δεν είναι απαράδεκτο το ego/mirror μωρέ αλλά μάλλον συμφωνώ για τα 2 από τα 3 κομμάτια του δικού του ep. το street halo το λάτρεψα, τα άλλα δύο ξεφούσκωσαν λίγο με τον καιρό.
δεν είναι απαράδεκτο το ego/mirror μωρέ αλλά μάλλον συμφωνώ για τα 2 από τα 3 κομμάτια του δικού του ep. το street halo το λάτρεψα, τα άλλα δύο ξεφούσκωσαν λίγο με τον καιρό.
~
"Why didn't it kill him?" she said.
"Unforgivably sloppy workmanship at the hand grenade factory," I said.
~
προλαβε το ακουσε κανεις?
δεν ξέραμε καν ότι βγήκε.
ευχαριστούμε μιχάλη.
Well, there's egg and bacon; egg sausage and bacon; egg and spam; egg bacon and spam; egg bacon sausage and spam; spam bacon sausage and spam; spam egg spam spam bacon and spam; spam sausage spam spam bacon spam tomato and spam;
Για τον Burial: καλές και άγιες και πολύ καλές οι συνεργασίες με Four Tet, Thom Yorke και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις, αλλά θέλουμε ένα τρίτο Burial δίσκο. Από την άλλη, στο Street Halo παρ΄ότι προσπαθεί να "εξελίξει τον ήχο του" υποφέρει απο μανιερισμό (με την κακή έννοια, γιατί π.χ. το Fostercare ήταν κλασσικό Burial κομμάτι αλλά γαμούσε), τα κλασσικά απόκοσμα ανδρόγυνα φωνητικά κλπ, λίγο αλλαγμένοι οι ρυθμοί αλλά γενικά όχι κάτι φοβερό. Το χω ακούσει μόνο 2-3 φορές, παίζει όντως απλά να μην είναι καλό όπως λέει ο ikonoklats, και μην ξεχνάμε οτι ομώνυμο και Untrue βγήκαν 2006-2007. Εντωμεταξύ μέχρι πέρσι-πρόπερσι όταν έλεγε κάποιος "dubstep" σκεφτόσουνα Burial, Hyperdub και DMZ και τώρα υπάρχουν τύποι που ακούνε "dubstep" και δεν ξέρουν ποιός είναι ο Burial και ο Kode9. Απλά το αναφέρω σαν σημείο των καιρών, μακριά από μας τα εσείς_σκοτώσατε_το_dubstep και λοιπές χαζομάρες.
Back to topic, το soundtrack της περσινής άνοιξης:
Last edited by kollaps; 21-04-2011 at 22:02.
Αν ισχύει αυτό (οχι το αμφισβητώ, αλλά δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή μου), τότε έχουμε σοβαρό πρόβλημα. Μιλάμε για ένα μουσικό είδος που δεκαετία δεν πρέπει να έχει κλείσει καλά καλά. Τέλος πάντων, δεν εχω παρακολουθήσει σε μεγάλο βάθος τη σκηνή πέρα από κάποια συγκεκριμένα ονόματα, αλλά έτσι και αλλιώς δεν μου φαίνεται ιδιαίτερα πολυπληθής ώστε να χάνεσαι κιολας. Έχει ενδιαφέρον πάντως το ότι αυτά είναι τα είδη που παρατηρούμε σε όλη τους την εξέλιξη εμείς πλέον.Originally Posted by kollaps
Can't get it down without crying
χαχ, το πόσο έφαγα στη μάπα το Caribou αυτό το καλοκαίρι, δε λέγεται. και δε μου άρεσε και τόσο κιόλας.
για Burial να προσθέσω ότι κανένα από τα 4 κομμάτια που έπαιξε ο Kode9 στο showcase της hyperdub πριν κάτι μήνες ως "καινούρια burial" δεν ήταν τελικά στο 12'' οπότε υπάρχει ακόμη η πίστη ότι ο δίσκος θα βγει σύντομα και θα ΓΑΜΑΕΙ. έβγαλε ωραίο δίσκο ο Kode9 μιας και τα λέμε, ο προηγούμενός του εμένανε δε μου άρεσε. και μόλις βρήκα και κατεβάζω καινούριο Tobin, υπέροχη φάση.
~
"Why didn't it kill him?" she said.
"Unforgivably sloppy workmanship at the hand grenade factory," I said.
~
To Kode9/Spaceape το άκουσα πεταχτα στη δουλειά σήμερα και από πρώτες εντυπώσεις καλά πάμε. Το Burial πάντως, προσωπικά, δεν το βρήκα τόσο βαρετό όσο λέτε. Οκ, δεν συγκρίνεται με τα δυο album, αλλά αν είχε κάτι χτυπητό που δεν με ενθουσίασε ήταν περισσότερο το ότι ήταν κάπως "κλινικό" (ειδικά σε σχέση με το συναίσθημα που έβγαζε το "Untrue"). Οι προσδοκίες σίγουρα δεν έχουν μειωθεί όμως. Από την άλλη πλευρά το καινούριο 2562 μου φάνηκε αρκούντως βαρετό δυστυχώς, ενώ τώρα περιμένω να πάρει σειρά το Boxcutter. To 12'' Pinch έχει αναφερθεί καθόλου; Μόλις τώρα που χάζευα έμαθα την ύπαρξη του.
Ο τίτλος του ηλεκτρονικοπερίεργου των ημερών πάντως ανήκει στο παρακάτω (και γενικά στη δισκογραφία των Library Tapes)
Έχουμε γίνει απίστευτα fanboy του Broderick (συμμετέχει στο συγκεκριμένο) αλλά ο Wenngren σαν να μην έφταναν οι δικές του ικανότητες έχει να καυχιέται και συνεργασίες με Colleen, Erik Skodvin και Sylvain Chauveau. Για όσους αγαπάνε Max Richter και λοιπά μινιμαλιστικά. Εγώ πεθαίνω
Can't get it down without crying
Και μια που μιλούσαμε για τον David Wenngren, πέρισυ κυκλοφόρησε και το ντεμπούτο ενός άλλου του σχήματος, των Murralin Lane, το "Our house is on the wall"
Ακόμα πιο minimal ambient από τους Library Tapes, απουσία πιάνου, με απίστευτη χρήση της φωνής της Ylva Wiklund. Πιο ηλεκτρονικοπερίεργοι από ότι νεο-κλασσικίζοντες.
Can't get it down without crying
Τέλειο ακούγεται αυτό το murralin lane, ε.
λιγη ιστορια...
Manuel Gottsching - 1984 - E2-E4 [MG.ART,2008] FLAC
ο κιθαριστας των Ash Ra Tempel/Ashra
ο ikonoklastς να το ακουσει...να εκπλαγει για την χρονολογια...και μετα να παει να το διαδωσει στα φιλαρακια του
where is the links?
After the Triumph of Your Birth.
Μιμιν, σίγουρα πολύ επιδραστικό και πρωτοπορία σε σχέση τις αρχές της acid house αλλά από τα πιο βαρετά πράγματα που έχω ακούσει.
btw, δεν είναι να μιλάμε και για κάποια μουσική αναγέννηση βέβαια, το four-on-the-floor υπάρχει ήδη από το funk και όλα αυτά φυσικά γεννήθηκαν στο detroit. Εδώ είσαι (1981):
Για να μην πιάσουμε τους kraftwerk.
Last edited by ikonoklast; 02-05-2011 at 17:57.
Να συνεχίσουμε με λίγη μουσική ιστορία. Η φράση «το raster είναι το νέο χρώμα» ειπώθηκε πρώτη φορά από μένα, προχθές, σε μια αλκοολική δημιουργική έξαρση. Έμελλε φυσικά να χαρακτηρίσει μια ολόκληρη γενιά μουσικών η αντίληψη τους για την πειραματική ηλεκτρονική μουσική δεν θα μπορούσε ποτέ να αποκοπεί από την αντίληψή τους για το γαμιστερό graphic design. Η μισή δουλειά για τους -όχι πάντα- ανθρώπους της Raster-Noton ήταν και είναι και θα είναι το κοινό μουσικό όραμα για έναν στυλιστικά άρτιο, μινιμαλ, κατάλευκο ήχο, χτισμένο από υπέροχο θόρυβο, σολιψιστικά oscillators, σταρχιδιστικά glitch και μικροήχους - σκέτα οπορτσουνιστικά κτήνη. Η άλλη μισή είναι η οπτικοποίηση τους μουσικής των, που δε θα μπορούσε να γίνεται αλλιώς πέρα από δάση raster, πλέγματα, patterns και γραμματοσειρές από τα πιο μαλλιαρά παιδιά του μπαουχάους.
Ο Rick Astley (Olaf Bender, Byetone), κανονικά φτωχός γραφίστας στο επάγγελμα, αποφασίζει διαβάζοντας αυτές τις τόσο επιδραστικές γραμμές να επιστρέψει στο 2008 για να μας χαρίσει ένα καταπληκτικό αριστούργημα το οποίο έχω ξεθάψει εδώ και ακούω τελευταία. Το Death of a Typographer είναι όντως αυτό που λέει. Παρ' όλα αυτά από τα λιγότερο πειραματικά και ηλεκτρονικοπερίεργα που θα βρει κανείς ψάχνοντας τι πόλεμο έχει κυκλοφορήσει η ραστερ/νοτον. Στις δομές σχεδόν για pop μιλάμε εδώ γι' αυτό και σας το προτείνω ανεπιφύλακτα. Θα το χαρείτε και θα το ευχαριστηθείτε με την καρδιά σας!
Last edited by ikonoklast; 02-05-2011 at 18:47.
σιγουρα βαρετο οταν αναφερεις ''funk,floor,detroit''...αλλα προφανως εδω ομιλαμε για ''ηλεκτρονικοπεριεργα'',γενικα
μια ακομα παλαιοτερη δουλεια του...η οποια ισορροπει επικινδυνα στα ορια του επαισχυντου new age (προιδεαζει και ο τιτλος - Ashra - 1977 - New Age Of Earth [Virgin Schallplatten GmbH,1977])
για τους Kraftwerk τι να πουμε...ας ειναι καλα τα φραγκα
Posting Permissions
vBulletin Skin by Bluepearl Skins
