Δε κάναμε καμμιά αναφορά στα καινούρια; Ή ήταν στο οφφ τόπικ;
Το λοιπόν, αναμένουμε νέο δίσκο μέσα Μαϊου.
Και η κάμερα ενός Γιάπωνα μας έδωσε άλλο ένα νέο κομμάτι..
Δε κάναμε καμμιά αναφορά στα καινούρια; Ή ήταν στο οφφ τόπικ;
Το λοιπόν, αναμένουμε νέο δίσκο μέσα Μαϊου.
Και η κάμερα ενός Γιάπωνα μας έδωσε άλλο ένα νέο κομμάτι..
John Cleese: Political Correctness Can Lead to an Orwellian Nightmare
θα γίνει αναφορά όταν ακουστεί ολόκληρο όπως πρέπει. πάντως ο τίτλος με απογοήτευσε, οι παλιοί ήταν πιο ωραίοι
Εξώφυλλο
και σινγλ
John Cleese: Political Correctness Can Lead to an Orwellian Nightmare
Καθαρή συγκίνηση, δεν ασχολούμαι καν με το αν είναι καλό.
Ο αλάνθαστος τόνος του μπάσου του Billy Gould, αυτό το παίξιμο. Ο πυρήνας του ήχου της μπάντας, ένα μεγάλο ποσοστό του χαρακτήρα της... διαφωνείτε;
Απ' όσο γνωρίζω ο Μπίλαρος έχει αναλάβει και την παραγωγή, μαζί με τα άλλα κουμάσια. Σαν πρώτη γεύση ο ήχος της μπάντας είναι αρκετά τραχύς και τους κάνει να ακούγονται φρέσκοι, αλλά ίσως λιγάκι... να μου λείπει και η 90's "γυαλάδα" που είχαν με τον Andy Wallace στην κονσόλα (βλ. King For A Day...)
Γουστάρω που οι παλαβές ιδέες του Bottum στα πλήκτρα βγαίνουν όλο και περισσότερο στο προσκήνιο και περιμένω πλέον όλο τον δίσκο για να ακούσω αν τελικά κατάφερε αυτό το ζαβό στη κιθάρα, ο Hudson να αποτινάξει δυναμικά το βάρος των προκάτοχών του (Jim Martin αλλά ΚΑΙ του Trey Spruance). Είναι φαινομενικά φοβερός παίχτης και νουμίζω πως είναι πλέον ώριμες οι συνθήκες να βάλει κι αυτός την προσφορά του.
Ο γίγας Πατονάρας φαίνεται να θέλει και να μην μπορεί. Το μουσικό του λεξιλόγιο φαίνεται να είναι σε τρελή φόρμα, μετά άλλωστε και από τόσα χρόνια δημιουργικών αναζητήσεων, αλλά η φωνή του... φαίνεται να έχει χάσει μέρος από το όγκο της. Μπορεί να λέω παπαριές, αλλά έχω την εντύπωση ότι τα τελευταία χρόνια την έχει "κάψει" τελείως, ότι δεν μπορεί να χτυπήσει τις καθαρές, δυνατές κορώνες που μπόραγε και ότι έχει μια μόνιμη πλέον βραχνάδα, αυτό που λένε "fried his voice" οι γιάνκηδες. Από την άλλη, μπορεί να είναι απλά άποψη του καλλιτέχνη, αλλά φοβάμαι ότι κάπου παίζει ρόλο και η ηλικία κλπ κλπ. (να δείτε γούστα που θα βγάλουμε όταν (όταν) βγάλουν δίσκο και οι Τουλ, να δούμε εκείνος ο πάλαι πότε Ιερός Τέρας πώς θα συγκριθεί με τον εαυτό του)
Anyway, δεν περιμένουμε κανένα τρομερό come back από κάποιο "ελπιδοφόρο σχήμα", οι FNM έχουν ήδη καταθέσει τα διαπιστευτήριά τους πιστεύω, απλά ποντάρω με πίστη στο ότι είναι τόσο επίμονα ρηξικέλευθοι σαν σχήμα άλλα και ατομικά, που δεν θα βγάλουν ξαναζεσταμένο φαϊ. Θα έχει σίγουρα πλάκα ο νέος δίσκος.
Deafening, painstaking, BB King
καλά σιγά το φορτίο των παλιών, τον έναν τον έσβησαν στο angel dust και ο άλλος ποιος ξέρει πόσο μισθοφόρος ήταν. όλα οι μπασοπληκτράδες τα γράφαν άλλωστε. η φωνή του πάτον είναι όντως πίσω αλλά τι σκατά, σε δυο live τους είδαμε και το 'χε μια χαρά, επιλογή τους είναι λογικά. το θέμα είναι απλά να 'χουμε κανά καινούριο χιτάκι να χορεύουμε στο επόμενο live.
καιρό είχα να αναλύσω δίσκο από το πρώτο single
Για να δούμε τί θα ακούσουμε, πατάω play.
John Cleese: Political Correctness Can Lead to an Orwellian Nightmare
Ωραιο το superhero. Απο το σολο και μετα μου θυμιζει λιγο opeth.
Αντε να βγει το cd!
"Καλό ταξίδι Ντέζο... Μπορεί πλέον να έγινες "Τέζος" αλλά η εκδίκηση είναι κοντά... Τον ξέρω τον πούστη που σου προσέφερε φόλα... Ούτε πινακίδες δεν έχει στα κωλάμαξά του... Και έχει και κληρονόμες δυο αγελάδες κόρες... Θα μου το πληρώσει.. Να μου φιλήσεις τη μαμά Ντέζη και το φίλο Αρμάν..."
Δεν ξέρω, ανάμεικτα συναισθήματα. Μάλλον αδιάφορο θα το έλεγα. Καλό σύνολο, κανένα κομμάτι δεν ξεχωρίζει. Χαλαροί ρυθμοί γενικά. Και πολύ μικρό, ένα δεκαλαπτάκι ακόμα δε θα με χαλούσε.
Στο Sunny Side Up ο Πάττον μου ακούγεται σαν χίλιοι δυο άλλοι, θες Lanegan, θες Kiedis, θες Cornell, λίγο από όλους.
John Cleese: Political Correctness Can Lead to an Orwellian Nightmare
Πώς εξηγείτε το γεγονός ότι κυκλοφόρησε κοτζαμ νέο fnm και δεν έχει γίνει ούτε καν θρεντ, την ίδια στιγμή που έχει γίνει για το νέο paradise lost ας πούμε;
ε οι paradise lost θα έχουν οπαδούς και παντελίδη να παίζουνε, ενώ το ποιοτικό κοινό των fnm μπορεί να αναγνωρίσει πότε οι αγαπημένοι του θέλουν, αλλά δεν μπορούν, κι ετσί ακούν το δίσκο μια φορά τη μέρα από εσωτερική υποχρέωση.