρα και είναι ευχάριστο-καθησυχαστικό για εμένα να τα ακουω και από αλλά μέρη. Γενικά συμφωνώ με τον άνθρωπο σε πολλά, και σε αυτά που διαφωνώ μπορώ να ψηλαφίσω τον συλλογισμό του, πράγμα που τον κάνει χρήσιμο για εμένα. Έχω ενστάσεις για την κοινωνική του περσονα, αλλά είμαι σίγουρος ότι έχει και αυτός, δε λέει και τίποτε. Πάντως έχει αφομοιώσει πολύ χρηστικά την μεταμοντέρνα θεωρία διατηρώντας μια ανθρωπιστική/αριστερή κατεύθυνση που δεν είναι μόνο δύσκολο, είναι και ζόρικο στο να μην γίνεται αστεία ή αυτοαναιρετικά. Και μόνο για αυτό θα προτιμήσω να ζήσω μαζί του παρά να ζήσω και χωρίς αυτόν.

Σκόρπια σημεία για συζήτηση:

Πολλές φορές σε αυτές τις φωνές διακρινω μια περίεργη μίξη της οικολογίας με ένα είδος παγανιστικού ανιμισμού –ο οποίος ζητά να επανακαλύψουμε τη Φυσική μας αλήθεια, οτι δηλαδή δεν μπορεί να δρούμε αυθαίρετα αφού είμαστε ζωντανά όντα που έχουν φυτευτεί εδώ κοκ. Αυτό είναι το πρόβλημα - όχι η λύση του.

Δεν βρίσκω κανένα πρόβλημα με την σκοποκεντρικά οντολογική θεώρηση στην οικολογία. Αν είναι να έχει κάποιος θεούς ας είναι οι πετρες και τα δεντρα. Δεν είναι ζήτημα το οποίο εμπίπτει στην λειτουργικότητα ή αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων που προτείνουν αυτοί οι οικολόγοι, αυτό. Και αν γίνει ποτέ επικίνδυνο, δεν θα είναι τώρα που το οικολογικό κίνημα είναι στην αρχή του.

Είμαι τελείως αντίθετος στην ολιστική αντίληψη των πραγμάτων

και αυτό (ο δυϊσμός) μια θρησκειολογική θεώρηση είναι, και εξαιρετικά πιο νευρωτική από όποια 'back to basics' απλοϊκούλα οικολογία.

Πρέπει να αντισταθούμε στην ιδέα ότι ο δυνητικός κόσμος είναι ψεύτικος και μετά επιστρέφουμε στην πραγματικότητα. Είστε σίγουρος πως στην πραγματική ζωή σας δεν εκφράζετε ένα λανθάνοντα χαρακτήρα και φυλάτε τον πραγματικό για τον κυβερνοχώρο; Ας πούμε πως είστε ένας αδύναμος άνδρας, λίγο δειλός κοκ. Για να τονώσετε τον εγωισμό σας παίζετε βίαια βιντεοπαιχνίδια, υιοθετείτε έναν δυνατό χαρακτήρα που σκοτώνει, δέρνει, βιάζει κοκ. Η αναμενόμενη εξήγηση θα ήταν ότι φαντάζεσθε το αντίθετο σας γιατί σας λείπει. Κι αν στην πραγματικότητα είστε ένα σκληρό και αδίστακτο πρόσωπο που μόνο εξαιτίας της αλληλεπίδρασης με τους κοινωνικούς κανόνες, αδυνατεί να εκφραστεί;

Εδω ξεκινάμε με τα Λακανικα homonculi και δωστου. Καλά μεγάλο θέμα η ψυχολογία γενικά, και κλειδιά στην αυτογνωσία υπαρχουν σε κάθε μαλακιτσα αντιστροφή για μερικούς, πρέπει να τα δοκιμάσεις όλα να δεις τι ταιριάζει στην κλειδαριά σου. Το πρόβλημα με τέτοιες δηλώσεις σε μια συνέντευξη του σωρού και όχι στα πλαίσια μιας προσωπικής συνεδρίας είναι ότι ακούγονται αλλοπρόσαλλα και αστεία ή ίσως χειρότερα (επειδή είναι αλλοπρόσαλλα και αστεία από έναν έξυπνο άνθρωπο), σαν cool τσιτάτα-shortcut to awareness α λα ειρωνεία τα οποία γίνονται t-shirts πιο εύκολα από ότι γίνονται γνώση και παραδοχή. Αν είναι να τα πεις δημοσιά καλλίτερα να σιωπήσεις.

Τι είναι η ελευθερία μου; Τα γονίδια καθορίζουν την ζωή μου η όχι; Ρωτάω συχνά κληρικούς και θεολόγους: Αν όπως λέτε τα ανθρώπινα όντα έχουν μια αιώνια ψυχή την οποία πρέπει να σεβαστούμε, γιατί φοβάστε τα παιχνίδια που κάνουν οι επιστήμονες στο ανθρώπινο μυαλό. Τους νευρώνες ακουμπάνε όχι την αιώνια ψυχή σας;

εφετζίδικο τσιτάτο, αλλά καλή ερώτηση.

Σαν να λένε ότι είναι καλύτερη η ψευδαίσθηση της ελευθερίας από την καταστροφή της ψευδαίσθησης. Σαν να φοβούνται την ελευθερία.

Οταν η μόνη ελευθεριά είναι η παραδοχή ότι δεν υπάρχει καμιά ελευθεριά, αυτό είναι, ακόμα και Λακανικα, απολύτως κατανοητό και εξηγήσιμο. Οι περισσότεροι άνθρωποι δυσλειτουργούν μετά της παραδοχής της έλλειψης ελεύθερης βούλησης και όχι όλοι τους το ξεπερνάνε και το εντάσσουν ομαλά μέσα τους τελικά.

Ο Θεός είναι ηλίθιος.

έλα τώρα και σε t-shirt.

όσο για το 'ο χριστιανισμός είναι η μοναδική αθεϊστική θρησκεία' είναι και αυτό σχήμα εντυπωσιασμού αλλά σε ένα άλλο, ταπεινότερο επίπεδο έχει φυσικά δίκιο. Οι περισσότεροι από εμάς που δηλώνουμε αθεϊστές οριζόμαστε ακόμα από ηθικά μοντέλα που ενστερνιστήκαμε κοινωνικά, τα οποία συμπλέουν με τα χριστιανικά πρότυπα και ας μην υιοθετούν το όνομα. Το sacrament τμήμα του χριστιανισμού δε όσο πάει και συρρικνώνεται. Πόσες φορές χρειάζεται να προσευχόμαστε εμείς οι χριστιανοί τώρα την μέρα λέει? Ακόμα και ο Dawkins έχει κάνει παράλληλες δηλώσεις για το πως είναι 'πολιτισμικά και ηθικά χριστιανός'.

[Candiru]

Πολλές φορές σε αυτές τις φωνές διακρινω μια περίεργη μίξη της οικολογίας με ένα είδος παγανιστικού ανιμισμού –ο οποίος ζητά να επανακαλύψουμε τη Φυσική μας αλήθεια, οτι δηλαδή δεν μπορεί να δρούμε αυθαίρετα αφού είμαστε ζωντανά όντα που έχουν φυτευτεί εδώ κοκ. Αυτό είναι το πρόβλημα - όχι η λύση του.

Δεν βρίσκω κανένα πρόβλημα με την σκοποκεντρικά οντολογική θεώρηση στην οικολογία. Αν είναι να έχει κάποιος θεούς ας είναι οι πετρες και τα δεντρα. Δεν είναι ζήτημα το οποίο εμπίπτει στην λειτουργικότητα ή αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων που προτείνουν αυτοί οι οικολόγοι, αυτό. Και αν γίνει ποτέ επικίνδυνο, δεν θα είναι τώρα που το οικολογικό κίνημα είναι στην αρχή του.

Ναι, εδώ πιπιλάει γνωστές καραμέλες και κάνει τσουβάλιασμα

[quote:23p8irmk]Είμαι τελείως αντίθετος στην ολιστική αντίληψη των πραγμάτων

και αυτό (ο δυϊσμός) μια θρησκειολογική θεώρηση είναι, και εξαιρετικά πιο νευρωτική από όποια 'back to basics' απλοϊκούλα οικολογία.

είναι απλώς αντίθετος, είναι θέμα γνώμης

Πρέπει να αντισταθούμε στην ιδέα ότι ο δυνητικός κόσμος είναι ψεύτικος και μετά επιστρέφουμε στην πραγματικότητα. Είστε σίγουρος πως στην πραγματική ζωή σας δεν εκφράζετε ένα λανθάνοντα χαρακτήρα και φυλάτε τον πραγματικό για τον κυβερνοχώρο; Ας πούμε πως είστε ένας αδύναμος άνδρας, λίγο δειλός κοκ. Για να τονώσετε τον εγωισμό σας παίζετε βίαια βιντεοπαιχνίδια, υιοθετείτε έναν δυνατό χαρακτήρα που σκοτώνει, δέρνει, βιάζει κοκ. Η αναμενόμενη εξήγηση θα ήταν ότι φαντάζεσθε το αντίθετο σας γιατί σας λείπει. Κι αν στην πραγματικότητα είστε ένα σκληρό και αδίστακτο πρόσωπο που μόνο εξαιτίας της αλληλεπίδρασης με τους κοινωνικούς κανόνες, αδυνατεί να εκφραστεί;

Εδω ξεκινάμε με τα Λακανικα homonculi και δωστου. Καλά μεγάλο θέμα η ψυχολογία γενικά, και κλειδιά στην αυτογνωσία υπαρχουν σε κάθε μαλακιτσα αντιστροφή για μερικούς, πρέπει να τα δοκιμάσεις όλα να δεις τι ταιριάζει στην κλειδαριά σου. Το πρόβλημα με τέτοιες δηλώσεις σε μια συνέντευξη του σωρού και όχι στα πλαίσια μιας προσωπικής συνεδρίας είναι ότι ακούγονται αλλοπρόσαλλα και αστεία ή ίσως χειρότερα (επειδή είναι αλλοπρόσαλλα και αστεία από έναν έξυπνο άνθρωπο), σαν cool τσιτάτα-shortcut to awareness α λα ειρωνεία τα οποία γίνονται t-shirts πιο εύκολα από ότι γίνονται γνώση και παραδοχή. Αν είναι να τα πεις δημοσιά καλλίτερα να σιωπήσεις.

μια χαρά τα λέει, και ο καθένας τα προσλαμβάνει όπως θέλει, συνέντευξη είναι, στα βιβλία του δεν λλέει και πολλά παραπάνω για το θέμα, ο αναγνώστης απλώς προβλιματίζεται. Αν πάει κανείς να κάνει ψυχανάλυση και τα δει στον εαυτό του είναι άλλη ιστορία, άλλο γλωσσικό παιχνίδι.

Τι είναι η ελευθερία μου; Τα γονίδια καθορίζουν την ζωή μου η όχι; Ρωτάω συχνά κληρικούς και θεολόγους: Αν όπως λέτε τα ανθρώπινα όντα έχουν μια αιώνια ψυχή την οποία πρέπει να σεβαστούμε, γιατί φοβάστε τα παιχνίδια που κάνουν οι επιστήμονες στο ανθρώπινο μυαλό. Τους νευρώνες ακουμπάνε όχι την αιώνια ψυχή σας;

εφετζίδικο τσιτάτο, αλλά καλή ερώτηση.

Θέλει να πει ότι κατάβάθος, κρατάμε μια απόσταση από το αντικείμενο της λατρείας, ακόμα και σε συνειδητό επίπεδο που κάνουμε πώς δεν καταλαβαίνουμε. Η πλήρης ταυτιση ισοδυναμεί, αν δεν είναι κιόλας, παράνοια. Λίγο πολύ δηλαδή ξέρουν ότι η αιώνια ψυχή είναι φαντασίωση, αλλά υποκρίνονται πώς δεν είναι.

Σαν να λένε ότι είναι καλύτερη η ψευδαίσθηση της ελευθερίας από την καταστροφή της ψευδαίσθησης. Σαν να φοβούνται την ελευθερία.

Οταν η μόνη ελευθεριά είναι η παραδοχή ότι δεν υπάρχει καμιά ελευθεριά, αυτό είναι, ακόμα και Λακανικα, απολύτως κατανοητό και εξηγήσιμο. Οι περισσότεροι άνθρωποι δυσλειτουργούν μετά της παραδοχής της έλλειψης ελεύθερης βούλησης και όχι όλοι τους το ξεπερνάνε και το εντάσσουν ομαλά μέσα τους τελικά.

Η ελευθερία, έχει νόημα (ως κοινωνική αυτονομία) όταν υπάρχουν όροι που την περιορίζουν. Αν δεν υπάρχουν, η ελευθερία είναι κενό γράμμα, σε μια απόλυτη ταύτιση με αυτήν η κοινωνία καταστρέφεται, ή το υποκείμενο οδηγείται στην απόλυτη παράνοια. Πχ ο πεζός που είναι μπροστά μου περιορίζει την ελευθερία μου να φτάσω γρηγορότερα στην δουλειά μου, οπότε τον πατάω, χωρίς να πατήσω καν φρένο ή να λοξοδρομήσω

Ο Θεός είναι ηλίθιος.

έλα τώρα και σε t-shirt.

όσο για το 'ο χριστιανισμός είναι η μοναδική αθεϊστική θρησκεία' είναι και αυτό σχήμα εντυπωσιασμού αλλά σε ένα άλλο, ταπεινότερο επίπεδο έχει φυσικά δίκιο. Οι περισσότεροι από εμάς που δηλώνουμε αθεϊστές οριζόμαστε ακόμα από ηθικά μοντέλα που ενστερνιστήκαμε κοινωνικά, τα οποία συμπλέουν με τα χριστιανικά πρότυπα και ας μην υιοθετούν το όνομα. Το sacrament τμήμα του χριστιανισμού δε όσο πάει και συρρικνώνεται. Πόσες φορές χρειάζεται να προσευχόμαστε εμείς οι χριστιανοί τώρα την μέρα λέει? Ακόμα και ο Dawkins έχει κάνει παράλληλες δηλώσεις για το πως είναι 'πολιτισμικά και ηθικά χριστιανός'.[/quote:23p8irmk]

[Candiru]

για μένα είναι πολύ ενδιαφέρων, κάνει πολύ διεξοδικές και περίπλοκες αναλύσεις που όμως με λίγη προσοχή είναι κατανοητές, άλλωστε είναι ειδήμων στο να επιλέγει ένα παράδειγμα από την λαϊκή κουλτούρα (ανέκδοτο,, σκηνή από έργο, κλπ) ώστε να γίνει πιο κατανοητός.

Βέβαια, σε ό,τι υποστηρίζει δεν σημαίνει ότι έχει ντε και καλά δίκιο στην εξήγηση που δίνει, βοηθά όμως πολύ στην καλλιέργεια της σκέψης και της προσπάθειας να δεις τα πράγματα από πολλές σκοπιές.

Είναι από τους λίγους μεταμοντέρνους (αν και όχι τυπικός) που μπορούν να διαβαστούν χωρίς να σπας το κεφάλι σου για το τι λέει ο κόπανος (πχ Ντεριντά, Λυοτάρ δεν διαβάζονται)

[Helm]

μια χαρά τα λέει, και ο καθένας τα προσλαμβάνει όπως θέλει, συνέντευξη είναι, στα βιβλία του δεν λλέει και πολλά παραπάνω για το θέμα, ο αναγνώστης απλώς προβλιματίζεται. Αν πάει κανείς να κάνει ψυχανάλυση και τα δει στον εαυτό του είναι άλλη ιστορία, άλλο γλωσσικό παιχνίδι.

Ε δεν μιλάω για τα βιβλία του, μιλάω για την συνέντευξη και τι σκοπούς έχει και πως μου φαίνεται αυτή.

Θέλει να πει ότι κατάβάθος, κρατάμε μια απόσταση από το αντικείμενο της λατρείας, ακόμα και σε συνειδητό επίπεδο που κάνουμε πώς δεν καταλαβαίνουμε. Η πλήρης ταυτιση ισοδυναμεί, αν δεν είναι κιόλας, παράνοια. Λίγο πολύ δηλαδή ξέρουν ότι η αιώνια ψυχή είναι φαντασίωση, αλλά υποκρίνονται πώς δεν είναι.

Ναι. Απο την άλλη, δεν είμαι σίγουρος. Αυτό με την 'ψύχη' ξεκινά από το συνειδητό μας, το οποίο νιώθουμε λες και είναι ξέχωρο της σάρκας μας. Εκεί είναι η πηγή του προβλήματος.

Η ελευθερία, έχει νόημα (ως κοινωνική αυτονομία) όταν υπάρχουν όροι που την περιορίζουν. Αν δεν υπάρχουν, η ελευθερία είναι κενό γράμμα,

Ωπ και διαλεκτικός υλιστής ο Candiru Διαφωνώ αρκετά, αλλά δεν είναι της παρούσας.

Πχ ο πεζός που είναι μπροστά μου περιορίζει την ελευθερία μου να φτάσω γρηγορότερα στην δουλειά μου, οπότε τον πατάω, χωρίς να πατήσω καν φρένο ή να λοξοδρομήσω

μιλάω για την Ελεύθερη Βούληση και όχι την ελευθεριά να πας εδώ εκεί η παραπέρα να πιεις καφέ.

και για αυτό που λέει ο ικονοκλαστ, ότι δηλαδή δεν χρειαζόμαστε ποπ σταρ φιλοσόφους και γενικά πνευματικούς αρχηγούς, πολύ συχνά το σκέφτομαι και το πιστεύω, αλλά δύστυχος όχι ακόμα, ιστορικά.

[Candiru]

Θέλει να πει ότι κατάβάθος, κρατάμε μια απόσταση από το αντικείμενο της λατρείας, ακόμα και σε συνειδητό επίπεδο που κάνουμε πώς δεν καταλαβαίνουμε. Η πλήρης ταυτιση ισοδυναμεί, αν δεν είναι κιόλας, παράνοια. Λίγο πολύ δηλαδή ξέρουν ότι η αιώνια ψυχή είναι φαντασίωση, αλλά υποκρίνονται πώς δεν είναι.

Ναι. Απο την άλλη, δεν είμαι σίγουρος. Αυτό με την 'ψύχη' ξεκινά από το συνειδητό μας, το οποίο νιώθουμε λες και είναι ξέχωρο της σάρκας μας. Εκεί είναι η πηγή του προβλήματος.

ή είναι και μια άλλη όψη της αποστσιοποίησης που γράφω

Πχ ο πεζός που είναι μπροστά μου περιορίζει την ελευθερία μου να φτάσω γρηγορότερα στην δουλειά μου, οπότε τον πατάω, χωρίς να πατήσω καν φρένο ή να λοξοδρομήσω

μιλάω για την Ελεύθερη Βούληση και όχι την ελευθεριά να πας εδώ εκεί η παραπέρα να πιεις καφέ.

αν εννοείς το ότι είμαστε μαριονέτες το θέμα είναι ότι εμείς πάλι διαχειριζόμαστε αυτά τα νήματα τα οποία είναι ένα αξεδιάλυτο πλέγμα μεταξύ εμών και της κοινωνίας, αυτά υπάρχουν αλλά συμμετέχουμε στην κίνηση και εμείς, αυτή η συμμετοχή είναι η ελεύθερη βούληση.


και για αυτό που λέει ο ικονοκλαστ, ότι δηλαδή δεν χρειαζόμαστε ποπ σταρ φιλοσόφους και γενικά πνευματικούς αρχηγούς, πολύ συχνά το σκέφτομαι και το πιστεύω, αλλά δύστυχος όχι ακόμα, ιστορικά.

Βασικά τους χρειαζόμαστε και θα τους χρειαζόμαστε πάντα, όχι σαν καθοδηγητές και αυθεντίες, αλλά σαν βοηθήματα στην κριτική μας σκέψη, όπως χρειαζόμαστε και εδώ ο ένας τον άλλον χρήστη. Κανένας δεν δημιουργεί ιδεολογία, κοσμοθεωρία, απόψεις αυτόματα από το μηδέν.

[Helm]

αν εννοείς το ότι είμαστε μαριονέτες το θέμα είναι ότι εμείς πάλι διαχειριζόμαστε αυτά τα νήματα

Το ζήτημα είναι, Candiru, ότι αν δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση το τι είμαστε 'εμείς' αρχίζει και ξεφλουδίζει, και από κάτω δεν είναι ότι δεν μένει τίποτε, είναι ότι μένουν τα πάντα. Το 'εγώ' είναι νεύρωση, από αυτή την σκοπιά και μόνο μετά αυτής της παραδοχής με χιούμορ και πολύ σχετικισμό μπορεί κανείς να αναφερθεί στον εαυτό του ως κάτι. Η αντίληψη σου για την ελεύθερη βούληση φαίνεται βολικά στενή, το ζήτημα της είναι το σημαντικότερο που ένας άνθρωπος μπορεί να εξετάσει. Το σημαντικότερο όλων. Τα υπόλοιπα είναι διασκέδαση στο ίντερνετ και φιλοσοφικοί ποπ σταρ.

[ikonoklast]

και για αυτό που λέει ο ικονοκλαστ, ότι δηλαδή δεν χρειαζόμαστε ποπ σταρ φιλοσόφους και γενικά πνευματικούς αρχηγούς, πολύ συχνά το σκέφτομαι και το πιστεύω, αλλά δύστυχος όχι ακόμα, ιστορικά.

Βασικά τους χρειαζόμαστε και θα τους χρειαζόμαστε πάντα, όχι σαν καθοδηγητές και αυθεντίες, αλλά σαν βοηθήματα στην κριτική μας σκέψη, όπως χρειαζόμαστε και εδώ ο ένας τον άλλον χρήστη. Κανένας δεν δημιουργεί ιδεολογία, κοσμοθεωρία, απόψεις αυτόματα από το μηδέν.

Τους χρειαζόμαστε σαν ισοδύναμους συνομιλητές στο συλλογικό, όχι σαν mediaκούς αστέρες. Όχι άλλους καστοριάδηδες, ντεμπόρ, μποντριγιάρ και ντεριντά, ακαδημαϊσκους επαγγελματίες της διανόησης που απευ8ύνονται σ' αυτούς και την κάστα τους, ποζάρουν και λένε αρλούμπες στα περιοδικά και μετά εξαφανίζονται στούς πύργους τους. Όχι και στην λενινιστική επαναστατική ιντελιτζέντσια σαν διακριτό στρώμα απο το σύνολο. Η "διανόηση" είναι κόλπο που πρέπει να παίξει η τάξη για τον εαυτό της, εγώ, εσείς, οι άλλοι. Αν στρατεύεται εκεί, κά8ε ζιζέκ ευπρόσδεκτος σαν μέρος του οργανικού όλου.

Για την αριστερά αυτό, η υπόλοιπη διανόηση είναι έτσι κι αλλιώς άχρηστη (άμεσα, έμμεσα όλα χρήσιμα είναι).

[metamelia3]

Όχι άλλους ντεμπόρ

έλα πάμε: