με αφορμή το παρακάτω άρθρο της κυριακάτικης:


Οι άγιοι της δεξιάς

Ηταν η μαζικότερη ανακήρυξη αγίων στην ιστορία του Βατικανού. Και μαζί, μια καλά υπολογισμένη πολιτική παρέμβαση στα εσωτερικά της ισπανικής δημοκρατίας. Η απόφαση του πάπα Βενέδικτου να ανακηρύξει αγίους 498 ιερείς, καλόγριες και πιστούς που σκοτώθηκαν από τους Δημοκρατικούς στη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου, έφερε και πάλι στην επιφάνεια τα πάθη που εδώ και 70 χρόνια διχάζουν την Ισπανία.

Πάθη που ακόμη και στην ιταλική πρωτεύουσα κατέληξαν σε συγκρούσεις ανάμεσα στους πιστούς που συγκεντρώθηκαν για να γιορτάσουν την αγιοποίηση των «μαρτύρων» τους και όσους διαμαρτύρονταν για μια ακόμη επίδειξη της επιλεκτικής, μεροληπτικής και ατελούς μνήμης της Καθολικής Εκκλησίας.

Οι διαδηλωτές, φωνάζοντας «όσοι σκότωναν, βασάνιζαν και εκμεταλλεύονταν δεν μπορεί να είναι άγιοι» και κρατώντας αντίγραφα της «Γκερνίκα», του Πικάσο, θύμισαν σε όσους ιεράρχες πάσχουν από βολική αμνησία πως σημαντικό τμήμα του ισπανικού ανώτατου κλήρου στήριξε τον δικτάτορα Φράνκο ακόμη κι όταν με τη συνδρομή της χιτλερικής αεροπορίας βομβάρδιζε την Γκερνίκα σκοτώνοντας χιλιάδες αμάχους Ισπανούς.

Το Βατικανό επιμένει ότι «η αγιοποίηση είναι υπεράνω πολιτικής» και αφορά «φιλήσυχους άνδρες και γυναίκες που καταδιώχθηκαν και πλήρωσαν με τη ζωή τους την πίστη τους στο Χριστό». Αλλά, όπως αναγνωρίζει και η ισπανική Επισκοπική Σύνοδος, όλοι τους επέλεξαν την πλευρά του δικτάτορα Φράνκο, πιστού συμμάχου του Μουσολίνι και του Χίτλερ. Και παρά το μεγάλο αριθμό δημοκρατικών πιστών και ιερέων θυμάτων του φρανκισμού, ούτε ένας τους δεν έχει προταθεί για αγιοποίηση, ενώ στους περισσότερους αρνήθηκαν ακόμη και τη χριστιανική ταφή.

Ομάδα 147 ισπανικών καθολικών κινημάτων βάσης κάλεσε την Εκκλησία να αναγνωρίσει το λάθος της να ταχθεί με το φασιστικό στρατόπεδο ενώ οι εκπρόσωποι του κινήματος «Εμείς είμαστε η Εκκλησία» και εργατικές οργανώσεις καθολικής δράσης απαίτησαν να απορρίψει όσους ευλόγησαν την καταπίεση, χαρακτηρίζοντας την αγιοποίηση «πράξη πολιτικών αντιποίνων» στην κυβέρνηση.

Η ιεραρχία της Καθολικής Εκκλησίας φρίτττει με αυτό που αποκαλεί «κοσμική επανάσταση» του σοσιαλιστή Θαπατέρο (ο παππούς του, παρεμπιπτόντως, εκτελέστηκε από τους φρανκιστές): νομιμοποίηση γάμων ομοφυλόφιλων, αναγνώριση των de facto συμβιώσεων και καθιέρωση της προαιρετικής διδασκαλίας των θρησκευτικών στα σχολεία.

Κατά σύμπτωση, η αγιοποίηση έγινε μία μόλις ημέρα προτού αρχίσει να συζητείται στη Βουλή ο Νόμος της Ιστορικής Μνήμης, που υιοθετήθηκε την περασμένη Τετάρτη και ύστερα από 70 χρόνια καταδικάζει τα εγκλήματα της δικτατορίας του Φράνκο και αποτίει φόρο τιμής και κρατική μέριμνα στα θύματα της χούντας.

Εφεξής, αποσύρονται όλα τα σύμβολα του φρανκισμού από τους δημόσιους δρόμους. Κι ιεράρχες όπως ο επίσκοπος της Βαλένθια ματαίως θα αναζητεί ένα μνημείο για να λειτουργεί, όπως θα επιθυμούσε, υπέρ των ζηλωτών του φρανκισμού.

ΧΡ. Π.

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 04/11/2007
παρόλο που, κατά τη μέση λαϊκή αντίληψη τουλάχιστο, ο χριστός δίδαξε έννοιες, όπως η ισότητα και η κοινοκτημοσύνη, οι οποίες σήμερα υιοθετούνται κατ'εξοχήν απο την αριστερά, η επίσημη εκκλησία από την αφετηρία της ύπαρξής της, υπήρξε είτε μέσο άσκησης εξουσίας, είτε όργανο της εξουσίας, ενώ ανά τους αιώνες στήριξε απολυταρχικά καθεστώτα και μοναρχίες (ακόμη και την οθωμανική αυτοκρατορία). τελευταία δείγματα γραφής του "συμπαθούς" θεσμού της εκκλησίας, η στήριξη κατά τον περασμένο αιώνα έως σήμερα, σε ακροδεξιά ολοκληρωτικά καθεστώτα και ιδέες.