Νεκρός ο Νίκος ο Νικολαΐδης.

[ikonoklast]

Διακεκριμένη φυσιογνωμία της 7ης Τέχνης, ο βραβευμένος σκηνοθέτης, σεναριογράφος και συγγραφέας Νίκος Νικολαΐδης «έφυγε» την Πέμπτη από τη ζωή από πνευμονικό οίδημα. Γλυκιά συμμορία, Πρωινή περίπολος, Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα, Singapore Sling οι γνωστότερες ταινίες του, ενώ υπήρξε συγγραφέας του «Οργισμένου Βαλκάνιου».

Γεννημένος το 1939 στην Αθήνα, ο Νίκος Νικολαΐδης εργάστηκε στον κινηματογράφο και για ένα μεγάλο διάστημα και στη διαφήμιση. Έκανε τη σκηνοθετική του εμφάνιση στις αρχές του 1960 με τις μικρού μήκους Lacrimae Rerum και Ανευ όρων. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 με το φιλμ Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα έως την τελευταία του ταινία το 2005, The Zero Years, δεν έπαψε να διχάζει κοινό και κριτικούς.

Προσφιλή του θέματα ήταν η δεκαετία του '50 και το φιλμ νουάρ, το παιχνίδι μεταξύ σεξ και θανάτου, η συντροφικότητα και ο έρωτας. Οι ήρωές του συνήθως είναι άνθρωποι στα όρια, σε παράλογες ή ακραίες καταστάσεις, που παίζουν το τελευταίο τους χαρτί. Ο ίδιος ο Νικολαΐδης, όταν ολοκλήρωσε το Τhe Zero Years, είχε δηλώσει ότι επρόκειτο για την τελευταία του ταινία.

«Το ανεξάρτητο και ανατρεπτικό του βλέμμα θα είναι πάντα στην καρδιά και τη μνήμη μας» αναφέρει σε συλλυπητήριο τηλεγράφημά της η διοίκηση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, που ετοιμάζει πλήρες αφιέρωμα στο έργο του, στην επόμενη διοργάνωση.

«Μια διακεκριμένη φυσιογνωμία της 7ης Τέχνης, ο πολυβραβευμένος κινηματογραφιστής, σεναριογράφος και συγγραφέας Νίκος Νικολαΐδης, έφυγε από κοντά μας. Ανατρεπτικός και προκλητικός, δημιούργησε μια ξεχωριστή κινηματογραφική γραφή με πρωτότυπη θεματολογία και αναπάντεχους ήρωες. Οι ταινίες του διαμόρφωσαν, αναμφισβήτητα, στην Ελλάδα ένα νέο εναλλακτικό, κινηματογραφόφιλο κοινό. Το κινηματογραφικό του έργο αποτελεί σταθμό στην ιστορία του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου. Εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του» αναφέρει σε δήλωσή του ο υπουργός Πολιτισμός Γιώργος Βουλγαράκης.

Ο Νίκος Νικολαΐδης κηδεύεται την Παρασκευή από τα νεκροταφείο Κηφισιάς.

Newsroom ΔΟΛ

[freak brother]

r.i.p

ta kourelia tragoudoun akoma omws...

kai ena poly wraio arthraki apo ton Leanh sthn sportday.

SEE YOU IN HELL, DARLING

Είχα την τύχη να τον γνωρίσω την άνοιξη του ’84. Ανηφόρισα τη Δηλιγιάννη στην Κηφισιά παρέα με μια ομάδα σπουδαστών δραματικής σχολής από τη Θεσσαλονίκη, που θέλαμε να μεταφέρουμε στο θέατρο «Τα Κουρέλια». Επρεπε, όμως, να πάρουμε την άδειά του. Με είχε φέρει σε επαφή μαζί του ο ηθοποιός Τάκης Μόσχος, ο πρωταγωνιστής στη «Γλυκιά Συμμορία», την ταινία που τον Οκτώβρη του '83 στο φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης είχε αφήσει άφωνους κοινό και κριτικούς. Εμελλε μάλιστα ως γενιά να μας σημαδέψει. Μας υποδέχθηκε ο ίδιος, μας πέρασε στο σαλόνι και μας κέρασε καφέ. Θυμάμαι ότι δεν κάθισα στον καναπέ, αλλά παρατηρούσα όρθιος το σπίτι έχοντας την εντύπωση ότι δεν το βλέπω για πρώτη φορά. «Τι κοιτάζεις», με ρώτησε. Αυτό δεν είναι το σπίτι... πήγα να πω. «Ναι, το σπίτι στα "Κουρέλια"», με διέκοψε. «Εδώ μέσα γύρισα όλη την ταινία. Ο καναπές που κάθεστε, είναι αυτός που βρισκόταν ξαπλωμένο στην ταινία το πτώμα, στο σελοφάν. "Πτώμα η κυρία", θυμάστε την ατάκα», μας ρώτησε χαμογελώντας. «Και αυτό πίσω σου είναι το θρυλικό φλιπεράκι από τη "Γλυκιά Συμμορία". Το πήρα μετά την ταινία και το έφερα εδώ. Ολα εδώ τα κάνω», μας εξομολογήθηκε. «Τη "Συμμορία" τη γύρισα πέντε δρόμους παρακάτω, αν θέλετε, θα σας πάω μετά να δείτε το σπίτι. Μένουν μέσα Τούρκοι ή Κούρδοι, αν δεν κάνω λάθος, πολιτικοί πρόσφυγες. Αυτοί να δείτε τι “Γλυκοσυμμορίτες” είναι. Δεν φεύγω σχεδόν ποτέ από την Κηφισιά. Φοβάμαι να φύγω. Το κέντρο με τρομάζει. Εχω περίπου δέκα χρόνια να κατέβω. Βγαίνω μόνο για να πάρω τσιγάρα, εφημερίδες, περιοδικά, να κάνω καμιά βόλτα, να αγοράσω κανένα βιβλίο, να νοικιάσω καμιά ταινία. Μόνο σε βίντεο βλέπω ταινίες. Στο επόμενό μου φίλμ (σ.σ.: «Πρωϊνή Περίπολο»), που τώρα ολοκληρώνω το σενάριο, σκοπεύω τα γυρίσματα να τα κάνω και αυτά στην Κηφισιά. Αν μου δώσει άδεια ο δήμαρχος, γιατί μετά τα "Κουρέλια" και τη "Συμμορία" με φοβούνται». «Και εγώ νόμιζα ότι η επόμενή σου ταινία θα ήταν τα "Γουρούνια στον άνεμο", (το βιβλίο του, που μόλις είχε κυκλοφορήσει)», πρόλαβα να πω. «Τρελός είσαι», μου απάντησε, κοιτώντας με στα μάτια. «Το Πεδίον του Αρεως, σε μια από τις ηρωϊκές μου εξόδους στην πόλη, είδα ότι έχει γεμίσει πλαστικές καρέκλες. Το θέαμα είναι αντιαισθητικό. Πώς μπορούν οι πλαστικές καρέκλες να δώσουν χρώμα και ατμόσφαιρα σε ένα φίλμ; Μετά, ξέρεις πόσα χρήματα χρειάζονται για να τις αντικαταστήσεις; Ο μισός προϋπολογισμός θα μας φύγει στα ντεκόρ». Μιλούσε σαν να είχε να συναντήσει άνθρωπο χρόνια. Πήγα πρωί, φάγαμε μαζί του και όχι μόνο μας έδωσε το ο.κ. για το θεατρικό, αλλά προθυμοποιήθηκε να μας βοηθήσει στη σκηνοθεσία. Φύγαμε βράδυ. Την υπόσχεσή του την κράτησε. Μας πήγε να δούμε το σπίτι της «Γλυκιάς Συμμορίας». Μπροστά στην πράσινη βαριά καγκελόπορτα του σπιτιού, μας είπε: Αν θέλετε, επιστρέφουμε για ποτό, αν όχι, δραπετεύετε». Ντραπήκαμε και φύγαμε. Το πόσο το μετάνοιωσα, πέρασαν χρόνια να το ξεπεράσω. Ο Νικολαΐδης ήταν μαζί με τον Αλέξη Δαμιανό, οι τελευταίοι πραγματικοί δημιουργοί στον ελληνικό κινηματογράφο. Δεν εμπνεύστηκαν από κανένα και ενέπνευσαν πολλούς. Δεν μιμήθηκαν κανένα ύφος και καμία σχολή. Ηταν μόνοι τους μια σχολή. Τα «Κουρέλια» ήταν η πρώτη ταινία, που όταν τελείωσε, έκατσα να δω και την επόμενη προβολή. Η ασπρόμαυρη φωτογραφία του Σταύρου Χασάπη αιώνες φωτός μπροστά. Στη «Γλυκιά Συμμορία» έπιασα τον εαυτό μου να δακρύζει. Δεν έχει καταφέρει να μιλήσει άλλη ταινία παγκοσμίως, με τόση καθαρότητα και αμεσότητα για τον υφέρποντα φασισμό. Για τον Νικολαΐδη, όλα ξεκίνησαν, όταν ο κρετίνος ο Πέρι Κόμο τραγούδησε την Γκλεντόρια και τελείωσαν με τα zero’s years, από τα οποία δεν θα ξεφύγει κανείς. Ούτε ο ίδιος… Αλλά να θυμάστε τα λόγια του: «Μην τους αφήσετε όμως τους καργιόλιδες να μπουν μέσα... και αυτός ο ήλιος, ο πούστης, δεν τελειώνει ποτέ…»

[deadbird]

respect.

[wom]

Πρωινή περίπολος

ΕΠΟΣ

EDIT: ΕΤ1 κανα δυο ωρες συνεντευξη και Συμμορια για βραδυ

[Abruzzi]

ο χαμενος τα πηρε ολα,rip

[Pinatero]

τα "Οργισμενος Βαλκανιος" και "Γουρουνια στον ανεμο" προτεινονται αφοβα! στο top3 των αγαπημενων μου Ελληνων σκηνοθετων! RIP

[Kingdom Gone]

respect.

.
κι απ τις λίγες φορές που το εννοώ εκατό τοις εκατό.

[pitchfork]

Δεν το ήξερα.

Κρίμα ρε γαμώτο, μιλάμε για τον κορυφαίο, τι να πω, ήμουν φανατικός θαυμαστής του.

RIP

[ikonoklast]

Επειδή αυτή τη βδομάδα μου τη βάρεσε κάπως και κά8ομαι και ξαναβλέπω νικολαίδη με πά8ος νομίζω οτι καλό 8α ήταν να το κάνετε και σεις που μέχρι τώρα απείχατε. Να μια καλή αρχή:

Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα

Γλυκιά συμμορία

O χαμένος τα παίρνει όλα

Θα σε δω στην κόλαση αγάπη μου

[wom]

Πρωινή περίπολος

ΕΠΟΣ

[Shadowking]

Κάνα λινκι για καλύτερη ποιότητα και download;

[Dythor]

Μια στεκιά στο μάτι του Μοντεζούμα, Ο χαμένος τα παίρνει όλα

Respect.

[Esteban]

Ο Νίκος ο Νικολαϊδης ήταν μπάτσος; :O