Ένας φίλος μου λέγε για το πόσο αστείο tag είναι το "rainstep" για να περιγράψει την "dubstep σε φάση burial". Παρ' όλα αυτά τσιμπάτε ένα καταπληκτικό τέτοιο γλυκαδάκι:
Ένας φίλος μου λέγε για το πόσο αστείο tag είναι το "rainstep" για να περιγράψει την "dubstep σε φάση burial". Παρ' όλα αυτά τσιμπάτε ένα καταπληκτικό τέτοιο γλυκαδάκι:
γιαπωνεζικο ηλεκτρονικογλυκουλι
build your tether rain-out from your fragments
H καγκουριά μέσα μου δεν με αφήνει να μην γουστάρω την παρακάτω επική κομματάρα τσιφτετελότρανς.
Barry Prudom-He's Public Enemy No1.
Απίθανες ασυναρτησίες στο postwave από έναν τύπο που ξοδεύει 550 λέξεις για τον καινούριο δίσκο ΤΩΝ kangding ray. Απλά με τσάτισε και ήθελα να το βάλω κάπου.
γελάω γαμώ την παναγία ρε πούστη.Δεν συναντάς κάθε μέρα τέτοια μουσικά άλμπουμ. Είναι όμως πολύτιμο όσο είναι και χρυσός; Ή καλύτερα... θεωρείται η μουσική πολυτιμότερη από ένα τέτοιο ορυκτό; Εδώ δε νομίζω να χρειάζεται να αναπτύξω αυτή την συλλογιστική. Πολύ απλά, χωρίς χρυσό μπορούμε να ζήσουμε. Χωρίς μουσική όμως;
Σ' αρεσε εξίσου με το προηγούμενο; Όσες φορές το έχω ακούσει μέχρι στιγμής δεν έχει καταφέρει να με κερδίσει τόσο άμεσα όσο το "Automne Fold" (κυρίως γιατί μου φαίνεται λιγότερο μελωδικό)
Can't get it down without crying
έχει όμως beats από ατσάλι.
Oh, come, come be my waitress and serve me tonight
serve me the sky with a big slice of lemon.
Απο οταν τους πρωτο-ακουσα εμεινα μαλακας..ειναι απο τα λιγα ελεκτρονικα που μπορω να ακουσω..αυτο ειναι απο τα πολυ παραξενα τους το εβαλα,hence the title
Όντως συνέβησαν αυτά. Όμως αυτή η μουσική παράδοση φτάνει μέχρι και τις μέρες μας, ονομαζόμενη γενικά ηλεκτροακουστική μουσική, και οι συνθέτες αυτής συνήθως έχουν σχέση με ακαδημίες/πανεπιστήμια και προωθούν τη μουσική τους μέσω αυτών.
Στο γουίκι για παράξενους λόγους υπάρχει ελάχιστη πληροφορία γιαυτή.
Παρατήρησα σήμερα οτι το ubuweb έχει μουσική του Trevor Wishart, μεγάλο όνομα στο χώρο, και σαν θεωρητικός (σημαντικό βιβλίο το "On sonic art", βρίσκεται ονλάιν), και σαν συνθέτης, και σαν προγραμματιστής ψηφιακής επεξεργασίας ήχου (Composers Desktop Project)
Ακούμε το red bird με βασικό υλικό ουρλιαχτά ανθρώπων απο βασανιστήρια, και αν έχετε ακούσει εσεις πιο ντιστέρμπινγκ μουσική, να μου το πείτε.
α, να το βρουμε αυτο το "on sonic art"!
σε αλλα νεα, εστω οτι παιρνεις το ψυχρο 4/4 της μινιμαλ τεκνο κι εστω οτι μπασαρεις ελαφρως και βαζεις στο μιγμα μινιμαλιστικες μελωδιες, πολλες φορες κανονικοτατο μελωδικο αμπιεντ. το αποτελεσμα ονομαζεται microhouse, σας μοιραζει φαπες και θα ακουσετε αυτα τα δυο αλμπουμ γιατι τωρα που εγινα ηλεκτρονικοκαγκούρι θα κατεβουμε 20 μηχανακια να σας γαμησουμε.
i) pantha du prince - black noise
Spoiler
ii) lawrence - the absence of blight
Spoiler
this is radio freedom.
Μπες μσν με λινκς, σε παρακαλώ.
του Πάντα ντι Πρινς μου άρεσε περισσότερο το προηγούμενο εμένανε. φοβερό του Λώρενς, μου είχε επισημάνει την ύπαρξή του ο χρήστης Λόκης νομίζω, ευχαριστώ Λόκη!
είπαμε πόσο μαλακιάρα ήταν τελικά το isam του τόμπιν;
~
"Why didn't it kill him?" she said.
"Unforgivably sloppy workmanship at the hand grenade factory," I said.
~
ειναι μαλακιαρα οντως =/
το προηγουμενο πανθα ειναι το μπλις, ε; το εχω οπλισμενο θα το ακουσω μολις τελειωσει το my way των akufen (γελαω με το ονομα, δεν ξερω γιατι).
ναθινγκμαν ακου το κομματακι chancha via circuito που ποσταρα στο η τελειοτητα σε νοτες.
this is radio freedom.
να πούμε και για το ζόμπι. να πούμε επίσης ότι το kangding ray είναι όντως ΑΤΣΑΛΙΝΟ, και κυρίως ΑΣΚΟΥΡΙΑΣΤΟ.
και επίσης να πούμε πόσο καλοκαιρινός δίσκος είναι το rounds του four tet και να χορέψουμε όλοι μαζί:
μπόνους:
αυτα τα χεμπντεν/ραηντ γαμανε και τα δυο ε. ειδικα ακροαση μπακ του μπακ ειναι καυλα.
επισης θα το πω. μονος του ο χεμπντεν ειναι λιγο φλωρος =/
this is radio freedom.