τρελο lol
Kοσμικη χλεπα, υπερτατος τιτλος συγκροτηματος.
τρελο lol
Kοσμικη χλεπα, υπερτατος τιτλος συγκροτηματος.
Πράγματι, ο καιρός ήτο θαυμάσιος. Ένας καιρός ηδονικός και, όπως λέγουν, θείος. Ο ήλιος έλαμπε καταυγάζων και θερμαίνων τα πάντα – τον ουρανόν, την θάλασσαν, το υπερωκεάνειον, τους επιβάτας. Όλοι σχεδόν ήσαν χαρούμενοι.
Clap your hands!
And say "γαία".
stay βύδρα.
Originally Posted by Deggial
Ετσι, είναι, το σύστημα δεν επιτρέπει χρόνο για χάσιμο, λύπες, στεναχώριες, κλπ, γίνεσαι αντιπαραγωγικός και προκαλείς διαφυγή κερδών, η δουλειά δεν περιμένει, το σχολείο θα προχωρήσει και θα μείνεις πίσω. Don’t worry, πάρ' ένα χάπι («soma») και οι σωρειτομελανίες θα μετατραπούν σε κατάλευκα προβατάκια, αλλά πρόσεχε μην τα χαζεύεις/απολαμβάνεις/μετράς γιατί μπορεί να αποκοιμηθείς στην δουλειά σου.
Deggial ούτε ένα cyborg δεν θα λειτουργούσε έτσι. Ενα τέτοιο άτομο με απόλυτο έλεγχο των συναισθημάτων του αμφιβάλλω αν θα μπορούσε να αγαπήσει, συμπονέσει, συμπαρασταθεί.
Μια περίοδο πένθους, απογοήτευσης, κλπ απροσδιόριστου χρονικού διαστήματος με μαύρα σύννεφα προκαλεί η ίδια κάθαρση, επιβάλλεται να την περάσουμε σε δύσκολες καταστάσεις. Αλλοτε με την συμπαράσταση συγγενών και φίλων, άλλοτε μόνοι.
Ξέρετε γιατί όταν κάνετε μπάνιο στον Αμαζόνιο πρέπει να φοράτε... προφυλακτικό;
http://www.trollart.com/sound/candiru/index.html
http://rockandecology.blogspot.com/
Δημητρη, μην προβαλλεις τον εαυτο σου σε οποιοδηποτε αλλο ανθρωπινο ον. Δυστυχως η ευτυχως υπαρχουν ανθρωποι που αντιδρουν με εντελως διαφορετικο τροπο απο σενα, εμενα και οποιονδηποτε αλλον, νιωθουν περισσοτερο η λιγοτερο, εχουν τα δικα τους κολληματα, τα δικα τους απωθημενα, το δικο τους χαρακτηρα και τις δικες τους εμπειριες.
Αυτο ειναι εντελως ανεξαρτητο απο το μαυρο συννεφακι ομως. Κι εγω εχω βρεθει στη φαση που λεω στον εαυτο μου "δεν γινεται να πανε καλυτερα τα πραγματα, νιωθω οτι θα ειμαι για παντα ευτυχισμενος" και ομως ειδικα αυτην την εποχη πανε ολα χαλια, πολλα εξαιτιας μου, αλλα ακομα περισσοτερα εξαιτιας εξωτερικων παραγοντων, παρολα αυτα εγω νιωθω μια αισιοδοξια που δεν ξερω καν απο που πηγαζει, τη στιγμη που πριν απο 3 μηνες δεν ηξερα καν αν αξιζει τελικα να προσπαθεις για οτιδηποτε οταν δε σου βγαινει τιποτα. Τιποτα ομως.
Τελος παντων, καλυτερα να μην πιστευεις στο νομο του Μερφυ γιατι τοτε σε αγνοει.