Μάλλον οι "Ανάσες των Λύκων" του Αγγελάκα υπήρξαν αρκετά επιδραστικές. Το όλο κόνσεπτ είχε ως εξής: Ένας κιθαρωδός, ένας κιθαριάρης, ένας ποιητής και samples. Η όλη φάση ήταν λοιπόν μελοποιημένη ποίηση διαφόρων, απαγγελίες των έργων του Λ. Ιωαννίδη (προφανώς συγγενής του Αλκίνοου κρίνοντας απ'τη φατσική ομοιότητα και την παρουσία του τελευταίου) από τον ίδιο με υπόκρουση ακουστικόαμπιεντ με μερικά σημεία αρκετά δυνατά και ρυθμικά, πράγμα αρκετά διαφορετικής νοοτροπίας από μια συναυλία Διάφανων Κρίνων. Διασκευές σε Nick Cave ("The Weeping Song"), Cat Stevens ("Lady D'Arbanville"), John Lennon ("Imagine") και κάποιες άλλες που δεν κατάλαβα. Γενικά, αρκετά ενδιαφέρον και πρωτότυπο. Προτείνεται.