σεβαστικός, που λες και συ
να του πάμε και αυτό
σεβαστικός, που λες και συ
να του πάμε και αυτό
υποψιν τα θορυβολαγνικα με τα εμαθε ενας Βαζελας
Καλησπέρα. Φρέσκο πράγμα. Μα πολύ φρέσκο πράγμα.
YPSILON aka ·Y·
ινταστριαλό-dark/synth wave duo με post-punk βάσεις και επιρροές από Βαρκελώνη. Με μέλη των hardcore punk ηρωών Destino Final. Μόλις κυκλοφορήσανε το παρακάτω LP:
Εντυπωσιακοί θα έλεγα. Περιοδεύουν αυτή τη στιγμή τας Ευρώπας. http://yyyy.bandcamp.com/
νυχτερινό, διότι ουίσκια
Οι Young Hunting είχαν βγάλει ένα Attachment In A Child And The Subsequent Condition cd σε μια Agenda Recordings το 2010.
Έπαιζαν κάπως έτσι:
..αλλά και κάπως αλλιώς, γιατί γενικά έπαιζαν πολλά και με διάφορους ήχους. Ήθελα να βάλω την Κομματάρα Mother and Child αλλά δεν την έχουν ανεβάσει πουθενά.
Έπειτα έκαναν ένα 12" (The Night of the Burning)στην Blackest Ever Black και το διέλυσαν το μαγαζί, γιατί ήθελαν να αλλάξουν εντελώς ήχο, στυλ, κοινό, ιδέες, γκόμενες, αριθμό
Επανήλθαν ως DALHOUS με 12" (MITCHELL HEISMAN, πάλι στην B.E.B.) το οποίο είναι πολύ κινηματογραφικό, ατμοσφαιρικό, με ολίγη από dark ambient και στουντιακό ήχο αγγλέζικης ηλεκτρονικής νεολαίας. Όχι κάποιο αριστούργημα μολαταύτα.
Τον Μάρτη όμως βγάζουν πρώτο LP (σταθερά στην ίδια εταιρία) που πρόκειται να γδέρνει συναισθήματα και να δέρνει ψυχές, διότι το κομμάτι που διέρρευσε
https://soundcloud.com/blackest-ever...l-body/s-aIUho
είναι τι να πω, Amon Tobin ακούστηκε, συμφωνήθηκε [δεν είμαι τρελός] με σταθερή την σκοτεινοτέτοια ατμόσφαιρα που βγάζουν
το Μάρτη
Dalhous - An Ambassador For Laing [blackest ever black, 2013]
If I could turn you on, if I could drive you out of your wretched mind, if I could tell you, I would let you know.
Last edited by carheart; 16-02-2013 at 14:22.
Bastian Wegner, Idle Sea.
Από την ηλεκτρική Sähkö Recordings του όμορφου Mika Vainio, είμαστε ακριβώς μία εβδομάδα μετά το Hertz.
Δεν έχω λόγια μωρέ.
Απο αυτά, τα τόσο αγαπημένα, που δεν μπορείς να βρεις λόγια. Τα κρύα χειμωνιάτικα.
το ΚΕΝΟ το ίδιο
Ø
[Το βάζω εδώ και στο Κιεγαμώ τους Stixoi, μπας και το δει κανείς]
KTL - V. Last Spring: A Prequel
"Σας παρακαλώ, περιμένετε. Ακούστε με ένα λεπτό, σας παρακαλώ".
Έτσι ξεκινάει το τελευταίο κομμάτι του τελευταίου δίσκου του ντουέτου Stephen O’Malley + Peter Rehberg, σε θεατρικό κείμενο του Dennis Cooper, με ανάποδο σταυρό, βέλος και Χ στο εξώφυλλο, φωσφορίζοντα. Και με αγκομαχητά. Που στην αρχή αναρωτιέσαι αν κάνει μεθυσμένο σεξ, στα καπάκια νομίζεις ότι αυτοακρωτηριάζεται αργά με χειρουργικό νυστέρι και τελικά πιθανολογείς ότι ξερνάει τα σωθικά του, πάνω σε κάθαρση της ψυχής με αγιαουάσκα. Πάντως μάλλον πεθαίνει.
Ζυζητάει με κάποιον. Με τη μαριονέτα που τον φωνάζει Σάρλ; Ή κάνει εσωτερικό διάλογο με το alter psycho-ego; Και μιλάει για πρόσωπα, αγόρια, ξενοδοχεία, φαντάσματα, "ο Σαρλ είναι νεκρός". Μα ποιος είναι επιτέλους αυτός ο Σαρλ; Και γιατί είναι νεκρός;
Βγάζει ένα μυστήριο αγχωτικό φόβο, όχι μόνο το κομμάτι, μα ολόκληρος ο δίσκος [ένα τεράστιο σύμπλεγμα, δηλαδή]. Κάποιος ικετεύει, κάποιος [ο ίδιος;] γελά ύπουλα και παρανοϊκά, μετά σταματά ο μονόλογος/διάλογος και ξανά αγκομαχητά, αφηρημένοι ήχοι και μία βρύση να στάζει.
Υπάρχει πρόβλημα. Je ne parle pas francais και ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ, ποιός από εδώ μιλάει Γαλλικά κι έχει τη διάθεση να κάνει εξ ακοής μεταφράση 20'45'';
Τώρα που είναι ακόμα χειμώνας και μας καταναλώνει το σπίτι;
Που βαράμε υπαρξιακά, έτσι, επειδή σεβόμαστε τον εαυτό μας;
Ε;
Το πρόβλημα εμφανίστηκε πριν κάποιους μήνες, είναι διαρκώς/διακαώς παρόν/άλυτο, οδεύει προς τη μονιμότητα. Στην τελική, ικανοποιούμαι και με μια γρήγορη περίληψη, αλλά πιστή, όχι προχειράντζες.
Έχω συνείδηση ότι είναι υπερβολή, μοιράζομαι ολόκληρο το δίσκο, για οποιον τον θέλει.
Και ο μεταφραστής/μεταφράστρια θα έχει bonus δώρο.
Κάντε το καλό, οι φίλοι μου είναι κυρίως Αγγλογερμανόφωνοι, δεν ξέρουν πιάνο ή μπαλέτο, τι να κάνω, να πάω να πληρώσω μεταφραστή.
Tριακόσιες κυκλοφορίες Planet Mu. Εορταστικός δίσκος μ-Ziq με ακυκλοφόρητα εποχής 1992-1995
πέφτω ή ανεβαίνω, δεν ξέρω
Στο παρακάτω λινκ ακούμε όλο το δίωρο παραλήρημα του Fοur Tet από μια Παρασκευή πριν λίγες εβδομάδες όπου πήγε στο bbc και έπαιξε ηλεκτρονικοπερίεργα και νταμπζ και autechre για τα κορίτσια. Εμένανε μου άρεσε πολύ.
https://soundcloud.com/everybodywant...mix-2013-02-08
~
"Why didn't it kill him?" she said.
"Unforgivably sloppy workmanship at the hand grenade factory," I said.
~
Ηλεκτντρονικοπερίεργα νέα, η Ideologic Organ βγάζει σε δίσκο το Ambient/Ruin των Gravetemple
Αυτοί είναι ο Stephen O'Malley, o Oren Ambarchi και ο Attila Csihar
το εξώφυλλο ο Justin Bartlett
ο δίσκος είναι τέτοια πρέζα
στο ίδιο πακέτο, με μια blackmetal νότα, το Freermasonry των WOLD με συγκλονιστικό εξώφυλλο
Καταπληκτικό το αποπάνω εξώφυλλο. Αχρείαστο βέβαια να πούμε ότι είναι το μόνο thread του -μουσικού- ER που μπορεί να υπάρξει αυτόνομο και το μόνο που θυμίζει (και ενισχύει imho) τον παλιό καλό εαυτό του. Τότες που τα 7/10 των πραγμάτων που ακούγαμε τα μαθαίναμε απο δω. Κρίμα αυτό αλλά η ζωή είναι αγρίως απίθανη, σύντροφοι. Περισσότερο αγρίως παρά απίθανη, φορές και στιγμές αλλά φτάνει με αυτά.
Ακούγοντας το αριστουργηματικό μ-Zig - Somerset Avenue Tracks (1992-1995) [planet mu, 2013], που αναφέρει πιο πάνω ο φιλος carheart και που καλό θα ήταν αν θέλει να είναι έντιμος άνθρωπος χρήσιμος στην κοινωνία να γράψει για αυτό με λόγια τίμια και σταράτα, έκανα την αναδρομή μου στο επέκεινα του χωροχρονικού συνεχούς. Δηλαδή έβαλα να ξανακούσω τα idm classics που αγαπήσαμε. Αρχικά την πρώτη planet-mu και έπειτα το πρώτο acid house.
Και μετά έκανα μια ψυχανάλυση που την έχω ψανακάνει και καταλήγει πάντα στο ότι -εγώ ασπούμε- είμαι ένας pop τύπος. Και λίγο μονομανής μπορεί. Θαυμάζω τους αγαπητούς ανθρώπους που ακούνε δισκογραφίες ολόκληρες απο το τι καινούριο κυκλοφορεί. Ακολουθώ κι εγώ καμιά φορά όταν «με πιάνει». Είναι ωραίοι οι συλλέκτες, οι πιστοί στρατιώτες της μουσικής που γουστάρουμε. Αλλά τι ωραίο είναι να επιστρέφεις πάντα στο τέλος της μέρας σε μια ζεστή αγκαλιά ενός δίσκου που αγάπησες τόσο πολύ και τον ξέρεις σα τη παλάμη σου που σε αυνανίζει. Να κάνεις παρέες καινούριαι αλλά, οικογένεια ρε παιδί μου. Αυτό.
Ανακάλυψα 3-4 ωραία πραματάκια απο αυτό το ψαχούλεμα 90-00 που έκανα μετά τον μ-ziq που δεν είχα ξανακούσει. Αλλά δε θέλω να γράψω γι' αυτά τώρα. Γιατί 40 φορές έχω ακούσει ΞΑΝΑ το ultravisitor του squarepusher. Και έχω ξανακάνει -σχεδόν- το ίδιο ποστ πριν κάνα 4μηνο. Απόδειξη αυτού που προσπαθώ να πω. Σκέφτηκα ότι μπορεί να γερνάμε αλλά σκέφτηκα ότι έτσι κι αλλίως αυτό το έκανα απο πάντα. Γιατί αν μια φορά είναι φετιχ η απολαυστική, εξονυχιστική εξερεύνηση στον ωκεανό των μουσικών που δεν ακούσαμε, είναι 100 φορές φετιχ η επιστροφή ξανά και ξανά στους δίσκους που μας γάμησαν.
Ακου αυτό το κεντρικό θέμα του synth, TR-404 δεν έχω ιδέα τι είναι... Είναι πενταβρώμικο. Πραγματικά κακό, για μια παραγωγή του 2004. Χαμένο σε δέκα χιλιάδες τσιτωμένα amen breaks, μπάσα, πιάνα, osc, σε ένα συνονθύλευμα που έχει μέσα την Άρτα και τα Γιάννενα. Δυο άσχημα χωριά. Αλλά όταν ξεκινάει στο 0:40 και λουπάρει και έρχεται και φεύγει μέχρι να σταματήσει αυτός ο πόλεμος στο 5:30 εγώ ξαναμπαίνω στο μουνί της μανούλας μου. Αγάπη νιώθω. Τι άλλο θέλω, τίποτα.
http://mixlr.com/autechre/stage/
12 hour Autechre live, 7 hours left now
Let The Freak Flag Fly!
πόσο όμορφο ποστ μωρέOriginally Posted by ikonoklast
θα τοποθετηθώ
για την ώρα μόλις γύρισα σπίτι κόκκαλο, ήμουν σε ένα μπαρ, και μου έπιασε κουβέντα... ο ΝΑΠΟΛΕΩΝ, ένας αλκοολικός ναυτικός
Μόνο αγάπη ρε
πάω να τους ξυπνήσω όλους
θα δεις Swans και θα μεγαλωσεις ικονοκλαστς
συμβαινουν αυτα
Posting Permissions
vBulletin Skin by Bluepearl Skins
