http://www.amorphis.net/

1. Two Moons
2. House Of Sleep
3. Leaves Scar
4. Born From Fire
5. Under A Soil And Black Stone
6. Perkele (The God Of Fire)
7. The Smoke
8. Same Flesh
9. Brother Moon
10. Empty Opening

Νέο Amorphis λοιπόν. Ενώ το χω ακούσει πάμπολλες φορές εδώ και κάνα δυό βδομάδες, αποφάσισα να γράψω τώρα μιας και τα συναισθήματα μετά τα πρώτα ακούσματα ήταν ανάμεικτα και ήθελα να σιγουρευτώ για την ποιότητα (ή όχι) του δίσκου. Και ανάμεικτα γιατί αφενός μεν είχα ξενερώσει με την φυγή του Pasi Koskinen, ο οποίος είναι ένας από τους πιο αγαπημένους μου τραγουδιστές και αφετέρου γιατί ο Esa Holopainen είναι ένας ταλαντούχος συνθέτης που είναι ικανός να δημιουργήσει αριστουργήματα. Ομολογώ πως ήμουν αρκετά επιφυλακτικός με την πρώτη ακρόαση του δίσκου, καθώς δεν ήξερα τις φωνητικές ικανότητες του νέου τραγουδιστή τους (Tomi Joutsen).
Καταρχάς το ''Eclpise'' είναι ένα concept album που βασίζεται σε ένα παραδοσιακό Φιλανδικό ποίημα που λέγεται Kalevala.
Στα μουσικά τώρα, περιέχει όλα εκείνα που αγαπήσαμε στους Amorphis από την εποχή του Elegy και μετά. Δηλαδή, μελωδικές ριφάρες, φωνητικά με γρέτζο και ενίοτε brutal (\m/), folk ύμνους και εκπληκτικά keyboards. Όπως πάντα το γκρούπ έτσι και με αυτήν την κυκλοφορία του εντάσσεται πιο πολύ μεταξύ 70's rock και progressive metal.
10 καλοδουλεμένες συνθέσεις που εμένα προσωπικά μου φάνηκαν σαν ένα best of τους. O Esa πάντως συνεχίζει να μας χαρίζει απλόχερα μερικές απίστευτες στιγμές όπως το ανατριχιαστικό 2ο μέρος του Under A Soil And Black Stone, που πραγματικά ξεφεύγει. Εκπληκτικό σημείο.
Το Perkele (The God Of Fire) είναι το Greed του 2006 με καφρίλα στα φωνητικά και φοβερό riff.
Το Brother Moon για μένα είναι το καλύτερο κομμάτι του δίσκου. Επικό folk με πολύ ωραία φωνητικά, φοβερό ξέσπασμα, εκλπηκτικό σόλο.Σίγουρα από τα καλύτερα κομμάτια των Amorphis.
To κομμάτι που κλείνει το δίσκο (Empty Opening ) θα μπορούσε να είναι άνετα στο am universum.
Σε γενικές γραμμές μπορώ να πώ πως έχω ενθουσιαστεί, καθώς δεν περίμενα με τίποτα τέτοιο come back από τους Amorphis. O καινούριος πάντως τραγουδιστής καλύπτει επάξια το κενό του Pasi ( ) , αν και μοιραία γίνονται συγκρίσεις και πόσο θα γαμούσε αν τραγουδούσε αυτές τις εντυπωσιακές συνθέσεις. Προσωπικά το Far From The Sun μου 'χε φανεί αδιάφορο πέρα από μερικά φοβερά κομμάτια. Το Eclipse με κέρδισε κατευθείαν.Ίσως η επιστροφή σε πιό σκληρές φόρμες να βοήθησε, δεν ξέρω, πάντως αξίζει να τον ακούσετε.
17 Φλεβάρη κυκλοφορεί.

Θα ακολουθήσει και σε νέο Katatonia review ( ) κάποια στιγμή.