Ο Λαός Ξεχνά Τι Σημαίνει Αριστερά

[DM]

Προς αναγνώστας

Παρατίθενται φωτογραφίαι και κείμενα, που στοιχειοθετούν τα εγκλήματα και τας προδοσίας του ΚΚΕ. Πρέπει να τα μάθουν οι νέοι, διότι η αριστερά προπαγάνδα παρεποίησε ή απεσιώπησε την αλήθειαν.

Καλώ τους αριστερούς και τους υποστηρικτάς των να σχολιάσουν τα στοιχεία, που παραθέτω, διότι να τα αντικρούσουν είναι αδύνατον. Απλώς ας αποτολμήσουν να τα σχολιάσουν. Ούτε αυτό θα κάνουν, αλλά θα τα αποσιωπήσουν, όσο μπορούν. Θα προσπαθήσουν δηλαδή αυτό το βιβλίο να περάση απαρατήρητο, να μη διαβασθή, ώστε να μη πληροφορηθή ο κόσμος και ιδίως οι νέοι την πραγματικότητα.

Καλώ τον Έλληνα και την Ελληνίδα να μελετήσουν προσεκτικώς τας φωτογραφίας και τα κείμενα, δια να εννοήσουν το μέγεθος των εγκλημάτων και της προδοσίας του ΚΚΕ και να τοποθετηθούν αποφασιστικώς κατά συνείδησιν απέναντι του.

Σήμερον οι εθνοπροδοται και οι εγκληματίαι του ΚΚΕ μετέχουν της δημοσίας ζωής, τους τιμούν τα πολιτικά κόμματα και επι πλέον παριστάνουν τα θύματα! Σχεδόν ολαι αι τηλεοράσεις και αι εφημερίδες προβάλλουν τον αριστερισμό, προβάλλουν αριστερούς και αριστεράς θέσεις, ώστε δικαίως διερωτώμαι: ποίος ενίκησε στον αυμμοριτοπόλεμο; η Εθνική Ελλάς; ή το προδοτικό ΚΚΕ;

Φυσικά τότε ενίκησαν οι πατριώται, αλλά τώρα επικρατούν οι προδόται. Και τούτο αποτελεί ιστορικήν αδικίαν, την οποίαν εν γνώσει των διαπράττουν όλα τα πολιτικά κόμματα και ο εκφυλισμένος ψευδοπνευματικός κόσμος.

Έναντι της κομμουνιστικής προπαγάνδας προτείνομεν την άλήθειαν των πραγματικών γεγονότων. Σείς θα κρίνετε.

Κωνσταντίνος Πλεύρης

[DM]

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Επανειλημμένως τονίζεται από διαφόρους, ότι ο λαός πρέπει να ενθυμήται την ιστορίαν του. Ορθόν. Όποιος ενθυμείται το παρελθόν, διδάσκεται δια το παρόν και το μέλλον. Ορθόν. Λέγουν ακόμη, ότι οι λαοί που λησμονούν είναι καταδικασμένοι να υποπέσουν εις λάθη. Ορθόν.

Ύπό το πνεύμα των ανωτέρω απόψεων επιθυμώ με την έκδοσιν της παρούσης εργασίας να συνεισφέρω στην λαϊκήν μνήμην, πράγμα δια το οποίον ασφαλώς ουδείς θα έχη αντίρρησιν. Υποθέτω.

Μέχρι τώρα εσημειώθη το φαινόμενο να κατηγορήται η Δεξιά παράταξις και κατά κόρον επανελήφθη το υστερικόν σύνθημα: «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά».

Το σύνθημα αυτό το φωνάζουν κυρίως εκείνοι, οι όποιοι ευθύνονται με αποτρόπαια εγκλήματα, τα οποία διέπραξαν εις βάρος του Ελληνικού Λαού και με κραυγαλέας εθνοπροδοσίας. Ταυτοχρόνως, ουδείς δεξιός πολιτικός ή μη διαμαρτύρεται. Οι δεξιοί ανέχονται να υβρίζωνται και να κατηγορούνται από αποδεδειγμένους ενόχους εγκλημάτων και προδοσιών. Διατί; Διότι είτε φοβούνται, είτε υπέστησαν πλύσιν εγκεφάλου και ενώ έπρεπε να ήσαν κατήγοροι μετεβλήθησαν ψυχολογικώς εις κατηγορουμένους. Αυτό επιβάλλεται να σταματήση. Η ιστορική αλήθεια πρέπει να αποκατασταθή.

Σκοπός επίσης του παρόντος είναι η συμβολή του στην δημοσιότητα της αληθείας. Τα γεγονότα, όπως απετυπώθησαν εις φωτογραφίας και κείμενα ομιλούν από μόνα των και δεν χρειάζονται σχόλια η επεξηγήσεις. Τα πάντα φαίνονται καθαρώς, όπως ακριβώς είναι. Ομιλούν και πράττουν οι ίδιοι οι υπεύθυνοι της Αριστεράς, άκρας και μή, που έκαναν ειδεχθείς κακουργίας και προδοσίας.

Κάποτε κάποιος οφείλει να τολμήση και κατά πρόσωπον να διακήρυξη την αλήθειαν. Τούτο πράττω, ως ελάχιστον χρέος έναντι των θυμάτων της αριστεράς θηριωδίας και εθνοπροδοσίας.

Ήλθεν επί τέλους η ώρα να μάθη η Ελληνική Νεολαία την άλήθειαν. Τέλος στην παραπληροφόρησιν. Τέλος στον αποπροσανατολισμόν. Η ώρα της αληθείας εσήμανε.

Γνωρίζω ότι με το βιβλίο μου θα προκαλέσω. Αδιαφορώ. Το μοναδικόν μου μέλημα είναι να είμαι ειλικρινής. Και πράγματι λέγω την αλήθειαν, επειδή παρουσιάζω στοιχεία, που όλα προέρχονται από τους αριστερούς. Τους εξαναγκάζω να αυτοαποκαλυφθούν και εύχομαι να παύση ο λαός να ξεχνά τι σημαίνει Αριστερά.

Η εγκληματική και προδοτική παράταξις με ψυχήν το ΚΚΕ και τα όργανα του (ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ, ΟΠΛΑ κ.τ.λ.) που αιματοκύλισε και κατεπρόδωσε την Ελλάδα ευθύνεται, δια την είσαγωγήν της σφαγής ως μέσου πολιτικής πάλης.

Αι πολιτικοί αντιθέσεις μπορούν και πρέπει να συνυπάρχουν με τας ανθρωπίνους σχέσεις. Αυτό επιβάλλει η λογική και η ηθική. Αντιθέτως, η εγκληματική παράταξις τοϋ ΚΚΕ παρεμέρισε κάθε άνθρωπίνην σχέσιν και αντιμετώπισε τον πολιτικόν της αντίπαλον όχι με επιχειρήματα, αλλά με το σφάξιμο.

Όποιος δεν είναι μαζί μας, σφάξτε τον. Βγάλτε του τα μάτια. Σπάστε του τα κόκκαλα. Κρεμάστε τον. Έτσι ακριβώς υπήρξε η τακτική του αριστεροκομμουνισμού, που θα την ιδήτε παρακάτω. Τώρα μήπως είναι διαφορετικοί; Αμφιβάλλω. Διατί; Διότι δεν μετανοούν διά τα εγκλήματα των, τα όποια μάλιστα επαινούν και ακόμη κατηγορούν τα θύματα των. Το κονσερβοκούτι, η εξόρυξις οφθαλμών, οι ακρωτηριασμοί, αι δολοφονίαι, τα βασανιστήρια πρέπει να καταγγελθούν κι όχι να αποσιωπηθούν.

Αισθάνομαι την ανάγκην να κατακρίνω τους ψευτοδεξιούς πολιτικούς, οι οποίοι δεν ετόλμησαν μέχρι τώρα να κάνουν παρεμφερείς εκδόσεις. Μονάχα ψήφους της δεξιάς γνωρίζουν να υφαρπάζουν. Εντροπή τους.

Τα προδοτικά κείμενα και αι φωτογραφίαι φρίκης, που δίδω στην δημοσιότητα να τα προσέξη ιδιαιτέρως η ευαίσθητος νεολαία μας. Να συγκινηθή από την τραγωδία του Έθνους μας και να σφίξη τα δόντια. Η ώρα της Τιμωρίας θα έλθη. Τιμή και δόξα στους νεκρούς. Το αίμα των θα βαρύνη αιωνίως τους δολοφόνους.

Από λογικής και ηθικής απόψεως είναι τελείως απαράδεκτος η αδιαφορία των θυμάτων της κομμουνιστικής θηριωδίας. Συγκεκριμένως, επανειλημμένως οι εγκληματίαι του ΚΚΕ έσφαξαν Έλληνας. Οι γονείς αυτών η τα παιδιά των ανεπιτρέπτως παραμένουν αδιάφορα. Αδρανούν. Εγνώρισα πολλούς οι όποιοι μου είπαν: «τον πατέρα μου τον έσφαξαν οι κομμουννισταί..». Στην απορίαν μου: «Και τι κάνεις;» απήντησαν απλοϊκώς: «Τι να κάνω;». Έγινε επομένως τόσο βαθεία πλύσις εγκεφάλου, ώστε οι στενοί συγγενείς των θυμάτων αποφεύγουν ακόμη και να ομιλήσουν δια τους ιδικούς των, οι οποίοι εδολοφονήθησαν ή εβασανίσθησαν από τους σφαγείς του Ελληνικού Λαού, κατά την διάρκειαν των αιμοσταγών «γύρων».

Συμβαίνει μάλιστα και το απίθανον, οι κομμουνισται να διαμαρτύρωνται, όταν τελήται μνημόσυνον, δια τα θύματα των. Τί άλλο μένει να ανεχθώμεν; Πράγματι είναι προκλητική αυθάδεια της αριστεράς, η οποία αποκαλεί τα μνημόσυνα των σφαγιασθέντων «εορτές μίσους» ενώ το αληθές είναι, ότι ούτε περί εορτών πρόκειται, ούτε περί μίσους. Τα παιδιά, οι γονείς και οι συγγενείς των θυμάτων έχουν θρησκευτικόν καθήκον και οπωσδήποτε δικαίωμα να τιμήσουν την ιεράν μνήμην των νεκρών των. Τελούν λοιπόν μνημόσυνον στον χώρον της θυσίας (Μελιγαλά, Φενεό, Περιστέρι, Ούλεν κ.τ.λ.) και οι αριστεροί κραυγάζουν περί «εορτών μίσους». Τa ίδια γράφουν και αί εφημερίδες, τα ίδια λέγουν και οι πολιτικοί. Αίσχος. Οι Δεξιοί τελικώς προσέρχονται με δισταγμό, όσοι προσέλθουν. Ολίγοι είναι οι γενναίοι, οι οποίοι αντικρούουν την αριστεράν προπαγάνδαν. Η Αριστερά επιδιώκει να λησμονήση ο λαός την αλήθειαν. Εις τα γεγονότα αντιτάσσει την προπαγάνδα, με συνέπειαν οι ίδιοι οι παθόντες οι Δεξιοί, να αισθάνονται ένοχοι (!) που ήσαν θύματα.

Αυτά πρέπει να τελειώσουν και θα τελειώσουν, όπως πάντοτε τελειώνουν όλα τα ψεύδη. "Εως τότε υπομονή. Όχι όμως περαιτέρω ανοχή. Οι αριστεροί πρέπει να καταγγελθούν, δια τα εγκλήματα και τας προδοσίας. Το σύνθημα των «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά» καταρρέει προ της πραγματικότητος. Αι συκοφαντίαι εις βάρος της Δεξιάς θα διαλυθούν. Η αλήθεια θα λάμψη. Η αλήθεια θα νικήση το ψεύδος.

Ωστόσον ανακύπτουν βαρύταται εύθύναι κατά των πολιτικών, οι οποίοι συνηλλάγησαν με την αριστεράν, μετά τον τριετή συμμοριτοπόλεμον. Ενώ ήσαν ακόμη ανοικτοί οι τάφοι και δεν είχαν επουλωθεί αι πληγαί των τραυματιών Στρατιωτών του Έθνους, οι πολιτικάντηδες με αμνηστίας και αφέσεις αμαρτιών επέτρεψαν στους κομμουνιστάς να συμμετάσχουν, εις τας εκλογάς. Έτσι ενεφανίσθη το άθλιον φαινόμενον, οι Δεξιοί νεκροί και οι αριστεροί στη Βουλή. Τα θύματα εσάπισαν εις τάφους, ενώ οι θύται, πλουσιοπαρόχως αμειβόμενοι βουλευταί κ.τ.λ. Το αμείλικτον ερώτημα παραμένει: ποιός ενίκησε στον συμμοριτοπόλεμον; Εν τω μεταξύ, ο καπετάν Χάρος (έσφαξε 800 Έλληνας) διεμαρτύρετο, διότι εξωρίσθη (!) υπό της 21ης Απριλίου...

Δι' όλας αυτάς τας βάναυσους αδικίας κατά της Δεξιάς, κάποιοι πρέπει να πληρώσουν. Και θα πληρώσουν. Ενθυμηθήτε με, κάποτε θα τους έλθη ο λογαριασμός. Καθυστερημένος, βεβαίως, αλλά θα τους έλθη.

Ουδέποτε δι' ουδένα λόγον θα κρύψω τας σκέψεις μου. Σκέπτομαι μεγαλοφώνως. Αγανακτώ όταν βλέπω τους εθνοπροδότας εγκληματίας Μάρκο Βαφειάδη και Νίκο Ζαχαριάδη να κηδεύονται μέ την Ελληνικήν Σημαίαν, με τας ευλογίας της Εκκλησίας, άθεοι όντες, και με την συνοδείαν τεθλιμμένων πολιτικών όλων των παρατάξεων. Η «Νέα Δημοκρατία» απέστειλε τον βουλευτήν της κ. Βύρωνα Πολύδωρα στην κηδεία του Ζαχαριάδη, όπου κατέθεσε στέφανον! Δηλαδή, τι ετίμησε η Ν.Δ. στον Ζαχαριάδη; Ούτε μπορώ να μην αγανακτήσω όταν βλέπω τον εθνοπροδότη εγκληματία Φλωράκη (καπετάν Γιώτη) να ομιλή στην τηλεόρασιν, ενώ γνωρίζω ότι πρόκειται περί ειδεχθούς σφαγέως του Ελληνικού λαού, ο οποίος έπρεπε προ πολλού να είχε απαγχονισθή. Εφθάσαμεν στο σημείον ο τ. Υπουργός Δικαιοσύνης Γιαννόπουλος να έχη στο γραφείο του φωτογραφία του αρχισφαγέως Βελουχιώτη. Και πολλά άλλα. Υπάρχει πάντως Θεία Δίκη.

Είναι μια αλήθεια που πρέπει να την δεχθούν όλοι. Δηλαδή, ότι αι πολιτικαί ιδεολογίαι δεν έχουν μόνον καλά ή μόνον κακά. Οι φανατικοί κατά τρόπον παράλογον υποστηρίζουν πώς όλα όσα πιστεύουν είναι ορθά και όλα όσα πιστεύουν οι αντίπαλοι των είναι λάθος.

Τούτο εφαρμόζουν οι αριστεροί, οι οποίοι διακηρύσσουν, ότι όλα τα κακά προέρχονται από τους Δεξιούς. Η Δεξιά παράταξις είναι η άρνησις, η οπισθοδρόμησις, η αντίδρασις, ενώ η Αριστερά είναι η πρόοδος, η κοινωνική δικαιοσύνη, η ελευθερία κ.τ.λ.

Επί πλέον οι αριστεροί «κατηγορούν» τους Δεξιούς ως φασίστας. Ενώ αυτοί είναι οι δημοκράται. Μέχρι που και οι κουκουέδες, οι τυφλοί οπαδοί της τυραννικής τέως Σοβιετικής Ενώσεως, αποκαλούν τους Δεξιούς φασίστας. Πραγματικώς αποτελεί γελοιότητα, οι σταλινικοί να αυτοαποκαλούνται δημοκρατικοί και να χαρακτηρίζουν τους Δεξιούς ως φασίστας.

Το πολιτικόν πάθος εσκότισε τον νουν. Έχω υποστεί προσωπικώς τας συνεπείας αυτής της σχιζοφρενικής αντιλήψεως. Ο αριστερομαρξισμός και αι παραφυάδες του με χαρακτηρίζουν φασίστα. Ενθυμούμαι ότι εις κάποιαν τηλεοπτικήν συζήτησιν οι αριστεροί εδήλουν ηγανακτισμένοι «ότι δεν συνομιλούν με τον φασίστα Πλεύρη». Στην Νομικήν Σχολήν έσπασαν τας θύρας του αμφιθεάτρου, δια να μη λάβω μέρος εις συζήτησιν. Εις την Ν. Σμύρνην εκυκλοφόρησαν προκηρύξεις και εκάλεσαν τον λαόν να δράση, δια να μην ομιλήσω. Τα ίδια στην Θεολογικήν Σχολήν και εις πλήθος περιπτώσεων οι αριστερομαρξισταί προέβησαν εις βιαιοπραγίας ή ηρνήθησαν να ομιλήσουν μαζί μου.

Μολαταύτα οι κύριοι αυτοί υποστηρίζουν τον Λένιν, τον Κάστρο, τους αναρχικούς και άλλους τέτοιους, οι οποίοι ως γνωστόν κατέσφαξαν τους διαφωνούντος μαζί των.

Όταν πρόκειται περί δικτατόρων του μαρξισμού, αναστέλλεται η δημοκρατική ευαισθησία των αριστερών. Κάποιος κάποτε πρέπει να τους πληροφόρηση ότι η φράσις «να μη μιλήση» σημαίνει άρνησι της δημοκρατίας. Η δημοκρατία, λέγουν, πιστεύει στον διάλογο και στην ελευθερία εκφράσεως της γνώμης. Επομένως, η απαγόρευσις να ομιλήση ο οποιοσδήποτε είναι αντιδημοκρατική πράξις.

Δυστυχώς, η προπαγάνδα κατώρθωσε να δυσφήμηση την Δεξιάν. Ωστόσον, η ιδία η προπαγάνδα από την φύσιν της έχει ένα ελάττωμα: δεν διαρκεί δια πάντα. Αντιθέτως, η αλήθεια διαθέτει αιωνίαν ισχύν και στο τέλος επιβάλλεται. Στην σύγκρουσιν μεταξύ προπαγάνδας και αληθείας, η προπαγάνδα κερδίζει μάχας, αλλά χάνει τον πόλεμον. Τελικώς, το αληθές θριαμβεύει.

Η αριστερά προπαγάνδα φαίνεται παντοδύναμος, διότι οι Δεξιοί συν τοις άλλοις αδιαφορούν. Εαν οι Δεξιοί αποφασίσουν να δραστηριοποιηθούν, ουδέν θα τους σταματήση. Όσοι αγαπούν την πατρίδα οφείλουν να αντικρούουν την προπαγάνδα των αριστερών.

Μερικοί πρακτικοί τρόποι είναι οι ακόλουθοι:

- Να ψηφίζουν υποψηφίους βουλευτάς μόνον εκείνους, οι όποιοι δημοσίως δηλούν ότι είναι εθνικισταί.
- Να διαμαρτύρωνται με τηλεφωνήματα ή επιστολάς, εναντίον του οιουδήποτε συκοφαντεί την Δεξιάν.
- Να λέγουν παντού με παρρησίαν, ότι είναι Δεξιοί και ταυτοχρόνως να μάχωνται τους αριστερούς.
- Να μη λησμονούν τα εγκλήματα και τας προδοσίας του ΚΚΕ και πάντοτε να τα υπενθυμίζουν εις τρίτους.
- Να αντιμετωπίζουν την αριστεράν προπαγάνδαν, όπου την συναντήσουν και να μην αδιαφορούν.
- Να μην υποστηρίζουν εκδηλώσεις της Αριστεράς.

Η συνεχής αντιδεξιά και ουσιαστικώς αντιπατριωτική προπαγάνδα επέτυχε ώστε ο πολύς κόσμος να λησμονή τα εγκλήματα και τας προδοσίας των αριστεροκομμουνιστών. Εκείνοι που κατέσφαξαν τους Έλληνας τον Δεκέμβριον τού 1944, εκείνοι που ωργάνωσαν παιδομάζωμα 28.000 Ελληνοπαίδων, εκείνοι που την τριετίαν 1946-1949 αιματοκύλισαν την Ελλάδα, εκείνοι οι οποίοι κατεπρόδωσαν το Έθνος, είναι οι ίδιοι που με πρωτοφανή αναίδεια φωνάζουν: «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά»! Και ο κόσμος τους ακούει... Βλέπετε τι κατορθώνει η προπαγάνδα;

Εν τω μεταξύ παρουσιάζονται κάποιοι άσχετοι τύποι, οι όποιοι αναμασούν την αριστεράν συνθηματολογίαν και επαναλαμβάνουν γράφοντες ή ομιλούντες ότι «ο λαός δέν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά». Απλώς μας εκνευρίζουν.

Επειδή κάπου, έστω και στον αέρα, πρέπει να βασίζωνται οι αριστεροί, αναφέρονται στην εξορία των αγωνιστών της «Αντίστασης» στα διάφορα ξερονήσια. Το αληθές είναι ότι ουδείς εξωρίσθη, διότι ήτο αντιστασιακός, άλλα διότι ήτο προδότης ή εγκληματίας. Όσοι επήγαν εξορία, επήγαν εκεί διότι κατέσφαξαν Έλληνας η κατεπρόδωσαν την Ελλάδα. Εν συνεχεία, τους εδόθη αμνηστία και ζουν ανάμεσα μας, ενώ τα θύματα των σαπίζουν στους τάφους. Οι αριστεροί ομιλούν επίσης δια την «Χούντα», τα επτά χρόνια σκλαβιάς που πλάκωσε την Ελλάδα κ.τ.λ. Το αληθές είναι ότι η Χούντα, κατά την περίοδον 1967-1974 ουδένα έσφαξε, ούτε την Ελλάδα επρόδωσε, ούτε Δεκέμβριον 1944 έκανε, ούτε επί τριετίαν αιματοκύλισε το Έθνος, ούτε παιδομάζωμα 28.000 Ελληνοπαίδων ωργάνωσε, ούτε την ανεξαρτησίαν της Μακεδονίας εζήτησε κ.τ.λ. Σύγκρισις Αξιωματικών της 21ης Απριλίου και κομμουνιστών είναι αδύνατον να γίνη διά πολλούς λόγους και κυρίως, διότι τους χωρίζει η ΕΛΛΑΣ.

Η 21η Απριλίου, η οποία υπόπτως και βλακωδώς αυτοανετράπη, δεν πρέπει να χρεωθή στην Δεξιάν. Εξ άλλου δεν ήσαν οι αριστεροί, αλλά η Χούντα που έδιωξε τον βασιλέα.

Ένα σημείον που χρειάζεται να προσέξετε ιδιαιτέρως είναι, ότι η Αριστερά, πέραν του ΚΚ, οργανούται, χρηματοδοτείται και κατευθύνεται από Δυτικάς Δυνάμεις και από τον διεθνή σιωνισμό. Το διατί και το πώς είναι άλλη ιστορία, πάντως το γεγονός παραμένει, ότι Δυτικαί Δυνάμεις και εβραίοι ανέκαθεν δημιουργούν και χρηματοδοτούν αριστερά κόμματα, επικεφαλής των οποίων τοποθετούν τάχα αριστερούς, που στην πραγματικότητα πρόκειται περί καιροσκόπων, πρακτόρων, συμφεροντολόγων και άλλων παρασίτων, που δια μίαν πανεπιστημιακήν έδραν η δι' έν πολιτικόν αξίωμα και φυσικά έναντι μισθού, ηγούνται ή απλώς μετέχουν εις ελεγχομένας αριστεράς κινήσεις, όπου μαζεύονται ανιδιοτελείς, άλλ' αφελείς ιδεολόγοι.

Αποτέλεσμα της υπό Δυτικών Δυνάμεων και εβραίων αναπτύξεως κινημάτων της αριστεράς ανά τον κόσμον είναι και η διεθνοποίησις του αριστερού κινήματος. Ο εγκέφαλος ευρίσκεται εις ΗΠΑ ή Αγγλίαν ή Γερμανίαν και τα εκτελεστικά όργανα παντού. Αυτά, ο εγκέφαλος τα οργανώνει και τα εντάσσει εις διεθνή κίνησιν αριστερισμού, που κατευθύνεται από εβραίους.

Τα αριστερά κινήματα παγκοσμίως υπάγονται εις κοινόν εργοδότην. Έτσι εξηγείται η άμεσος συμπαράστασις προς κάθε αριστερόν ανά την υφήλιον. Κάποιος αριστερός ποιητής του Περού θα παρέμενε άγνωστος στην Ελλάδα. Φροντίζουν όμως οι αριστεροί να εκδίδουν έδώ τα ποιήματα του, να οργανώνουν διαλέξεις δι' εκείνον, να δημοσιεύουν συνεντεύξεις του και το χειρότερο, να τον περνούν στά σχολικά βιβλία, απ' όπου αφαιρούν τους Εθνικούς μας ποιητάς. Προσέξατε τας αριστεράς εκδόσεις και θα αντιληφθήτε, ότι αιφνιδίως προβάλλεται διεθνώς εις ωρισμένος αριστερός συγγραφεύς. Διατί; Διότι εδόθη τέτοια εντολή και οι αριστεροί των διαφόρων κρατών την εκτελούν. Δόξα τω Θεώ, το ταμείον των έχει άφθονα χρήματα και θα κερδηθούν περισσότερα.

Παρεμφερή οργάνωσιν οι Δεξιοί δεν έχουν. Διεθνής της Δεξιάς δεν λειτουργεί. Ούτε αι Δυτικαί Δυνάμεις δύνανται να οργανώσουν Δεξιά κόμματα, που να τα ελέγχουν, διότι οι Δεξιοί είναι πατριώται. Δι' αυτόν τον λόγον αι Δυτικαί Δυνάμεις και οι εβραίοι υποστηρίζουν κόμματα ψευδεπιγράφως Δεξιά. Κόμματα που παγιδεύουν τους Δεξιούς ψηφοφόρους. Τέτοιο κόμμα στην Ελλάδα είναι η «Νέα Δημοκρατία», η οποία ψηφίζεται από Δεξιούς και ουσιαστικώς πολεμεί την Δεξιάν. Η ύπαρξις αυτών των κομμάτων αρχικώς εμποδίζει την δημιουργίαν ενός γνησίου Δεξιού κόμματος. Τελικώς την καθιστά αναγκαίαν.

Αι Δυτικαι Δυνάμεις και οι «φίλοι» τους εβραίοι γνωρίζουν καλώς, ότι η Δεξιά είναι μια πολιτική πραγματικότης. Οι οπαδοί της Δεξιάς δεν εξαφανίζονται. Οι Δεξιοί υπάρχουν. Δια να τους αντιμετωπίσουν, τους εγκλωβίζουν δεξιοτεχνικώς εις κάποιο κόμμα (παρ' ημίν στην «Νέα Δημοκρατία») το οποίον διαθέτει οπαδούς της Δεξιάς και αρχηγούς αντιδεξιούς. Τούτο θα το διαπιστώσετε με πολλούς τρόπους και προ παντός από το γεγονός, ότι η εκάστοτε ηγεσία τέτοιου κόμματος αρνείται κατηγορηματικώς να ειπή ότι είναι Δεξιά. Το «Δεξιός» έχει αποβληθεί από το λεξιλόγιόν της.

Ωρισμένα στελέχη ενός τέτοιου κόμματος διαπράττουν την ατιμίαν να ισχυρίζωνται στους Δεξιούς ψηφοφόρους: «Δεξιοί είμαστε και εμείς, αλλά να μη το λέμε για να πάρουμε ψήφους κι από άλλες ιδεολογίες». Ψεύδονται. Ανεντίμως επιδιώκουν τον αφανισμόν της Δεξιάς, δια του εγκλωβισμού της εντός ελεγχομένου κόμματος. Το «ακροδεξιός» πια είναι βαρύτατη κατηγορία, ύβρις, προσβολή.

Υπό αυτάς τας συνθήκας φαίνεται αδύνατος η πρόοδος οποιασδήποτε προσπάθειας οργανώσεως της Δεξιάς παρατάξεως. Οι ξένοι την πολεμούν διττώς. Αφ' ενός μεν διά της δυσφημήσεως, που της κάνει το διεθνοαριστερό κίνημα, αφ' ετέρου δε δια του εγκιβωτισμού της, εις κάποιο αστικόν κόμμα.

[DM]

Κάποτε ασφαλώς εις μιαν στιγμήν κρίσεως, όλα θα αποκαλυφθούν. Οι ξενοκίνητοι και άτιμοι υπονομευταί της Δεξιάς δεν θα έχουν που να κρυφθούν. Η Δεξιά παράταξις των Ελλήνων πατριωτών αγκομαχεί δια μιαν θέσιν στον Ήλιον. θα την απόκτηση.

Ειδικώς διά την «Νέαν Δημοκρατίαν», το χειρότερο που έκανε αυτό το κόμμα ήτο η προσπάθεια ιδεολογικού εκτροχιασμού της Δεξιάς. Η Ν.Δ. ενεφάνισε την «ιδεολογίαν» του φιλελευθερισμού ή νεοφιλελευθερισμού και υψηλόβαθμα στελέχη της εξαπέλυσαν προπαγανδιστικήν εκστρατείαν, υπέρ του νεφελώδους φιλελευθερισμού. Δίχως ντροπήν, δίχως άξιοπρέπειαν απηυθύνθησαν στους Δεξιούς ψηφοφόρους, τους έλεγαν «ιδεολογία μας είναι ο φιλελευθερισμός» και προσεπάθουν να υποκαταστήσουν τα εθνικά ιδεώδη της Δεξιάς, με το επινόημα τού φιλελευθερισμού. Δεν το κατώρθωσαν. Αρκεί όμως η προσπάθεια διά να σιχαθή κάποιος αυτούς και το κόμμα τους. Η Ν.Δ. μόλις εγκαταλειφθή από τους Δεξιούς θα διαλυθή. Οι «φιλελεύθεροι» δεν πρόκειται να την διασώσουν. Θα διαλυθή. Διότι η μεγίστη πλειοψηφία των ψηφοφόρων της ανήκει στην Δεξιάν. Είναι άστεγοι Δεξιοί, που περιστασιακώς και προσωρινώς ψηφίζουν εκβιαστικώς την Ν. Δημοκρατίαν. Η ζωντανή Δεξιά, η μεγάλη παράταξις της Δεξιάς, κάποτε, συντόμως θα εύρη την πολιτικήν της έκφρασιν και θα εγκατάλειψη το κομματικό μωσαϊκόν της Ν.Δ.

Η Δεξιά δεν πρέπει να μένη περισσότερο, δίχως πολιτικήν έκφρασιν. Της χρειάζεται ένα κόμμα. Διότι αλλοιώτικα θα είναι καταδικασμένη να την εκμεταλλεύωνται οι ψευτοδεξιοί πολιτικοί, οι οποίοι σκοπίμως την παραμερίζουν στο περιθώριο, μέχρις ότου χαθή. Ματαιοπονούν.

Η δυσκολία οργανώσεως ενός κόμματος της Δεξιάς έγκειται στο ότι δεν υπάρχουν χρήματα. Το κεφάλαιον μετετοπίσθη στην αριστερά. Αναγνωρίζω ότι η αριστερά με τραπεζικά δάνεια και χαριστικάς συμβάσεις προς «ημετέρους» εδημιούργησε την ιδικήν της κεφαλαιοκρατίαν, η οποία ευχαρίστως χρηματοδοτεί τας αριστεράς κινήσεις, αφού γνωρίζει, ότι τα ποσά, που μοιράζει θα της επιστραφούν με κέρδος επί πλέον. Θά επιστραφούν βεβαίως εκ του δημοσίου ταμείου, υπό την μορφήν χορηγήσεων, συμβάσεων, επιδοτήσεων κ.τ.λ. Τα πράγματα είναι έτσι, ώστε δια να πολιτευθής απαιτούνται χρήματα. Πολλά χρήματα δια να πληρώνης τηλεοράσεις, εφημερίδας, προπαγάνδα, στελέχη, γραφεία, εκδηλώσεις κ.τ.λ. Η πολιτική στη δημοκρατία λειτουργεί και αναπτύσσεται βάσει του χρήματος. Μας προέκυψε λοιπόν η πλουτοδημοκρατία, εις όλον της το μεγαλείον. Άνθρωποι με ιδεώδη, ικανότητας και θέλησιν να ωφελήσουν τον τόπον, εαν δεν διαθέτουν χρήματα δεν θα κατορθώσουν το παραμικρόν. Απεναντίας, άνθρωποι ιδιοτελείς, καιροσκόποι, αστράτευτοι, ανεπάγγελτοι, ομοφυλόφιλοι, ξενόφερτοι και επιζήμιοι δια την χώραν θα επικρατήσουν στην δημοσίαν ζωήν, επειδή διαθέτουν χρήματα και μόνον.

Όσον απαισιόδοξος και να είναι κάποιος δεν μπορεί παρά να διακρίνη την ελπίδα στο μέλλον. Όμορφον το αίσθημα της ελπίδος. Αρκεί η έλπις να μην είναι εξωπραγματική. Το κόμμα της Δεξιάς θα οργανωθή στας ακολούθους τρεις περιπτώσεις:

Εαν ευρεθούν χρηματοδόται, οπότε εντός 24 ώρων θα παρουσιασθή ένα Δεξιόν κόμμα, που εντός μηνός θα συνεγείρη την Δεξιάν εις ολόκληρον την Ελλάδα και φυσικά θα διαλυθή η Ν.Δ.
Εαν συμβούν κρίσιμα γεγονότα εθνικώς σημαντικά, οπότε αι μάζαι θα στραφούν προς την Δεξιάν, η οποία εκ της ανάγκης των καιρών θα οργανωθή, έστω και δίχως χρήματα.
Εαν Δεξιοί πολιτικοί οργανώσουν με περιωρισμένα οικονομικά μέσα Δεξιόν κόμμα, που θα προχωρή σιγά-σιγά.
Η πρώτη και δευτέρα περίπτωσις είναι ζήτημα τύχης. Η τρίτη είναι ζήτημα αποφάσεως ανησυχούντων Ελλήνων, οι όποιοι πιστεύουν, ότι οφείλουν να πράξουν το καθήκον των, να ιδρύσουν το κόμμα και να καιροφυλακτούν δι' εύνοϊκάς εξελίξεις.

Υποστηρίζω μαζί με πολλούς άλλους, ότι οι Δεξιοί πρέπει να προχωρήσουν στην δημιουργιαν του κόμματος και βλέπομεν. Επιβάλλεται να αρχίση προσπάθεια πολιτικής οργανώσεως της Δεξιάς, πέραν από τα υπάρχοντα σχήματα. Με παρρησίαν οι Δεξιοί να αποκτήσουν το Δεξιόν κόμμα, την πολιτικήν στέγην, που θα περιλάβη αργώς και σταθερώς την μείζονα Δεξιάν παράταξιν. Κάτι πρέπει να γίνη. Όλα είναι συζητήσιμα, εκτός από ένα: να μη κάνωμεν κάτι.

Αντίπαλοι των Δεξιών δεν θα είναι οι μη Δεξιοί Έλληνες, αλλά μία αριστερά νοοτροπία, που μολύνει μέρος του Ελληνικού Λαού. Η νοοτροπία αύτη που βασίζεται στην παροχή, στην συναλλαγή, στην ξενοδουλεία, στην υποτίμησι παντός Ελληνικού, στην εξωτερική εξάρτησι, πρέπει να καταπολεμηθή.

Η Δεξιά νοοτροπία αποκαθιστά στην συνείδησι του Ελληνικού Λαού τα αιώνια στηρίγματα του Έθνους μας, όπως η ιδέα της Πατρίδος, η θρησκεία, η οικογένεια, η γλώσσα, η εθνική ελευθερία, η ιστορία, η φυλή, τα οποία συστηματικώς υπονομεύει και δολιοφθείρει η αριστερά νοοτροπία.

Η Εθνική ενότης αποτελεί αυτονόητον προτέρημα. Ο,τιδήποτε διασπά την εθνικήν ενότητα είναι αντιεθνικόν και ο,τιδήποτε την τονώνει είναι εθνωφελές.

Ειδικώς διά τους Έλληνας η ιστορία των απέδειξεν, ότι οσάκις ήσαν ηνωμένοι εμεγαλούργησαν και οσάκις ήσαν διχασμένοι ηττήθηααν. Τα παραδείγματα είναι πολλά. Τραγικώτερον είναι το της Μικράς Ασίας, όπου εξ αίτιας του διχασμού άπωλέσαμεν την ευκαιρίαν αναβιώσεως της Αυτοκρατορίας μας.

Το 1946 οι αριστεροί ευθύνονται, δια την κήρυξιν ανταρσίας κατά του νομίμου κράτους, το οποίον μόλις, πάλιν οι ίδιοι, προ δύο ετών αιματοκύλισαν με την κακουργίαν των Δεκεμβριανών.

Ο αριστερισμός υποκινείται να προκαλή εθνικήν διχόνοιαν, διότι συμφέρει στους ξένους. Δεν μας θέλουν ηνωμένους, ομοψυχούντας, διότι γνωρίζουν, ότι τότε θα απαιτήσωμεν όσα δικαιούμεθα εις εδάφη και πληθυσμούς. Οι ξένοι επιδιώκουν να μας αφαιρέσουν το εσωτερικόν μεγαλείον της αυτοκρατορικής νοοτροπίας και να μας μετατρέψουν εις βαλκανίους. Αυτό δεν θα το δεχθώμεν, διότι ισοδυναμεί με απάρνησιν της ιστορίας μας, του εθνικού εαυτού μας.

Πάντως ευρίσκονται πρόθυμοι ξενόδουλοι. Στην περίπτωσιν αυτήν οι αριστεροί ενέχονται. Ασφαλώς υπάρχει πλήθος αριστερών πατριωτών. Αλλά δεν ομιλώ δι' αυτούς. Αναφέρομαι στην ηγεσίαν της Αριστεράς και όχι στην μάζα των ιδεολόγων που την ακολουθεί. Οι ηγέται λοιπόν της Αριστεράς είναι ως επί το πλείστον πράκτορες ξένων χωρών. Έμμισθοι. Καιροσκόποι. Ανθέλληνες. Με την αριστεράν «ιδεολογίαν» και τας πολιτικάς της θέσεις οι ξένοι αντιμάχονται τα αιώνια θεμέλια της Φυλής των Ελλήνων. Ειρωνεύονται το πατροπαράδοτον έμβλημα του Ελληνισμού: «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια», λοιδορούν την Ελληνικήν Σημαίαν, χλευάζουν τα υψηλά ιδεώδη τοΰ Γένους, προτείνουν αοριστίας (προοπτική, όραμα, μετεξέλιξη (!), εκσυγχρονισμός, ειρηνική επανάσταση, αλλαγή, πρόοδο, κοινωνική συναίνεση κ.τ.λ.) ως δήθεν ιδανικά και προκαλούν σύγχυσιν, χαοτισμόν. Διότι έτσι τους διέταξαν, διότι αποστολή των είναι να αποπροσανατολίσουν, να παραπληροφορήσουν και να παραπλανήσουν τον Ελληνικόν Λαόν. Επιδιώκουν την αποστολήν των, δια την οποίαν καλοπληρώνονται, με την δημοσιογραφίαν, την τηλεόρασιν, την τέχνην και με όλα τα μέσα της προπαγάνδας, που απεριορίστως διαθέτουν.

Τα μέσα μαζικής ενημερώσεως (ΜΜΕ) προβάλλουν μόνον αριστερούς, μόνον αριστεράς απόψεις. Οι Δεξιοί αποκλείονται. Ακόμη και στην τέχνην διαπράττουν την κακοήθειαν να διαφημίζουν κατ' αποκλειστικότητα τα τερατουργήματα των ξενόφερτων τεχνοτροπιών. Παντού το προβάδισμα ανήκει στους αριστερούς, με συνέπεια να καλλιεργήται η εσφαλμένη αντίληψις, ότι οι αριστεροί κυριαρχούν, είναι η πλειοψηφία, επεβλήθησαν. Ψεύδος.

Αντιθέτως, το αληθές είναι ότι η Αριστερά δεν εκφράζει την εθνικήν κοινωνίαν, αλλά μιαν άσήμαντον εκφυλισμένην μειοψηφίαν, η όποια όμως λόγω χρημάτων και ξενικής βοηθείας επικρατεί στην δημοσιότητα.

Η δημοσιότης κατέστη η μεγαλύτερα δύναμις στην υπηρεσίαν της απάτης. Αι τηλεοράσεις που ανεβάζουν και κατεβάζουν, που διαμορφώνουν κοινήν γνώμην, που ασκούν ουσιαστικήν εξουσίαν επί του λαού κ.τ.λ. ελέγχονται από κάποιους. Από ποίους; Όχι βεβαίως από αυτούς που φαίνονται ως ιδιοκτήται, αλλά από αυτούς που κρύπτονται όπισθεν. Προφανώς πρόκειται περί ξένων κέντρων. Με ελαχίστας εξαιρέσεις αι τηλεοράσεις κατευθύνονται από την ξενοκίνητον εβραιοαριστεράν και εν μέρει από τους εμπόρους ναρκωτικών. Όποιος σοβαρώς μελετήση τα προγράμματα των τηλεοράσεων θα κατάληξη εις αυτό το αναμφισβήτητον συμπέρασμα. Δυστυχώς είναι αληθές: αι τηλεοράσεις έχουν Ελληνικήν φωνήν, αλλά ξένην συνείδησιν όπως και ξένην ονομασίαν. Ελάχισται εξαιρέσεις δεν αλλάζουν την κατάστασιν, μάλλον την τονίζουν.

Ό άριστερισμός κυριαρχεί στην τηλεόρασιν. Οι Δεξιοί ούτε να εμφανισθούν μπορούν. Αν κάποτε ξεφύγη κάποιος αμέσως θα κοπή και το λάθος δεν πρόκειται να επαναληφθή. Ενθυμούμαι ότι καίτοι προσκεκλημένος εις εκπομπήν («Χωρίς αναισθητικό») του κ. Τράγκα, μία δεσποινίς μου εζήτησε «να αποχωρήσω δια λόγους ιδεολογικούς». «Δηλαδή, τί εννοείτε;» την ερωτώ. «Οι περισσότεροι αριστεροί δεν θέλουν να συνομιλήσουν μαζί σας» μού άπαντα με το φυσικώτερον ύφος. Τελικώς ο κ. Τράγκας δεν υπέκυψε στον εκβιασμόν και προς τιμήν του, δεν έκανε την εκπομπήν.

Τέτοια περιστατικά συνέβησαν πολλάς φοράς. Ενθυμούμαι κάποτε εις μίαν συζήτησιν ένας νεαρουλης του «Συνασπισμού» εστρίγγλισεν: «δεν συζητώ με φασίστας». Εμιμήθη τον κ. Πάγκαλον, ο οποίος δεν ήθελε να συνομιλήση μαζί μου, διότι αν εγώ καθώς είπε «ερχόμουν στην εξουσία, θα τον έκανα σαπούνι». Απήντησα υπό τους γέλωτας του ακροατηρίου ότι «με τον όγκον που έχει, μόνο για σαπούνι κάνει» και την φράσιν μου αυτήν σκοπίμως παρήλλαξαν αι εφημερίδες γράφουσαι ότι «ο Πλεύρης απειλεί να κάνη σαπούνι τον Πάγκαλον». Τέλος πάντων, το γεγονός είναι εν: οι Δεξιοί στερούνται προσβάσεως στα μέσα μαζικής ενημερώσεως, με συνέπειαν να τα μονοπωλούν οι αριστεροί.

Στην πολεμική νίκη της Δεξιάς επί της Αριστεράς το 1949 οφείλει ο Ελληνικός Λαός την ελευθερίαν, την Εθνικήν Ανεξαρτησίαν και την ευημερίαν του. Αν το 1949 εκέρδιζαν οι αριστεροί κουκουέδες, αν το 1949 εκέρδιζε τον πόλεμον ο λεγόμενος «Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας» τώρα οι Έλληνες (αν επέζων) θα ήσαν όπως οι Αλβανοί ή θα έτρωγαν σκυλοτροφάς, όπως οι Βούλγαροι. Τούτο είναι αναμφισβήτητον. Αλλά οι πολιτικοί μας και ο Πρόεδρος Δημοκρατίας αδιαντρόπως και ανιστορήτως δεν τιμούν τους νικητάς μαχητάς του Βίτσι και του Γράμμου. Τιμούν τους κομμουνιστάς. Τιμούν τους δολοφόνους και τους προδότας. Αίσχος!

Ο επιστρατευμένος τύπος εξυμνεί τους μπολσεβίκους του ΚΚΕ, τους ονομάζει δημοκράτας και καθυβρίζει τον ηρωικόν Εθνικόν Στρατόν και ιδίως τους Αξιωματικούς, οι οποίοι εθυσιάσθησαν διά να καλοπερνούν σήμερον οι αριστεροί, ώστε ευλόγως διερωτώμαι: ποίος ένίκησε στον συμμοριτοπόλεμον; Οι Έλληνες ή οι σλαυόδουλοι κουκουέδες;

Οί αριστεροί επίσης μισούν τον βασιλικόν θεσμόν. Διότι τον εύρον ανυπέρβλητον εμπόδιον κατά την εθνοκτόνον σύρραξιν 1946-1949. Όμως ο Βασιλεύς ήτο εκείνος ο οποίος ηγήθη του Στρατού και απηλευθέρωσε μαχόμενος το 1912-1913 την Ήπειρον, Μακεδονίαν, Θράκην και εβάδισε το 1921 προς την Άγκυραν. Βασιλεύς ήτο και όχι μαρξιστής. Αντιθέτως το ΚΚΕ τότε επρόδωσε την Μεγάλην Ιδέαν.

Αι Μεγάλαι Δυνάμεις, διά να ρυθμίζουν την πολιτικήν κατάστασιν στην Ελλάδα ανέκαθεν επεδίωκαν και επέτυχαν, όπως ελέχθη, η ψευτοδεξιά και η αριστερά να έχουν ελεγχομένας ηγεσίας, με σκοπόν η μεν ηγεσία της δήθεν Δεξιάς να αφήνη ανοργάνωτον την Δεξιάν, μέχρι διαλύσεως της, ή δε ηγεσία της Αριστεράς να έμποδίζη την ανάπτυξιν παντός γνησίου αριστερού ιδεολογικού κινήματος.

Τόσον οι Δεξιοί, όσον και οι αριστεροί είναι θύματα της ηγεσίας των. Ούτε οι Δεξιοί, ούτε οι αριστεροί έχουν αρχηγούς γνησίους, ειλικρινείς Δεξιούς ή αριστερούς, αλλά όργανα Μεγάλων Δυνάμεων και Εβραίων, που πάντοτε στην Ελλάδα ήλεγχαν τα πολιτικά κόμματα, τα όποια εξεκίνησαν με τας ονομασίας: Ρωσσικόν, Γαλλικόν και Αγγλικόν!

Οί προδόται πολιτικοί εδημιούργησαν ιδεολογικόν χάος, εντός του λαού. Αντί σαφών ιδεολογικών θέσεων παρουσιάζουν αορίστους κενολογίας και ανενδοιάστως εφαρμόζουν ο,τιδήποτε έξωθεν τους διατάξουν. Τα συνθήματα διαδέχονται αντιφατικώς το εν το άλλον. Ο λαός τα γνωρίζει, τα ανέχεται και έχει ευθύνη, διότι υπεχώρησε στον εκμαυλισμόν, που του έκαναν. «Έξω από την ΕΟΚ» στα λόγια. Μέσα στην ΕΟΚ στην πράξιν. «Έξω από το ΝΑΤΟ» στα λόγια. Μέσα στο ΝΑΤΟ στην πράξι και όλο έτσι, υπό τα χειροκροτήματα των λαϊκών μαζών και την ένοχον σιωπήν των υπευθύνων ανθρώπων του πνεύματος, τους οποίους εξαγοράζουν (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) με διορισμούς και λοιπά ανταλλάγματα.

Πιστεύω ότι οι οπαδοί της Δεξιάς και της Αριστεράς βλέπουν την αλήθειαν. Αλλά σιωπούν. Κρίμα. Λείπει το θάρρος της διαμαρτυρίας. Διατί; Μήπως διότι κάπου τους «εβόλεψαν»; Μήπως διότι φοβούνται; Μήπως διότι απηλπίσθησαν; Μήπως διότι περιμένουν από άλλους κάτι να γίνη; Μήπως διότι δεν τους αφήνει η καθημερινότης της ζωής, αι εργασίαι κ.τ.λ.; Μήπως διότι αδιαφορούν διά τα πολιτικά λόγω αηδίας κ.τ.λ...; Πλήθος αιτίων οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα: αι ηγεσίαι της δήθεν Δεξιάς και της Αριστεράς καπηλεύονται τους οπαδούς των. Κάποτε ελπίζω οι εξαπατωμένοι δεξιοί και αριστεροί να τιναχθούν επάνω και να φωνάξουν: «φθάνει πιά». Κάποτε θα έλθη η ώρα των πατριωτών ιδεολόγων, που όπου και αν ανήκουν, θα έχουν την Ελλάδα υπεράνω όλων.

Θα διατυπώσω μερικάς απόψεις τας οποίας κατόπιν θα αποδείξω με κείμενα και φωτογραφίας, που καθώς έδήλωσα προέρχονται αποκλειστικώς από την Αριστεράν.

Αι απόψεις μου είναι αι ακόλουθοι:

- Ο αριστερισμός-μαρξισμός στην Ελλάδα μας ήλθεν έξωθεν και εδώ ανεπτύχθη από τους αλλοφύλους Εβραίους.
- Ο αριστερισμός-μαρξισμός κατεπολέμησε την Μεγάλην Ιδέαν του Ελληνικού Έθνους και επρόδωσε τον μαχόμενον Ελληνικόν Λαόν στην Μικρασιατικήν Εκστρατείαν.
- Ο αριστερισμός-μαρξισμός εζήτησε τον ακρωτηριασμόν της Πατρίδος, διά της αποσπάσεως των επαρχιών της Μακεδονίας, Θράκης και Β. Ηπείρου.
- Ο αριστερισμός-μαρξισμός επρόδωσε το ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου 1940.
- Ο αριστερισμός-μαρξισμός επρόδωσε την Εθνικήν Αντίστασιν.
- Ο αριστερισμός-μαρξισμός επρόδωσε τους ήρωας της ΕΟΚΑ και τον απελευθερωτικόν αγώνα των.
- Ο αριστερισμός-μαρξισμός αιματοκύλισε την Ελλάδα και ευθύνεται διά τα ειδεχθέστερα εγκλήματα εις βάρος του Ελληνικού Λαού.
- Ο αριστερισμός-μαρξισμός υπηρέτησε δουλοπρεπώς την Σοβιετικήν Ένωσιν επί ζημία των Ελληνικών Εθνικών συμφερόντων.

Αρχίζω με φωτογραφίας και κείμενα, που αποδεικνύουν τα φοβερά εγκλήματα των εγχωρίων Μπολσεβίκων του ΚΚΕ. Θά συνεχίσω με κείμενα προδοσιών των κομμουνιστών, ώστε να επιβεβαιώσω την ρήσιν του Γεωργίου Παπανδρέου, ότι το ΚΚΕ «είναι το κόμμα του εγκλήματος και της προδοσίας».

Κωνσταντίνος Πλεύρης
Αθήναι 2003

[Phantom Duck]

first post

[DM]

ΠΡΩΤΟΝ ΜΕΡΟΣ - ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

Εισαγωγή

«Η εξέγερση τον Δεκέμβρη είναι πιστή συνέχιση και ανάπτυξη των εθνικοαπελευθερωτικών παραδόσεων τον 1821».
(«Κομμουνιστική Επιθεώρηση» τεύχος Δεκεμβρίου 1945)

Η προσπάθεια των κομμουνιστών να ξεχασθούν τα εγκλήματά τους επέτυχε. Ο πολύς κόσμος, και ιδιαιτέρως η νεολαία της πατρίδος μας αγνοούν τας σφαγάς, το παιδομάζωμα και τας θανατώσεις με βασανιστήρια χιλιάδων Ελλήνων, ανδρών, γυναικών, παιδιών και ιδίως ιερέων και ανδρών των ηρωικών Σωμάτων Ασφαλείας, της Αστυνομίας Πόλεων και της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής.

Το βιβλίον αυτό επαναφέρει στην επικαιρότητα την ιστορικήν άλήθειαν. Η λήθη είναι απαράδεκτος, ανεπίτρεπτος. Καλώ μάλιστα τους διαφόρους εγχώριους μπολσεβίκους να μου απαντήσουν. Δεν θα το πράξουν, διότι δεν έχουν σχέσιν με τον πολιτικό λόγο, αλλά με την σφαγήν. Το κονσερβοκούτι, ο ακρωτηριασμός, η εξόρυξις οφθαλμών, το μαχαίρωμα είναι η διαλεκτική των. Το πολιτικό τους σύνθημα είναι: αντίπαλος; σφάξτε τον! Αυτό πιστεύουν, αυτό έκαναν και δυστυχώς παρέμειναν ατιμώρητοι.

Τί λέγει το ΚΚΕ και αι παραφυάδες του, δια τα εγκλήματα, που θα ιδήτε εις φωτογραφίας; Τίποτε. Οι δολοφόνοι κυκλοφορούν ανάμεσα μας ελεύθεροι, συνταξιοδοτούμενοι (!) και κατέχοντες αξιώματα στην κοινοβουλευτική δημοκρατία μας. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σκοπίμως ανιστόρητος, κατέθεσε στεφάνι προς τιμήν των τάχα φονευθέντων κομμουνιστών από τον Ι. Μεταξά. Ντροπή του. Αλλά δεν κατέθεσε ποτέ στεφάνι στας χιλιάδας των αθώων Ελλήνων θυμάτων του ΚΚΕ. Ντροπή του.

Ο αρχιεγκληματίας Μάρκος Βαφειάδης που επί τρία χρόνια έσφαζε τους Έλληνας και ερήμωνε την Ελλάδα, εισήλθε θριαμβευτής στο κοινοβούλιο! Θα αντιτείνουν κάποιοι να μην ξύνωμεν τα πάθη και κάτι τέτοια. Η ιστορική μνήμη ουδέποτε βλάπτει. Απεναντίας η αμνησία βλάπτει τους λαούς. Το παρελθόν δεν πρέπει να λησμονήται, ούτε να αποκρύπτεται, δια να διδάσκεται ο λαός και να παραδειγματίζεται, εξ άλλου αποτελεί ηθικήν υποχρέωσιν παντός Έλληνος να τιμά τα θύματα και τους γενναίους μαχητάς, οι οποίοι επολέμησαν εναντίον των ξενοκινήτων σλαβομπολσεβίκων, τους οποίους τελικώς συνέτριψαν στον Γράμμο και στο Βίτσι κι έτσι εξησφάλισαν την ελευθερίαν του Ελληνικού Λαού και την Εθνικήν ανεξαρτησίαν της Ελλάδος.

Εαν δεν υπήρχαν οι νικηταί του συμμοριτοπολέμου η Ελλάς θα εξηφανίζετο, ο λαός μας θα εσκλαβώνετο και οριστικώς θα εχάνετο η Ελληνική Φυλή ή όσοι Έλληνες κατώρθωναν να επιζήσουν, θα ήσαν περιφερόμενοι πεινασμένοι, όπως οι Αλβανοί.

Μου είναι εύκολο να παραθέσω χιλιάδας φωτογραφιών ομαδικών τάφων, σφαγών, κατακρεουργημένων Ελλήνων από τους κουκουέδες. Αρκούμαι εις μιαν συνοπτικήν έκθεσιν 155.221 περίπου νεκρών θυμάτων του ΚΚΕ που ακόμη περιμένουν την δικαίωσίν των. Κάποτε θα την έχουν, διότι πάντοτε στο τέλος επικρατεί η ιστορική δικαιοσύνη.

Προκαλώ το ΚΚΕ, τους αριστερούς, τους μαρξιστάς, τους ψευδοπροοδευτικούς, την Ν.Δ. (που ενομιμοποίησε τους εθνοπροδότας εγκληματίας του ΚΚΕ), τους υπευθύνους τηλεοράσεων, τους τηλεοπτικούς δημοσιογράφους, τους αριστερούς κονδυλοφόρους του ελεγχομένου τύπου και τον κάθε πολιτικό του διεθνοαριστερισμου να απάντηση, να σχολιάση, να κρίνη τας φωτογραφίας, που παραθέτω. Θα το κάνουν; Προεξοφλώ: ΟΧΙ. Αν τολμούν ας συνομιλήσουν μαζί μου στην τηλεόρασιν. Θα το κάνουν; Προεξοφλώ: ΟΧΙ. Διατί; Διότι δεν πιστεύουν στον ελεύθερο διάλογο και οι ίδιοι είναι υπάλληλοι του πλουτοδημοκρατικού κατεστημένου της εβραιομαρξιστικής Αριστεράς, απ' όπου πλουσιοπαρόχως πληρώνονται, δια να υπονομεύουν την ΕΛΛΑΔΑ.

Αι φωτογραφίαι και τα κείμενα που ακολουθούν ελήφθησαν από διαφόρους πηγάς και κυρίως από την «Μηνιαία Ιστορική Έκδοσιν» του Ινστιτούτου Σπουδής της Ιστορίας (Δ/ντής κ. Κωνσταντίνος Σειράς), από δημοσιεύσεις του Ελληνικού Εθνικού Στρατου, εφημερίδας της εποχής και κρατικά αρχεία. Πάντα τα στοιχεία είναι απολύτως υπεύθυνα. Απεικονίζουν τραγωδίας αθώων ανθρώπων, των οποίων υπάρχουν όλα τα στοιχεία και δεν είναι ανύπαρκτοι νεκροί, όπως στον μύθο τοϋ Πολυτεχνείου!

Προβάλλει το ερώτημα: Τί λέγει ο πολιτικός και πνευματικός κόσμος δια τα εγκλήματα του ΚΚΕ;

Ιδίως τί λέγει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος ετίμησε με στεφάνι τους νεκρούς του ΚΚΕ!!

[DM]

Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ

Γνωρίζουν όλοι το μαρτύριον της πόλεως των Καλαβρύτων από τους Γερμανούς. Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν, ότι τα τραγικά Καλάβρυτα υπέστησαν την κομμουνιστικήν θηριωδίαν. Αναδημοσιεύω απόσπασμα από το βιβλίον του Κ. Καραλή, υπό τον τίτλον «Ιστορία των δραματικών γεγονότων Πελοποννήσου 1943-1949» (Αθ. 1967, τόμος Β', σελ. 152 κ.ε.) που έλαβε το Πρώτον Βραβείον της Ακαδημίας, εν έτει 1957.

ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΤΕ ΤΑΣ ΘΥΣΙΑΣ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΙΣΤΩΝ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
«Η μάχη των Καλαβρύτων

Στα ένδοξα και μαρτυρικά Καλάβρυτα η μοίρα επεφύλαξε και δεύτερη δοκιμασία. Την 11ην Απριλίου 1948 υστέρα από πέντε χρόνια από τη μεγάλη σφαγή έλαβεν χώραν ένα καινούργιο ολοκαύτωμα, μία νέα αυτοθυσία μιας μικράς και ηρωικής φρουράς των αγωνιζομένων εθνικών δυνάμεων για την μεγάλη ιδέα της ελευθερίας.

Στην ένδοξη και μαρτυρική πόλι των Καλαβρύτων είχεν εγκατασταθή μία μικρά δύναμις εθνικών δυνάμεων που ήταν πάντα άγρυπνη και έτοιμη να θυσιασθή υπέρ των εθνικών ιδεωδών.

Η μικρά αυτή δύναμις επίστευε με ακράδαντη πίστη στην Ελλάδα και στην μεγάλη αποστολή της. Όλοι αυτοί έσφιγγαν στην απέραντη αγκάλη τους ολόκληρη τη γαλάζια χώρα μας.

Η μικρά αύτη φρουρά έπεσε ενδόξως αφού αντιμετώπισε με μια υπέροχη αυτοθυσία επι ώρας ολόκληρους τον κομμουνιστικό χείμαρρο που την είχε κυκλώσει ασφυκτικώς. Η επική και αιματοποτισμένη αυτή γωνία ξαναποτίστηκε με νέο εθνικό ηρωικό αίμα. Καινούργιοι ήρωες παρουσιάσθησαν την 11η Απριλίου 1948, καινούργιοι μαχηταί επρόταξαν τα ατσαλένια στήθια των στους νέους επιδρομείς, στην κόκκινη κατάρα, έμειναν ακλόνητοι στην έπαλξη του καθήκοντος και επροτίμησαν τον ένδοξο θάνατο από την δουλική χαμέρπεια και υποταγή. Η ηρωϊκή αυτή φρουρά από τον διοικητή της μέχρι τον τελευταίο στρατιώτη εξεπλήρωσε πλήρως το προς την πατρίδα καθήκον της.

Εκτός των Καλαβρύτων είχε εγκατασταθή ο πρώτος και ο τρίτος λόχος του 21ου τάγματος εθνοφρουράς ως και ο λόχος διοικήσεως, η δύναμις των λόχων αυτών ανήρχετο εις διακόσιους άνδρας. Διοικητής του τάγματος ήτο ο αντισυνταγματάρχης Νικόλαος Αρβανιτάκης και υποδιοικητής ο Γαβριήλ Παγκράτης, ο τέταρτος λόχος του 21ου τάγματος είχεν εγκατααταθή εις το πλησίον των Καλαβρύτων κείμενον χωρίον Κερτέζη, ο δε δεύτερος εις την μονήν του Μεγάλου Σπηλαίου. Εκτός της μικράς αυτής δυνάμεως εντός της πόλεως των Καλαβρύτων εϋρίσκοντο και τεσσαράκοντα χωροφύλακες ανήκοντες εις την διοίκηση της υποδιοικήσεως Χωροφυλακής.

Η δύναμις αυτή είχε κατατμηθή εις φυλάκια πέριξ και εντός της πόλεως, είχον δε κατασκευασθή πρόχειρα οχυρωματικά έργα, πολυβολεία, ορύγματα αμύνης, λίθινα οχυρά, ταμπούρια και συρματοπλέγματα. Η δύναμις των Χωροφυλάκων είχεν οχυρωθή εντός του κτιρίου της υποδιοικήσεως Χωροφυλακής. Όλα τα φυλάκια είχον επανδρωθή από άνδρας της διλοχίας ήσαν δε τα κάτωθι: 1) Ηλεκτρικής εταιρείας, 2) Κάστρου, 3) Αγίας Αικατερίνης, 4) Σιδηροδρομικού Σταθμού και 5) οικίας Κατσίνη. Η κομμουνιστική ηγεσία ευθύς ως εγκατεστάθη το 21ον τάγμα εθνοφρουράς εντός της πόλεως Καλαβρύτων και εις την περιοχήν των, απεφάσισε να το εξουδετέρωση δια να κινούνται ελευθέρως αι δυνάμεις της και δια να μη υπόκεινται εις αιφνιδιασμούς και ενέδρας τα κινούμενα ένοπλα κομμουνιστικά τμήματα. Ήθελεν στην περιοχή αυτή της Πελοποννήσου να έχη ελεύθερον το πεδίον δράσεως τόσον δια την καθοδήγησιν όσον και δια την ελευθέραν στρατολογίαν, επι πλέον έβλεπε η κομμουνιστική ηγεσία ότι ένα νέον ορμητήριον των εθνικών δυνάμεων εις την ορεινήν εκείνη περιοχή θα ενεθάρρυνε τα εθνικόφρονα στοιχεία της περιοχής εις τον αντικομμουνιστικόν των αγώνα, τα δε κομμουνιστικά στοιχεία, οι συνεργάται των και οι κατακτήτες της περιοχής θα έζων καθημερινώς υπό το φάσμα του τρόμου της συλλήψεως και του αιφνιδιασμού.

Δια τους λόγους αυτούς απεφάσισε να εξουδετέρωση αμέσως την εθνικιστικήν αυτήν δύναμιν την οποίαν άλλωστε εξουδετέρωσιν και συντριβήν της έβλεπε εύκολον λόγω της μικράς της δυνάμεως. Εκτός από τους λόγους αυτούς η κομμουνιστική ηγεσία έβλεπε ότι εκ της συντριβής του 21ου τάγματος εθνοφρουράς θα απεκόμιζε πολλά λάφυρα, τροφάς, όπλα και πολεμοφόδια απαραίτητα δια τον εξοπλισμόν νέων κομμουνιστικών δυνάμεων.

Δια τους λόγους αυτούς διέταξε την άμεσον κινητοποίησιν του δημοκρατικού στρατού δια την επίθεσιν κατά των Καλαβρύτων. Ούτω ισχυρά δύναμις του δημοκρατικού στρατού ανερχομένη εις χίλιους πεντακόσιους άνδρας υπό την αρχηγίαν του Γκιουζέλη προερχόμενη εκ των συγκροτημάτων Μαινάλου, Κορινθίας και Αχαϊοήλιδος και ενός τάγματος του συγκροτήματος Ταϋγέτου, την 5ην πρωϊνην της 11ης Απριλίου 1948 ενεφανίσθη προ των Καλαβρύτων.

Των ενόπλων αυτών κομμουνιστικών τμημάτων ηγοΰντο οι Καννελόπουλος, Πέρδικας, Κατσικόπουλος, Σφακιανός και Νικήτας, με πάσαν δε μυστικότητα και χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τας εθνικάς δυνάμεις συγκεντρώθησαν προ των Καλαβρύτων μέχρι το εσπέρας της 10ης Απριλίου και προέβησαν εις την κύκλωσιν της πόλεως εξ όλων των πλευρών.

Ταυτοχρόνως δε ισχυραί ένοπλοι κομμουνιστικοί δυνάμεις κατέλαβον όλας τας επίκαιρους διαβάσεις της δημοσίας οδού Πατρών-Καλαβρύτων δια να εμποδίσουν τας εκείθεν ενισχύσεις εν ενί λόγω διέθεσε σε ενεδρευτική διάταξι ισχυράς δυνάμεις του δημοκρατικού στρατού. Η μεγάλη αυτή κινητοποίησις του δημοκρατικού στρατού πέριξ των Καλαβρύτων, αι νυχθημερόν βαδίζουσαι φάλαγγες αυτού και αι πυρετώδεις επιθετικοί κινήσεις του έμειναν απολύτως μυστικοί, ουδεμία είδησις ή πληροφορία σχετικώς με τας επιθετικάς κινήσεις του δημοκρατικού στρατού έφθασαν στα ώτα του διοικητού του τάγματος εθνοφρουράς Αρβανιτάκη.

Ήτο 4 και 30' πρωινή της 11ης Απριλίου 1948 όταν αντήχησε μέσα στη γαλήνη της εαρινής νύχτας το ξηρό κροτάλισμα του πολυβόλου. Πρώτον αιφνιδιάζεται το φυλάκιον Αγίας Αικατερίνης, δέχεται όλο το βάρος της επιθέσεως και τα καταιγιστικά πυρά των βαρέων όλμων και των πολυβόλων. Το ανασκάπτουν κυριολεκτικώς το φυλάκιον αυτό, βάλλεται από όλας τας πλευράς και εξ εγγυτάτης αποστάσεως, όλα τα όπλα μυδράλια, πολυβόλα, χειροβομβίδες χτυπούσαν αδιάκοπα το φυλάκιο της Αγίας Αικατερίνης.

Οι ολίγοι όμως υπερασπισταί του δεν ελύγισαν μέσα στον ασφυκτικό κλοιό αμύνονται απεγνωσμένα και με τα πολυβόλα τους σκορπίζουν τον θάνατο στα ακαταπαύστως επιτιθέμενα κύματα των ενόπλων κομμουνιστών, που οι περισσότεροι έρποντες σαν τα φίδια είχον φθάσει προ του φυλακίου. Οι ολίγοι αυτοί στρατιώται άφοβοι επί αρκετήν ώραν αντιμετώπισαν την καταιγίδα. Η φωτιά και ο σίδηρος εξακολουθεί να κατακλύζη το φυλάκιο αυτό. Ήτο συντριπτική η υπεροχή των επιτιθεμένων ενόπλων κομμουνιστών.

Οι αμυνόμενοι του φυλακίου διέρχονται δραματικές στιγμάς και εντός ολίγης ώρας πίπτουν όλοι σχεδόν οι υπερασπισταί του. Οι ένοπλοι κομμουνισταί τους θέρισαν όλους.

Ο Διοικητής του τάγματος Αρβανιτάκης με αγωνία από την σκοπιάν του παρακολουθεί την επίθεσιν των ενόπλων κομμουνιστών κατά του φυλακίου Αγίας Αικατερίνης και αντιληφθείς την δύσκολον θέσιν των αμυνομένων διατάσσει τον ανθυπολοχαγόν Κουρεμάδη να κατέλθη τροχάδην από το φυλάκιο Κατσίνη με ένδεκα άνδρας και να σπεύση στο φυλάκιο Αγίας Αικατερίνης προς βοήθειαν.

Πράγματι, ο ηρωικός αξιωματικός Κουρεμάδης παραλαβών αμέσως ένδεκα άνδρας σπεύδη προς ενίσχυσιν του άνω φυλακίου, καθ οδόν όμως βάλλεται από ενεδρεύοντας ενόπλους κομμουνιστάς, οι οποίοι είχον εισέλθει λάθρα εντός της πόλεως προ της επιθέσεως, και τραυματίζεται θανασίμως. Οι άνδρες του Κουρεμάδη, αντιληφθέντες την πτώσιν του φυλακίου Αγίας Αικατερίνης οπισθοχωρούν αμέσως και παραλαβόντες το βαρύτατα τραυματισμένο σώμα του ανθυπολοχαγού των το μετέφεραν εις την πλατείαν της πόλεως. Τα τραύματα του ήσαν βαρύτατα. Ο ηρωικός αξιωματικός είχε χάσει όλας τας αισθήσεις του και ψυχορραγούσε.

Μετά την πτώσιν του φυλακίου Αγίας Αικατερίνης και μόλις άρχισε να γλυκοφέγγη, αι ένοπλοι κομμουνιστικαί δυνάμεις ήρχιααν να επιτίθενται κατά του φυλακίου Αγίου Κωνσταντίνου (Κάστρου). Τα άγρια και αλλεπάλληλα κύματα των επιτιθεμένων ενόπλων κομμουνιστών συντρίβονται από τα καταιγιστικά πυρά των όλμων, το ανασκάπτουν και αυτό, τα βλήματα πίπτουν βροχηδόν μέσα στα ορύγματα των αμυνομένων.

Ο ανθυπολοχαγός Νικόλαος Τσαπόγας, τραυματισμένος βαρεία ξεψυχάει επάνω στην έπαλξη του καθήκοντος.

Οι περισσότεροι άνδρες του φυλακίου τούτου εφονεύθησαν ή ετραυματίσθησαν, οι δε εναπομείναντες ολίγοι τραυματισμένοι και αύτοι εξακολουθούν να μάχωνται μέχρις ότου έξήντληααν όλα τα πυρομαχικά τους.

Ο διοικητής Αρβανιτάκης άμα τη ενάρξει της επιθέσεως διέταξε τον εις Κερπέζη ευρισκόμενον 4ον λόχον να σπεύση εις Καλάβρυτα προς βοήθειαν των αμυνομένων. Πράγματι η μικρά αυτή δύναμις έσπευσε προς βοήθειαν των αμυνομένων και καθ' όδόν εξουδετέρωσεν την πρώτην ενέδραν μεταξύ Κερπέζης και Κούτελης προχωρήσασα δε προς Βυσοκάν και έπι της οδού Πατρών-Καλαβρύτων αντιμετώπισεν και ετέραν ισχυράν ενέδραν των ενόπλων κομμουνιστών. Προ της ισχυρός αντιστάσεως ταύτης ηναγκάσθη να οπισθοχώρηση και να επιστρέψη εις Κέρπεζη.

Την επομένην η μικρά αυτή δύναμις πληροφορηθείσα τα αιματηρά γεγονότα των Καλαβρύτων και πανικοβληθείσα διελύθη, οι άνδρες του λόχου έφυγαν, παρέμεινεν δε μόνον ο διοικητής του λόχου Σοφιανόπουλος με τους αξιωματικούς του και είκοσι στρατιώτας οι οποίοι εγκατέλειψαν την Κέρπεζην βαδίσαντες προς Χαλανδρίτσαν και Πάτρας.

Μετά την πτώσιν του φυλακίου του Κάστρου, ύστερα από πολύωρον αιματηρόν αγώνα, οι επιτεθέντες ένοπλοι κομμουνισταί κατηύθυνον τας επιθετικάς των κινήσεις κατά του νοτίου φυλακίου, την άμυναν του οποίου διηύθυνεν ο γενναίος ανθυπολοχαγός Σωτήριος Τσότσης και το φυλάκιον τούτο αντέστη σθεναρώς. Οι περισσότεροι των αμυνομένων έπεσαν ηρωικώς μαχόμενοι, ο δε ηρωϊκός ανθυπολοχαγός Τσότσης ημύνετο μέχρι της τελευταίας του πνοής. Το σώμα του είχε παραμορφωθή από τα τραύματα και δια τον λόγον τούτον δεν απεγυμνώθη.

Η πτώσις του νοτίου φυλακίου έφερε και την πτώσιν του φυλακίου της οικίας Κατσίνη. Οι εντός της οικίας Κατσίνη αμυνόμενοι βάλλονται εξ όλων των πλευρών, από δε τας γειτονικάς οικίας εξεσφενδονίζοντο χειροβομβίδες, αι περισσότεροι των οποίων εξερρυγνύοντο εντός της οικίας Κατσίνη.

Πριν το φυλάκιον τούτο πέσει εις χείρας των κομμουνιστών, ο ανθυπίατρος Δημήτριος Δούδος ευρισκόμενος εις το πλησίον του φυλακίου κείμενον αναρρωτήριον εκλήθη επειγόντως δια να προσφέρη τας ιατρικάς υπηρεσίας εις βαρύτατα τραυματισμένους στρατιώτας, των οποίων η μεταφορά εις το αναρρωτήριον ήτο αδύνατος. Πιστός εις το καθήκον του δεν ηδύνατο να αρνηθή να προσφέρη τας ιατρικάς του υπηρεσίας και αψηφών τον θάνατον εξορμά εκ του αναρρωτηρίου προς την οικίαν Κατσίνη βαλλόμενος καταιγιστικώς πανταχόθεν. Πριν φθάσει εις το αμυνόμενον φυλάκιον της οικίας Κατσίνη τραυματίζεται βαρέως εις τον πόδα, παρά δε το βαρύ τραύμα του έρπων ανέρχεται την κλίμακα της οικίας και εισέρχεται εντός αυτής όπου αμέσως ήρχισεν να επιδένη τα τραύματα των τραυματισθέντων στρατιωτών.

Μετά πολύωρον ηρωϊκήν άντίστασιν, οι εντός της οικίας Κατσίνη αμυνόμενοι στρατιώται κατεβλήθησαν, οι περισσότεροι εκ της φρουράς του φυλακίου είχον φονευθή και τραυματισθή οι δε ολίγοι εξαντλήσαντες τα πυρομαχικά των ηναγκάσθησαν να υποκύψουν.

Μετά την πτώσιν της εστίας αυτής αντιστάσεως, απερίγραπτοι δραματικαί σκηναί εκτυλίσσονται εντός της οικίας Κατσίνη. Μετά την παύσιν των πυρών, αμέσως εισορμούν εντός αυτής μαινόμενοι οι πιο άγριοι και αιμοδιψείς κακούργοι, ο Άρης Παναγούλιας εκ Σουδενών Καλαβρύτων και ο Δημήτριος Μπουζάκης, δήμιος του συγκροτήματος Πέρδικα. Οι εισελθόντες με τα μαχαίρια στα χέρια ήρχισαν να κτυπούν τα άψυχα και βασανισμένα κορμιά των τραυματιών, λέγεται δε ότι ο Παναγούλιας αντιληφθείς το αιμορραγούν εκ των τραυμάτων σώμα του ιατρού Δούδου πλήττει τούτον διά μαχαίρας κατ επανάληψιν μέχρις ότου άφησεν άπνουν τον ιατρόν Δούδον.

Κατά τον αυτόν τρόπον εντός της αυτής οικίας εξετελέσθη και ο ηρωικός χωροφύλαξ Φώτιος Αποστολόπουλος από το Ψάρι Τριφυλίας, βαρύτατα τραυματισμένος και αυτός οραματίζεται το φρικτόν όραμα της σφαγής και των βασανιστηρίων. Αποφασίζει να θέση άμεσον τέρμα εις την ζωήν του, αμέσως βγάζει το περίστροφόν του, το στηρίζει στον κρόταφόν του και αυτοπυροβολείται, πίπτει βαρύτατα τραυματισμένος και ημιθανής. Την στιγμήν εκείνην εισέρχεται εντός της οικίας Κατσίνη με το περίστροφο στα χέρια ο Πέρδικας και με αγριεμένα ερευνητικά μάτια ερευνούσε όλους τους τραυματίας που αγκομαχούσαν από τους πόνους των πληγών των. Αιφνής το αγριεμένο μάτι του διέκρινε τον ψυχορραγούντα χωροφύλακα Φώτη.

- Βρε ποιος είσαι συ που ξεψυχάς; ρώτησε

- Έλληνας χωροφύλακας, του απαντά ο Αποστολόπουλος.

- Πάρτην μπασκίνα, πάρτην να ξεβρωμίση ο τόπος, του απαντά ο Πέρδικας. Τον πυροβολεί στην κεφαλή και τον αφήνει άπνουν.

Ο περιβόητος Πέρδικας κατά κανόνα εφόνευε πάντα χωροφύλακα που έπιπτε στα χέρια του.

Το φυλάκιο του σιδηροδρομικού σταθμού υπό την ηγεσία του ηρωικού ανθυπολοχαγού Χρήστου Αργυροπούλου, εμάχετο ηρωικώς καθ' όλην την διάρκειαν της ημέρας. Τα επιτιθέμενα κύματα των ενόπλων κομμουνιστικών δυνάμεων επλήττοντο συνεχώς υπό των αμυνομένων, πλην όμως το φυλάκιο εβάλλετο καταιγιστικώς από όλας τας πλευράς, όλα τα όπλα, όλμοι, μυδράλια, πολυβόλα, κτυπούσαν αδιάκοπα το φυλάκιο.

Εκ των ένδεκα ανδρών του φυλακίου οι επτά ετραυματίσθησαν βαρέως και δύο εφονεύθησαν. Το πολυβόλο εχειρίζετο ο ίδιος ο Αργυρόπουλος ο όποιος ακαταπαύστως έβαλεν κατά των επιτιθεμένων οι οποίοι είχον φθάσει από όλας τας πλευράς μέχρι των χαρακωμάτων τον σταθμού.

Αι οιμωγαί των τραυματιών ανεμιγνύοντο με τους αλλαλαγμούς των επιτιθεμένων που προχωρούσαν κατά κύματα. Η πάλη ήτο άνισος, ο απαράμιλλος ήρως Αργυρόπουλος πλήττεται καιρίως, ανοίγει τα χέρια τον προς τον ουρανό και πίπτει νεκρός. Η ηρωική του καρδιά έπαυσε να κτυπά. Είχε ξεψυχίση.

Μετά τον θάνατο του Αργυρόπουλου, οι στρατιώται Παναγιώτης Ρηγόπουλος και Ιωάννης Παπαγεωργίου, εξακολουθούν να μάχωνται κρατούντες το φυλάκιον σταθερώς, κατά την στιγμήν εκείνην και μετά τον θάνατον του Αργυρόπουλου κατέρχονται από το διοικητήριο με τα αυτόματα στα χέρια ο υποδιοικητής ταγματάρχης Παγκράτης Γαβριήλ και ο υπολοχαγός Γαβριήλ Πέτρου, αμφότεροι αξιωματικοί, εν τη απελπισία των αποφασίζουν ηρωϊκήν έξοδον εκ του διοικητηρίου, ή ούτως ή άλλως ο θάνατος τους επερίμενε. Οι ώρες τους και οι στιγμές τους ήσαν μετρημένες, άκαμπτοι και αποφασιστικοί βαδίζουν άφοβοι στο μαρτυρικό δρόμο της θυσίας, αψηφούν τον θάνατον και με τα αυτόματα στα χέρια πετιώνται από το διοικητήριο. Φωνάζουν στους εναπομείναντος δύο στρατιώτας του φυλακίου του σταθμού να τους ακολουθήσουν και αύτοι στην αιματηρή πορεία, εξορμούν ακάθεκτοι από το διοικητήριο βάλλοντες καταιγιστικούς εις όλας τας πλευράς. Κρατούν γερά στα χέρια τους το αυτόματο, βάλλουν ακαταπαύστως, τρέχουν, πηδούν, κάμνουν μεγάλα άλματα. Οι ένοπλοι κομμουνισταί τρέχουν κοντά τους, τους καταδιώκουν απηνώς, πυροβολούν, καγχάζουν. Τα απειράριθμα βλήματα που δέχθηκαν, σταμάτησαν τη ματωμένη πορεία τους και σωριάστηκαν αιμόφυρτοι στο χώμα.

Οι εκτός του διοικητηρίου της υποδιοικήσεως Χωροφυλακής ευρισκόμενοι χωροφύλακες υπό τον υπομοίραρχον Φούντζιλαν, αμύνονται ηρωϊκώς καθ' όλην την διάρκειαν της ημέρας, αποκρούοντες τα επιτιθέμενα τμήματα των ενόπλων κομμουνιστικών δυνάμεων.

Πολλαι επιθέσεις εγένοντο κατά του κτιρίου της υποδιοικήσεως Χωροφυλακής κατά την διάρκειαν της Κυριακής άλλα όλες απεκρούσθησαν με μεγάλας απωλείας.

Κατά τας εσπερινάς ώρας και μετά την πτώσιν των άλλων φυλακίων οι κομμουνισταί συνεκέντρωσαν ισχυράς ενόπλους επιθετικάς ομάδας και ήρχισαν επιτιθέμενοι προς εκπόρθησιν του φυλακίου της υποδιοικήσεως, βάλλουν κατά του κτιρίου με όλμους και πολυβόλα συνεχώς.

Κατά τας εσπερινάς ώρας το κτίριον παραδίδεται εις τας φλόγας συνεπεία αναφλέξεων δοχείων βενζίνης. Οι ηρωικοί όμως υπερασπισταί κράτησαν τας θέσεις των αμυνόμενοι στα πέριξ του κτιρίου ορύγματα και τα λίθινα ταμπούρια και τους καπνισμένους τοίχους και απέκρουσαν όλας τας επιθέσεις των ενόπλων κομμουνιστών.

Οι ηρωικοί αυτοί αγωνισταί διέκριναν και αντελήφθησαν ότι εγγίζει η ώρα της εξοντώσεώς των και η μόνη των σωτηρία θα είναι μία ηρωϊκή έξοδος. Η απόφασις της εξόδου ελήφθη και μόλις ξαπλώθηκε το σκοτάδι της νύχτας και σταμάτησαν για λίγο οι επιθέσεις των ενόπλων κομμουνιστών, επιχειρούν έξοδον.

Οι εξελθόντες υπό τον Φοούτζιλαν και τον ενομοτάρχην Βασιλοχρήστον, έφερον μαζί των όλον τον οπλισμόν των. Προ της εξόδου των ανετίναξαν όλα τα πυρομαχικά τους που δεν ήτο δυνατόν να πάρουν μαζί των. Η ηρωϊκή αυτή έξοδος δεν ανεμέντο από την κομμουνιστικήν ηγεσίαν η οποία πράγματι αιφνιδιάσθη.

Η έξοδος αυτή επέτυχε πλήρως διασωθέντων όλων των ανδρών της Υποδιοικήσεως Χωροφυλακής.

Μέσα στο διοικητήριο που οι φλόγες και οι καπνοί το κατέπνιγον ασφυκτικώς, ο ηρωϊκός διοικητής του τάγματος Αντισυνταγματάρχης Αρβανιτάκης, μαζί με τους αξιωματικούς Λαμπίρην και Θωμόπουλον και τον στρατιώτην Αθανάσιον Μιχόπουλον, τραυματισμένοι βαρειά συνεχίζουν τον ηρωϊκό τους αγώνα. Προτίμησαν να πέσουν μαχόμενοι παρά να ακολουθήσουν τους εξορμήσαντας δυο αξιωματικούς Παγκράτην και Πέτρου. Εαν εξορμούσαν όλοι μαζί και σε κατάλληλη νυχτερινή ώρα υπήρχον ελπίδες τινές εξ αυτών να διασωθούν, προτίμησαν όμως τον ένδοξον θάνατον από την φυγή.

Πέριξ του διοικητηρίου που οι φλόγες και οι καπνοί είχον κατακλύσει όλα τα διαμερίσματα του, αναρίθμητοι ένοπλοι κομμουνισταί είχον συγκεντρωθεί και ούρλιαζον για να καταπτοήσουν τους αμυνόμενους.

Κατά την κρίσιμον εκείνην στιγμήν, ηγετικόν στέλεχος του ΕΛΑΣ γνωστός και παλιός φίλος του Αρβανιτάκη του φωνάζει με δυνατή φωνή.

- Νίκο! Νίκο! έχεις παιδιά λυπήσου τα, κατέβα κάτω, παραδόσου, μη φοβάσαι δεν σε χαλάμε!!

- Όχι, δεν παραδίδομαι στα σκυλιά, στους εχθρούς του λαου, θα πεθάνω άτιμοι, δεν πέφτω στα χέρια σας, έχω κρατήσει μια σφαίρα για τον εαυτόν μου.

Μόλις τελείωσε τα λόγια αυτά, εκνευρισμένος από τα ουρλιάγματα και τις αγριοφωνές των ενόπλων κομμουνιστών και από τις άγριες φλόγες που τον πλησίαζαν και από τους πυκνούς καπνούς που δεν τον άφηναν να αναπνεύση, πάτησε τη σκανδάλη του περιστρόφου και πέταξε τα μυαλά του. Οι δύο αξιωματικοί Λαμπίρης και Θωμόπουλος και ο στρατιώτης Αθανάσιος Μιχαλόπουλος εκ Φυλίων, μετά την αυτοκτονίαν του Αντισυνταγματάρχου Αρβανιτάκη απεφάσισαν να παραδοθούν.

Κατήλθον αμέσως δια μέσου των φλογών την κλίμακα του διοικητηρίου. Όταν έφθασαν εις την έξοδον, ο στρατιώτης Μιχόπουλος με το αυτόματο που κρατούσε πυροβολεί και φονεύει δύο ενόπλους κομμουνιστάς και τραυματίζει ετέρους δύο. Εκ των καταιγιστικών του πυρών διασκορπίζονται οι πέριξ αυτού ένοπλοι κομμουνισταί και ούτος τρέχων εισέρχεται εις παρακειμένην οικίαν και εκ ταύτης εις ετέραν κατορθώσας ούτως να διαφύγη την σύλληψιν.

[metamelia3]

Είσαι ένα αίσχος και σου γαμώ τη μάνα
Κάτσε να δούμε τι λέει το κείμενο του άλλου καθυστερημένου τώρα

[DM]

H ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΩΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ

Από την πρωίαν της Κυριακής μέχρι των μεσημβρινών ωρών της Δευτέρας, οι κάτοικοι της πόλεως των Καλαβρύτων τρομοκρατημένοι ανέμενον την άφιξιν των εθνικών δυνάμεων, δια να αποφευχθούν αι συλλήψεις και η λεηλασία, δυστυχώς όμως καμμιά δύναμις δεν ενεφανίσθη και κατά τας απογευματινάς ώρας της Δευτέρας, το χωνί των ενόπλων κομμουνιστών άρχισε να καλή όλους τους Καλαβρυτινούς:

- Εδώ δημοκρατικός στρατός, οι εχθροί τον λαού, τα όργανα του μοναρχοφασιστικού καθεστώτος των Αθηνών εξοντώθηκαν, η πόλις των Καλαβρύτων και οι κάτοικοι είναι ελεύθεροι, να εξέλθετε όλοι των οικιών σας και να συγκεντρωθήτε στην πλατεία όπου θα γίνη διανομή διαφόρων ειδών.

Η φωνή του χωνιού επάγωσε το αίμα των Καλαβρυτινών και τους κατετρόμαξε, μια νυκτερινή σιγή είχε απλωθή εις ολόκληρον την πόλι, πού και πού ακούγονταν αλλαλαγμοί των ενόπλων κομμουνιστών εις κάθε γενομένην διαρπαγήν. Αραιά εις τους δρόμους έκαμον την εμφάνισίν των οι κάτοικοι, ενώ οι ένοπλοι κομμουνισταί καθ' ομάδας και τραγουδώντας επαναστατικά εαμίτικα τραγούδια και μεθυσμένοι οι περισσότεροι, έθραυον τις πόρτες των διαφόρων καταστημάτων και λεηλατούσαν το περιεχόμενόν τους.

Όλα τα προϊόντα της λεηλασίας τα συνεκέντρωσαν στην κεντρική πλατεία όπου είχον συγκεντρώσει και αρκετόν αριθμόν υποζυγίων. Στην πλατεία είχε συρρεύσει ένα έξαλλο πλήθος εαμιτών και ενόπλων κομμουνιστών που επανηγύριζε την νίκην του, επίσης είχον συγκεντρωθή πολλοί Καλαβρυτινοί και ατένιζον με τρόμο την καταστροφή της πόλεως των.

Εις πολλά σημεία της πόλεως υψώνοντο τεράστιαι φλόγες. Είχον θέσει πυρ σε πολλά οικήματα, στο Ταμείο, στην Εθνική Τράπεζα, στο Τηλεγραφείο και επυρπόλησαν όλους τους σιδηροδρομικούς συρμούς, αφήρεσαν τα χρήματα της Εθνικής Τραπέζης. Επίσης επυρπόλησαν τα αρχεία του Πρωτοδικείου, της Εφορίας, του Ειρηνοδικείου, του Ταχυδρομείου και των Αστυνομικών Τμημάτων.

Το θέαμα της πόλεως ήτο τραγικόν, παντού διεκρίνοντο σπασμένες πόρτες και μισογκρεμισμένα σπίτια, διασκορπισμένα τρόφιμα εις τους δρόμους και ένοπλοι κομμουνισταί να τα αρπάζουν και να τραγουδούν. Οι κάτοικοι υπολογίζουν ότι κατά το διάστημα τής παραμονής των εις την πόλιν των Καλαβρύτων οι ένοπλοι κομμουνισταί εφόρτωσαν περί τα 500 υποζύγια με τρόφιμα και άλλα είδη ρουχισμού.

Η διαπραχθείσα λεηλασία ήτο πράγματι μεγάλη και αι ζημίαι αίτινες επροξενήθησαν τεράστιαι. Τα Καλάβρυτα εγνώρισαν μίαν νέαν τραγικήν δοκιμασία εξ ίσου φρικώδη με εκείνην την οποίαν εγνώρισαν κατά την Γερμανικήν κατοχήν.

Αι απώλειαι των εθνικών δυνάμεων κατά την επίθεσιν κατά των Καλαβρύτων υπήρξαν τεράστιαι. Εκ των διακοσίων στρατιωτών και εξήκοντα χωροφυλάκων υπολογίζεται ότι εκατόν πενήντα εφονεύθησαν.

Σημαντικαί υπήρξαν και αι απώλειαι των ενόπλων κομμουνιστών. Υπολογίζονται εις εκατό οι νεκροί και πολλοί τραυματίαι.

Ούτοι ετάφησαν έξωθι της πόλεως των Καλαβρύτων εις όμαδικόν τάφον με εβδομηνταπέντε πτώματα. Εξηκριβώθη επίσης, ότι οι ένοπλοι κομμουνισταί φεύγοντες συμπαρέλαβον άνω των πεντήκοντα νεκρών, οι δε τραυματίαι των κατά την τριήμερον μάχην ανήλθον εις διακόσιους.»

[DM]

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Συμφώνως προς τα επίσημα στοιχεία:

- Από 12-10-1944 μέχρι 15-8-1945 εσφάγησαν από το ΚΚΕ 56.373 Έλληνες και Ελληνίδες.
- Από 16-8-1945 μέχρι 20-12-1951 τα θύματα του ΚΚΕ ανέρχονται εις 64.515.
- Παιδομάζωμα 28.000 περίπου Ελληνόπουλα, κάτω των 14 ετών.
- Όμηροι εξ Αθηνών κυρίως 65.000 των περισσοτέρων αγνοείται η τύχη.
- Κατά τον συμμοριτοπόλεμον εφονεύθησαν 1.052 Αξιωματικοί και 14.535 οπλίται του Εθνικού Στρατού και 174 Αξιωματικοί και 1.311 οπλίται της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής.
- Απαχθέντες ενήλικες ιδιώται υπό των συμμοριτών στο παραπέτασμα περίπου 15.000.
- Φονευθέντες συμμορίται 41.970.
-Κατά τα «Δεκεμβριανά» εδολοφονήθησαν ή έπεσαν μαχόμενοι 52 Αξιωματικοί, 39 Υπαξιωματικοί και 104 Αστυφύλακες της Αστυνομίας Πόλεων. Επίσης την ιδίαν περίοδον εδολοφονήθησαν ή έπεσαν μαχόμενοι 48 Αξιωματικοί, 50 Ενωματάρχαι και 198 άνδρες της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής. Καθώς και 474 Αξιωματικοί και 2.117 οπλίται του Εθνικού Στρατού.
Κατά τα «Δεκεμβριανά» εσφάγησαν 274 ιερείς, 239 δάσκαλοι, 123 ιατροί, 295 επιστήμονες, 248 συνδικαλισταί κ.τ.λ.
-Κατά τον συμμοριτοπόλεμον εξηφανίσθησαν 3.719 οπλίται του Εθνικού Στρατού.
-Μετά τον συμμοριτοπόλεμον κατεμετρήθησαν 19.175 Νεκροί των Ενόπλων Δυνάμεων του Έθνους 41.240 τραυματίαι και 4.101 αγνοούμενοι. Με τα υπάρχοντα στοιχεία οι φονευθέντες Ελληνες και Ελληνίδες ανέρχονται εις άνω των 216.366! λαμβανομένων ύπ' όψιν των θανάτων τραυματισθέντων, θανάτων εκ ναρκών κ.τ.λ.
Αναλυτικοί πίνακες, ονομαστικαί καταστάσεις και άπαντα τα στοιχεία, που δεν μπορούν λόγω χώρου να παρατεθούν εδώ ευρίσκονται στην διάθεσιν παντός ενδιαφερομένου.

[/b]

[DM]

ΕΠΙΛΟΓΟΣ Α' ΜΕΡΟYΣ

Τα βασανισμένα θύματα βοούν εκ των τάφων. Ζητούν εκδίκησιν. Κάποτε θα την έχουν. Η ιστορική δικαιοσύνη και η ηθική τάξις θα αποκατασταθούν. Θα ευρεθούν δηλαδή άνδρες Ελληνόψυχοι να τα αποκαταστήσουν.

Αυτά τα ύποπτα περί τάχα συμφιλιώσεως, ή κατασχέσεως των παθών κ.τ.λ. να τα αφήσουν στην άκρη. Οι αριστεροί επρόδωσαν την Πατρίδα, έσφαξαν τον Ελληνικό λαό και πρέπει να πληρώσουν. Μαζί των, θα πρέπει να τιμωρηθούν όσοι τους ενομιμοποίησαν και όσοι τους συμπαραστέκονται. Εαν ζουν. Εαν έχουν αποθάνει τότε, κατά το αρχαιολογικό θα εκταφούν και τα οστά των θα απορριφθούν εκτός Ελλάδος.

Το δέον απαιτεί σκληράν τιμωριών όσων:

Επέβαλον την εθνοπροδοτικήν αριστεράν στην πολιτικήν ζωην της χώρας.
Εδηλητηρίασαν με τον αριστερισμόν την Ελληνικήν εκπαίδευσιν.
Καθιέρωσαν την αριστερά στα ΜΜΕ.
Επολτοποίησαν τα βιβλία της Διευθύνσεως Ιστορίας του Στρατού, που περιγράφουν τους αντικομμουνιστικούς αγώνας των Ενόπλων Δυνάμεων.
Μετέτρεψαν την ονομασίαν του συμμοριτοπολέμου εις εμφύλιον.
Ετίμησαν τους αριστερούς εγκληματίας με ανδριάντας, ονομασίας οδών κ.τ.λ.
Βεβηλώνουν την μνήμην των θυμάτων της αριστεράς, καθ' οιονδήποτε τρόπον.
Συνοδοιπορούν με την αριστερά δια κομματικά οφέλη.
Από την αρχήν το ΚΚΕ υπήρξε ξενοκίνητον. Ιδρυτής ήτο o εβραίος Αβραάμ Μπεναρόγια, ο oποίος προ μερικών ετών απεβίωσε στο Ισραήλ! Πρώτοι βουλευταί του ΚΚΕ ήσαν οι εβραίοι Βεντούρα, Σουλάμ, κ.τ.λ. όπως άλλως τε συνέβη εις ολόκληρην την Ευρώπην όπου πρωτεργάται του εβραιομαρξισμού ήσαν παντού εβραίοι π.χ. Γερμανία (Τέλμαν), Ρουμανία (Πάουκερ), Ουγγαρία (Κουν), Γαλλία (Τορέζ), κ.τ.λ. και φυσικά στην Ρωσία (Τρότσκυ, Λένιν, Ράδεκ, Καγκάνοβιτς κ.τ.λ.).

Στην Ελλάδα ο Ελ. Βενιζέλος πρώτος συνέλαβε το ξενοκίνητο και το εθνοπροδοτικό του ΚΚΕ και εξέδωσε αντικομμουνιστικόν νόμον γνωστόν ως το «ιδιώνυμον» διότι εχαρακτήριζε την δράσιν του ΚΚΕ «ιδιώνυμον έγκλημα».

[DM]

ΤΟ «ΙΔΙΩΝΥΜΟΝ» ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
(ΝΟΜΟΣ 4229/1929)

Αρθρον 1.

1. Όστις επιδιώκει την εφαρμογήν ιδεών εχουσών ως έκδηλον σκοπόν την δια βιαίων μέσων ανατροπήν του κρατούντος κοινωνικού συστήματος ή την απόσπασιν μέρους εκ του όλου της επικρατείας, ή ενεργεί υπέρ της εφαρμογής αυτών προσηλυτισμόν, τιμωρείται με φυλάκισιν τουλάχιστον εξ μηνών. Προς τούτοις επιβάλλεται δια της αποφάσεως και εκτοπισμός ενός μηνός μέχρι δύο ετών εις τόπον εν αυτή οριζόμενον. Με τας αυτάς ποινάς τιμωρείται και όστις, επωφελούμενος απεργίας ή λόκ-άουτ, προκαλεί ταραχάς ή συγκρούσεις.
2. Ως ιδιαίτερα επιβαρυντική περίπτωσις θεωρείται η εκτέλεσις της πράξεως εν δημοσίω τόπω παρόντων πολλών, ή δια του τύπου, ή εαν ο προσηλυτισμός ενεργείται δια χρημάτων, ή απευθύνεται προς ανηλίκους, στρατιωτικούς εν γένει, ή δημοσίους λειτουργούς.

Αρθρον 2.

1. Εαν το εν τω προηγουμένω άρθρω αδίκημα τελεσθή δια του τύπου, υπέχει ποινικήν ευθύνην ο τε συγγραφεύς ή συντάκτης του δημοσιεύματος και ο διευθυντής ή εκδότης του εντύπου εαν διετέλουν εν γνώσει, αν δε ούτοι είναι άγνωστοι την εύθύνην φέρει ο τυπογράφος, εν αγνοία δε ή ελλείψει τούτου ο εν γνώσει αναλαβών την κνκλοφορίαν αυτού.
2. Κατά των εν τη προηγουμένη παραγράφω απαγγέλεται προς τούτοις προσωρινή παύσις του επιτηδεύματος του δημοσιογράφου ή τυπογράφου ή εκδότου μέχρις εξ μηνών και εν υποτροπή μέχρι τριών ετών.
3. Ο παρά την παύσιν ταύτην εξασκών το επάγγελμα αυτού τιμωρείται διά φυλακίσεως.

Αρθρον 3.

1. Απαγορεύονται αι εν υπαίθρω και εν παντι δημοσίω κλειστώ χώρω συναθροίσεις προσώπων επιδιωκόντων την έφαρμογήν των εν τω άρθρω 1 ιδεών.
2. Ο εν γνώσει προσερχόμενος εις τοιαύτην συνάθροισιν τιμωρείται δια φυλακίσεως.

[DM]

ΜΕΡΟΣ Β' - Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ

Ο κομμουνισμός, είπεν ο Ιωάννης Μεταξάς «δεν είναι φυτόν αυτοπαραγόμενον εν Ελλάδι. Μας ήλθεν έξωθεν» (Λόγος, 6-9-1936). Και πράγματι, μισέλληνες εβραίοι της Θεσσαλονίκης, υπό τον Αβραάμ Μπεναρόγια ίδρυσαν το ΚΚΕ. Οι πρώτοι βουλευταί του ΚΚΕ ήσαν εβραίοι (Κοέν, Βεντούρα, Σουλάμ) και το πρώτο έντυπο του ελέγετο AVANTI και εγράφετο στην εβραϊκή γλώσσα.

Δια την προδοτικήν φύσιν του κομμουνισμού, ο Γεώργιος Παπανδρέου έγραψε πολλά, που μπορείτε να διαβάσετε στα «Πολιτικά Κείμενα» του (έκδ. «Μπάυρον» τόμος Γ, σελ. 191 κ.έ.) όπου ο δημοκρατικός ηγέτης αναλύει «την κόλασιν του συμμοριτισμού» που εστράφη κατά της αιωνίου Ελλάδος (σελ. 192), αντιτίθεται στην νομιμοποίησιν του ΚΚΕ διότι «είναι τόση η έκτασις της προδοσίας... ώστε ουδέποτε το έθνος και ο Λαός μας θα ανεγνώριζαν την επάνοδον των προδοτών και των εγκληματιών εις τους κόλπους του πολιτικού βίου της χώρας... οι ηγέται της προδοσίας ουδέποτε θα εύρουν αμνήστευσιν εις την συνείδησιν του Ελληνικού Λαού» (σελ. 196-197). Τελικώς δεν ήτο ο λαός, αλλά ο «εθνάρχης» Καραμανλής που ενομιμοποίησε το ΚΚΕ.

Ήδη από την 18ην Οκτωβρίου 1948, ο Γ. Παπανδρέου ώρισε ότι «πρώτος και κύριος και μέγας σκοπός μας είναι η πάλη εναντίον του κομμουνισμού... διότι ο κομμουνισμός μάχεται εναντίον της Ελλάδος» (σελ. 101) εζήτησε να ψηφισθή νόμος κατά τον οποίον «δεν αναγνωρίζονται ως πολιτικά κόμματα οσα έχουν εξάρτησιν από το εξωτερικόν» (σελ. 199) και ταυτοχρόνως κατήγγειλε εκ νέου το ΚΚΕ «ώς κόμμα της προδοσίας και του εγκλήματος!»

Τας απόψεις του περί του προδοτικού χαρακτήρος του ΚΚΕ και του κομμουνισμού, ο Γ. Παπανδρέου υπεστήριξε καθ' όλον τον πολιτικόν του βίον. Όταν μάλιστα έγινε πρωθυπουργός εξέδωσε την γνωστήν εγκύκλιον υπ' αριθμ. 1010/11-3-1965 κατά την οποίαν εδήλωσε ότι «και αν συμβή να υπάρξουν διδάσκαλοι, όχι ανήκοντες αλλά και απλώς συμπαθούντες ή ανεχόμενοι την κομμουνιστικήν προπαγάνδαν δεν έχουν θέσιν στην εκπαίδευσιν...»! Στην ιδίαν εγκύκλιον σαφέστατα διακηρύσσει ότι ο «κομμουνισμός είναι εχθρός και του Έθνους και της δημοκρατίας».

Το ΚΚΕ εις όλα τα Εθνικά θέματα της Πατρίδος μας υπήρξε εχθρός. Και τί εχθρός; φανερός, αδίστακτος. Με επίσημα κείμενα του, τα οποία εδημοσιεύθησαν στον «Ριζοσπάστην» και εις εκδόσεις του ΚΚΕ, οι εθνοπροδόται επιδιώκουν την κατάλυσιν της ανεξαρτησίας της Ελλάδος και την υποταγήν της στην Ρωσία, παραλλήλως επιζητούν την απόσχισιν εκ της Πατρίδος Ελληνικών εδαφών και προδίδουν συστηματικώς τους αγώνας της Φυλής μας.

Το ΚΚΕ επρόδωσε την Μακεδονίαν και την Θράκην. Επρόδωσε την Β. Ήπειρον. Επρόδωσε την Μικρασιατικήν Εκστρατείαν. Επρόδωσε την 28ην Οκτωβρίου 1940. Επρόδωσε την Εθνικήν Αντίστασιν. Επρόδωσε τον απελευθερωτικόν αγώνα της ΕΟΚΑ και επέδειξε γλοιώδη ρωσοδουλείαν.

Τα κείμενα που ακολουθούν αποδεικνύουν τας ανωτέρω προδοσίας. Δεν τα σχολιάζω, διότι ομιλούν από μόνα των. Απλώς υπογραμμίζω μερικά σημεία, δια να επισύρω την προσοχήν σας εις αυτά.

[DM]

H ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ-ΘΡΑΚΗΣ

Το Τρίτον Συνέδριον του ΚΚΕ (26 Νοεμβρίου - 3 Δεκεμβρίου 1924) διεκήρυξε επισήμως το σύνθημα της «ενιαίας και ανεξάρτητης Μακεδονίας και της ενιαίας και ανεξάρτητης Θράκης». Το σύνθημα αυτό, οι κουκουέδες το υπεστήριζαν μέχρι το 1945, οπότε ο Ζαχαριάδης το απεκήρυξε («Ριζοσπάστης» 24 Οκτωβρίου 1945) όχι από όψιμον πατριωτισμόν, αλλά από πολιτική τακτική, διότι το ΚΚΕ έβλεπε τας δυσμενείς λαϊκάς αντιδράσεις που προεκάλει.

Ωστόσον, παρά την αποκήρυξιν, ο Ν. Ζαχαριάδης στο παρελθόν είχε ζητήσει τον αποχωρισμον της Μακεδονίας από την Ελλάδα και «τον σχηματισμό αυτοτελούς κράτους» («Ριζοσπάστης» 27 Ιανουαρίου 1925). Επί πλέον, ο Ν. Ζαχαριάδης εις έκκλησίν του προς τα μέλη του ΚΚΕ («Ριζοσπάστης» 1 Μαρτίου 1931) επανέλαβε την εθνοπροδοσίαν περί αποχωρισμού της Μακεδονίας και Θράκης από την Ελλάδα και υπεστήριξε «την εθνικοαπελευθερωτικήν πάλην των λαών που καταπιέζονται από τους Έλληνες»!! (όρα και εις έκδοσιν της Κ.Ε. του ΚΚΕ «Πέντε χρόνια αγώνες 1931-1936» β' έκδ. Αθ. 1946 σελ. 24).

Ακόμη, η 6η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ (Ιαν. 1934) καθώρισε ως υποχρέωσιν του ΚΚΕ:

«να αγωνισθεί για την εθνική αυτοδιάθεση μέχρις αποχωρισμού των καταπιεζομένων Μακεδόνων και Θρακών και να συνεργασθεί δια τον σκοπόν αυτόν με τας Βουλγαρικάς οργανώσεις της εσωτερικής επαναστατικής μακεδόνικης οργάνωσης (ενωμένης) και της θρακικής επαναστατικής οργάνωσης». («Πέντε χρόνια αγώνες 1931-1936», σελ. 201, 205, 206, 212).

Επίσης, στο 5ον Συνέδριον του ΚΚΕ (Μάρτιος 1934) διεκηρύχθη ότι «οι εθνικές μειονότητες καταπιέζονται αφόρητα από τους Έλληνες ιμπεριαλιστές»!!. Ειδικά δια τους Μακεδόνες το ΚΚΕ απεφάσισε την «υποστήριξη και ενίσχυση των εθνικοεπαναστατικών οργανώσεων των εθνικών μειονοτήτων και την στερέωση των δικών μας θέσεων μέσα σ' αυτές... την αναγνώριση στις μειονότητες αυτές του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης μέχρι και του κρατικού αποχωρισμού... Το ΚΚΕ πρέπει να παλαίψει αποφασιστικά για την καταπολέμηση του ελληνικού μεγαλοεθνισμού και τις εκδηλώσεις του μέσα στις γραμμές του και για την διεθνιστική διαπαιδαγώγηση των Ελλήνων εργατών και αγροτών» («Πέντε Χρόνια Αγώνες 1931-1936», σελ. 225).

Άλλως τε ο Ν. Ζαχαριάδης εις άρθρον του δημοσιευθέν στο περιοδικό «Δημοκρατικός Στρατός» (τεύχος Δεκ. 194 υπεστήριξε την δημιουργίαν ανεξαρτήτου Μακεδονικού κράτους και στη συνέχεια η 5η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ (Ιαν. 1949) έκανε ομοφώνως δεκτήν την εισήγησι δια την δημιουργία ανεξαρτήτου Μακεδονικού κράτους. Ιδού το κείμενον, το οποίον εξέδωσε το ΚΚΕ εις έντυπον υπό τον τίτλον: «Η Ελλάδα στο δρόμο προς τη νίκη, μπροστά στην αποφασιστική καμπή» (σελ. 20-21).

«Στη Βόρεια Ελλάδα ο μακεδόνικος (σλαβομακεδονικός) λαός τα έδωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αυτοθυσίας που προκαλούν τον θαυμασμόν. Δεν πρέπει να υπάρχει καμμιά αμφιβολία ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του Δ.Σ.Ε. και της λαϊκής επανάστασης, ο μακεδόνικος λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάσταση του, έτσι όπως τη θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα το αίμα του για να την αποχτήσει. Παράλληλα το ΚΚΕ πρέπει ριζικά να βγάλει απ' τη μέση όλα τα εμπόδια, να χτυπήσει όλες τις μεγαλοελλαδίτικες σωβινιστικές εκδηλώσεις και τα έργα που προκαλούν δυσαρέσκεια και δυσφορία μέσα στο μακεδονικό λαό και έτσι βοηθούν τους διασπαστές στην προδοτική δράση τους, ενισχύουν το έργο της αντίδρασης».

Τας προαναφερθείσας προδοτικάς θέσεις του ΚΚΕ του 1924 και 1949 περί ανεξαρτησίας της Μακεδονίας προσεπάθησε να δικαιολόγηση ο Ηλίας Ηλιού («Αυγή» 4 Δεκ. 1954) λέγων, ότι τότε η Μακεδονία «είχεν ανάμικτον πληθυσμόν»!

[DM]

Ο Γιάννης Πετσόπουλος, μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ και αντιπρόσωπος του στην 4ην Συνδιάσκεψιν της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας (Ιούνιος 1922) αποκαλύπτει, ότι το Κομμουνιστικόν Κόμμα της Βουλγαρίας, διά του Γραμματέως του Βασίλη Κολλάρωφ εζήτησε το πρώτον να διακηρυχθή η αυτονομία της Μακεδονίας και της Θράκης, άλλα δεν έγινε δεκτή η πρότασίς του, διότι το θέμα ήτο έκτος ημερησίας διατάξεως. Δια περισσότερα εις «Ριζοσπάστην» (3 Ιουλίου 1922).

Εϊδικώτερον ο Πετσόπουλος στο βιβλίον του: «Τα πραγματικά αίτια της διαγραφής μου από το ΚΚΕ» (Αθ. 1946 σελ. 47) γράφει:

«Στην Ολομέλεια της Κ.Ε. της Βαλκανικής Ομοσπονδίας στη Σόφια, το Μάη τον 1922, τέθηκε το ζήτημα της αυτονομίας της Μακεδονίας και Θράκης, που έθεταν οι Βούλγαροι σύντροφοι από σκοπιμότητες, που βέβαια γι αυτούς ήταν σοβαρές. (Εξηγούσαν δηλαδή ότι τα συνθήματα αυτά, δημιουργώντας ελπίδες για τους Βουλγάρους πρόσφυγες επανόδου στα μέρη που εγκατέλειψαν, θα τους έφερναν προς το κόμμα και θα εμπόδιζαν να πάνε με τους κομιτατζήδες). Εγώ, πιστεύοντας πως το κόμμα μας δεν μπορούσε να υψώσει συνθήματα που είχαν ρίξει οι διάφορες βουλγαρικές αστικές Κυβερνήσεις μετά την ήττα της Βουλγαρίας στα 1913, χωρίς να κινδυνεύσει να συντριβεί από το βάρος της κατηγορίας, πως είχε μπει στην υπηρεσία των, και, βρίσκοντας πως οι σκοπιμότητες της ύπαρξης του Ελληνικού και Σερβικού Κ. Κόμματος ήταν ανώτερες από εκείνες που έθεταν οι Βούλγαροι σύντροφοι για το δικό τους ισχυρότατο τότε Κόμμα, ζήτησα, σαν εκπρόσωπος του Κόμματος, αναβολή, για να φέρω το ζήτημα στην Ολομέλεια της Κ.Ε. στην Αθήνα, μόλις γυρίσω. (Η δική μου γνώμη, την οποία και δεν τους είπα, ήταν τότε, πως για το ζήτημα των μειονοτήτων Μακεδονίας και Θράκης, θα έπρεπε να βρεθούν άλλες λύσεις, μέσα στο πλαίσιο της Βαλκανικής Ομοσπονδίας, και να διατυπωθούν ανάλογα συνθήματα για όλα τα Κομμουνιστικά Κόμματα της Βαλκανικής). Με την πρόταση μου συμφώνησαν ο Σέρβος αντιπρόσωπος και ο Ρουμάνος.

Το ζήτημα αναβλήθηκε για την άλλη διάσκεψη του γραφείου της Βαλκανικής Ομοσπονδίας. Εδώ στην Αθήνα, η ΚΕ. ομόφωνα ενέκρινε τη στάση μου. Μα λίγο μετά που έφυγα από το Κόμμα, και όταν ήμουνα στη Γερμανία, η καινούργια διοίκηση του κόμματος υιοθέτησε το σύνθημα».

Ο Πετσόπουλος στο βιβλίον του «Τα εθνικά ζητήματα και οι Έλληνες κομμουνισταί» (Αθ. 1946, σελ. 31-32) μας πληροφορεί ότι:

«..."Ετσι έγινε με το σύνθημα της «αυτονομίας της Μακεδονίας» που και πάλι ο σ. Β. Κολλάρωφ, τότε σαν γραμματέας του Κ.Κ. της Βουλγαρίας, έθεσε μπροστά στην Ολομέλεια του Γραφείου της Βαλκανικής Ομοσπονδίας, που συνήλθε το Μάη του 1922, στη Σόφια. Σ' εμένα έτυχε και τότε, σαν γραμματέα του ΚΚΕ και αντιπρόσωπο του σ' εκείνη την Ολομέλεια, να του απαντήσω. Και απέκρουσα την πρόταση του, έχοντας με το μέρος μου και το Σέρβο και το Ρουμάνο αντιπρόσωπο. Υποστήριξα πως τα Κομμουνιστικά Κόμματα των άλλων Βαλκανικών χωρών δεν μπορούν να υιοθετήσουν τα συνθήματα που οι Βουλγαρικές αστικές κυβερνήσεις έρριχναν από την επόμενη της ήττας του 1913, την ώρα που στην Ελληνική και Σερβική Μακεδονία δρούσαν εκατοντάδες συμμορίες κομιτατζήδων, έξοπλιζόμενες και συντηρούμενες από αυτές τις κυβερνήσεις, και πως η σκοπιμότητα ύπαρξης του Ελληνικού και Σερβικού Κομμουνιστικού Κόμματος ήταν ανώτερη από τις σκοπιμότητες, που μας παρουσίαζε ο σ. Κολλάρωφ για το ισχυρότατο βουλγαρικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Η στάση μου εγκρίθηκε ομόφωνα από την Κ.Ε. του Κόμματος μας.

Η υιοθέτηση του συνθήματος εκείνου από τις διάδοχες ηγεσίες του ΚΚΕ, αργότερα είχε σαν αποτέλεσμα για το Ελληνικό Κομμουνιστικό Κόμμα να παραδέρνει έπι 12 ολόκληρα χρόνια κάτω από τις φοβερές συνέπειες αυτής της παρέκκλισης, ώσπου το ίδιο το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος αναγκάστηκε να καταργήσει αυτό το σύνθημα».

[DM]

Εν πάση περιπτώσει, στο επίσημο θεωρητικό όργανο του ΚΚΕ, στην «Κομμουνιστική Επιθεώρηση» (τεύχος Φεβρουαρίου 1924, σελ. 55-56) δημοσιεύονται τα έξης προδοτικά:

«Τα ιστορικά ντοκουμέντα δεν μπορούν για μας να παίζουν ρόλον σοβαρόν εις το ζήτημα λύσεως του προβλήματος των εθνικών μειονοτήτων... Υπό την έννοιαν απελευθερώσεως ομόαιμων αδελφών εκρύπτετο και κρύπτεται ακόμη η υποδούλωσις και εκμετάλλευσις του Μακεδόνικου και Θρακικού λαού. Από τον πόλεμο του 1912, ο Μακεδόνικος λαός έχασε την ενότητα του. Απελυτρώθη από τον Τούρκο αγά και βέη, διά να υποδουλωθή εις τους Έλληνας, Βουλγάρους και Σέρβους μεγαλέμπορους, βιομηχάνους και τσιφλικάδες, οι οποίοι εμοιράστηκαν μεταξύ τους τη Μακεδονία προς εκμετάλλευσιν. Σήμερα, εις την υπό της Ελλάδος κατεχομένην Μακεδονίαν, κατοικούν επίσης απ' όλες τις προαναφερθείσες εθνικότητες, Έλληνες, Βούλγαροι, Τούρκοι, Σέρβοι, Κουτσοβλάχοι, Αλβανοί, Εβραίοι και Αρμένιοι. Οι Έλληνες είναι περισσότεροι (πλειοψηφία) από μια εκάστη εθνικότητα χωριστά, αλλά είναι ολιγώτεροι (μειοψηφία) από όλους μαζί. Έτσι, από το 1913 μέχρι σήμερα, την Ελληνική Μακεδονία τη διοικούσε η Ελληνική μειοψηφία τρόπον τινά κυριαρχούσα επι των άλλων εθνικοτήτων. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών, με την εδώ δηλαδή έλευση των προσφύγων της Θράκης και Μ. Ασίας και την εκδίωξη των Τούρκων, καθώς και με την ανταλλαγήν των Βουλγάρων της Μακεδονίας με τους Έλληνες της Βουλγαρίας, καταβάλλεται προσπάθεια ώστε οι Έλληνες να είναι πραγματική πλειοψηφία στη Μακεδονία και απέναντι όλων των άλλων μειονοτήτων που μένουν. Πρόκειται δηλαδή περί βίαιου εξελληνισμού της Ελληνικής Μακεδονίας... Το ίδιο έγινε και στη Θράκη.

...Οι κεφαλαιοκράτες όλων των Βαλκανικών κρατών, μάχονται αναμεταξύ των ποιος θα εκμεταλλευθή περισσότερον τον Θρακικό και Μακεδονικό λαό και γι αυτό δεν μπορούν να συμφωνήσουν για να του δώσουν δικαιώματα για να ζήσει συμφιλιωμένος χωρίς καμμιά διάκριση μεταξύ φυλών, εθνικοτήτων, θρησκευμάτων κλπ.

Το προλεταριάτο όμως της Μακεδονίας και Θράκης, καθώς και όλης της Βαλκανικής, οι φτωχοί των χωρών αυτών, οι εργάτες και οι αγρότες, που δεν έχουν καμμιά διαφορά μεταξύ τους, γιατί όλους τους εκμεταλλεύονται χωρίς εξαίρεση εθνικοτήτων, είναι εκείνο που μονάχα μπορεί να εξασφαλίσει την φιλική συμβίωση όλων των εθνικοτήτων της Θράκης και Μακεδονίας, εγκαθιστώντας σ' αυτές καθώς και σε όλη τη Βαλκανική μια Κυβέρνηση δική τους, μια Κυβέρνηση από εργάτες και αγρότες, μια εργατοαγροτική Κυβέρνηση σ' ολόκληρη τη Μακεδονία και σ' ολόκληρη τη Θράκη».

Αυτή η πρόστυχος θεωρία του βιαίου εξελληνισμού της Μακεδονίας υποστηρίζεται και σήμερα από ανιστόρητους κομμουνιστάς και δυστυχώς τα βιβλία των χρηματοδοτούνται από το κράτος και μάλιστα εκδίδονται από υπουργεία!

Στο διάστημα 17 Ιουνίου - 8 Ιουλίου συνέρχεται στην Μόσχα το 5ον Συνέδριον της Κομμουνιστικής Διεθνούς (Κ.Δ.) όπου ελήφθη απόφασις δια την ενιαίαν ανεξάρτητον Μακεδονίαν και Θράκην, όπως διεκήρυξε η 6η Συνδιάσκεψις της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας. Στο Συνέδριον της Κ.Δ. μετείχε το ΚΚΕ με τους αντιπροσώπους του Παντελή Πουλιόπουλο και Σεραφείμ Μάξιμο.