παρεπιπτόντως, άκουσα το δίσκο, είναι (για ακόμη μία φορά) μέτριος προς κακός. Εκτός από το valkyrie και το leave.. μόνο με το στανιό βρίσκεις καλά στοιχεία στα υπόλοιπα κομμάτια. Πραγματικά ενώ αυτή η μπάντα ξέρει μουσική και μπορεί να γράψει ριφ της προκοπής, είναι απίστευτη η έλλειψη πάθους και φιλοδοξίας, να εξελιχθεί το κομμάτι, να γίνει κάτι. Σιγά σιγά αρχίζω να πιστεύω ότι το κάνουν επίτηδες, δεν αποκλείεται να είναι παρανόηση πέρι 80's heavy metal και punk αυτό το πράγμα, μία επιτηδευμένα αντι-καλλιτεχνική άποψη που λέει ότι είναι ΓΚΑΙΗ να προσπαθείς πολύ, 3-4-5 ριφ, εκτόνωση ενέργειας και τέλος. Αλλά δεν έγραφαν έτσι οι manilla road τους δίσκους τους. Άσε που δεν έγραφαν ούτε οι darkthrone έτσι παλιά τους δίσκους τους - εκτός κι αν ήταν όλα ένα ατύχημα ξέρω γω (not). Γενικά η ψυχολογία αυτής της μπάντας είναι ένα τεράστιο μυστήριο, λες και τα πάντα στους τελευταίους δίσκους προκύπτουν από την αποστροφή που νιώθουν για τους πρώτους ή για αυτό που ήταν, ή υποτίθεται ότι ήταν τότε. Ένιγουει, εσύ καρχαρ απάντα για το Valkyrie ε, και μπορούμε και υποκριθούμε ότι ο υπόλοιπος δίσκος είναι μια χαρά
