Social Media και παραφερνάλια.

[ikonoklast]

http://www.blackout.gr/keimena/71
http://en.wikipedia.org/wiki/Social_media

Δείτε και πείτε αμα 8έτε.
Το πρώτο άρ8ρο είναι απο την αντιεξουσιαστική επι8εώρηση blackout,
το αναφέρω δημοσιογραφικά, μη μου τσινάτε εμένα αν δε συμφωνείτε με κάτι.

ps. κυρίως κίνγκτομ, τσοπτ και σόλοι 8α ενδιαφέρονταν.
οι δύο απ τους τρείς μπορούν να μας πούν!

[Ace]

Σοβαρα τι τυχη εχει εδω μεσα.

[ikonoklast]

διαφορετική με κά8ε ποστ.
φρόντισε το επόμενο να είναι καλύτερο!

[metamelia3]

Είμαι το επόμενο και είμαι καλύτερο

[verdictdenied]

Ενδιαφέρον....δεν γνώριζα τι είναι αυτό....και για κάποιο λόγο μου φαίνεται σαν αποτελεί το συγκεκριμένο τόπικ κάποια απάντηση σε αυτό που άνοιξα εγώ με το βίντεο για το αεροπλάνο.....

Σαν κάποιο urban legend, μέσο/όχημα για προβληματσιμό και εξέγερση μέσω αναίμακτων ανταρσιών μου φάνηκε.....

Για πές....

[carheart]

Σοβαρα τι τυχη εχει εδω μεσα.

βρε να σου και ο ελιτισμός!!!

Ον τόπικ : Διάβασα όλες τις δημοσιεύσεις της σελίδας, και δημοσιογραφικά θεωρώ πως συμπαθώ κάπως τους δημιουργούς της, διότι μελετάνε αρκετά σφαιρικά ορισμένα φλέγοντα ζητήματα. Ειδικά αυτά των κινητοποιήσεων/καταλήψεων.

[Ace]

Γεια σου φιλε carheart!!
Λοιπον εχω να παραθεσω κατ'αρχας ενα αποσπασμα που θε συζητηση.

Βασικό χαρακτηριστικό των Social Media είναι ότι πλάθουν ένα μύθο ή καλύτερα ένα έπος γύρω από μια εύκολα κοινά αναγνωρίσιμη φιγούρα. Το έπος της συγκεκριμένης φιγούρας εξιστορείται και αναπαριστάται την ίδια στιγμή, ή αναπαριστάται καθώς εξιστορείται. Πρόκειται για τη διαδικασία της «μυθοπλασίας». Το εργαστήριο αφηγηματικού ανταρτοπόλεμου Wu Ming - διάδοχοι του Luther Blissett, ορίζει την μυθοπλασία ως «την κοινωνική διεργασία της κατασκευής μύθων, χωρίς να εννοούμε “ψεύτικες ιστορίες”, αλλά ιστορίες κοινές που λέγονται, επαναλαμβάνονται και χρησιμοποιούνται από μία τεράστια και πολυσχιδή κοινότητα, ιστορίες που ίσως δίνουν υπόσταση σε ένα είδος ιεροτελεστίας, μία αίσθηση συνέχειας μεταξύ αυτού που κάνουμε και αυτού που έκαναν άλλοι άνθρωποι στο παρελθόν(…) Οι επαναστάσεις και τα κινήματα πάντα βρίσκουν και αφηγούνται τους δικούς τους μύθους. Μάλιστα ο πλούτος ενός κινήματος εκφράζεται από την ικανότητά του να εμφανίζεται σαν μια πληθώρα ανθρώπων που περιγράφουν τους εαυτούς τους με μια αδιάκοπη, ζωντανή ροή ιστοριών, χρησιμοποιώντας αυτές τις ιστορίες σαν όπλα ώστε να συνθέσουν ένα νέο φαντασιακό ξεκινώντας από τη βάση. Όταν μιλάμε για “μύθους”, εννοούμε ιστορίες που είναι απτές, φτιαγμένες από αίμα, σάρκα και σκατά. (…)

Οι μύθοι είναι απαραίτητοι. Δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε μαζί χωρίς να έχουμε ιστορίες για να πούμε ο ένας στον άλλο και να ακούσουμε, χωρίς «ήρωες» των οποίων το παράδειγμα μπορούμε να ακολουθήσουμε ή να απορρίψουμε. Η γλώσσα μας, οι μνήμες μας, η φαντασία μας και η ανάγκη μας να δημιουργούμε κοινότητες είναι τα πράγματα που μας κάνουν να είμαστε ανθρώπινα όντα, και οι ιστορίες είναι που τα κρατούν, που τα συνέχουν όλα αυτά από κοινού. Τα S.M. με τη λειτουργία της μυθοποίησης και της αφήγησης ιστοριών (μυθιστοριοποίηση) συμβάλουν στην κατασκευή του κοινού σώματος.»

Λοιπον εγω λεω πως τουτο δω το μικρο αποσπασμα κρυβει μια μεγαλη αλήθεια και πως χωρις τους μυθους που λεει οχι απλα δεν μπορουμε να δημιουργησουμε ενα νεο κινημα η κατι τις το επαναστατικο, αλλα ουτε καν να δημιουργησουμε κατι (το παραμικρο) [καινουργιο] μεσα στο κοινωνικο-ιστορικο συνεχες.
Ναι;
ikonoklast, γιατι οχι;

[xmou]

για να δω αν έπιασα το θέμα στο περίπου, μιλάμε για χρήση της μυθοπλασίας ωστε να φτασουμε ετσι στην ταρακουνηση του μυαλου του εκαστοτε "στοχου" μπας και πάρει πέντε πραγματα που θέλει ο εκαστοτε μυθοπλαστης να του τονίσει χαμπάρι?

αν ναι,ομορφοτατη η φαση τουτη αλλα μιας και ο μυθος μεταβαλλεται και γιγαντωνεται και by word of mouth αν καταλαβα καλα,δεν σερνεται γυρω γυρω ο κινδυνος να βγουνε παραπλευροι ή και αντιθετοι στην αρχικη ιδέα μυθοι, και να μας γυρισει ο τελωνειακος υπαλληλος που τα βραδια βαζει σακουλακια με φουντα σε ολα τα πακετα που εχουνε καθυστερησει στην παραδοση μπουμερανγκ?νομιζω.

[Ace]

Οχι ακριβως, γιατι ο μυθοπλαστης δεν ειναι καποιο συγκεκριμενο προσωπο.
Το ολο θεμα γινεται κοινωνικα και ακουσια (αν μπορουμε να το χαρακτηρισουμε ετσι).

[Candiru]

ο πιό ταιριαστός όρος είναι "αφήγηση" και όχι μύθος που έχει και άλλες σημασίες και προκαλούν σύγχυση.

συμφωνώ απόλυτα με το παραθεμα, κάθε αφήγηση είναι μια νοητική κατασκευή, συνεπώς είναι στενά συνυφασμένη με το μύθο. Ομως έτσι συμβαίνει ΠΑΝΤΑ, αυτή είναι και η φύση της λειτουργίας του ανθρωπου ως κοινωνικού όντος, να νοηματοδοτεί τον κόσμο (φαντασιακό).