Έβλεπα τώρα το "Ταξιδεύοντας", στο οποίο η Τσόκλη πάει στις οάσεις της δυτικής Αιγύπτου και σκεφτόμουν πόσο θα γούσταρα να ταξιδεύω for a living. Χθες, μια φίλη μου έλεγε για την έκθεση ενός φωτορεπόρτερ, ο οποίος είχε επισκεφθεί τη Σιέρα Λεόνε, τη Βόρεια Κορέα και άλλα μέρη, όπου δύσκολα πάει κανείς. Είδα τις φωτογραφίες (www.yanniskontos.com by the way) και πάλι με έπιασε μια ψιλοκατάθλιψη που δεν κάνω αυτή τη δουλειά. Για πείτε... όχι απαραίτητα τη δουλειά των ονείρων σας, αλλά δουλειές που θαυμάζετε ή ψιλοζηλεύετε. Χωρίς απαραίτητα να θέλατε να τις κάνετε. Κι επίσης αν είστε διατεθειμένοι να τα παρατήσετε όλα σύντομα για να τις κυνηγήσετε.
(του Κόντου αυτές :/ )