μπάμπ
Mετά από χρόνια και ζαμάνια πήρα το νέο δισκάκι στα χέρια μου μέσα στη βδομάδα που μας πέρασε. Oμολογώ οτι το πρώτο άκουσμα με παραξένεψε κάπως, γιατί πρόσεξα αρκετές αλλαγές στον ήχο, κάτι που να πω την αλήθεια δεν το περίμενα σε τέτοιο βαθμό. Πλέον ο ήχος των LF έχει εμπλουτιστεί με πολλά περισσότερα ηχοτοπία, σε μερικά σημεία ακόμη και ετερόκλητα, και προσωπικά ακούω εκει μέσα από πρώιμους Mastodon μέχρι Down, Pantera και BLS. O stoneroήχος και η γενικότερη stonero-αισθητική έχουν περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό κάτι που στην αρχή δεν μου άρεσε και τόσο, αλλά με τις ακροάσεις παρατήρησα οτι το "χωνευτήρι" του νέου δίσκου αναδεικνύει σιγά σιγά τις πολλές διαστάσεις του με εθιστικό τρόπο, και τελικά δεν μου λείπει και τόσο η στονερίλα του πρώτου. Πάντως μιλάμε για ένα δίσκο που αν και μένει εν πολλοίς στο "sludge n roll" μότο, είναι σαφώς πιο "παιχνιδιάρης" και "καλλιτεχνικός" από τον πρώτο.
Originally Posted by regularpaul
