Originally Posted by
Nίκος Συνοδινός, Ωρα για Σπορ
Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου�
Το χρονικό του προαναγγελθέντος θανάτου του ελληνικού ποδοσφαίρου ολοκληρώθηκε χθες στη Νεάπολη. Το ματς Ιωνικός-Ηρακλής έμελλε να μην τελειώσει ποτέ. Αυτή την φορά οπαδός της γηπεδούχου ομάδας εισέβαλε στον αγωνιστικό χώρο και χτύπησε τον επόπτη Κόττορο από τα Δωδεκάνησα, ο οποίος προηγουμένως είχε αδικήσει κατάφωρα τον Ιωνικό και ουσιαστικά με τις υποδείξεις του τον υποχρέωνε σε απώλεια δύο πόντων.
Η αυτοδικία, στην οποία προχώρησε ο ανεγκέφαλος οπαδός του Ιωνικού, είναι απόλυτα κατακριτέα, αν κριθεί αποσπασματικά και μεμονωμένα. Αυτό που, ωστόσο, θα πρέπει να προβληματίσει τους υπεύθυνους είναι γιατί έφθασε στο σημείο ένα παιδί να πηδήσει τα κάγκελα και να χτυπήσει στον αγωνιστικό χώρο τον επόπτη, αν και γνώριζε πως θα υποστεί βαρύτατες συνέπειες.
Ο χούλιγκαν(,), που πρωταγωνίστησε στον ξυλοδαρμό του διαιτητή Κόττορου, δεν έδρασε εκτιμώντας αποκλειστικά και μόνο τις υποδείξεις του. Όμως, κάποτε το... ποτήρι ξεχειλίζει και τότε, οι επιπτώσεις είναι δυσανάλογες των πράξεων αυτού που έριξε τη... μοιραία σταγόνα. Ρώτησα κι έμαθα ότι ο Ροδίτης ηλεκτρολόγος, που έφαγε το «ξύλο», είναι καθαρός!
Και μάλιστα, έχει φιλοδοξίες για καριέρα. Την πλήρωσε όμως, για όλα όσα συμβαίνουν σε βάρος του Ιωνικού και τα οποία έχουν δημιουργήσει την αίσθηση πως κάποιοι δεν θέλουν την ομάδα της Νίκαιας στην Σούπερ Λίγκα. Το να μπει φυλακή ο δράστης της αυτοδικίας δεν θ' αποτελέσει λύση στην καταπολέμηση της βίας στα γήπεδα.
Όταν η έννοια του δικαίου έχει κατακερματιστεί σε τόσα κατά το δοκούν (ή κατά το συμφέρον) τεμάχια, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει πια σα λειτουργία, όταν ακόμη κι αυτό το «κοινό περί δικαίου αίσθημα» έχει ξεφτίσει, τότε η αυτοδικία θα έρχεται πάντα στο προσκήνιο, θα πρωταγωνιστεί. Η αυτοδικία βρίσκεται στο DΝΑ κάθε ανθρώπου.
Παράγοντες περιορισμού της ««δίψας» για αυτοδικία είναι η πνευματική καλλιέργεια και η ψυχική ηρεμία. Αν η εφαρμοζόμενη νομοθεσία στηρίζεται σε δύο μέτρα και δύο σταθμά σε βάρος του πιο αδύνατου, τότε οι πράξεις αυτοδικίας θα είναι σύνηθες φαινόμενο. Ο ασθενέστερος αγανακτεί και η ««δίψα» του για αυτοδικία πολλαπλασιάζεται, ιδιαίτερα αν υποστεί κάτι το βαρύ. Τότε διακατέχεται από... τυφλό μίσος και αυτό που βλέπει δεν είναι άλλο απ' το κακό του ««δράστη», ως φυσικού προσώπου ή συστήματος.
Τα μεγάλα κεφάλια του ελληνικού ποδοσφαίρου καθιέρωσαν την ατιμωρησία και τα αστεία πρόστιμα, για το... καλό του αθλήματος. Αντικατέστησαν την πλειοψηφία των τακτικών δικαστών με νομικούς, που διόρισαν οι ίδιοι. Άφησαν στο έλεος της την διαιτησία. Με τις ενέργειες τους προσέφεραν ««πάτημα», ώστε να λαβωθεί θανάσιμα το λαοφιλέστερο άθλημα και τα γήπεδα να μετατρέπονται σε κολαστήρια!