Page 1 of 3 123 LastLast
Results 1 to 15 of 33

Thread: Πολιτική οικολογία

  1. #1
    Τσουνάμι σε φλυτζάνι Candiru's Avatar
    Join Date
    Jun 2005
    Location
    Θες κιάλλο Νίκη;
    Posts
    16,120

    Default Πολιτική οικολογία

    από την Ελευθεροτυπία

    Η πολιτική οικολογία υπερβαίνει Αριστερά και Δεξιά


    Της ΒΙΚΗΣ ΤΣΙΩΡΟΥ


    «Η πολιτική οικολογία είναι η μόνη νέα ιδέα, από το 1945», ισχυρίζεται ο Ιβ Φερμόν, συγγραφέας, δημοσιογράφος, κριτικός κόμικ και «πράσινος» ευρωβουλευτής. Στο βιβλίο του «Ιστορία της οικολογικής επανάστασης» περιγράφει τις βάσεις της πολιτικής οικολογίας, τους ιδρυτές της και τις θέσεις της στη σκακιέρα των κομμάτων.


    Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Λιμπερασιόν», διασαφηνίζει και διαχωρίζει, ωστόσο, τον όρο «πολιτική οικολογία» από αυτόν της «επιστημονικής οικολογίας». Η«επιστημονική οικολογία» είναι μια επιστήμη που προσδιορίστηκε το 1866 από τον γερμανό ζωολόγο Ernst Haeckel ως «το σύνολο της επιστήμης των σχέσεων του οργανισμού με το περιβάλλον, το οποίο περιλαμβάνει, με την ευρεία έννοια, όλες τις καταστάσεις της ύπαρξης». Ο όρος της πολιτικής οικολογίας, είναι το πέρασμα από μια επιστήμη σε μια συνείδηση και στη συνέχεια σε μια οργάνωση. Ο Φερμόν διακρίνει επίσης την προστασία του περιβάλλοντος από την πολιτική οικολογία:


    «Η πολιτική οικολογία είναι μια ολότητα, μια σκέψη που αρθρώνει μια επανάσταση της κοινωνίας γύρω από έναν συγκεκριμένο αριθμό αξόνων: Την προστασία του περιβάλλοντος και τη διάσωση της φύσης, την κοινωνική αλληλεγγύη, την ιδιότητα του πολίτη και της δημοκρατίας σε μια προοπτική που προϋποθέτει τις διαφορετικές σχέσεις Βορρά - Νότου. Ο αγώνας για το περιβάλλον είναι πάντα αγώνας κοινωνικός και αντιστρόφως. Οι περιβαλλοντιστές είναι ατελείς οικολόγοι, τους λείπει μια διάσταση. Ο Νικολά Ιλό, (υποψήφιος των Γάλλων Πράσινων», στις τελευταίες εκλογές) εξαπάτησε τους οπαδούς του καθώς τους άφησε να πιστεύουν πως τα προβλήματα του πλανήτη δεν ήταν πολιτικά και μπορούσαν να επιλυθούν με μερικά μέτρα που θα μπορούσε να λάβει ο οποιοσδήποτε υποψήφιος».

    Στο βιβλίο του αναφέρεται εκτενώς στους προδρόμους της πολιτικής οικολογίας και εξηγεί το γιατί:

    «Ηθελα να δείξω πως η πολιτική οικολογία δεν έχει εμφανιστεί από το πουθενά. Υπάρχουν στοχαστές που δεν τους συνδέουμε με την οικολογία, όπως ο Χανς Τζόνας (1903-1993) ή η Χάνα Αρεντ (1906-1975), οι οποίοι όμως με το έργο τους έχουν βάλει τις βάσεις στη σκέψη των οικολόγων. Ενας άλλος που επηρέασε βαθιά την πολιτική οικολογία στη Γαλλία και τον θεωρώ ιδρυτή της, είναι ο Ελιζέ Ρεκλί (1830-1905). Αυτός ο μεγάλος γεωγράφος ήθελε να παρατηρεί τα πάντα επί τόπου. Προκειμένου να δημιουργήσει μια εγκυκλοπαίδεια αφιερωμένη στην ιστορία της Γης, ο Ρεκλί διέσχισε τον κόσμο και επισήμανε τις πρώτες φθορές εξαιτίας της υπερβολικής εκβιομηχάνισης και της εντατικής καλλιέργειας. Βρέθηκε στο πλευρό των λαών που συνθλίβονταν από την αποικιοκρατία και σε αυτούς που μάχονταν για την προστασία του περιβάλλοντος. Φεμινιστής, επίσης, οπαδός του ελέγχου των γεννήσεων, ειρηνιστής. Υπήρξε πράγματι ο πρώτος που δόμησε όλους τους σταθμούς της πολιτικής οικολογίας στη Γαλλία».

    - Στο βιβλίο του υπογραμμίζει επίσης το ρόλο της επιστημονικής φαντασίας.

    «Στα τέλη της δεκαετίας του '60, οι συγγραφείς της επιστημονικής φαντασίας αρχίζουν να ασχολούνται με τις ανθρωπιστικές επιστήμες, μεταξύ των οποίων και με την οικολογία. Ιδιαίτερα ο Φρανκ Χέρμπερτ, οικολόγος ο ίδιος, ο οποίος μας έδωσε ένα αριστούργημα οικολογικής φαντασίας, τον κύκλο του "Dune".

    Αλλά επίσης και η αγγλική σχολή των "καταστροφιστών" με τους Μπάλαρντ, Τζον Κρίστοφερ, Τζον Γουίντμαν και αργότερα τους Τζον Μπράνερ και Κρίστοφερ Πριστ. Ολοι αυτοί περιγράφουν έναν κόσμο στα πρόθυρα των περιβαλλοντικών καταστροφών: πλημμύρες, καμένα δάση, ερημοποίηση, κυκλώνες και μετά κοινωνική αποσύνθεση...».

    - Πολλοί έχουν προσάψει στους οικολόγους αυτή τη συμπάθειά τους στην καταστροφολογία...

    «Ισως να σφάλαμε που ήμασταν τόσο "καταστροφιστές", αλλά είχαμε δίκιο αφού ότι περιγράφαμε έγινε πραγματικότητα! Δυστυχώς τα γεγονότα μας δικαίωσαν: υπερθέρμανση του πλανήτη, μόλυνση των υδάτων, διάβρωση της βιοποικιλότητας».

    - Στο βιβλίο σας, δείχνετε τις πρώτες σελίδες του περιοδικού «Γκελ Ουβέρτ», πρωτοποριακό περιοδικό της πολιτικής οικολογίας.

    «Η πολιτική οικολογία αναδύεται στη Γαλλία μέσα στο Μάη του 68. Το 1971, ο σκιτσογράφος και δημοσιογράφος Πιερ Φουρνιέ ξεκινά αυτό που αποκαλεί "έναρξη της οικολογικής επανάστασης στην Ευρώπη", την πρώτη πραγματική οικολογική επανάσταση, με ένα sit-in έξι εβδομάδων στην περιοχή Εν ενάντια στην κατασκευή μιας πυρηνικής μονάδας. Το 1972, ο Φουρνιέ δημιουργεί το περιοδικό "Γκελ Ουβέρτ" με υπότιτλο: "περιοδικό που αναγγέλλει το τέλος του κόσμου". Ολοι οι Γάλλοι οικολόγοι είναι παιδιά του Φουρνιέ. Μετά από δέκα χρόνια δημιουργείται το Κόμμα των Πράσινων.

    Η πολιτική οικολογία είναι η μόνη νέα ιδέα στην πολιτική της Γαλλίας, από τον τελευταίο πόλεμο. Ξαφνικά ενοχλεί όλον τον κόσμο και ανατρέπει όλα τα προϋπάρχοντα σχήματα. Οταν εμφανιστήκαμε για πρώτη φορά στη Βουλή, κανείς δεν ήξερε πού να μας τοποθετήσει. Αριστερά; Δεξιά; Υπήρξαν ατελείωτες συζητήσεις: οι βουλευτές της Αριστεράς δεν ήθελαν να τοποθετηθούμε πιο αριστερά από αυτούς στο ημικύκλιο. Στα δεξιά δεν θέλαμε εμείς να πάμε. Στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τελικά, μας τοποθέτησαν στο βάθος της αίθουσας και εμείς αναρωτιόμασταν: "Γιατί όχι μπροστά";

    Η πολιτική οικολογία δεν γεννήθηκε ούτε από την Αριστερά, ούτε από τη Δεξιά. Αναδύθηκε, αναζητώντας τις δικές της ρίζες, βασιζόμενη σε ένα σύνολο ιδεών οι οποίες συνέθεταν διαφορετικές κουλτούρες και συχνά δύσκολα αρθρώνονταν. Σήμερα, τα σημεία ρήξης δεν περνούν πια από τον άξονα Δεξιά - Αριστερά. Φέραμε μια απάντηση σε αυτήν την ερώτηση εδώ και καιρό με τις συμμαχίες σε εθνικό, τοπικό και περιφερειακό επίπεδο. Ενίοτε συμμαχούμε με την Αριστερά, αλλά το ίδιο δεν είναι εφικτό με τη Δεξιά και την άκρα Δεξιά».

    - Οι ακροαριστερές οργανώσεις δεν σας εμπιστεύονταν...

    «Λογικό, αφού μία από τις βάσεις του μαρξισμού ήταν το μίσος για τους αγρότες. Μετά το 1968, δεν υπήρξε συνέχεια των οικολογικών ιδεών στην ακροαριστερά, και οι αριστεριστές στη Γαλλία δεν επένδυσαν στην οικολογία, αντίθετα με τους Γερμανούς. Μία από τις μεγάλες διαφορές της πολιτικής οικολογίας με τους αριστεριστές, είναι πως οι Πράσινοι ήταν ρεφορμιστές και επαναστάτες. Πάντα είχαμε ως στόχο μια βελούδινη και όχι μια βίαιη επανάσταση. Ομως μια ήπια επανάσταση, προετοιμάζεται σιγά σιγά, και αν θέλουμε να επιτύχουμε, πρέπει να δεχθούμε τις προτεινόμενες από άλλους ιδέες, ακόμη και μεταρρυθμίσεις, όταν βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος με τις δικές μας».


    ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 12/09/2007
    Ξέρετε γιατί όταν κάνετε μπάνιο στον Αμαζόνιο πρέπει να φοράτε... προφυλακτικό;

    http://www.trollart.com/sound/candiru/index.html




    http://rockandecology.blogspot.com/

  2. #2
    Practice What You Preach GuardianOfIvorytower's Avatar
    Join Date
    Nov 2006
    Location
    On my ship, the "Rocinante"
    Posts
    6,653

    Default

    ...αφού μία από τις βάσεις του μαρξισμού ήταν το μίσος για τους αγρότες....

    Αυτό ισχύει? Περίεργο μου φαίνεται. Νταξ, δεν έχω διαβασει Μαρξ, απλά ρωτάω.
    My Mission will save the World.
    But I'm still chasing time.
    Vanity...definitely my favourite sin.

  3. #3
    Senior Member Griffith's Avatar
    Join Date
    Jul 2005
    Location
    a cloud between the winds.
    Posts
    1,934

    Default

    η τελευταία παράγραφος 8α μπορούσε να έχει γραφτεί απο την έφη σαρρή.
    σοβαρό μαρξιστικό έργο που να περιλαμβάνει την οικολογία υπάρχει (όπως πχ. το "Για το αγροτικό ζήτημα") εκείνου του ξεμωραμένου ειρηνιστή,του Kautsky,εν έτει 1899,πολύ πριν αρχίσουν να καταλαμβάνουν θέσεις στην ευρωβουλή και σε διάφορα κοινοβούλια οι αφοσιωμένοι οικολόγοι.
    οι οποίοι οικολόγοι,αν πάρουμε παράδειγμα τους γερμανούς πράσινους,μια χαρά αστική πολιτική έχουν ασκήσει,ακόμα κι αν έσωσαν την μαυροκόκκινη ορχιδέα από το χείλος της εξαφάνισης.
    έσκασε και ο καντίρου για προεκλογικό αγώνα στο er.o tempo'a,o mo'es.
    Oh, come, come be my waitress and serve me tonight
    serve me the sky with a big slice of lemon.

  4. #4
    Δράκος ikonoklast's Avatar
    Join Date
    Jun 2006
    Location
    στη φάση για τα τάλαντα
    Posts
    13,268

    Default

    Εμετός.

  5. #5
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2006
    Posts
    1,388

    Default

    Καντιρου,είναι πάγια θέση της ''πολιτικής οικολογίας'' ο έλεγχος των γεννήσεων;;Kαι αν ναι,σε ποιό σκεπτικό/πλάνο/πρόγραμμα βασίζεται;Επίσης,έλεγχος των γεννήσεων στις πολιτισμένες χώρες της δύσης μην τυχόν και μας καταρρεύσει το ασφαλιστικό ή και στους αράπακλες που ναι κούνελοι και κουνέλες ενώ ψωμολυσσάνε;
    i would name her rock'n'roll.

  6. #6
    Senior Member inhalexhale's Avatar
    Join Date
    Apr 2007
    Location
    Δαίδαλοι από beatdowns.
    Posts
    924

    Default

    Quote Originally Posted by Griffith
    o tempo'a,o mo'es.
    Eliwsa.

    This is my sideshow.
    This is my playground.
    This is my hatred.


  7. #7
    Τσουνάμι σε φλυτζάνι Candiru's Avatar
    Join Date
    Jun 2005
    Location
    Θες κιάλλο Νίκη;
    Posts
    16,120

    Default

    δεν τόβαλα γιατί συμφωνώ με αυτά που λέει, αλλά γενικά σκιαγραφεί πολλά ενδιαφέροντα, όμως τα αναπτύσσει με νερόβραστο τρόπο.

    πρώτα πρώτα πολιτικός οικολόγος που απαξιεί την προέλευση από την Αριστερά και προπαντός τον αντιεξουσιαστικό χώρο είναι ανιστόρητος. Ο ίδιος ο Μάρεϋ Μπούκσιν τον διαψεύδει μόνο με την παρουσία του (παλιότερα φυσική, τώρα δυστυχώς μόνο συγγραφική), το ίδιο και το ξεπήδημά της πολιτικής οικολογίας από τον Μάη του 1968 αλλά αυτός που δίνει την συνέντευξη προτιμάει να ακολουθήσει (ή καλύτερα κατασκευάσει την δική του ιστορική αφηγητική γραμμή).

    Η βελούδινη επανάσταση που μιλάει, είναι οι πρακτική της μη βίας. Αν πάρεις την εξουσία, αναγκαστικά θα χρησιμοποιήσεις βία με τις σημερινές συνθήκες για να επιβάλλεις ακόμα και το απόλυτα σωστό, την προστασία της φύσης. Σκοπός της πολιτικής οικολογίας είναι πάνω από όλα η δημιουργία νέων συνειδήσεων που συνειδητά θα επιλέγουν οικολογική πολιτική και ζωή και όχι να ρίξουν την ψήφο επειδή φέτος κατακάηκε η χώρα, να αγοράζουν βιολογικά προϊόντα και να πληρώνουν συνδρομή στην greenpeace αλλά να συνεχίζουν να κινούνται με ΙΧ (2-3 σε κάθε οικογένεια), να αγοράζουν εξοχική βίλα σε καταπατημένες εκτάσεις, να αποδέχονται το υπάρχουν ληστρικό και εκμετελλευτικό οικονομικό σύστημα, κλπ, κλπ.

    Η ανάληψη της εξουσίας είναι ένα δίκοπο μαχαίρι και μεγάλο μέρος των οικολόγων πράσινων το απεύχεται. Μόνο το να ασκούν αποτελεσματικές πιέσεις και να βγάζουν στη φόρα τις αντιπεριβαλλοντικές πολιτικές επιζητούν. Τώρα πολλοί θα το εκμεταλλευτούν και θα προδώσουν τις ιδέες τους, όμως αυτό είναι ανθρώπινο. Θα υπάρξει διάσπαση και ισχυρή κριτική όπως έγινε στη Γερμανία και τη Γαλλία.
    Ξέρετε γιατί όταν κάνετε μπάνιο στον Αμαζόνιο πρέπει να φοράτε... προφυλακτικό;

    http://www.trollart.com/sound/candiru/index.html




    http://rockandecology.blogspot.com/

  8. #8
    Δράκος ikonoklast's Avatar
    Join Date
    Jun 2006
    Location
    στη φάση για τα τάλαντα
    Posts
    13,268

    Default

    Και τι σχέση έχουν οι ευρωπαίοι πράσινοι με τον "αντιεξουσιαστικό χώρο" ή με την αριστερά;

  9. #9
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2006
    Posts
    1,388

    Default

    Quote Originally Posted by Candiru
    Η ανάληψη της εξουσίας είναι ένα δίκοπο μαχαίρι και μεγάλο μέρος των οικολόγων πράσινων το απεύχεται. Μόνο το να ασκούν αποτελεσματικές πιέσεις και να βγάζουν στη φόρα τις αντιπεριβαλλοντικές πολιτικές επιζητούν. Τώρα πολλοί θα το εκμεταλλευτούν και θα προδώσουν τις ιδέες τους, όμως αυτό είναι ανθρώπινο. Θα υπάρξει διάσπαση και ισχυρή κριτική όπως έγινε στη Γερμανία και τη Γαλλία.
    ουαου,δηλαδή το δίλημμα τίθεται μεταξύ του να κάτσω στην άκρη και να αφήσω τα αστικά κόμματα να κάνουν το κομμάτι τους και του να συμμετέχω κι εγώ ακολουθώντας τις ίδιες ακριβώς πολιτικές.Φουλ επαναστατικά πράματα!
    i would name her rock'n'roll.

  10. #10
    Τσουνάμι σε φλυτζάνι Candiru's Avatar
    Join Date
    Jun 2005
    Location
    Θες κιάλλο Νίκη;
    Posts
    16,120

    Default

    Quote Originally Posted by ikonoklast
    Και τι σχέση έχουν οι ευρωπαίοι πράσινοι με τον "αντιεξουσιαστικό χώρο" ή με την αριστερά;
    οι πράσινοι είναι δυο πόλοι: ο πιο αντιεξουσιαστικός με ορτάματα άμεσης δημοκρατάις, κλπ και οι πράσινοι περιβαλλοντιστές έως και καπιταλίζοντες, όπως κονΜπετίτ και Φίσερ. Ομως και οι δυο προέρχονται από τον χώρο της αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου. Γεράματα βλέπεις και εξουσία τους διέφθειραν.

    not saved

    εσύ προτείνεις επανασταση και κατά΄ληψη των ανακτόρων για πραγματική αλλαγή ή προπαντός αλλαγή συνειδήσεων για να είναι η αλλαγή βιώσιμη; Και ο Νικόλας Ασιμος τραγουδούσε: η επανάσταση αποδείχθηκε ένα όνειρο, διατηρούμε την εσώτερη μιζέρια μας με επαναστατική φρασεολογία.
    Ξέρετε γιατί όταν κάνετε μπάνιο στον Αμαζόνιο πρέπει να φοράτε... προφυλακτικό;

    http://www.trollart.com/sound/candiru/index.html




    http://rockandecology.blogspot.com/

  11. #11
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2006
    Posts
    1,388

    Default

    πάντα επανάσταση.στο τώρα.στο αύριο.στις 17 σεπτέμβρη.

    και τώρα και πάντα-εαακ και ιντιφάντα.




    σοβαρά όμως,εσείς πώς κάνετε αλλαγή συνειδήσεων θίγοντας αυστηρά και μόνο θέματα οικολογικά (σε 1η φάση τουλάχιστον, μέχρι να συμμετέχετε σε κυβερνήσεις) και αυτά χωρίς καν να τα θίγετε πολιτικώς αφού επιμένετε οτι είσθε υπεράνω των παρωχημένων εννοιών αριστεροδεξιάς.Δηλάδη σκοπός σας είναι η δημιουργία "οικολογικών συνειδήσεων" σε ένα καπιταλιστικό σύστημα;Πέραν το οξύμωρο του πράγματος,μάλλον συζητάμε σε ανύπαρκτη βάση.
    Οι κομμουνισταί απεναντίας τα λένε όλα στον κοσμάκη και αλλάζουνε και συνειδήσεις και προετοιμάζουνε και επαναστάσεις!

    Επίσης πώς ακριβώς το να επηρεάζεις συνειδήσεις δρα αντιπαραθετικά στην προοπτική μιας πιθανόν βίαιης επανάστασης;;Θα λεγα οτι μάλλον δρα προς αυτή την κατεύθυνση.Είπε κανείς εδώ οτι είναι υπέρ του αντάρτικου πόλεων;

    Υπόψιν,μπορείς να πεις οτι εσύ δεν είσαι με αυτά τα ελεεινά πασόκια και να καθαρίσεις.


    Α,και τα ανάκτορα τα κατέλαβε ο λαός,τέλος.
    i would name her rock'n'roll.

  12. #12
    Δράκος ikonoklast's Avatar
    Join Date
    Jun 2006
    Location
    στη φάση για τα τάλαντα
    Posts
    13,268

    Default

    Καντίρου η φιλο-ΕΕ, μεταρρυ8μιστική, διαχειριστική πολιτική του ευρωπαϊκού πράσινου κόμματος δεν έχει εξ' ορισμού επαφές με τον α/α χώρο (λόγω διαχείρισης) ή με την αντικαπιταλιστική αριστερά (λόγω της κάλυψης της ΕΕ και της συνυπευ8υνότητας για οποιαδήποτε πολιτική αυτή ασκεί και για εκατόχιλιάδες άλλους λόγους απο τα παλιά). Ο ευρύτερος χώρος των πασόκων με αριστερή αναφορά (συριζα, φόρουμ, α8ρωπιστικές μκο, ευρωκομμουνισμός, σεκ, κόμμα λεσβιακής χορτοφαγίας κ.α.) αδυνατώντας να διατηρήσει μια συνεπή αντικαπιταλιστική στάση και να επιχειρήσει να χτυπήσει τους βασικούς πυλώνες της πολιτικής που κατασπαράζει το περιβάλλον (οτι 8α γραφα τέτοια πράματα κάποια στιγμή δε το περίμενα ποτε), συνεχίζει να χαϊδεύει αυτιά και να διατηρεί αυταπάτες παρά να ευαισ8ητοποιεί όπως λες ψηφοφόρους και ρέστα. Αφου η κατευ8υντήριος της αναπτυξιακής αδιφαγίας δίνεται απο την ίδια την εε, όπως δίνεται και για τις αναδιαρ8ρώσεις σε εκπαίδευση και εργασία, γιατι στο διάολο εκατό χρόνια απο τότε που σας έσβησε απο το χάρτη η ρόζα, ακόμα βρικολακιάζετε πάνω στις ίδιες μπούρδες ρεφορμιστικού οτινανισμού; Εντάξει οι αποπάνω τα τρώνε χοντρά, οι άλλοι δε βαριέστε;

  13. #13
    Τσουνάμι σε φλυτζάνι Candiru's Avatar
    Join Date
    Jun 2005
    Location
    Θες κιάλλο Νίκη;
    Posts
    16,120

    Default

    Παραγωγισμός, προμηθεϊσμός, βιομηχανισμός και η αξία της φύσης στον Μαρξ

    (Με αφορμή το βιβλίο του P. Burkett “Marx and Nature”)

    Ένα από τα σημαντικότερα σημεία στα οποία ασκούν οι οικολόγοι κριτική προς τη μαρξιστική αριστερά είναι και το θέμα του «παραγωγισμού» ή όπως αλλιώς αναφέρεται στην Ελλάδα μιας άκριτης «λατρείας της ανάπτυξης» και της παραγωγής για την παραγωγή. Ο Γάλλος ευρωβουλευτής των Πράσινων, Αλαίν Λιπιέτζ, ο οποίος έχει και μια μακρά μαρξιστική πορεία, θεωρεί ότι «η οικολογία αντιτίθεται στο εργατικό κίνημα (και στον Μαρξισμό ιδιαίτερα), στο κεντρικό σημείο της “ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων”»1. Αλλού2, σημειώνει ότι θεωρεί τη διατύπωση «η εκμεταλλευτική και αλλοτριωτική ανάπτυξη των σχέσεων και των δυνάμεων της παραγωγής στον καπιταλισμό παραδόξως δημιουργεί το δυναμικό για πιο ικανοποιητικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπινων όντων και των φυσικών συνθηκών τους» ως τον τυπικό τελεολογικό παραγωγισμό που συνιστά τον κοινό πυρήνα του Μαρξ και του Στάλιν.

    Ο Λιπιέτζ συμφωνεί με τον Ted Benton, ο οποίος έδειξε ότι ο Μαρξ βλέπει την ιστορία ως μια προοδευτική «τεχνητοποίηση» (artificialization) του κόσμου, που απελευθερώνει την ανθρωπότητα από εξωτερικούς περιορισμούς που επιβάλλονται από την μη τελειοποιημένη ακόμη κυριαρχία της επί της φύσης. Αυτό τον οδηγεί – και μαζί και τους Μαρξιστές – στο να τείνει να υποτιμήσει τον χαρακτήρα αυτών των εξωτερικών περιορισμών που στην ουσία τους είναι οικολογικοί περιορισμοί.

    Σε παρόμοιους τόνους, ο Μ. Μπούκτσιν3 θεωρεί ότι ο Μαρξ αντιλαμβάνεται τη σχέση ανθρώπου – φύσης ως ανταγωνιστική και όχι ως συνεργατική. Πιο συγκεκριμένα αναφέρει: «η φύση, σύμφωνα με την ατυχή έκφραση του Μαρξ, είναι ένα “βασίλειο της αναγκαιότητας” που αντιτάσσεται ακατάπαυστα στις ένθερμες προσπάθειες του ανθρώπου για αυτοπραγμάτωση και ελευθερία. Στην περίπτωση αυτή ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με μια εχθρική “ετερότητα” που επενεργεί επάνω του με πιεστικό εξαναγκασμό, εναντίον του οποίου πρέπει να αντιτάξει τις δικές του δυνάμεις μόχθου και πανουργίας. Η ιστορία παίρνει τη μορφή ενός προμηθεϊκού δράματος όπου ο άνθρωπος αψηφά ηρωϊκά έναν βάναυσα εχθρικό φυσικό κόσμο και αυτοεπιβεβαιώνεται πεισματικά εναντίον του». Και συνεχίζει λίγο πιο κάτω: «Όλες οι ταξικές θεωρίες της κοινωνικής ανάπτυξης είναι ριζωμένες επί δύο σχεδόν αιώνες στην πεποίθηση ότι η “εξουσίαση της φύσης από τον άνθρωπο” απορρέει από την ανάγκη να “κυριαρχηθεί η φύση” ως προϋπόθεση για τη χειραφέτηση της ανθρωπότητας στο σύνολό της. Αυτή η αντίληψη της ιστορίας, που ήταν ήδη εμφανής στα πολιτικά γραπτά του Αριστοτέλη, επρόκειτο να αποκτήσει στα χέρια του Μαρξ την περιωπή μιας “σοσιαλιστικής επιστήμης” και προσφέρει μια ύπουλη δικαιολόγηση της ιεραρχίας και της κυριαρχίας εν ονόματι της ισότητας και της απελευθέρωσης. Σε τελική ανάλυση, ο πραγματικός αντίπαλος στη δοξογραφία της σοσιαλιστικής θεωρίας δεν είναι ο καπιταλισμός αλλά η φύση».

    Ο Λιπιέτζ αναφέρει μια άλλη φράση του Μαρξ: «Η εργασία δεν είναι παρά ο πατέρας του πλούτου – η φύση είναι η μητέρα» και λέει πως για τον Μαρξ η Μητέρα – Φύση λαμβάνονταν υπόψη μόνο για να υποταχτεί στις παραγωγιστικές διαταγές του Πατέρα – Εργασία, σε συμφωνία με μια παράδοση που πάει πίσω τουλάχιστον έως τον Αριστοτέλη: «η ύλη υπόκειται στη μορφή όπως η γυναίκα στον άντρα». Η εκ των προτέρων έμφαση του Μαρξ στις θετικές όψεις των μετασχηματιστικών

    δραστηριοτήτων του ανθρώπου και ο περιορισμός της κριτικής του στην καθεστηκυία τάξη μόνο στις παραγωγικές σχέσεις των ανθρώπων (χωρίς να συνεχίζει σε μια κριτική του περιεχομένου αυτής της παραγωγής), άνοιξε το δρόμο για τη ρήξη μεταξύ του Μαρξισμού και της ηθικής, του Μαρξισμού και της δημοκρατικής πολιτικής, του Μαρξισμού και της οικολογίας.

    Αυτή η κριτική του Μαρξισμού για το γεγονός ότι δεν λαμβάνει υπόψη του τους οικολογικούς περιορισμούς, έχει οδηγήσει ορισμένους να προτείνουν τον επαναπροσδιορισμό της σπάνης στο μαρξιστικό πλαίσιο ώστε αυτό να οδηγηθεί σε συμφιλίωση με την οικολογία4. Ωστόσο, ορισμένα σχετικά πρόσφατα έργα οικο-μαρξιστών μελετητών, αναδεικνύουν ορισμένες παραγνωρισμένες πτυχές του έργου του Μαρξ, θέλοντας να δείξουν ότι σε τελική ανάλυση καθόλου δεν είχε υποβαθμιστεί η εκμετάλλευση της φύσης στη μαρξιστική ανάλυση. Αναφερόμαστε ουσιαστικά στο βιβλίο του John Bellamy Foster5 και κυρίως στο βιβλίο του Paul Burkett6, βασικού συνεργάτη στο αμερικανικό περιοδικό “Capitalism, Nature, Socialism”. Στο βιβλίο του Burkett αμφισβητείται η ρετσινιά του «Προμηθεϊσμού» που έχει κολλήσει στο έργο του Μαρξ, λέγοντας ότι αυτός ποτέ δεν αρνήθηκε ότι η κοινωνία αναπτύσσεται σε εξάρτηση με το φυσικό της περιβάλλον και τους περιορισμούς που αυτό θέτει. Αντίθετα, κατηγορεί τον καπιταλισμό για το γεγονός ότι δεν αποδίδει αξία στη φύση και για το ότι με αυτή τη δικαιολογία καταχράται τους φυσικούς πόρους ως δήθεν «δώρα της φύσης». Η καπιταλιστική χρηματική αξία που αποδίδεται στους φυσικούς πόρους αντανακλά απλά την ανταλλακτική τους αξία και όχι την αξία χρήσης. Η απόδοση μιας «κοινωνικής» και όχι απλά «χρηματικής» αξίας στη φύση είναι και η αριστερή απάντηση που βρίσκει ο Burkett στο έργο του Μαρξ για να αντιταχθεί στη σύγχρονη τάση του νεοφιλελευθερισμού7 να αποτιμήσει σε δολάρια κάθε δάσος, λίμνη και ποτάμι (κάτι που σε τελική ανάλυση απομακρύνει και τους τελευταίους ενδοιασμούς από τους κεφαλαιοκράτες στο να εκμεταλλευτούν μέχρι τελικής καταστροφής αυτούς τους πόρους, εάν θεωρήσουν αυτό συμφερότερο, σε οικονομικούς όρους).

    Ο Burkett δέχεται την κριτική ενάντια στο Μαρξ που αφορά το «βιομηχανισμό» του, ένα όραμα που θέλει τους βιομηχανικούς εργάτες ως το μοχλό της κοινωνικής αλλαγής. Ωστόσο, βρίσκει στο έργο του τα θετικά εκείνα στοιχεία που μπορούν να αντιπαρατεθούν σε έναν μονόπλευρο βιομηχανισμό. Ιδιαίτερα επισημαίνει την επιμονή του Μαρξ στο ότι οι εργάτες δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα του να αγωνίζονται μόνο για τα στενά οικονομικά τους συμφέροντα, κάτι που μπορεί να τους οδηγήσει σε ανταγωνισμό με άλλους εργάτες και με όσους δεν έχουν δουλειά (κάτι εξαιρετικά επίκαιρο στις σημερινές συνθήκες της Ελλάδας, με τη συμφωνία για την εθελούσια έξοδο στον ΟΤΕ). «Πρέπει να μάθουν να δρουν ως κέντρα οργάνωσης της εργατικής τάξης για το ευρύτερο συμφέρον της συνολικής της απελευθέρωσης. Πρέπει να βοηθούν κάθε κοινωνικό και πολιτικό κίνημα προς αυτή την κατεύθυνση». Οι λαϊκοί αγώνες ενάντια στο κεφάλαιο περιλαμβάνουν με αυξανόμενους ρυθμούς αγώνες για μη-εμπορευματοποιημένες ή μερικώς εμπορευματοποιημένες κοινωνικές συνθήκες παραγωγής, όπως η εκπαίδευση, οι συγκοινωνίες, τα μέσα επικοινωνίας, η φροντίδα υγείας, οι υγιεινές συνθήκες και βέβαια η ποιότητα του φυσικού περιβάλλοντος.

    Τέλος, όσον αφορά την οικοδόμηση του σοσιαλισμού (ως σαφώς διακριτή από την επανάσταση ενάντια στον καπιταλισμό), ο Μαρξ, κατά τον Burkett, πάντα υπογράμμιζε τις περιβαλλοντικές παραμέτρους και την ανάγκη για μια ορθολογική ρύθμιση των ανθρώπινων σχέσεων με τη φύση, σε συμφωνία τόσο με τις ανάγκες της ανθρώπινης ελευθερίας και κοινότητας όσο και με τις αρχές της αειφορίας (sustainability)8. Η διαφορά βέβαια, έγκειται στην αποδοχή της αειφορίας σε ένα

    καθαρά ιστορικό και συγκυριακό πλαίσιο και όχι σε ένα «αιώνιο» και αμετάβλητο πλαίσιο σαν αυτό που υιοθετεί ας πούμε η Λέσχη της Ρώμης. Τα περιβαλλοντικά όρια ποτέ δεν μπορούν να είναι αμετάβλητα – αντίθετα, αυτά είναι άκρως δυναμικά και μεταβαλλόμενα, αλλά και εξαρτώμενα από κοινωνικές παραμέτρους (όπως π.χ. οι νέες τεχνολογικές επινοήσεις).

    Ο Burkett βέβαια, δεν αρνείται μια αυτοκριτική στάση ως προς το τι πήγε τελικά στραβά και η αριστερά αγνόησε με τόσο καταστροφικές συνέπειες τις περιβαλλοντικές παραμέτρους, αλλά και τους ίδιους τους θεωρητικούς της ταγούς. Η κριτική στρέφεται προς την τροπή που πήρε η οικοδόμηση του σοσιαλισμού στις χώρες του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Ο Burkett είναι ξεκάθαρος όταν αναφέρεται σε «δημοκρατικές μορφές αυτοδιεύθυνσης των παραγωγών». Σύμφωνα με τα λόγια του «ακόμη και όσοι κριτικάρουν το Μαρξ πρέπει να παραδεχτούν ότι το όραμά του για ελεύθερη ανάπτυξη των ανθρώπινων δυνατοτήτων βασισμένη σε συνεργατικά σχεδιασμένη και διευθυνόμενη παραγωγή διαφέρει πολύ από τους πειθαρχημένους, κρατιστικούς “σοσιαλισμούς” της πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. και των δορυφόρων της».

    Αυτή η ενδιαφέρουσα «οικολογική» αναβάπτιση στο έργο του Μαρξ είναι βέβαιο ότι μπορεί να συνεισφέρει σημαντικά στην προσέγγιση των δύο πολιτικών χώρων της οικολογίας και της αριστεράς (χαρακτηριστική είναι και η θετική βιβλιοκριτική προς το βιβλίο του Burkett που παρουσιάστηκε στο Synthesis/Regeneration, το έντυπο των Πράσινων των ΗΠΑ9). Ωστόσο, η ανηλεής ανατομία του μαρξιστικού έργου θα πρέπει να συνεχιστεί ώστε να βεβαιωθούμε αν έφερε ή όχι σπέρματα που αργότερα θα δώσουν «άνθη του κακού» στις χώρες του «υπαρκτού σοσιαλισμού».

    Αναφορές

    1. Lipietz A. 2000. Political Ecology and the Future of Marxism. Capitalism, Nature, Socialism, March 2000, vol. 11, no. 1 (issue 41): 69-86. http://lipietz.club.fr/MET/MET_MarxismCNS.htm

    2. Lipietz A. 2000. From Marx to Ecology and Return? A Brief Reply. Capitalism, Nature, Socialism, June 2000, vol. 11, no. 2 (issue 42): 102-110.

    http://lipietz.club.fr/ECO/ECO_CNS42ReplyFutMarx.htm

    3. Μπούκτσιν Μ. 1985. Η Ριζοσπαστικοποίηση της Φύσης. Εκδ. Ελ. Τύπος.

    4. Carpenter G. 1996. Επαναπροσδιορίζοντας τη σπάνη: Ο Μαρξισμός και η Οικολογία σε συμφιλίωση. Δημοκρατία και Φύση, τ. 2: 133-156.

    5. Foster J.B. 2000. Marx’s Ecology. Monthly Review Press, New York.

    6. Burkett P. 1999. Marx and Nature. A Red and Green Perspective. St. Martin’s Press, New York.

    7. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι συχνές αναφορές του Economist στο πως οι δυνάμεις της αγοράς μπορούν να αποδειχθούν ο καλύτερος φίλος του περιβάλλοντος! Για ένα πρόσφατο δείγμα: The Economist, April 23rd-29th 2005, Rescuing environmentalism.

    8. Foster J.B. 2000. Marx’s Ecological Value Analysis (a review of P. Burkett’s Marx and Nature). Monthly Review, vol. 52, No. 4. http://www.monthlyreview.org/900jbf.htm

    9. Smith T. 2000. Review: James Bellamy Foster’s Marx’s Ecology, Paul Burkett’s Marx and Nature. Synthesis/Regeneration, 23 (Fall 2000). http://www.greens.org/s-r/23/23-14.html

    Του οικο-θεωρητικού



    (πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα

    της Οικολογικής Κίνησης Θεσσαλονίκης «Εν Οίκω»,

    φύλλο 62, Σεπτέμβριος 2005, σελ. 13-14)
    Ξέρετε γιατί όταν κάνετε μπάνιο στον Αμαζόνιο πρέπει να φοράτε... προφυλακτικό;

    http://www.trollart.com/sound/candiru/index.html




    http://rockandecology.blogspot.com/

  14. #14
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2005
    Location
    Sto metaixmio
    Posts
    1,407

    Default

    ante gamhsou re sou gamane th zwh ap oles tis meries kai asxoleisai me thn oikologia.st arxidia mas re,as psofhsoun oi xelwnes, as eksafanistoun. zmpoutsa mas. (stamata na asxoleisai me deyterouses antitheseis kefalaiou-ergasias,kalytera na les gia deliverades)
    And I'll smile and I'll learn to pretend
    And I'll never be open again
    And I'll have no more dreams to defend
    And I'll never be open again




    Must I always be alone?

  15. #15
    nihil pop metamelia3's Avatar
    Join Date
    Mar 2006
    Location
    the city
    Posts
    8,350

    Default

    Μια διευκρίνιση, παρακαλώ: Χορτοφάγα Λεσβία είναι το πολιτικό ον που σε γενικές γραμμές δεν τρώει κρέας;
    this is radio freedom.

Similar Threads

  1. Πολιτική και μουσική.
    By Vicotnik in forum General Discussion
    Replies: 21
    Last Post: 28-08-2014, 04:04
  2. Πολιτική κεράσματος
    By psychotron in forum General Discussion
    Replies: 50
    Last Post: 28-01-2007, 04:59

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •